VoetbalJournaal Walcheren, voorjaar 2021

17 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Vrijblijvende waardebepaling? www.M2makelaars.nl VEERE/SEROOSKERKE – Met een verleden bij beide clubs, moest het bijna wel een keer gebeuren dat Jacco Riemens ‘iets’ zou gaan betekenen voor de SJO Serooskerke/Veere. En geschiedde toen hij enkele jaren geleden wedstrijdsecretaris werd en inmiddels ook leider is bij de JO19-2. VEERE – Vanwege een hardnekkige knieblessure moest Ramon van Loon (32) in 2019 noodgedwongen stoppen als voetballer bij v.v. Veere. Daarna kwam de vraag vanuit de groep of hij toch bij de selectie betrokken wilde blijven. En sinds anderhalf jaar is hij als assistent-trainer toegevoegd aan de technische staf als rechterhand van Danny Magito. “Het is iets waar je van lieverlee inrolt. Mijn zoontje ging destijds bij de F’jes spelen van Serooskerke. Daar ben ik steeds verder meer doorgescho- ven tot zijn team ook onderdeel werd van de SJO die is opgezet tussen Serooskerke en Veere. De wedstrijdsecretaris stopt ermee en toen kreeg ik de vraag of ik niet de functie wilde gaan vervullen. Ik was ook al een seizoen in de jeugd van Serooskerke wedstrijdsecretaris geweest, dus wist wat er gevraagd werd qua taken en verantwoorde- lijkheden. En aangezien ik met mijn werk mezelf ook al bezighoud met planning en dergelijke, heb ik het op me genomen. Het is erg leuk om te doen en het zijn weer eens andere taken en administratieve dingen die je doet”, zegt Riemens die eigenaar is van Aannemersbedrijf Francke uit Oostkapelle. Riemens (46) is woonachtig in Vrou- wenpolder, wat nagenoeg even ver van Serooskerke als Veere ligt. Inmiddels is hij naast leider bij de JO19-2, waar zijnzoonnuspeelt, ook shirtsponsor geworden en prijkt de naam van zijn onderneming op het zwartblauwe wedstrijdshirt. “Dat is natuurlijk altijd leuk om te zien, maar vooral goed om iets te kunnen betekenen voor de club. En je zorgt er bovendien voor dat die gasten er netjes bijlopen, want het ontbreek ze binnen de SJO op dat gebied aan niets.’’ Hij zag overigens wel aan- komen, dat het ooit tot een samen- werking ging komen. Beide clubs hadden er voor bepaalde leeftijden te weinig en samen hebben we er nu ruimvoldoende. Het heeft ervoor gezorgd dat iedereen in zijn eigen leeftijdscategorie kan voetballen en “Na zelf voetbal- len is het toch de manier om nog zo dicht mogelijk bij én op het veld te kunnen staan. Bovendien heb je op een bepaal- de manier toch nog invloed op de tactiek en het eindresultaat, al is het altijd minder dan je als actief voetballer hebt. Dat is soms nog wel eens lastig, omdat je diep van- binnen toch altijd nog een beetje voetballer blijft. Maar de rol die ik bij Veere vervul die bevalt me heel goed. Met heel veel jongens heb ik zelf nog gevoetbald en als ze je dan vragen of ik bij de staf wil blij- ven, dat vond ik wel mooi. En het is voor mij ook een manier om mijn steentje te blijven bijdragen aan de prestaties van de club.” Jacco Riemens zet zich graag in voor de SJO Serooskerke/Veere Ramon van Loon geniet van zijn huidige rol bij Veere Van Loon doorliep de gehele jeugdopleiding tot de senioren bij Zeelandia Middelburg, waar- na hij ging studeren in Nijmegen en later wonen en werken in Utrecht. Nadat hij daarna weer naar Zeeland verhuisde en ging wonen in Middelburg, koos hij niet voor Zeelandia maar be- sloot hij te gaan voetballen bij Veere wat destijds nog een vierdeklasser was. “We werden in 2017 kampioen door vijfen- twintig van de zesentwintig wedstrijden te winnen. Het jaar erna heb ik nog vijf duels ge- speeld in de derde klasse, maar kreeg steeds meer klachten. En die werden alleen erger, totdat ik in 2019 nogmaals geope- reerd werd. De klachten bleven echter aanhouden, waarna ik ben gestopt. Sindsdien probeer ik me in deze huidige rol als as- sistent verder te ontwikkelen.” Of hij in de toekomst zijn trai- nerspapieren wil gaan halen, daar is hij nog niet uit. “Daar gaat best de nodige tijd inzitten om dat te behalen, dus ik weet niet of ik dat wel wil. Momenteel zeker nog niet, al is er vanuit de club wel de mogelijkheid toe. Maar ik geniet hoe het nu gaat, met Danny klikt het goed en we kunnen prima sparren over tac- tiek, opstellingen en gewoon over het voetbalspelletje. We zijn elkaars klankbord, terwijl ik natuurlijk iedereen binnen de club ken. Dat werkt prima. Er is rust binnen de groep en we waren goed gestart in de com- petitie. We wilden graag een