11 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver ’S-GRAVENPOLDER – Nadat hij enkele seizoenen had gespeeld in de jeugdopleiding van v.v. Kloetinge kwam voor Jermaine van Aerde (24) het moment om de stap naar de senioren te maken. Bij de kersverse hoofdklasser zat een kans bij het eerste elftal er niet in. Daarop besloot de linkspoot terug te keren naar vierdeklasser Apollo’69. COLIJNSPLAAT – De eerste wedstrijden van het seizoen was Koen Wattel (20) geen basisspeler, maar de rechtsback knokte zich in de ploegbij de vierdeklasser omer nietmeer uit te verdwijnen. Engezien een zware blessure waardoor hij maar liefst bijna vier jaar (!) niet kon voetballen, mag dat best een knappe prestatie worden genoemd. Jermaine van Aerde voetbalt puur voor zijn plezier bij Apollo’69 ‘Ik hoop ooit bij Colijnsplaatse Boys met mijn drie broers in de basis te staan’ “En daar voetbal ik met enorm veel plezier. Het niveau is natuurlijk wel lager dan dat ik bij Kloetinge gewend was, maar ze wilden dat ik daar in het tweede elftal zou gaan spelen. Dat wilde ik zelf niet, ik wilde in een eerste team actief zijn en dus heb ik de keuze voor Apollo’69 gemaakt. Ik kom hier vandaan en ik wist ook dat mijn broer toen van SSV’65 de overstap zou maken. Nu voetballen we samen bij de club op het dorp en dat is voor mij meer dan prima.” Van Aerde is voormalig CIOS-student, maar is momenteel verre van werkzaam binnen de sportwereld. “Tijdens de coronaperiode ben ik begonnen met het online verkopen van allerlei verschillende producten via Bol.com. Dat loopt zo goed, dat het uitbouwen van mijn ondernemerschap op dit moment de grootste prioriteit heeft. Doordat ik vlakbij het voetbalveld woon én ik van thuis uit werk, kan ik het prima combineren met het voetballen bij Apollo’ 69. Zo lang het samen met elkaar in de pas loopt, dan zie ik mezelf hier ook niet snel meer vertrekken. Waar ik vroeger altijd wilde streven naar het hoogst haalbare niveau, daar is die sportieve drang om hogerop te gaan nu wel wat naar de achtergrond verdwenen.” Het wil echter niet zeggen, dat de zoon van oud-prof Romeo van Aerde niet elke training en wedstrijd het uiterste van zichzelf vraagt. “Zeker niet, want ik als ik het veld op stap dan wil ik winnen. Dat is hier bij Apollo’69 niet anders. We hadden vooraf gehoopt op een plek in de top-vijf, maar dat is met een achtste plek dus jammer genoeg niet helemaal gelukt. Dat komt omdat we na de winterstop te maken kregen met heel veel blessures en dat we daardoor te veel onnodige verliespunten hebben opgelopen. Dat is zonde, maar dan is het zaak om dit komend seizoen recht te zetten.” Daar zal de jonge internet-ondernemer dus ook gewoon weer in het blauwwit bij zijn én weer proberen om hoger in de linkerrij te bivakkeren. “Dat is wel de bedoeling. Maar het allerbelangrijkste voor mij is wel om lekker te voetballen, fit te blijven en vooral om plezier in het spelletje te blijven houden. Dat plezier, samen met mijn vrienden, staat met stip op nummer één.” “Ik ben er zeker ook best trots op, dat ik mezelf weer in het elftal heb geknokt. Vraag me niet hoe ik de zondagen overleefd heb, maar die pijn heb ik er heel graag voor over. Want voetballen blijft toch écht het allermooiste om te kunnen doen. Ik ben toen ik vijftien was door mijn enkel gegaan, waarbij ik mijn bot verbrijzelde en mijn banden verrekt waren. Dat heeft echt enorm lang geduurd, heb een heel traject bij de fysio doorstaan ook. Maar ik voetbal weer en dat is nu het allerbelangrijkste voor me.” Maar liefst vier seizoenen lang moest de jongste van vier voetballende Wattel-broers noodgedwongen toekijken. Een voor hem verschrikkelijke tijd. “Als je andere ziet voetballen en ziet doen wat jij ook heel graag zou willen, dan is dat frustrerend. Tot het op mijn achttiende weer begon