VoetbalJournaal Beveland, voorjaar 2021

25 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M “Dat ik ooit zou te- rugkeren bij Bruse Boys, dat lag altijd wel in de planning. Maar niet dat het al zo snel zou zijn. Die intentie was er ook he- lemaal niet, want ik was bij Kloe- tinge aan een mooie uitdaging begonnen als trainer en kreeg daar alle kansen om het trai- nersvak te leren. Want je moet ook als trainer ergens de kans krijgen om ervaring op te doen. En daarvoor ben ik v.v. Kloetin- ge enorm dankbaar. En het is zéker ook niet omdat het geen leuke spelersgroep was om mee te werken of dat het niveau niet oké was. Want dat was allemaal dik in orde, maar toch is het ook een keuze op gevoel die ik heb gemaakt.” Maaskant had in zijn ogen op zijn negenentwintigste alles in het voet- bal wel gezien en gedaan en wilde een andere weg inslaan. Hij wilde zien of hij als trainer het voor elkaar kon krijgen om zijn voetbalvisie en ideeën over te brengen op een selectie vol uiteenlopende karak- ters. “En toen Kloetinge belde met de vraag voor de ‘onder 23’, was ik ook direct enthousiast. Want ook bij Kloetinge heb ik ook als speler een prachtige tijd gehad als voetbal- ler. Een geweldige club, die nu ook steeds meer stappen zet om de boel professioneel neer te zetten enmet een goed beleid, goede visie, prima spelers en goeie trainers een fundament voor de toekomst wil neerzetten. Het was ook mooi om daar afgelopen jaar een onderdeel- tje van geweest te zijn. Maar het was ook lastig omdat alles relatief nieuw was met die groep.” Doordeweeks met zowel de O23 als het tweede elftal op het trai- ningsveld staan en dan daarna een verdeling maken wie waar gaat spelen in het weekend. “En dan had je ook nog een JO19 en uiteraard een hoofdselectie. Voor komend seizoen hebben ze nu besloten dat de JO23 de ‘kraamkamer’ moet worden voor het eerste elftal en spelers daar moeten gaan rijpen op een mooie niveau. Want de stap van de JO19 direct naar het eerste is wel een flinke. Dus dan is een tussenstap en vooral ‘geduld’ vaak erg belangrijk. Daar is die JO23 ui- termate geschikt voor. En als je het dan als speler alsnog niet redt, dan heb je een prima jeugdopleiding gehad en kan je nog altijd beslis- sen waar je voetbaltoekomst gaat liggen.” De toekomst van Maaskant ligt in elk geval niet meer in Kloetin- ge komend seizoen, maar in zijn woonplaats Bruinisse, waar hij ook al jarenlang als trainer actief was bij onder meer de JO17 en JO19. “Het is helaas vanwege corona een heel kort seizoen geweest qua wed- strijden bij Kloetinge, maar wel een onvergetelijke kans en ervaring. Ik heb kunnen proeven hoe het is om als trainer te werken met een erg getalenteerde groep van hoog niveau. Het is sportief gezien he- laas niet helemaal gelopen zoals ik vooraf in gedachten had, maar ik had het voor geen goud willen missen.” Maaskant na één seizoen trainerschap bij Kloetinge terug naar Bruse Boys KLOETINGE – Hij hing in 2020 zijn voetbalschoenen definitief aan de wilgen als speler van Bruse Boys en trok naar Kloetinge. Daar ging Michel Maaskant (30) als trainer aan de slag bij de JO23. Komend seizoen keert hij echter terug bij ‘Bru’, waar hij het eerste elftal onder zijn hoede krijgt. Met een verleden in de jeugd van SVD en tussendoor nog een jaartje SV Nieuwdorp en twee jaar Kapelle, is Rik Witkam op zijn 21e de jonge aanvoerder van DwO’15. In de 4e Klasse A van het zaterdagvoetbal wil hij dekomendeseizoeneneenconstante factorworden inhet linkerrijtje. Rik Witkam wil met DwO’15 constante factor in het linkerrijtje worden DRIEWEGEN/OVE- ZANDE – “Dat is denk ik ook een rea- listische doelstelling als ik kijk naar onze spelersgroep. We hebben ook in wedstrijden laten zien dat we prima kunnen voetbal- len. Het zou om de komende stabiel in de linkerrij te kunnen bivakkeren allemaal nog wel constanter moe- ten worden. Maar we beschikken over een veelal jonge groep, dus daar kunnen we wel naartoe wer- ken. Al is het lastig om jezelf niet in wedstrijden te kunnen meten met tegenstanders en je aangewezen bent zoals de laatste maanden op alleen maar trainingen.” En wanneer je zoals bij DwO’15 een relatief jonge selectie hebt, dan is het logisch dat je ook een jonge aanvoerder hebt. Witkam snapt wel waarom de trainer juist voor hem koos. “Ik ben op het middenveld wel iemand die er de lijnen uitzet en spelers probeert op een natuurlijke manier te sturen en coachen. Al is dat