VoetbalJournaal Walcheren, najaar 2021

25 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M WESTKAPELLE–Plezier,datisvoorRensdeVisservanderdeklasser De Noormannen uit Westkapelle het allerbelangrijkste. De twee afgelopen seizoenen wist men zich, mede ook door corona, te handhaven. Volgens de verdediger mogen er dan ook geen grootse daden verwacht worden. ARNEMUIDEN – Hij was als topschutter bij Arnemuiden en Kloetinge vooral gericht op presteren, winnen en zoveel mogelijk doelpunten maken. MarinusBaas stopteeenaantal jaar geledenmet voetballen, maar nu is hij actief binnen de jeugd van v.v. Arnemuiden. Bij de JO6 én de MO11, waar zijn zoontje en dochter spelen. “Wanneer we ons op eigen kracht weten te handha- ven op dit niveau, dan hebben we het uitstekend gedaan. Natuurlijk moet je stre- ven naar het hoogste haalbare, maar realistisch kijken naar te- genstanders én onze eigen se- lectie dan zullen we zeker geen kampioen worden… We zullen ons moeten richten op het ont- lopen van de nacompetitie voor degradatie. Dat moet denk ik zeer zeker mogelijk zijn. Al is het dan wel zaak om tegen onze di- recte concurrenten de punten te pakken. We zien daarna wel of er nog meer mogelijk is.” De Visser (31) is één van de routi- niers in de selectie van trainer Lennard Kerckhove, die verder bestaat uit veel jeugdige en talentvolle jongens uit eigen jeugd. “Dat is wel een mooie mix moet ik bekennen. Het is heerlijk om de gretigheid van die jonge gasten te zien tijdens trainingen en wedstrijden. Zij moeten nog stappen maken en wennen aan het fysieke spel bij de senioren. Het is aan ons als oudere spelers om ze daarin wegwijs te maken. Dat is een geweldige leuke rol om te kunnen vervullen. Als ik soms in de verdediging rond me kijk dan zie ik spelers van zeventien tot twintig jaar. En het is dan aan mijn om hen te sturen en coa- chen. Dat moet ik juist nóg meer doen, maar het is mooi hoe zijn het oppakken en zich ontwikke- len. Dat is goed voor de toekomst van de Noormannen denk ik.” In het verleden werd de centra- le verdediger regelmatig bena- derd voor een overstap naar een hoger niveau. Arnemuiden, Serooskerke, Oostkapelle en Meeuwen. Allemaal waagden ze een poging, maar nooit hapte hij toe. “Nee inderdaad, ik heb me altijd hier op mijn plek gevoeld en dat is nog altijd zo. Ik loop hier rond sinds mijn vierde en ken alles en iedereen hier. Natuur- lijk heb ik wel eens gedacht hoe het zou zijn geweest een stapje hogerop, maar dat is inmiddels gepasseerd. Nu vind ik het voor- al leuk om met allemaal jongens van ons eigen dorp te spelen en “Dat is gewel- dig om te doen, wat ik overigens nooit verwacht en gedacht had. Maar je weet hoe dat gaat he. Je speelt ja- renlang bij een club, stopt als voetballer, krijgt kinderen, die gaan op voetbal en ja… dan we- ten ze je snel te vinden haha. De laatste twee jaar, sinds mijn zoontje Max en ook mijn doch- ter Miron zijn gaan voetballen, ben ik daardoor extra betrok- ken geraakt bij de jeugd als trainer van beide teams. Want ik vind simpelweg dat je als ou- der ook iets moet terugdoen wanneer je kinderen ergens lid zijn. In mijn geval doe ik dat dus op deze manier.” Doordat zijn dochter besloot om te stoppen met turnen en samen met vriendinnetjes wil- de gaan voetballen bij v.v. Ar- nemuiden, is de voormalig doel- puntenmaker dus trainer van een meisjesteam, een sport die in Nederland nog altijd groei- ende is. “De meiden