VoetbalJournaal Walcheren, najaar 2020

15 VLISSINGEN – Je hebt een verleden als voetballer, een zoontje dat bij GPC op voetbal gaat, je gaat helpen een team te ondersteunen binnen de jeugd… En stilaan rol je steeds verder in het vrijwilligerswerk binnen een voetbalclub. Je wordt jeugdcoördinator, helpt met het ondersteunen van trainers… En dan komt er een bestuursfunctie vrij… “En toen vroeg men mij of ik het zag zitten om jeugdvoorzitter te worden. Daar heb ik ja op gezegd en sinds begin 2019 kan ik bij GPC ook daarachter een ‘vinkje’ zetten”, zegt Jeroen Bakker. Bakker is be- gaan met het wel en wee bin- nen de Vlissing- se derdeklasser. En dan met name als het gaat om de jeugd, jeugdbeleid, goede visie én het aanbrengen van de broodno- dige structuur. “Dat zijn we de dingen waarvoor ik me hard maak inderdaad. Dat is ook belangrijk wil je uiteindelijk op lange termijn overleven en doorstroming realiseren rich- ting de senioren. Daarvoor is het noodzaak om al vanaf de allerkleinsten de zaak goed op de rit te zetten. Want je kunt wel een lekkere appeltaart wil- Nieuwe visie en structuur bij GPC krijgt stilaan steeds meer vorm len bakken, maar als er essen- tiële ingrediënten ontbreken dan smaakt hij niet zoals zou moeten. En dat is in mijn ogen binnen een vereniging niet anders.” GPC heeft daarom de afgelo- pen periode hard gewerkt om op organisatorisch én vooral ook technisch gebied te inves- teren. “Dat hebben we in eerste instantie gedaan door bijvoor- beeld Karl Vergouwen aan te stellen als technische man bin- nen de jeugdopleiding van GPC. Verder hebben we binnen de jeugdafdeling jongens als trai- ners rondlopen die zelf op hoog niveau hebben gevoetbald, nog spelen en allemaal binding hebben met GPC. Ze kennen de cultuur van de club en weten wat er hier als belangrijk wordt gezien. Zij kunnen dat als geen ander overbrengen op spelers en we merken dat dit effect heeft.” Marlon Moeal is momenteel hoofdtrainer, maar is doorge- schoven vanuit de JO19. Een bewuste keuze van de club. “Mede door Marlon zijn inzet hebben we de JO19 naar de se- nioren doorgeschoven en dat is nu ons nieuwe tweede elftal. Op die manier kunnen we onze ei- gen jeugd laten wennen aan het seniorenvoetbal, spelen ze met leeftijdsgenoten bij elkaar en is het een prima opleidingself- tal waaruit op termijn enkele jongens wellicht doorschuiven richting de hoofdselectie. Dat zal niet iedereen lukken, maar we willen we graag in de toe- komst meer eigen opgeleide jongens in ons eerste elftal zien spelen. Eerst moet echter de visie en structuur goed worden Hypotheekadvies dat staat als een huis www.M2hypotheken.nl SEROOSKERKE – Op jonge leeftijd was hij al actief binnen één van de toonaangevende BVO’s van Nederland. Bij AZ Alkmaar werkte Wesley Visser 13 seizoenen als jeugdtrainer én was er wedstrijdanalist bij het eerste elftal, waar hij werkte met trainers als Gertjan Verbeek, Dick Advocaat, Marco van Basten en John van de Brom. De keuze voor familie en Zeeland brachten hem enkele jaren geleden terug naar Zoutelande en werkte hij bij enkele Zeeuwse clubs. Dit seizoen als nieuwe hoofdtrainer van v.v. Serooskerke. “Dat was een kans die ik niet kon laten lopen. Of zoals ze dat soms zeggen ‘een toevallig passerende trein’. En daar ben ik opgesprongen. Ik was trainer bij VCK en had het goed naar de zin, maar als je dan de kans krijgt om op een hoger niveau te gaan werken was voor mij de keus snel gemaakt. Ik heb enkele gesprek- ken gehad met Serooskerke en dat voelde goed. Er ligt een mooie nieu- Serooskerke was voor Visser als hoofdtrainer een mooie nieuwe uitdaging we uitdaging en die wil ik graag aangaan.” Van mijn periode bij AZ heb ik des- tijds enorm veel geleerd. We woon- den toen in Heerhugowaard, waar ook mijn vrouw een management- functie had bij AZ. Ik had er echter geen mogelijkheden om door te groeien binnen de jeugd, mede ook omdat mij een achtergrond als prof ontbrak. Ik heb toe tussentijds nog gewerkt bij v.v. Terneuzen als hoofdtrainer, maar