stabiele middenmoter zijn, en dat zal ook richting het nieuwe seizoen zo blijven. Hopelijk met wat gerichte versterkingen er- bij dat we dan nog mee kunnen gaan doen voor meer. Tot die tijd is het zaak om door te blij- ven trainen en met de groep onszelf door te ontwikkelen. Als dat lukt dan kunnen we hier nog wat moois neer gaan zet- ten denk ik.” we zelfs in sommige leeftijden twee teams in competitie hebben. Als wedstrijdsecretaris stuurt Rie- mens via de app op speeldagen de gastouders aan die bij beide ver- enigingen de uitspelende teams ontvangen. “Zij zijn het eerste aanspreekpunt en met hen houd ik contact over de uitslagen en om welke tijden ze moeten spelen. Daarnaast verzorg ik de week- brief waarop de info voor de teams staat van de SJO. Allemaal niet zo heel veel werk, maar het moet wel gedaan worden. En als ik op deze manier wat kan doen voor de clubs dan doe ik dat graag. Daarnaast ben ik ook op zaterdagen geregeld vlag- ger bij de JO19-2 en dat zie ik echt als pure ontspanning. Heerlijk met die jongens in de weer zijn en wat ouwehoeren over het spelletje. Dat is toch geweldig! Door te vlaggen, een wedstrijdje te fluiten of eens te assisteren bij een training komt Riemens, naar eigen zeggen, nog eens buiten “Anders zou ik hele dagen op kantoor zitten. Ik geniet ervan ombezig te zijn op of rond het voetbalveld. En het geeft voldoening, dus wat wil je nog meer. Hopelijk kunnen we snel weer het veld op om wedstrijden te spelen en lol te trappen met elkaar. Want alleen trainen of onderling partijtjes spelen, dat heeft eenieder zo onder- hand wel gezien. Al proberen we wel om de boel bezig en gemotiveerd te houden. Al gaat er niks boven om het ‘echie’ spelen voor de punten…” Vrijwilliger van het Jaar bij Serooskerke trots op zijn titel “Normaal wordt zo’n titel elk jaar uitgereikt tijdens de nieuwjaars- receptie. Maar aangezien die dit jaar niet werd georganiseerd had ik ook niet gedacht dat ze een vrijwilliger van het jaar zouden kiezen. Daarnaast is het ook een titel die meestal wordt gegeven aan vrijwilligers die al wat ouder zijn en dus al een langere staat van dienst hebben. Al is het na- tuurlijk wel een eer en een blijk van waardering dat ze nu dus blijkbaar vinden dat ik die titel verdien.” Gideonse is vijfendertig en is al tientallen jaren als vrijwilliger betrokken bij ‘zijn’ Serooskerke. Zo assisteert hij wekelijks Adrie van Belzen bij het trainen van de tweede selectie. Vrijwel zijn gehele leven loopt hij al rond bij de club, waar overigens ook zijn ouders Bram en Ineke beide en- kele vrijwilligerstaken vervullen. Gideonse was of is onder meer jeugdtrainer, barman, scheids- rechter, lid van de jeugdcom- missie en websitecommissie. “Ik startte ooit op mijn vijftiende als scheidsrechter en heb ook diver- se elftallen getraind of begeleid. Nu ben ik betrokken bij het twee- de team tijdens de trainingen en op zaterdag coach ik het derde elftal. Ik vind het gewoon heerlijk om op mijn manier een bijdrage te leveren aan het reilen en zeilen binnende club.” Tot zijn31ewashij ook nog op veld actief als keeper, maar richt zich nu volledig op zijn rol als vrijwilliger. “Ik vind ook heel veel dingen leuk om te doen en ben ook iemand die wel makke- lijk ‘ja’ zegt als er een vraag komt. Maar op die manier heb ik wel al heel veel mooie dingen gedaan en heel veel geleerd. Gelukkig dat we overigens nu weer iets meer kunnen qua trainingen en dat we onderling in het weekend wat wedstrijdjes kunnen spelen. Zo kan je toch nog wat extra invulling aan de week geven. Want voor de sporters is het natuurlijk ver- velend dat ze hun hobby niet op- timaal kunnen uitoefenen, maar voor de vrijwilligers is dat net zo. Zij missen ook het sociale aspect enorm en zien lege gaten vallen in hun wekelijkse routine. Je ont- moet mensen veel minder en dat is toch erg jammer.” Het is overigens niet de eerste keer dat de titel ‘Vrijwilliger van het Jaar’ een Gideonse ten deel valt, want ook Jacco’s moeder Ineke werd al eens uitverkozen. “We hebben toch al even stiekem tegen mijn vader gezegd, dat ie maar wat harder zijn best moet gaan doen de komende jaren…”, besluit hij met een knipoog. SEROOSKERKE – ‘Totaal onverwachts, maar ik ben er enorm trots op.’ Het zijn de woorden van Jacco Gideonse op zijn verkiezing tot Vrijwilliger van het Jaar bij zijn club v.v. Serooskerke. Hij kreeg de titel, die jaarlijks wordt uitgereikt, voor zijn inspanningen en verdiensten bij de tweedeklasser.