speelden in het verleden allemaal ver- deeld tussen de jongens, maar de club wilde ze graag laten samenspelen, waarop bij Ar- nemuiden is besloten om een meisjesteam te starten. Samen met Mario Carol, die hier in het derde speelde en ook een doch- ter heeft in het team, doe ik de training en de coaching. Dat klikt prima en we hebben maar één missie: die meiden zoveel mogelijk plezier laten maken én overbrengen. Tijdens trainin- gen en ook rondom de wedstrij- den. Iedereen is gelijk en speelt gewoon elke week zijn minuten. Winnen is leuk, maar dat is niet het belangrijkste. Dat is ple- zier! Als voetballer heb ik dat jarenlang niet optimaal erva- ren, mede omdat ik vooral wil- de winnen. En als dat niet lukte was ik niet te genieten. Dat wil ik nu als trainer voorkomen bij die meiden.” Maar toch staat, naast het ple- zier en gezelligheid, het ontwik- kelen als speelsters zeer zeker centraal. Want uiteindelijk gaat het er ook om dat ze dingen leren. “Je wilt ze toch dingen bijbrengen, technisch maar ook tactisch. En dat pikken ze goed op. Ze zijn heel leergierig en willen allemaal heel graag. Het is nu ook leuker dan daar- voor, want nu zijn ze ingedeeld bij allemaal meisjesteam, ter- wijl ze daarvoor tegen jongens moesten spelen. Dat zorgde voor grote nederlagen en dat was zonde. Nu zie je dat ze zelf ‘Ons handhaven moet voor De Noormannen het voornaamste doel zijn’ Plezier maken én overbrengen is nu het voornaamste voor Marinus Baas Vrijblijvende waardebepaling? www.M2makelaars.nl ook wedstrijden winnen en dat maakt het plezier dan toch net even groter.” Baas wilde als voetballer al- tijd de beste zijn en als spits de meeste goals maken. “Maar mijn laatste twee seizoenen als speler bij het tweede van Arnemuiden had ik écht plezier in het veld, het échte ‘moeten’ was eraf en pas toen kon ik genieten. En dat genieten doe ik nu wekelijks. Op trainingen en bij het coachen van mijn zoontje én tijdens de trainin- gen en wedstrijden van de MO11. Dit is voor mij een totaal andere mindset en nieuwe dimensie. Dat doe ik met heel veel passie en plezier.” Muziekje opzetten tijdens de warming-up, lol maken met leu- ke oefenvormen op training, een ontbijtje regelen in de kantine voorafgaand aan een wedstrijd. “Mooi toch? Als trainer komt er heel wat meer bij kijken tegen- woordig dan dat uurtje bezig zijn op het veld. Het is ook heel leer- zaam en vooral ook gezellig om bezig te zijn met de sport die we allemaal zo leuk vinden. En ik sta de laatste twee seizoenen per week vaker op het veld dan toen ik zelf nog voetbalde…. Wie had dat ooit nog kunnen denken? Ik in elk geval niet, maar ik zou het niet meer kunnen missen.” te proberen om derdeklasser te blijven. Voor een club zoals de onze is dat ook het niveau wat bij ons past.” En na twee jaar is het volgens De Visser, die tevens reser- ve-aanvoerder is, prettig om zijn hobby uit te kunnen oe- fenen zoals het in zijn ogen ook hoort. “Met zijn allen in de kleedkamer, gewoon een derde helft kunnen meemaken en op de club na een inspanning nor- maal kunnen douchen. Het zijn doodnormale zaken, maar met name de kleedkamerhumor en alle verhalen dat is juist hetgeen waar ik van geniet. En natuurlijk is het dan extra gezellig als je wedstrijden wint. Het is aan ons om dat zoveel mogelijk te doen dit seizoen en als ons dat lukt dan zullen we ook aan het eind van de rit ‘gewoon’ derdeklas- ser zijn. Die overtuiging heb ik zonder meer.”