15 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver WEMELDINGE – Zonder scheidsrechters geen voetbal. Het is een slogan die al regelmatig is gehoord. Maar het aantal scheidsrechters is de afgelopen jaren behoorlijk afgenomen. ‘En zij die nog actief zijn, worden steeds ouder, met alle gevolgen, risico’s en geregeld ook frustraties in en rond de velden van dien.’ Het zijn de woorden van Jan de Vos, voorzitter van Scheidsrechtersvereniging Noord- en Zuid Beveland, de SV NZB. “Geen enkele wedstrijd kan zonder een arbitragekorps. (Assistent-) Scheidsrechter, coaches, waarnemers en rapporteurs zijn een belangrijk onderdeel voor het organiseren vanwedstrijden op alle niveaus. Het zijn bijna allemaal vrijwilligers, die wekelijks op en rondom de sportvelden en ook in de zaal te vinden zijn. Ook zij doen dit voor hun plezier, maar toch merken we dat er geregeld richting scheidsrechters sprake is van onsportief of ongewenst gedrag. Doodzonde en vaak ook een reden waarom ze ermee stoppen. En dat is nou juist wat wij als scheidsrechtersvereniging willen voorkomen.” Bovendien is ook het aantal scheidsrechters dat lid is van een scheidsrechtersvereniging sterk gedaald, wat De Vos ook jammer vindt. “Maar het is ook in Walcheren en Zeeuws-Vlaanderen zo. Dus we staan daarin niet alleen. Toch wil ik scheidsrechters oproepen zich aan te melden en lid te worden, want we kunnen collectief echt wel wat betekenen. Aan opleidingen, als klankbord én ook richting clubs en de voetbalbond. Daarbij willen we als SV NZB meer de samenwerking zoeken met de clubs, want sámen moeten we dat tekort aan scheidsrechters zien op te lossen. Zodat er op termijn geen problemen ontstaan. Want er moét doorstroming komen, zodat er in de A-categorie wat aan de wekelijkse tekorten kan worden gedaan.” Volgens De Vos is het een misvatting, dat de scheidsrechtersvereniging er alleen is voor de scheidsrechters die in de regio actief zijn. “Zeker niet! We zijn er namelijk ook voor de clubs. De samenwerking met clubs zouden we heel erg toejuichen. Voor spelregelavonden bijvoorbeeld, maar ook om iemand vanuit de vereniging te begeleiden die eventueel graag verder wil als scheidsrechter. Verder ook om wederzijds begrip te kweken voor scheidsrechters.” Maar vooral ook om iedereen binnen de clubs up-to-date te houden als het gaat om spelregelkennis. “Dat is ook wel een hot itemdenk ik. Want soms zie je dat er in het veld of vanuit de dug-out wordt gereageerd op scheidsrechterbeslissingen, terwijl die de juiste regels hanteert. Als de kennis van de laatste nieuwe regels ontbreekt, dan kan dit ook tot vervelende situaties leiden. Wij kunnen als vereniging dan kader én spelers tijdens een infoavond bijvoorbeeld de nieuwste regels introduceren. Op die manier elkaar dus beter begrijpen, dat zou al een hoop situaties op en rond het veld kunnen voorkomen.” HEINKENSZAND – Het doel vooraf was helder: meestrijden om de titel en sowieso promotie. Samenmet ZeelandiaMiddelburgwas Luctor Heinkenszand vooraf in de 3e KlasseA favoriet voor het kampioenschap. Maar zoals vaakwaar er twee denken te vechten omeen been, gaat de derde VCK er mee heen. Er restte alleen nog een kans via de nacompetitie, maar de finale werd verloren van RCS waardoor Luctor Heikenszand ook komend seizoen derdeklasser is. Finaleverlies nacompetitie komt voor Luctor Heinkenszand hard aan ‘Het scheidsrechterstekort begint overal aardig nijpend te worden’ ZIERIKZEE – Waar Sven Heijboer als speler van MZC’11 strandde in de nacompetitie voor promotie naar de eerste klasse, daar pakte hij als trainer van de JO19wel een prijs. En niet zomaar eentje, hij werdmet zijn ploeg kampioen in de eerste klasse. Het is tevens na acht seizoenen zijn voorlopige afscheid van het trainerschap. “Het was voor mij mooi zo. Na acht jaar actief te zijn geweest als trainer bij de jeugd én zelf voetballen bij het eerste elftal is het even tijd voor een andere invulling. De weken zaten helemaal volgepland met trainingen en wedstrijden. Nu wil ik me voorlopig even alleen richten op het zelf voetballen bij het eerste elftal. Dat kost ook de nodige energie wil je dat goed doen en het maximale kunnen geven.” Maar om dan afscheid te nemen van de rol als trainer met een kampioenschap, dat kan natuurlijk niet mooier. “Het was een prachtig seizoen en de jongens hebben het ook absoluut verdiend. Het zegt ook veel over de potentie die hier bij de jeugd aanwezig is. Dat is voor ons als MZC’11 ook wel belangrijk om die gasten door te laten stromen en op een mooi niveau bij de senioren zichzelf verder te laten doorontwikkelen.” De titel pakken was voor Heijboer en zijn ploeg overigens niet het absolute doel dit afgelopen seizoen, maar boveninmeedoen in de eerste klasse stond wel rood omcirkeld. “We wilden vooral jongens opleiden omdaarna de stap naar de senioren te laten maken. Een aantal jongens heeft ook gedurende het seizoen al meegetraind ook bij de eerste- en tweede selectie en ook al af en toe