VoetbalJournaal Beveland, voorjaar 2021

30 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M NIEUWDORP – Blessures horen er als voetballer soms bij, maar als je na een duel verkeerd neerkomt en het gevoel in je benen kwijt bent.. Dat is niet direct alledaags. Het overkwam Stefan van der Klooster (29) bij SV Nieuwdorp zo’n anderhalf jaar geleden. Daarna volgende nog was verschillende kwetsuren, waarvan hij nu nagenoeg is hersteld en toch relatief weinig wedstrijden heeft gemist. Voor Stefan van der Klooster kwam de voetballoze coronaperiode goed uit “Wat dat betreft kwam het voor mij persoonlijk wel goed uit. Ge- blesseerd zijn is nooit leuk, zeker niet als je dan ook tijdens wedstrijden noodgedwongen moet staan toekijken langs de kant. Maar doordat de com- petities werden stilgelegd, tot twee keer toe zelfs, heb ik dat niet hoeven doen en kon ik rustig toewerken naar mijn herstel.” Een verdikte kruisband zorgde voor een fikse herstelperiode, maar doordat de spits te vroeg was begonnen met trainen volgden daarna een reeks van kleine kwetsuren als gevolg van overbelasting. Maar niets was zo angstig, dan die korte periode dat hij tijdens een wed- strijd het gevoel in zijn benen verloor na het neerkomen bij een ongelukkig duel. “Een ploeggenoot wildeme hel- pen om op te staan, maar ik kon niet. Dat was echt een angstig moment. Heel raar ook. Vanaf het veld tot aan de ambulance voelde ik niks, in het zieken- huis kwam het langzaamaan terug en herstelde het volledig. De klap had er echter wel voor gezorgd dat de kruisband wat beschadigd was, waardoor hij diende te revalideren. Alles bij elkaar duurde dat zo’n acht tot tien maanden. En dus daarna nog een periode van kwakke- len en last houden. Gelukkig is dat nu voorbij en kan ik weer alles doen.” De aanvaller, die in het dage- lijks leven werkt als treinma- chinist, is per seizoen meestal goed voor zo’n tien tot vijftien treffers, die Nieuwdorp de af- gelopen seizoenen dus heeft moeten missen. Nu hij echter fit is wil hij graag de draad weer oppakken bij de derdeklasser, waar hij met uitzondering van één seizoen JO19 bij SSV’65, altijd voor speelde. “Ik merk wel dat het me na die blessu- res soms wat moeite kost om weer aan te haken en bij te blijven. Maar ik ben allang blij dat ik geen klachten meer heb en weer alles kan doen zon- der pijn. Dat is voor mij nu ook de drijfveer: voetballen zon- der pijn. En of dat nou bij het eerste elftal is of in een lager elftal, dat zie ik vanaf komend seizoen wel weer.” Al is Van der Klooster van me- ning dat hij gezien het gemak waarmee hij in het verleden het net wist te vinden, zeker van waarde kan zijn nog voor Nieuwdorp. “Dat denk ik zeker. Al hoef ik niet persé degene te zijn die scoort. Winnen is het al- lerbelangrijkste, maar je bent niet voor niks spits natuurlijk. Dus als je dan zelf ook een doelpuntje meepikt, dan smaakt een overwinning of een resultaat altijd toch net even lekkerder. En ik ben er nu alles bij elkaar bij anderhalf jaar uit geweest, dus wat mij betreft mag de trein wel weer beginnen rijden”, besluit de machinist met een knipoog. Tim Sandee wil graag ervaren bij Wolfaartsdijk wat eruit te halen valt WOLFAARTSDIJK – Door aanhoudende liesklachten miste hij nagenoeg het completeeerste ‘coronaseizoen’. Dit seizoenwasTimSandeeechter volledig weer hersteld en vaste waarde bij de zaterdag vierdeklasser. ‘Dan is het balen dat het zo snel alweer stopte.’ Sandee is al ze- ven seizoenen actief bij de eer- ste selectie van de oranjehemden, waar hij op zijn zestiende debuteerde. Maar helemaal ongeschonden verliep zijn beginperiode bij de senioren niet, want een ope- ratie aan zijn knieschijf zette hem toen ook al eens een heel seizoen buitenspel. “En als je dan nu weer bijna een compleet seizoen hebt gemist vanwege aanhoudende lies- klachten, dan krijg je wel even een deja-vu als je zo lang niet kan meespelen en vanaf de kant moet toekijken. En je gaat ook enorm twijfelen of het wel goed komt. Want ik had con- stant klachten, maar op foto’s was niks te zien en niemand kon ze ook verklaren én weg- nemen. Uiteindelijk zorgden bepaalde oefeningen en een stevige liesbroek voor de op- lossing. Ik was fit en was er he- lemaal klaar voor, draaide net als de ploeg een goeie voor- bereiding én we waren door in de beker. In de competitie was het helaas nog een wisselval- lige start. Al was ook die wel weer verklaarbaar. Veel jonge jongens in de selectie, enkele nieuwe spelers en met Carlos de Jonge ook een nieuwe trai- ner. Dat kost wel tijd, al was het wel zichtbaar dat we snel pro- gressie maakten. Die prikkel hadden we ook wel nodig.” Sandee studeert overigens in Breda HBO Communicatie en traint doordeweeks ook een keer mee bij het tweede elftal van JEKA. “Dat speelt zondag hoofdklasse, geen kinderach- tig niveau kan ik zeggen. Het niveau op de trainingen is hoog en ze zijn enorm fanatiek. Dat is echt genieten ommee te ma- ken. Ook in de coronaperiode hebben we daar gewoon door- getraind en de opkomst was erg hoog, dus ook dat zegt wel wat.” Bij Wolfaartsdijk, waar hij al sinds zijn vijfde speelt, is de centrale verdediger, volgens Carlos de Jonge in het veld ook een verlengstuk van hem als trainer. Hij moet van achteruit de lijnen uitzetten en de boel op scherp houden. “Ik ben in de selectie wel een van de meer ervaren jongens en ook twee- de aanvoerder. Dus ik denk ook wel dat het bij me past om die rol op me te nemen. In de jeugd speelde ik altijd mid-mid, maar bij de senioren ben ik achterin beland. Prima plek hoor, al zie ik mezelf nog altijd meer als een centrale middenvelder.” Afgelopen seizoen wilde men bij Wolfaartsdijk strijden om een periodetitel, maar dat idee kon dus al snel in de ijskast. “En dan duurt het daarna wel heel lang als je alleen maar mag trainen. Je wilt ergens naar streven. Dat was die periodetitel. Maar we krijgen er komend seizoen weer een aantal jongens bij en worden daardoor als selectie echt sterker. Er is veel concurrentie en dat is alleen maar goed. Daarom willen we komend seizoen gewoon proberen kampioen te worden. Ambitieus misschien, maar ik denk dat je de lat hoog moet durven leggen. Ik geniet op trainingen en denk dat er nog heel veel in deze groep zit. Ik wil graag kijken of ikmezelf kan meten op een hoger niveau. En het liefst hier bij Wolfaartsdijk. Want ik wil graag ervaren wat er nog allemaal uit deze groep te halen valt.”