11 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver ‘Hier voetballen met vrienden is meer waard dan op hoger niveau’ Lagendijk al tientallen jaren vrijwilliger bij Krabbendijke Vrijwilligers vinden voor je evenement, club of vereniging is vandaag steeds moeilijker en moeilijker. Bij v.v. Krabbendijke is Bram Lagendijk er eentje met een echt Krabbendijke-hart, want als vrijwilliger is hij al tientallen jaren in diverse rollen actief binnen de club. Momenteel onder meer als trainer van het damesteam, dan uitkomt in de 7x7-competitie. KRABBENDIJKE – “Ik ben ooit bij de F’jes begonnen, toen mijn zoon ging voetballen. Je kent wel hoe het gaat. De eerste keer ben je aanwezig als toeschouwer, de tweede keer ben je al trainer of leider en de derde keer zit je ook in het clubbestuur. Zo ging het ongeveer bij mij ook wel een bétje haha.” Naast jeugdtrainer, was Lagendijk ook jarenlang penningmeester bij de zaterdag vierdeklasser. “Daarbij hebben mijn vrouw en ik ook samen nog twaalf jaar lang het kantinebeheer voor onze rekening genomen, dus we lopen er al heel wat jaartjes met heel erg veel plezier rond.” Nu is hij bij de dorpsclub uit zijn woonplaats alweer een jaartje of zes als trainer actief binnen het meisjes- en damesvoetbal. “Ik ben betrokken geweest bij de MO19, maar daar werd de spoeling steeds dunner en nu spelen we bij de senioren in het Vrouwen 18+ competitie. Dat is een zevental en dat werkt hier prima. Het pas ook goed bij de motivatie die de dames en meiden hebben. En het is gezien de aantallen die we bij de senioren beschikbaar hebben ook de beste keuze.” De wedstrijden worden gespeeld op een half veld, en dat vergt voor Lagendijk toch ook de nodige aanpassingen, zeker ook qua trainingsaanpak en wedstrijdbeleving. “Het is anders dan met mannen, je moet veel geduldiger zijn, maar je krijgt er wel weer veel meer waardering voor terug. Tijdens de wedstrijden die we spelen doen ook geregeld meiden uit de MO19 mee, dat is wel prettig. Dan zie je ook dat het niveau stijgt ook op een training of tijdens een wedstrijd. Met trainingen is het met een zevental wel aanpassen. Je kunt veel minder op patronen en positiespel trainen. Daarbij is voor de dames op een half veld wel erg intensief, want je moet veel meer en sneller omschakelen.” Het team komt uit in de zesde klasse, het laagste niveau. “Dat is prima, want het gaat de dames vooral om met elkaar wekelijks een balletje te trappen. Een keer per week trainen en een wedstrijd spelen. Het gaat vooral om gezellig met elkaar op een sportieve manier bezig zijn op het eigen dorp. En dat is meer dan prima, dat proberen we met z’n allen zo goed mogelijk in te vullen.” LEWEDORP – Op een uitstapje van twee seizoenen in de jeugd bij v.v. Kloetinge na, is Rick Imanse (23) al zijn gehele leven te vinden op de velden bij Lewedorpse Boys. De aanvoerder beleeft met zijn ploeg een teleurstellende seizoensstart en voorziet een pittig restant in de derde klasse. Rick Imanse roemt familiaire karakter bij Lewedorpse Boys “We gaan flink aan de bak moeten om weg te komen uit de directe gevarenzone. We hadden een lastige start, omdat we direct tegen allemaal topteams moesten aantreden uit de linkerrij. Dat maakte het er niet makkelijker op om met een goed gevoel de competitie te beginnen. En daarnaast is onze selectie heel erg jong en is het lastig om elke wedstrijd een constant niveau aan te tikken, waardoor je te vaak tegen een teleurstelling aanloopt.” Om de concurrenten voor de ‘veilige’ (nacompetitie)plekken niet uit het oog te verliezen, zullen middenvelder Imanse en zijn ploeggenoten scherp de winterstop uit moeten komen. “Willen we onderin wat klimmen, dan is dat noodzaak. De overwinning op titelkandidaat Zeelandia Middelburg is leuk, maar als je dan van De Noormannen en Zaamslag, toch twee concurrenten, verliest… Dan hebben die bonuspunten weinig zin…” Dat Imanse nu al een aantal seizoenen aanvoerder is van het