VoetbalJournaal Walcheren, najaar 2020

23 WESTKAPELLE – Waarschijnlijk is Lennard Kerkhove een van de, zo niet dé langstzittende trainer binnen het Zeeuwse voetbal dit moment. Bij v.v. De Noormannen begint hij aan zijn zesde seizoen als eindverantwoordelijke. Daarvoor was hij ook al trainer bij de jeugd én de reserves van de zaterdagderdeklasser. En naar eigen zeggen is de rek qua samenwerking er nog altijd niet uit. MIDDELBURG – Toen Melvin Telussa (38) begon aan zijn klus als voorzitter bij SV Jong Ambon had hij wel gedacht dat het een pittige klus zou worden. Maar dat hij zó pittig zou zijn dat bijna al zijn vrije uren erin zouden verdwijnen, dát had hij niet gedacht. “Als ik het gevoel heb dat dat eraan zit te komen, dan zal ik de eerste zijn die aangeeft om ermee te stoppen en afscheid te nemen. Maar ik heb het gevoel dat de samenwerking met de groep nog altijd prima verloopt dus zijn we weer vol energie én positiviteit begonnen aan de voorbereiding nadat de corona zorgde voor een onbedoeld lan- ge periode zonder voetbal. En dan zie je toch dat het meer is dan alleen maar een ‘spelletje’, want iedereen is gretig en is vooral blij dat we weer kunnen trainen en wedstrijden kunnen spelen. En ik ook als trainer om De rek qua samenwerking is er voor Lennard Kerkhove nog altijd niet uit weer op een gerichte manier met mijn hobby bezig te kun- nen zijn.” Maar wat maakt de combinatie Kerkhove en De Noormannen nou tot een goed huwelijk? “Ik denk dat ik heel erg duidelijk ben in wat ik wil en hoe ik dat wil. Als je daarin sterk en goed communiceert dan kom je een heel eind. We maken samen de afspraken en die leg ik niet op, want dat werkt averechts. Nu is altijd een gezamenlijk iets en dat werkt hier goed. Daarnaast probeer ik altijd weer te verras- sen qua oefenstof. Na zes jaar weten de spelers nog altijd niet wat er gaat komen. Die varia- tie en die uitdaging die prikkelt spelers en houdt ook mezelf scherp. Ik wil mee daarin ook steeds blijven ontwikkelen als trainer en volg zoveel ik kan de bijscholingen. Dat inspireert me en dat probeer ik dan toe- pasbaar te maken voor mijn groep door in te spelen op wat er mis gaat op het veld. Trainer zijn is een ervaringsvak en ook daarin ben je in mijn ogen dan ook nooit uitgeleerd.” Kerkhove was als speler actief voor Zeelandia-Middelburg, was er jeugdtrainer en woon- de en werkte tien jaar lang in Azië. Toen hij later een relatie kreeg met iemand uit Westka- Voorzitter Melvin Telussa is trots op wat er in drie jaar is bereikt bij Jong Ambon Toch was hij de af- gelopen drie jaar bijna dag en nacht bezig om de orga- nisatie weer op de rit te zetten én om uit de verfoeide Catego- rie 3 van de KNVB te verdwijnen. Jong Ambon is de status van ‘probleemclub’ sinds begin au- gustus jl. definitief kwijt. “En daar ben ik nog het mees- te trots op! Dat we dat binnen twee jaar met een hele grote groep enthousiaste clubmen- sen voor elkaar hebben gekre- gen. Het was een flinke klus, hebben heel wat lijken uit ver- schillende kasten moeten op- ruimen, hebben puin geruimd en hebben weer vertrouwen moete opbouwen. Daarin zijn we geslaagd en dat stemt me heel erg tevreden. Dat was voor het voortbestaan van de club Jong Ambon essentieel en de grootste overwinning van de afgelopen jaren.” Na enkele geweldsincidenten kon de KNVB niet anders dan de Walcherse club onder toe- zicht plaatsen en door middel van een traject proberen om Hypotheekadvies dat staat als een huis www.M2hypotheken.nl pelle duurde het niet lang of de Kerkhove werd geïntroduceerd bij de roodhemden. Van het een kwam het ander en voor hij het wist stond hij er als trainer langs de lijn. En dat doet hij tot de dag van vandaag dus nog steeds. “En daar geniet ik intens van. Het is echt mijn uitlaatklep. Dat merkte ik pas toen door