wel een aspect wat nog verder moet groeien. Het voetballende ge- deelte zit wel goed, al boek ik in mijn ogen daarin ook nog wel progressie. Al zie ik mezelf niet direct al een klassieke aanvoerder, eentje die in alle facetten binnen de groep zijn stempel drukt. Want bij mij ligt de fo- cus vooral op het voetballende stuk, buiten het veld ben ikmisschien nog veel te weinig een leider of iemand die het voortouw neemt. Daar zijn anderen, veelal wat oudere spelers, die dat op zich nemen. Maar er is heel veel acceptatie dus dat is wel prettig. Ieder kan de rol vervullen op de manier die bij hem past.” Het zegt veel volgens de captain over de sfeer binnen zijn club en de spelersgroep. “Het is gewoon een gezellige dorpsclub en er is veel ac- ceptatie. Er is bovendien niet echt heel veel druk, maar die druk wil ik mezelf als speler wel opleggen. Want ik vind dat ikmet mijn kwalitei- ten altijd een dikke voldoende moet halen. Ikwil altijdwinnen en de beste zijn. Dat is voor mij de belangrijkste drive. Zeker nadat ik door een brom- merongeval in 2017 enkele maan- den er enkele maanden uitlag. Dan besef je dat dingen ‘zomaar’ voorbij kunnen zijn. Ik ben blij dat ik op het veld kan enmag staan elkeweek. En dan wil ik er het maximale uithalen hier. Voor mezelf én voor DwO’15. Daarbij vind ik dat ik nóg meer een verlengstuk van de trainer moet kunnen zijn in het veld en moet ik werken aan mijn handelingssnel- heid, want diemoet inmijn ogen nóg meer omhoog. Maar ik ben nog altijd máár eenentwintig he, dus heb ho- pelijk nog wel een flink aantal jaar- tjes om daarin door te groeien.” BORSSELE – De club heeft al jarenlang geen standaardelftal meer in competitie, had slechts een handvol jeugdleden die inmiddels in een SJO zijn ondergebracht. Maar in de reserveklasse is nog wel altijd één elftal actief. Daarin in Jasper van Houcke (40) nog altijd actief, terwijl hij ook als bestuurslidzichzelf verdienstelijkmaakt. Al isdat sindsdecoronaperiode als wedstrijdsecretaris niet eentje die bol staat van het regelwerk. Van Houcke nog op meerdere fronten actief bij SV Borssele “Zeer zeker niet. Ik denk dat een wed- strijdsecretaris bij clubs met meer teams en een elftal in de standaard- klasse wellicht nog wel wat te doen of regelen heeft, maar in mijn geval is dat gereduceerd tot nagenoeg nul. En gezien het feit dat onze leden bijna allemaal ouder zijn dan zeven- entwintig konden we qua trainingen ook weinig uitrichten. Dus het is de afgelopen maanden hier op de club héél erg stil geweest.” Tot de KNVB besloot omalle compe- tities stil te leggen was Van Houcke nog actief op de zaterdagen en reed hij vanuit woonplaats Middelburg naar Borssele om er zijn wedstrijd- jes (en doelpuntjes) mee te pikken. Toch had hij behoorlijk las van een onwillige grote teen. “Daar ben ik in oktober vorig jaar voor de tweede keer aangeopereerdennunogaltijd van aan het herstellen. Het is overi- gens de vraag of dat herstel nog wel volledig zal zijn. Dus ik ben nog aan het nadenken wat ik qua voetbal zal gaan doen in het nieuwe seizoen. Al ben ik me wel van bewust, dat voor een vereniging als die van ons elke lid dat wegvalt er eigenlijk eentje te- veel is. Maar het lichaam moet ook nog willen en kunnen natuurlijk en als dat steeds moeilijker wordt dan is de keus helaas niet anders.” Jammer zou Van Houcke het overi- gens wel vinden, want de gezellig- heid op de club en het kameraad- schap onderling op de zaterdagen is de reden dat hij nog altijd voor trainingen en wedstrijden de rit van Middelburg naar Borssele maakt. “We hebben gewoon een leuke club mensen bij elkaar. Die alle- maal het beste met de vereniging voorhebben en lekker genieten van een potje voetballen en na de wed- strijd een biertje te drinken. Voor de meesten is dat toch even een stukje ontspanning en dat moeten we nu al heel lange tijd missen. En dan is Borssele niet zo’n grote ver- eniging die dan veel andere manie- ren heeft dan de zaterdagwedstrijd om contact te hebben of dingen te kunnen ondernemen. “Dat klopt, al zijn alle leden die er nu nog over zijn wel heel trouw. Toen ik zo’n twaalf jaar geleden hier kwam spelen wa- ren er nog twee seniorenteams en jeugd. Dat is bijna allemaal weg nu. We zijn een beetje de laatste der Mohikanen, maar we blijven door- gaan om de boel overeind te hou- den. En zolang iedereen er plezier in blijft houden, dan zit het met het bestaansrecht van SV Borssele ze- ker wel goed.”