23 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Westerweele vertrekt met pijn in het hart bij ’s-Heer Arendskerke Bij Wemeldinge weinig échte doelstellingen na hectische voorbereiding WEMELDINGE–Hetberichtdatdeselectieontvingindevoorbereiding, dat één van de elftalleiders plotseling was overleden zorgde voor een nare seizoensstart. Aanvoerder Barrie Vleugel (29) erkent, dat het voorval toch de nodige impact had op de selectie. ‘We hebben daardoor ook vooraf weinig echte doelstellingen gemaakt met elkaar. Vooral plezier ervaren en proberen het zo goed mogelijk te doen.’ De gebeurtenis had volgens de ervaren kracht zijn weerslag op het gemoed binnen de spelersgroep, maar ook binnen de vereniging. “We zijn natuurlijk een heel kleine en ook hechte vereniging waar iedereen elkaar kent en in voor- en tegenspoed met elkaar meeleeft. Dat was in dit geval zeker niet anders en dat maakt al het andere relatief. Neemt niet weg, dat we uiteindelijk op het veld wel gewoon zo goed mogelijk voor de dag willen komen en dat gaat dit seizoen met wisselend succes.” Van wedstrijd naar wedstrijd wordt het bekeken wat het strijdplan is en hoe de punten kunnen worden binnengehaald. Het levert tot op heden wisselvallige resultaten op erkent ook Vleugel. “Het is vaak een verrassing hoe een wedstrijd bij ons gaat verlopen. Het loopt als een tierelier of het draait voor geen meter. Bizar om te ervaren, maar het is de realiteit. Gek genoeg zitten we in een competitie waar iedereen zowat van iedereen kan winnen of verliezen, dus elke week opnieuw heb je volop kansen op resultaat. Enerzijds leuk want je kan bij een overwinning zomaar ineens een aantal plaatsen stijgen, maar verlies je dan kan je ook ineens vijf plekken lager staan..” Dit seizoen speelt Wemeldinge overigens wel een ander systeem, mede omdat 1:4:3:3 niet bleek te lopen. “We zijn overgestapt op 1:4:4:2 en dat past goed bij deze groep. Er zijn wat jonge jongens doorgekomen en er kloppen er de komende jaren ongetwijfeld nog wel een aantal op de deur van het eerste. Dat stemt tevreden en is mooi om te zien. Zelf probeer ik met mijn coaching, mijn rust aan de bal en mijn ervaring de boel neer te zetten en te sturen. Als aanvoerder ervaar ik geen extra druk, maar vind ik het vooral leuk om daarin een verlengstuk van de trainer te zijn en een schakel tussen de technische staf en de spelersgroep.” Nu ziet Vleugel, die al zijn hele leven bij de vierdeklasser speelt, waarvan de laatste dertien jaar in het eerste elftal, dat de jeugdigheid soms wel parten speelt als de beuk door tegenstanders er wordt ingegooid. “Dan zie je soms dat we fysiek het onderspit delven met die jonge jongens. Die moeten wennen en rijpen. Het is een goede leerschool en ik weet zeker dat we daar op termijn de vruchten van gaan plukken.” RILLAND – Het was vorig jaar voor Bart Spelier soms ‘zwemmen’ op het middenveld en had de ploeg moeite om tot voetballen te komen. Een nieuw spelsysteem heeft volgens hem voor nieuw spelplezier gezorgd. ‘Nu proberen we écht te combineren en dat geeft gewoon veel meer voldoening.’ Ander spelsysteem zorgt volgens Bart Spelier voor nieuw spelplezier Ondanks dat misschien de resultaten nog wat wisselend zijn, voelt Spelier zich wel meer thuis in deze speelwijze. “We speelden vorig seizoen met vier middenvelders en twee spitsen. Nu spelen we met drie aanvallers en drie échte voetballers op het middenveld, dat voelt gewoon veel prettiger. Voorheen speelde de geluksfactor vaak een rol om de resultaten te behalen, terwijl we nu proberen om opbouwend en voetballend het verschil te maken.” In de nieuwe speelwijze fungeert de 22-jarige Spelier veelal als linkshalf óf linksbuiten, waar hij veelvuldig aan aanvallen toekomt en met een passeeractie, voorzet of schot zichzelf in het spel betrekt. “Ik moet het vooral hebben van mijn loopvermogen en ook van mijn omschakeling. Ben een echte ‘box-to-box’-speler. Daarbij heb ik een aardige voorzet, wat heerlijk om te kunnen geven of een strakke inspeelpas om direct