de co- rona als stil kwam te liggen. Ik run twee grote bedrijven en heb het daardoor erg druk. Toen het voetbal wegviel ging ik alle tijd in mijn werk stoppen en dat was fout. Ik miste duidelijk mijn hob- by, dus ben blij dat de balans nu weer terug is.” En v.v. De Noormannen is, mis- schien wel dankzij de corona, ook dit seizoen actief als der- deklasser en zag het abrupt het dreigende degradatiespook verdwijnen. “Ik denk ook dat we gezien onze groep thuishoren op dit niveau. De Noormannen moet nastreven om een sta- biele derdeklasser te zijn en blijven. Jammer genoeg is er van onderaf te weinig aanwas, dus is het te hopen dat onze se- lectie zo lang mogelijk vrij blijft van blessures en dergelijke. Als we de boel fit kunnen houden, dan denk ik zeker dat we in de middenmoot moeten kunnen meedraaien en ons sneller in het seizoen al in veilige haven moeten kunnen spelen. Dat is in elk geval zeker onze doelstel- ling die we hebben gesteld.” er met elkaar uit te komen. Een procesbegeleider vanuit de KNVB in de persoon van Willy Lund en met Liesbeth Koole als aanspreekpunt ging Telussa en zijn bestuur aan de slag. “We hebben plannen ge- maakt, er is een dwarsdoor- snede van de club gemaakt en er is een koers uitgezet waar we met elkaar naartoe wilden werken. Daarin zijn alle geledingen binnen de club betrokken, van staf tot be- stuur en van spelers tot vrij- willigers. Allemaal konden ze een bijdrage leveren en dat is ook massaal gedaan. Daar- voor ben ik iedereen die er- aan heeft meegewerkt enorm dankbaar voor, want deze club is te bijzonder om zomaar ver- loren te laten gaan.” De inspanningen van Telus- sa als voorzitter bestonden vooral uit het bij elkaar zoeken van de juiste, betrouwbare mensen om de klus te klaren en de club weer op de rails te zetten. De sponsoring werd opnieuw volop aangepakt en zit in een nog altijd stijgende lijn. “Maar nog veel belangrij- ker was, dat de contributiebe- taling nog vrijwel honderd pro- cent is. Dat was dramatisch laag en kostte de club heel veel geld. Nu dat is geregeld en de sponsoring nog altijd groeit, maakt dat de financi- ele positie van ons als vereni- ging ook een stuk stabieler. Ook hebben we de beslissing genomen om bijna twintig le- den te royeren, iets wat je als kleine club ook niet zomaar even doet. Dat heeft impact, maar was noodzaak om de boel gezond te maken. We zijn van oorsprong een Molukse vereniging, maar ons leden- bestand is momenteel zowat wit, bruin, groen, geel en paars en daar zijn we best trots op. We willen een club zijn waar ie- dereen welkom is én zich ook welkom voélt! Betrouwbaarheid, openheid en een fijne sportieve sfeer is daarbij van het grootste belang. Er was een enor- me schuldenlast toen ik het stokje overnam, de club zat in een diep dal. Als ik dan zie hoe groot de bereidheid is geweest van een hele grote groep mensen die hun schou- ders eronder hebben gezet, dan geeft dat meer dan wat ook het bestaansrecht aan van onze club.” Waar bij veel clubs een voorzit- ter aan een klus begint op nul en hoopt onder zijn bewind om vooral sportieve successen te boeken, daar lag dat bij Telus- sa volledig anders. “Ik begon op min duizend en zijn nog lang niet bij nul. Het sportieve is mooi, maar als het in de basis van de club niet goed geregeld is dan heb je aan sportieve prestaties helemaal niks. We zijn op de goede weg met el- kaar en kunnen weer omhoog kijken om er een stabiele club van te maken. Ik heb onlangs mijn termijn met drie jaar ver- lengd en hoop dat de aandacht langzaamaan meer richting het sportieve kan gaan. Het fundament is aangepakt en iedereen is zich doordrongen van het feit dat we uit die Cate- gorie 3 moeten wegblijven. Het bestuur is op orde, de stichting loopt weer. Ik zie de toekomst van ons dan ook met vertrou- wen tegemoet.”