5 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Nick de Boer hoopt met WIK’57 dit keer een prijs te kunnen pakken Het ging voor WIK’57 vorig seizoen in blessuretijd van de allerlaatste competitiewedstrijd alsnog mis. Door een eigen doelpunt liep de ploeg van verdediger/middenvelder Nick de Boer (20) een nacompetitieticket mis. Maar ze zijn strijdbaar bij de vierdeklasser, want het doel is klip en klaar: meedoen in de top en proberen nu wél een prijs te pakken. BROUWERSHAVEN – Ook dit seizoen is Justin Doeleman de onbetwiste nummer één onder de lat bij vierdeklasser ASV Brouwershaven. Bij de vierdeklasser is hij bezig aan zijn derde seizoen, nadat hij overkwam uit de jeugd van MZC’11. Doeleman heeft nog geen seconde spijt van overstap naar Brouwershaven “Ik zou daar terecht komen in de JO19-2 maar kreeg de vraag van Brouwershaven of ik interesse had om eerste keeper te worden. Dat was een kans én een uitdaging die ik simpelweg niet wilde laten lopen. Zodoende sta ik nu hier onder de lat en blijkt het een geweldige keus te zijn geweest. Ik voel me thuis, speel wekelijks en wordt daardoor ook elke keer beter. Ik doe hier ervaring op en dat is altijd prettig.” De 19-jarige goalie begon met voetballen bij DZC’90 in Dreischor en stapte daarna over naar de jeugd van MZC’11. Daar doorliep de jonge goalie een aantal lichtingen tot de JO19. “Op een gegeven moment was ik ook wel een bétje het plezier kwijt. Eigenlijk had ik ook weinig trek om in de JO19-2 te gaan spelen, dus de vraag van Brouwershaven kwam op het goede moment. Dat moest gewoon zo zijn en ik ben er nog altijd blij mee. Hier heb ik de lol wel teruggevonden, al moet ik toegeven dat het zeker het eerste jaar een grote stap was. Ik was zeventien, dus moest vooral fysiek aanpoten.” Brouwershaven heeft overigens ook nog altijd een relatief jonge selectie, waardoor de integratie vlotjes verliep. “Dat was wel prettig, al is de dynamiek bij de senioren natuurlijk wel helemaal anders dan wanneer je in de jeugd speelt. Ik heb nu al twee seizoenen seniorenvoetbal in mijn rugzak vol ervaringen, die ik normaal gezien nog helemaal niet had meegemaakt. En er komt over het algemeen ook wat meer publiek dus dat is ook anders, al heb ik daar weinig zenuwen van.” Dit seizoen loopt het volgens Doeleman (prima naam voor een keeper overigens) met Brouwershaven nog niet helemaal zoals men vooraf had gehoopt. “Dat is nog zacht uitgedrukt. We hebben echt, zonder het als excuus te willen gebruiken, al heel wat duels pech gehad. Ballen die er wonderbaarlijk niet ingaan, penalty’s die we onterecht tegenkrijgen, blessures en ga zo maar door. Al kosten persoonlijke fouten ons ook nog teveel tegengoals en scoren we lastig.. Bovendien zitten we in een andere competitie, die veel sterker is dan de klasse waar we voorheen in uitkwamen. We hebben wel meer derby’s, dat maakt het dan wel weer mooi. Al is het pas écht mooi als je die dan ook wint.” Voor Doeleman, die thuis in Dreischor met zijn ouders een druk akkerbouwbedrijf runt, is voetbal een perfecte uitlaatklep. “Het is soms erg druk, maar maak er graag tijd voor. Het is toch even heerlijk om je energie op het veld kwijt te kunnen. Ik geniet er volop van. Hopelijk kunnen we nog wat klimmen, want een plekje in de linkerrij zo mooi zijn.” Niels Boone is niet vies van het vuile werk bij FC De Westhoek BURGH HAAMSTEDE – Als jochie van vijf sloot Niels Boone (22) zich aan bij voetbalvereniging DFS, wat later opging in FC De Westhoek. Daar is hij inmiddels alweer enkel seizoenen lid van de hoofdmacht en ‘stofzuigt’ hij als controleur op het middenvelder alsof het een lieve lust is. ‘Ik ben er niet vies van om het vuile werk te doen, dat vind ik ook mooi en geeft een goed gevoel.’ Waar velen het vaak een oneerbiedige taak vinden, daar geniet Boone van zijn rol binnen het elftal. Het zijn verbindende schakels die pas opgemerkt worden wanneer ze niet spelen. “Ik heb door de jaren heen op tal van plekken mezelf in het elftal teruggevonden, maar dit is toch wel de plek waar ik me het beste bij voel. Het is nu mijn d e r d e se i zoen bij het e e r s t e en ben blij dat ik vrijwe l wekelijks wel speel. Ik heb als speler van de JO19 mijn debuut gemaakt en sinds ik ben doorgekomen heb ik de kans gekregen van mezelf in het elftal te knokken.” Dat ging niet vanzelf, want onder Steven Seedo speelde de middenvelder wel regelmatig, maar onder diens opvolger en huidige trainer Henk Schouten moest hij het in het begin vooral doen met invalbeurten. “Dat was lastig omdat je jezelf dan in de minuten die je krijgt wilt laten zien. Toen we op een gegeven moment met blessures te maken kregen, heb ik op inzet en wilskracht mijn kans gepakt en ben blijven staan. Het blijven gaan tot het einde is wel een eigenschap die me nu goed van pas komt in elk geval.” Op Sportpark Van Zuijen speelde de vierdeklasser dit seizoen al drie keer gelijk en verloor het van koploper Wolfaartsdijk. Het blijkt dus niet direct een onneembare vesting. “Klopt, en daar balen we ook van. We krijgen vaak wel voldoende kansen, maar maken ze dan niet. Tegenstanders prikken er wel eentje binnen, of zoals Wolfaartsdijk twee, wat onnodig punten kostte. We zien dit seizoen overigens als een bouwjaar, want er zijn veel jongens vanuit de JO19 doorgekomen. Toch willen we wel meestrijden om een periode en eventuele promotie. We strijden al een paar jaar bovenin mee, maar de stap omhoog hebben we nog niet kunnen maken. Hopelijk kunnen we na de winter blijven aanhaken en toch ook een paar van die wedstrijden zien te winnen. Het zou leuk zijn om een periode te grijpen, maar het allerbelangrijkste voor mij is om basisspeler te blijven.” KERKWERVE – “Dat is absoluut ons doel inderdaad. Ik denk ook dat we daarvoor een groep hebben die dat moet kunnen waarmaken. We hebben een redelijk jonge selectie, waarvan ik waarschijnlijk de jongste ben. We willen heel graag de stap maken naar de derde klasse. Vorig seizoen hebben we op beslissende momenten onszelf tekort gedaan, dat is iets wat we dit keer willen zien te voorkomen.” De Boer speelt overigens in het team samen met twee oudere broers. “Klopt, dat is meestal leuk maar zéker niet altijd. Want we zijn toch altijd wel extra kritisch naar elkaar. Frank speelt in de spits, terwijl dit jaar helaas Ramon al een hele tijd geblesseerd is. Ik heb overigens nog een broer, Dennis, maar die heeft niet de ambitie zoals wij en speelt hier in het derde. Dus de familie De Boer is aardig vertegenwoordigd bij WIK’57 kan je wel stellen..” Ondanks dat de ploeg ook dit seizoen op koers ligt om zichzelf stevig in de top te nestelen, werd er al na vijf duels afscheid genomen van trainer Richard de Moedt, die de opvolger was van Huseyin Dogan. “Het bleek dat de klik met de trainer er niet was. Dat is zonde, maar dan heeft het weinig zin om door te gaan. Het was voor beide partijen het beste om te stoppen, zodat wij ook met een fris vizier weer verder konden. Dat hebben we met de trainers Kees Verwest en Walter de Jonge samen goed opgepakt gelukkig. Dat had ook anders kunnen lopen, maar we hebben met elkaar de knop omgezet en zijn doorgegaan met het doel wat we voor ogen hadden na te streven.”Voorlopig ziet De Boer wel een stijgende lijn en hoopt dat in het vervolg van de competitie de prestaties minder wisselvallig zijn dan in sommige duels vorig jaar. “Als we een constant niveau weten vast te houden, dan zie ik ons heel dichtbij komen. Wolfaartsdijk is een maat te groot, maar alles wat daarachter komt daar kunnen we ons zeker mee meten. We moeten elke week scherp zijn en tot het gaatje gaan, dan denk ik dat we ver kunnen reiken met elkaar. Wedstrijden winnen dat is het mooiste wat er is. En dat hoop ik na de winterstop dus nog veel te kunnen ervaren. Wie weet wat er dan aan het eind van de rit uitrolt..”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=