dat was geen succes. Ik pendelde naar Zeeland en dacht het daar als jonge trai- ner uit het profvoetbal wel even te gaan doen…. Niet dus. Dat heeft me wel mede gevormd als trainer en gemaakt tot de trainer die ik nu ben. Want het zijn toch echt twee totaal verschillend dimensies. Daarna ben ik nog anderhalf jaar trainer geweest bij Texel’94. Mooi tijd, af- gesloten met promotie naar de tweede klasse. Ook bij Reigerboys in Heerhugowaard gewerkt tot we terugkeerden naar Zeeland, omdat mijn vrouw last kreeg van heimwee. Daarna dus hier als trainer aan de slag gegaan.” Hij ging echter eerst bij De Meeu- wen een kijkje in de keuken nemen, Partnership GPC en Voetjebal Een van de nieuwe ontwik- kelingen is, dat GPC daarom een partnership is aange- gaan met ‘Voetjebal’, een initiatief van Lunven Ver- meer, tevens ook speler van GPC Vlissingen. Binnen Voetjebal krijgen kinderen 2 t/m 6 al te maken met voet- bal. Spelenderwijs raken ze vertrouwt met de bal. “Vanuit het Voetjebal kun- nen kinderen dan doorstro- men richting de jeugdaf- deling van een reguliere voetbalclub. Dat hoeft niet persé bij GPC te zijn uiter- aard, maar we zien wel een toename van jeugd- spelertjes die zich bij ons aanmelden. Daar zijn we uiteraard heel blij mee, want ze komen al met een bepaalde basis binnen. En daarna krijgen ze training van trainers die de nodige bagage hebben en worden ze vertrouwd gemaakt met onze filosofie als familie- club. Door het aangaan van dit soort samenwerkingen, het investeren in technisch kader én het neerzetten van een goede organisatie- structuur moeten we GPC klaarstomen voor de lange termijn. En op welk niveau we dan uiteindelijk spelen, dat is van ondergeschikt belang. Liefst zo hoog mogelijk, maar het feit dat iedereen die ons shirt draagt met plezier zijn hobby beoe- fend, dát is ons veel meer waard.” werd lid van de TC bij de club en ging aan de slag bij de sponsorgroep. Een heel andere kant in eerste in- stantie. “Dat was het zeker, maar ook heel leerzaam. Je bekijkt het voetbal van een totaal andere in- valshoek. Ze polsten me ook of ik geen trainer wilde worden, maar ik wilde niet bij de club uit mijn eigen woonplaats werken, dat wil ik ge- scheiden houden hoe mooi ik de club ook vind.” Het werd uiteindelijk dus VCK, waar hij in het seizoen dat hij er actief was, verschillende jeugd- spelers inpaste en succesvol af- sloot met een periodetitel. “Dat zag er in het begin niet naar uit, want de start was moeizaam. Er moest worden doorgeselecteerd en dat ging niet zonder slag of stoot. Maar ik heb doorgezet en uiteindelijk is het gaan lopen. Het was de bedoeling om daar nog wat jaren aan vast te plakken maar toen werd ik benaderd door Serooskerke…” De uitdaging van werken op een hoger niveau sprak Visser aan en hij ging in gesprek met de blauw- hemden. “En gaandeweg het con- tact werd ik enthousiaster en heb toen besloten om de overstap te maken. Er is veel potentie hier, een goede spelersgroep waarin nog heel veel groei zit. Dus dat is voor mij een drive om eruit te ha- len wat er mogelijk is. We hebben met elkaar hardop uitgesproken dat we de top willen uitdagen met aantrekkelijk, aanvallende voet- bal. Het is nu aan ons om het op het veld te gaan waarmaken. Al- les zit in mijn ogen op dit niveau dicht tegen elkaar aan. We leggen de lat bewust heel hoog, maar we willen spelen voor de prijzen. Dus minimaal een periodetitel en wel- licht wel meedoen voor nogmeer.” neergezet zodat er continuï- teit is. Dat is de belangrijkste taak. We zijn een familieclub die daar waar het kan ook voor- al de ambitie heeft om zo hoog mogelijk te voetballen. Maar dit moet niet ten koste van alles worden gerealiseerd. Rust en duidelijkheid creëren, dat is het allerbelangrijkste wat moet gebeuren. En we zien dat het stilaan zijn vruchten afwerpt. Dat is een mooie ontwikke- ling, want daar hebben we met heel veel mensen constructief aan gewerkt. En dat is een ‘on- going proces’, want we pro- beren daarin steeds te blijven ontwikkelen.”