te kriebelen en ze bij het derde zonder keeper zaten. Toen heb ik de terug mijn schoenen aangedaan en ben gaan keepen. Dat ging best redelijk en heb daarna besloten om weer vol aan te sluiten bij de eerste selectie. Tot nu toe gaat het goed en dat hoop ik vooral zo te houden.” Vanwege zijn werk en een studie die hij nog volgt, traint hij niet twee maar één keer per week en speelt dan op zaterdag de wedstrijden. “Die belasting is goed vol te houden. Als ik de enkel maar intape en daarbij de oefeningen doe van de fysio de boel soepel te houden. Dat is ook noodzaak, want anders zou de pijn op zondag nog groter zijn denk ik. Hopelijk dat het op termijn ooit nog verdwijnt, maar daar twijfel ik sterk aan.” Komend seizoen speelt hij dus opnieuw bij het eerste in de vierde klasse. “Hopelijk dan wel met een beter eindresultaat dan we dit seizoen hebben behaald, want daar hebben we niet het maximale uitgehaald denk ik. Er gaat wel wat veranderen, want enkele jongens vertrekken, er komen een aantal nieuwe bij én er komt met Graham Holmes een nieuwe trainer. Persoonlijk heb ik nog maar twee wensen: dat ik nog een jaartje of tien kan voetballen op dit niveau én dat ik ooit een keer samen met mijn drie oudere broers in het eerste elftal in de basis sta. Al is het maar één wedstrijd, dan is het plaatje compleet.” KRABBENDIJKE – Het was de bedoeling om vanuit de MO19 door te schuiven richting dames-1, maar zover kwam het voor Lotte Jansen (22) niet bij Krabbendijke. Het werden niet de dames, maar de mannen van Krabbendijke 3 waar ze zich uiteindelijk bij aansloot. ‘En daar zit ik prima op mijn plek.’ Lotte Jansen prima op haar plek bij de mannen van Krabbendijke 3 Doordat de dames bij Krabbendijke in een 7x7 – competitie voetballen op half veld koos Jansen ervoor om toch een andere sportieve keuze te maken. “Ik wilde persé op een heel veld blijven voetballen en dat ging dus niet bij de dames hier op de club. Ik had niet direct zin om de overstap te maken naar een andere damesteam bij een andere club. Dus toen zijn we tot deze oplossing gekomen en dat is me goed bevallen. In het begin was het wel even wennen natuurlijk. Hoe zouden ze reageren? Hoe zou het gaan bij tegenstanders enzovoorts. Maar als je laat zien dat je gewoon meedraait én presteert, dan gaat het als vanzelf heb ik wel gemerkt. Qua spelniveau pas ik er gelukkig prima tussen.” Om te kijken of ze elders aansluiting kon vinden, trainde Jansen ook enkele keren mee bij de dames van Apollo’69, maar ze zag een overstap uiteindelijk niet zitten. “Ik weet bij Krabbendijke wat ik heb en wat ik kan verwachten. Een hoop jongens uit het derde kende ik al langer en ze ontvingen me met open armen. Het klikt goed en dat is voor mij dan toch ook veel waard. Ik voetbal hier al sinds de c-junioren, voetbalde altijd bij de meiden en trainde ook nog met de jongens mee. Een deel van die jongens kom ik nu opnieuw tegen, alleen is iedereen een jaartje of wat ouder geworden.” Sportief gezien was het een lastig seizoen, mede ook omdat Jansen met haar team eigenlijk in een te hoge klasse was ingedeeld. “We wilden graag in de vijfde klasse spelen, maar werden in de vierde klasse ingedeeld. Daardoor zijn we ook onderaan geëindigd, maar hopelijk kunnen we ons volgend seizoen beter meten met teams die aan elkaar gewaagd zijn. Ik ga zelf sowieso door, want het is me perfect bevallen. Ik ben opgegroeid met voetballende broers dus ik was wel wat gewend. Tuurlijk is het anders dan tussen de dames, maar die andere gesprekken zijn ook wel weer grappig.. En wat je soms ook hoort vanaf de kant, dat is echt lachen. Ik ben als spits met vijf goals dit seizoen overigens wel topscorer geworden, niet heel veel maar ik heb dus wel mijn steentje in sportieve zin bijgedragen.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=