25 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Het ging dit seizoen snel met de jeugdige aanvaller, die als A-junior bij de selectie kwam en de eerste vijf duels als wissel inviel. Voor de winterstop scoorde de aanvaller ‘slechts’ twee goals, maar hoe anders was het na de winter…. “Toen ging het als een malle. Alles viel goed en de ballen vlogen er letterlijk uit alle hoeken en standen in. Bizar om te ervaren. Op een gegeven moment was het zelfs zo, dat ik vooral al het gevoel had dat de goals we zouden vallen. En ze vielen dan ook! Zoiets was echt onwerkelijk om te ervaren af en toe. Maar als het wekelijks zo is, dat je op de goede plek staat of de ballen erin vliegen, dan kan het geen geluk meer zijn toch? Ik voelde overigens wel de drang om mezelf te laten zien. Richting de spelersgroep waar je als jong ventje van zeventien ineens bij komt. Maar ook richting de supporters natuurlijk, want die waren in het begin sceptisch. Omdat je toch de zoon bent van de trainer. Maar ik denk dat ik ze wel aardig heb laten zien, dat ik toch best wat in mijn mars heb…” Dat is nog met gevoel voor understatement, want de sterke prestaties van Lourens leverden hem uiteindelijk een overstap op naar Sparta Rotterdam, waar hij in eerste instantie aansluit bij Jong Sparta. Het wordt na zijn eerdere mislukte avontuur bij NAC Breda de tweede keer dat hij een kans krijgt bij een profclub. “Ik heb al van jongs af aan de droom om profvoetballer te worden. Daar ging ik voor bij NAC Breda, maar dat pakte niet uit zoals gehoopt. De keus voor Kloetinge is dus achteraf een goede gebleken, want hier heb ik de vorm weer teruggevonden en daardoor mezelf in de belangstelling van Sparta Rotterdam kunnen spelen, daar ben ik de club eeuwig dankbaar voor.” Als valse nummer negen wil Lourens vol voor zijn kansen gaan en proberen een basisplek te veroveren. “Dat is het doel. Door omstandigheden is het bij NAC Breda niet gelukt, nu krijg ik een tweede kans die ik met beide handen aangrijp. Want hoeveel jonge voetballers krijgen de kans om prof te worden. En lukt het niet, dan heb ik het in elk geval geprobeerd. Ik zal hoe dan ook een betere voetballer worden door dagelijks te trainen en te spelen. Die bagage neem je altijd mee en dan zien we wel waar het schip strandt. Ik ben blij met de titel bij Kloetinge en dat ik daar samen met mijn vader intens van heb kunnen genieten en een bijdrage in heb gehad.” ‘Om dit kampioenschap samen met mijn vader te beleven was geweldig’ KLOETINGE – Zeeuws topscorer werd hij net niet, die eer was voor Jasper Gunter van WHS. Toch kan Dano Lourens terugkijken op een ongekend succesvol seizoen bij Kloetinge. De jonge spits had een meer dan aanzienlijk aandeel in het uiteindelijke kampioenschap én de promotie naar de hoofdklasse. Daarin zullen zowel Dano zelf (gaat naar Jong Sparta) en zijn vader Marcel (stopt als trainer) overigens niet actief zijn voor de Bevelandse formatie. ‘Maar om dit kampioenschap samen met mijn vader te beleven, dat was echt geweldig!’ WAARDE – Als je iemand een laatbloeier mag noemen, dan is het zeker Mark Witsel (30) wel. Hij kwam pas op zijn achttiende een keertje meetrainen bij de dorpsclub, sloot direct aan bij de eerste selectie, veroverde een basisplaats om die daarna nooit meer af te staan. Al twaalf seizoenen lang is hij onbetwiste basiskracht, tot in de winterstop het blessurespook toesloeg. Mark Witsel zal altijd zijn steentje bij SC Waarde blijven bijdragen “Daardoor was het voor mij een seizoen met twee gezichten. Voor de winter speelde ik alles, was ik ook topfit, tot het noodlot toesloeg en ik een knieblessure opliep. Ik verrekte mijn knieband en heb in de tweede helft van deze competitie niets meer gespeeld helaas. Erg zuur wel, want ik had het gevoel dat ik er wel lekker in zat. Dan maakt het dat extra vervelend, dat je de ploeg niet kan helpen op het veld.” Het is Witsel ten voeten uit, want hoewel hij voor zijn achttiende nooit in clubverband actief was, is hij inmiddels met recht een echte clubman te noemen. Dienstbaar stelt hij zich op en is ook trots dat hij iets voor de vereniging kan doen. “Zonder meer. Ik train ook samen met Stefan Dijl, onze aanvoerder nu bij het eerste elftal, de JO11. Ik kreeg in 2020 de vraag of ik niet wat met jeugd wilde doen. Daarop heb ik positief geantwoord, want ik vind dat ook de jeugd de aandacht moet krijgen die het verdient. En ik vind het trainen en coachen echt geweldig om te doen. We zijn in de vierde fase van dit seizoen ook kampioen geworden met die gastjes, dat was een prachtig moment en een bekroning voor iedereen hier.” En hoewel hij op het veld als speler geen rol speelde na de winterstop, heeft hij wel op andere manieren een rol binnen de hoofdselectie vervuld. “Ik ben altijd bij de wedstrijden geweest en ook bij wat trainingen gaan kijken. Daarbij heb ik trainer Jeroen Bakx daar waar ik kon ondersteund en ontzorgd. Want hoewel het ‘slechts’ vierde klasse is, vind ik wel dat alles goed geregeld moet zijn. Dus de materialen regelen en andere randzaken, dat heb ik gedaan. Want dat past wel bij mij als persoon, om mensen te helpen waar het kan. Op die manier mijn steentje bijdragen, al doe je dat het allerliefste op het veld.” Dat hij nu al maanden niet vol kan meetrainen en wedstrijden kan spelen, dat knaagt enormaan het voetbaldier dat Witsel zichzelf inmiddels toch noemt. “Ik voetbalde toen ik jong was wel altijd op veldjes en pleintjes, maar nooit bij een vereniging. Maar die passie voor het spelletje die heeft er altijd wel ingezeten. En dat doet het nu als dertigjarige nog altijd. Het is dan ook erg frustrerend dat ik mijn fysieke uitlaatklep nu kwijt ben. Ik reken nu erop dat ik er op 1 augustus weer sta. Dan begint de voorbereiding op het nieuwe seizoen en dan ga ik er weer vol voor en hoop dan nog een aantal mooie seizoenen hier te beleven.” Hij kent nu echter wel de keerzijde en ziet daarbij ook het belang in van mensen die zich rondom de spelers inzetten met hand- en spandiensten. “Die mensen ben ik wel meer gaan waarderen en die doen er allemaal alles aan om binnen Waarde de zaken te laten draaien. Mocht ik zelf ooit stoppen met voetballen, dan zal ik absoluut wel bij Waarde betrokken blijven. In welke rol exact, dat zal de tijd leren. Want eerst en vooral wil ik nog voetballen, want dat blijft passie nummer één. Ik kan dan ook niet wachten tot het nieuwe seizoen weer van start gaat..” 69925.pdf 1 16-6-2022 14:50:45
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=