kunnen doorvoetballen. Ik moet alleen veel constanter worden in mijn presteren, want daar ontbreekt het nog wel eens aan. Daar doe ik in elk geval wel alles aan om daarin stappen te blijven maken.” Spelier is een echte clubjongen en loopt al op de club rond zolang hij kan lopen en tegen een bal kan trappen. Op zijn vijfde werd hij officieel lid en inmiddels alweer een paar jaar speler bij het eerste. “Een echte doelstelling hadden we dit seizoen niet, want na vier seizoenen spelen we nu in een andere vierde klasse, met een aantal voor ons onbekende teams. We spelen ook hier een aantal regioderby’s en dat is altijd speciaal. Ik merk wel dat qua niveau het dicht bij elkaar zit, dus zullen we wekelijks vol aan de bak moeten om in het linkerrijtje te kunnen blijven. Dat is wel ons streven in elk geval en dat moet haalbaar zijn.” Promotie is voor Rillandia in de ogen van Spelier echter niet direct noodzaak. “Ik weet ook niet of dat haalbaar is, dan moet écht alles meezitten en dan is het maar afwachten. Want nu weten we dat we lekker kunnen meedraaien en regelmatig onze wedstrijden winnen. Dat zorgt ervoor, dat de sfeer en het plezier goed zijn. En dat is misschien wel veel meer waard dan op een hoger niveau spelen. We hebben hier bij Rillandia wel al regelmatig derde klasse gespeeld, maar voor deze groep is dit niveau prima denk ik. We komen nu lekker aan voetballen toe en dat is mij ook heel veel waard.” ’ S - H E E R ARENDSKERKE – Waar een tijd is van komen, is er vaak ook eentje van weer gaan. Na vier seizoenen is dat moment voor Kees Westerweele er nu ook als trainer van derdeklasser ’s-Heer Arendskerke. De trainer vertrekt door de voordeur én met pijn in het hart. “Ik heb altijd gezegd dat een trainer na twee of maximaal drie seizoenen weer moet weggaan omdat een groep dan meestal toe is aan wat nieuws. Toch heb ik er hier bij ’s-Heer Arendskerke nog een vierde seizoen aan vastgeplakt. De wens van het bestuur en vanuit de spelersgroep waren dat ik door zou gaan. En zelf had ik ook het gevoel dat ik nog niet klaar was, dat was overigens al voordat we degradeerden. Begin vorig seizoen stopten ook bepalende spelers zoals Justin le Conte en Michiel Bouwman. Dat vang je niet zomaar op en bleek ook. Het zou mooi zijn om de ploeg weer achter te laten als tweedeklasser, maar ik besef dat er dan nog heel wat moet gebeuren.” Tien seizoenen is Westerweele nu bij verschillende clubs in Zeeland actief als hoofdtrainer, terwijl hij bij RCS nog een periode assistent-trainer was. De afgelopen vier jaar was hij drie jaar actief in de tweede klasse en nu in de 3e Klasse A, waar de ploeg halverwege in de middenmoot staat. “De andere zes teams hebben zich allemaal versterkt, terwijl wij iemand erbij kregen vanuit de JO19 en ons tweede elftal. Vanuit de club hoorde je geluiden ‘dan worden we maar kampioen’ toen we degradeerden. Maar dat word je niet zomaar even. Terugkeren na één seizoen is het lastigste wat er is en dat blijkt ook.” Een strijdbare ploeg, zo typeert de oefenmeester zijn elftal, maar ook wisselvallig. “In de beslissende wedstrijden zijn we nog niet goed genoeg. Dat is jammer, maar ook te verklaren als je alle selecties van de topteams naast elkaar zet. Ik vind het een geweldige groep, een geweldige club ook om voor te werken en dat heb ik hier met veel plezier en toewijding gedaan. Ik hoop dat we na de winter onze huid zo duur mogelijk verkopen en blijven ontwikkelen.” Waar én of hij komend seizoen als trainer elders actief is, dat is nog onduidelijk. “Ik zie wel wat er komt en ga ook alleen aan de slag als het niveau goed is en ik perspectief zie. Voorlopig richt ik alles op het restant van dit seizoen. Ik wil het hier goed afmaken, het liefst met een prijs. De deur uitlopen met een periodetitel of misschien nog meer zou mooi zijn. Maar nog belangrijker vind ik dat de mensen hier zeggen: de afgelopen vier jaar hebben we wat geleerd, zijn we gegroeid en hebben we het fijn gehad.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=