VoetbalJournaal Walcheren, najaar 2021

15 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M VLISSINGEN – Met een flink aantal jaren aan trainerservaring bij de jeugd en een UEFA-C-diploma op zak is Robin van Effrink (27) begonnen aan een nieuwe uitdaging. Bij zijn club GPC staat hij sinds begin dit seizoen voor de groep als trainer van het tweede elftal. En dat bevalt hemzo goed, dat hij nu graag wil ontdekken waar zijn plafond als trainer ligt binnen het seniorenvoetbal. “Ik ben erg blij dat ik deze kans bij GPC heb ge- kregen en heb geaccepteerd. Want in eer- ste instantie dacht ik dat ze een grapje maakten, toen ze me vroegen of ik het zou zien zitten om de tweede selectie onder mijn hoede te nemen. Ik had dat totaal niet verwacht en was daar ook helemaal niet mee bezig geweest. Ik ben druk met een studie aan de Pabo en combineerde dat met het trai- nen van de JO17. Ik had me erop ingesteld dat ook dit seizoen weer te doen, maar dat liep even anders.” Een blessure aan de achilles- pees zorgde ervoor dat Van Ef- frink niet langer als voetballer op het veld kon staan. Maar om Van Effrink wil graag zijn plafond als trainer ontdekken toch de binding te houden met de sport die hij het allerleukste vindt, koos hij voor een rol als trainer. “En ik had niet direct verwacht dat ik het zo leuk zou gaan vinden. Maar om met een team toe te werken naar een wedstrijd en dan te proberen om hetgeen waarop je getraind heb ook terug te laten komen tijdens een wedstrijd, dat is het doel. Voor de spelers zelf, maar ook voor mij als trainer. Dat je idee en je visie door de spelers op het veld wordt uitgevoerd en dat er resultaat mee wordt geboekt, dat is voor mij het al- lermooiste.” Toen hij nog voetbalde begon hij met het trainen van de jeugd bij GPC en begon onderaan bij de F’jes. “Op mijn zeventiende werd ik trainer bij de F2. Daar- na via de E’tjes naar de D-pupil- len. Tot ik werd benaderd door JVOZ om assistent te worden van Jesper Harinck bij de JO12. Dat heb ik vervolgens ook ge- daan. Maar ik was daarnaast bezig met het volgen van de UEFA-C cursus en deed mijn studie aan de Pabo. Alles bij elkaar werd het toch wat veel, zeker omdat je toch ook vier tot vijf dagen met JVOZ bezig was. Uiteindelijk ben ik bij JVOZ ge- stopt en heb me gericht op mijn trainersdiploma en studie.” Inmiddels is hij gediplomeerd trainer en heeft hij de nodi- ge bagage om uit te putten bij de reserves van de zaterdag tweedeklasser. Wat in het be- gin zeker wennen was voor de jonge trainer. “Logisch ook, want ik heb nu spelers onder Hypotheekadvies dat staat als een huis www.M2hypotheken.nl SEROOSKERKE – Dit is voor HanWondergem (61) een bijzonder voetbalseizoen. In de eerste plaats omdat het zoals hij zelf zegt ‘eindelijkweermagenergensomgaat’,maar anderzijds ook omdat het zijn twintigste (!) seizoen is als grensrechter bij het eerste elftal van tweedeklasser Serooskerke. Het maakt hem inmiddels dus ook al een ‘bekend gezicht’ op de Zeeuwse velden. “Dat merk je inderdaad wel als je langs de lijn loopt en de supporters verwelkomen je of reageren op een beslissing die je als grensrechter neemt. Over het algemeen reageert iedereen wel overwegend positief gelukkig, maar het kan soms wel ook eens heftig zijn. Het was vroeger wel leuker en cynischer als mensen wat riepen naar je. Maar ik haal er mijn schouders voor op, dat is het beste. In die twintig seizoenen heb ik inmiddels wel een soort olifantenhuid gekweekt denk ik.” Zijn rol als assistent-scheids- rechter, zoals de officiële ti- Han Wondergem kan niet zonder ‘Seroos’ tel voor de ‘man met de vlag’ inmiddels