wat minuten gemaakt. Komend jaar zullen een groot deel van deze groep bij het eerste en tweede ook aansluiten enmogen ze daar proberen om zichzelf temeten en te laten zien. Ik ben vooral trots hoe ze het dit seizoen gedaan hebben en dat ik een onderdeel ben geweest van hun ontwikkeling als voetballer. Om dan samen dat af te sluitenmet een kampioenschap, dat is toch wel iets onvergetelijks voor iedereen.” Het was voor Heijboer, die in het bezit is van een UEFA-B diploma, overigens als trainer zijn eerste (en dus voorlopig enige) seizoen bij de JO19. “Daarvoor heb ik nog de JO17 en de JO15 gedaan, terwijl ik ook nog heb geassisteerd bij de toenmalige D-pupillen. De jeugd trainen is Sven Heijboer zwaait af met kampioenschap bij JO19 van MZC’11 prachtig, maar kost enorm veel tijd en energie. Ik woon sinds een tijdje samen en dan merk je wel dat het allemaal veel impact heeft ook op je privéleven. Dat wilde ik even een stukje beter inregelen en dan moet je keuzes maken. Voor mezelf een makkelijke, want zelf voetballen is en blijft zonder enige twijfel nog altijd het allermooiste om te doen. Dus heb ik besloten om het trainerschap eventjes te ‘parkeren’ en mezelf volledig te focussen op mijn rol als speler bij het eerste elftal.” Daar hoopt bij komend seizoen opnieuw een gooi te kunnen doen naar de prijzen en een eventuele promotie. “We hebben dit seizoen een goede start gehad, met een periodetitel als prijs. Daarna hebben we wedstrijden gehad die onnodig werden verloren. We kregen veel blessures en dat was moeilijk op te vangen doordat de selectie niet heel breed bleek achteraf. Gelukkig komen er nu vanuit de jeugd een aantal jongens door met potentie. Dus wellicht kunnen die aanhaken, leren én van waarde zijn voor de club. Dat is het doel van de jeugdopleiding uiteindelijk. Hopelijk maken een aantal de stap en zien we hen de komende jaren terug in het eerste of tweede elftal hier.” “Dat we de titel misgelopen zijn, dat was al een eerste grote teleurstelling. Want Zeelandia hadden we wel verwacht als titelkandidaat, maar VCK was toch wel het gehele seizoen verrassend goed. Bovendien hebben wij het als ploeg te vaak in vooral de topwedstrijden laten afweten. En dan raakt je doelstelling gaandeweg steeds verder uit het zicht”, zegt Barry Olierhoek. Voetballend de betere ploeg zijn, maar dan toch op cruciale momenten de kansen niet verzilveren, het is volgens de 25-jarige aanvaller/middenvelder dé voornaamste reden waardoor het voor Luctor Heinkenszand uiteindelijk een teleurstellend seizoen is geworden. “Het is erg frustrerend als je voetballend de baas bent, maar dat je aan het eind van de wedstrijd niet met de volle buit van het veld stapt. Dat is ons een aantal keer overkomen en dan maak je het jezelf onnodig lastig. Er restte ons niets anders dan via de nacompetitie dan alsnog te promoveren, maar daarin was uiteindelijk RCS te sterk. Eindelijk hadden we tegen ’s-Heer Arendskerke én tegen Zeelandia Middelburg twee topduels die we wonnen, maar het bleek uiteindelijk niet genoeg voor promotie helaas.” Olierhoek woont nog altijd in Heinkenszand en begon in de jeugd van Luctor met voetballen en bleef later toen beide dorpsclubs fuseerden altijd de club trouw. “Ik heb destijds op zondag bij Luctor toen ik zestien was mijn debuut gemaakt en speelde regelmatig twee wedstrijden per weekend. Dat was druk, maar als je graag voetbalt danmaakt dat niks uit. Inmiddels ben ik alweer bezig aan mijn negende seizoen en had gehoopt eindelijk de stap naar tweede klasse te kunnen maken. Nu is het zaak dat het dan maar volgend seizoen gaat gebeuren.” Ondanks dat het voor de ploeg en de club niet is gelukt om sportief gezien een stap vooruit te zetten, is Olierhoek, die meestal als linksbuiten of bij een 1:4:4:2-systeem als buitenste middenvelder speelt, over zijn eigen seizoen redelijk tevreden. “Qua assists ben ik wel tevreden, daarvan had ik er een stuk of dertig. Maar het aantal doelpunten, dat is iets wat beter moet. Ik ben nu in de competitie blijven steken op twaalf goals en dat vind ik voor een aanvaller binnen deze ploeg te weinig. Dus dat is een aspect in mijn spel, waar ik graag nog aan wil en ook moet werken. En ik ben overigens zelfkritisch genoeg om te erkennen, dat ik ook in de topduels die we hebben gespeeld te weinig heb gebracht en niet de inbreng had die ik van mezelf had gehoopt.” Wat nu rest voor Olierhoek is het vizier met volle focus vooruit te richten. Eerst even de tik verwerken en dan vol energie de nieuwe voorbereiding in te gaan. “Dan moeten we er staan en is het zaak om wél te brengen wat we kunnen. Want als we in de voorbereiding speelden tegen tweedeklassers, dan deden we gewoon mee qua spel. Het zegt me dat we een groep hebben die ook op dat podium moet kunnen meedoen. Al is het dan wel zaak om er eerst te komen… Die horde die zullen we komend seizoen zélf moeten nemen. Dat wordt onze grootste uitdaging.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=