elftal, dat geeft hem wel een gevoel van trots. “Absoluut! Ik loop hier al mijn hele leven rond, ken alles en iedereen binnen de club en wilde altijd in het eerste spelen. Dat is gelukt en als je dan door de trainer wordt aangewezen als aanvoerder, dat was toch wel een mooie waardering. Ik probeer die rol ook zo goed mogelijk te vervullen. Door rust te bewaren in het veld, jongens te sturen en te coachen. Maar ook door voorop te gaan in de strijd. Dat lukt niet altijd even goed, maar de wil is er natuurlijk wel.” Na het uitstapje bij Kloetinge wilde Imanse niet elders gaan voetballen, maar keerde weloverwogen terug naar de club uit zijn woonplaats. Een vereniging waar hij zich thuis voelt en die hij roemt om het familiaire karakter. “Het is echt één vereniging. Iedereen draagt zijn steentje bij, alles en iedereen zit in de kantine door elkaar heen ook. Spelers van het eerste, tweede, derde enzovoorts, het zijn geen kliekjes maar gewoon één grote vriendengroep. Dat vind ik mooi. En al die vrijwilligers die zich wekelijks inzetten, alleen daarom zijn we het al bijna verplicht om niet te degraderen.” Directe degradatie gaat volgens Imanse niet gebeuren, maar dat er werk aan de winkel is beseft hij heel goed. “We zijn te goed als team om direct eruit te vliegen, maar willen we nacompetitie halen, dan moeten we aan de bak. Dat besef is er zeer zeker, nu alleen de uitvoering nog..” ’SGRAVENPOLDER – Voetballen met vrienden bij zijn club Apollo’69 is voor Justin Schaalje (26) veel meer waard dan actief te zijn bij een club op een hoger niveau. Kansen om elders te gaan spelen heeft de centrale verdediger gehad, maar toch besloot hij altijd zijn club trouw te blijven. ‘En dat zal ook zo blijven, want hier weet ik wat ik heb en dat is me dus veel waard.’ Schaalje loopt al twee decennia rond op het sportpark in zijn woonplaats, waar hij al vanaf 2014 onderdeel uitmaakt van de hoofdselectie. “Ik ben in 2014 gedebuteerd toen ik nog in de jeugd speelde. Vanaf 2016 zit ik er vast bij en heb ik vrijwel wekelijks in de basis gestaan. Ik heb daardoor al heel wat spelers zien komen en gaan en ook allerlei verschillende trainers, spelopvattingen en seizoenen meegemaakt.” Dit seizoen staat er in de persoon van Joffrey Geldof een nieuwe trainer voor de groep. En een nieuwe trainer zorgt vaak ook voor nieuw elan en nieuwe spelinzichten. Dat is bij de vierdeklasser niet anders. “We hebben de selectie ook flink verjongd door vanuit de jeugd tal van jongens door te schuiven en in te passen. Bovendien spelen we nu, afhankelijk van de tegenstander, met twee of meestal drie spitsen. Dat blijkt prima bij deze groep te passen en bevalt mij als centrale verdediger in een viermans achterhoede prima. “ Waar hij in de jeugd vaak als spits en centrale middenvelder werd gebruikt, daar werd hij in de JO19 als c e n t r a l e verdedi - ger geposteerd. Op die po- sitie of soms als vleugelverdediger is Schaalje nu al jarenlang basiskracht bij de zaterdag vierdeklasser. “Door de jaren heen heb ik de nodige ervaring opgedaan en probeer die nu te gebruiken om de jonge spelers te sturen. We trainen nu ook samen met het tweede elftal en daardoor zie je dat de spelers qua niveau steeds dichter bij elkaar komen. Voor de trainer is het ideaal omdat hij nu een bredere groep tot zijn beschikking heeft.” Het zorgt ervoor, dat een tegenslag als het gaat om blessures of schorsingen makkelijker dan voorheen is op te vangen. Wellicht dat mede ook daardoor de ploeg meedoet in de top van de 4e Klasse A. “Als iedereen fit is, dan denk ik echt dat we ver kunnen komen, al moet dan wel écht alles meezitten een heel seizoen. We willen in de top-vijf eindigen, dat moet er in mijn ogen zeker inzitten. En wie weet wat er dan allemaal kan gebeuren. Ik speel hier met vrienden op een leuk niveau en het zo helemaal top zijn mochten we met elkaar nog stappen omhoog kunnen zetten.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=