wordt genoemd, is slechts een deeltje van het vrij- willigerswerk dat Wondergem voor zijn rekening neemt bij de Walcherse zaterdag tweede- klasser. “Klopt, want ik ben ook materiaalverzorger binnen de vereniging en zorg dat alle elf- tallen over alle benodigde ma- terialen beschikken om te kun- nen trainen en wedstrijden te spelen. Ook voor de eerste se- lectie regel ik dat dus en zorg ik dat alle materialen op orde zijn. Ballen, tenues, maar ook hes- jes en trainingsmateriaal. Alles behalve medische materialen eigenlijk. Ontzettend leuk om te doen, maar soms ook wel enorm tijdrovend. Zeker als je ontdekt dat er bij teams weer aan aantal ballen zijn kwijtgeraakt. Voor clubs kost het allemaal behoor- lijk wat geld, dus ik ben daar scherp op dat iedereen er zuinig mee ommoet gaan.” De inwoner van Seroosker- ke werd op zijn vijfde lid bij de plaatselijke voetbalclub om er nooit meer te vertrekken. Als speler was een half sei- zoen keepen in het tweede het sportief hoogste podium wat hij reikte. Maar zijn impact en rol als vrijwilliger reikt dus vele stadia verder. En dat doet hij met verve, zoals de geluiden bij de spelers van het eerste elftal laten horen waarbij de woorden ‘een onmisbare schakel’, een aantal keren passeren. “Dat is wellicht teveel eer, maar ik heb er vooral heel veel ple- zier in. Ik vind ook dat je bij een vereniging soms iets moet be- tekenen voor de club waar je lid bent. Iets terugdoen voor de gemeenschap. Daarbij geeft het me enorm veel voldoening en het houdt me jong. Je werkt met jonge mensen en het houd je prima bij de tijd, zoals met so- cial media bijvoorbeeld haha.” Wat de club voor hem bete- kent, daarover is hij meer dan duidelijk: “Heel veel. We heb- ben met veel oudgedienden de club mede helpen opbou- wen. En ik kan eigenlijk ook niet zonder. In coronatijd was het maar saai. Je zaterdagen waren ‘leeg’ zonder voetbal. Ik ben per week toch wel een uur- tje of tien tot vijftien bezig met alle taken. In het verleden zat ik ook nog in de jeugdcommissie en was bij alle lichtingen jeugd- leider. Nu in deze rollen voel ik me comfortabel en op mijn plek. Nu we weer wedstrijden mogen spelen hoop ik dat we een mooi seizoen beleven. Als we ergens in de middenmoot kunnen finishen, dan hebben we het goed gedaan. De aanloop en voorbereiding verliepen hectisch, de trainer vertrok al snel en dat heeft toch impact. Maar de spelersgroep heeft dat goed opgepakt. Ie- dereen wil er vol voor gaan en dat is mooi om te zien. Laten we hopen dat we een mooie com- petitie tegemoet gaan. Ik ben in elk geval blij om weer langs de lijn te kunnen rennen.” mijn hoede die ouder zijn dan ik. Maar het klikt erg goed en dan maakt leeftijd niet uit. Ik krijg de vrijheid ommijn spelidee toe te passen en mezelf als trainer te ontwikkelen. En ik moet zeg- gen dat het me honderd pro- cent is meegevallen om de stap te maken naar de senioren.” De stapt bevalt hem zelfs zo goed, dat hij overweegt om ook nog zijn UEFA-B te gaan halen. Noodzaak ook wil hij uiteinde- lijk stappen maken richting het trainen van een eerste team. “Die ambitie begint stilaan we te komen, al wil ik eerst nog wat vlieguren maken in mijn huidige rol en mijn studie af- ronden. Daarna wil ik mezelf verder ontwikkelen als trainer. Ze hebben me hier alle kansen geboden en ik ben erg blij met het vertrouwen dat ik krijg en wat men heeft in mij als trai- ner. Dat geeft wel een bepaal- de rust. Ik heb nog niet direct een carrièrepad uitgestippeld voor de komende jaren, maar als ik ooit hier hoofdtrainer zou mogen worden… Dat zou het plaatje wel helemaal compleet maken.”