VoetbalJournaal Beveland, najaar 2020

29 En blessures waren er in Zierikzee meer dan hun lief was tij- dens de voorberei- ding en bij de start van het seizoen. Het is volgens Heijboer ook mede een verklaring voor de tegenvallen- de start die hij en zijn teamgenoten hadden. “Zonder meer, want we hebben nu een brede en kwalitatief goede selectie. Maar als er daarvan enkele belangrijke basisspelersmet uiteenlopende klachten wegvallen, dan is dat toch moeilijk op te van- gen. Want je kan van een talentvolle speler die overkomt uit de JO19 niet verwachten dat die direct hetzelfde brengt als een speler die al enkele seizoenen seniorenvoetbal speelt.” Veel spelers hadden bijvoorbeeld spierblessures en liesklachten. Dat laatstewas een euvel waar op de er- varenmiddenvelder zelfmee tema- ken kreeg. “Dat was wel enormzuur. En wat de exacte oorzaak was, daar heb ik geen verklaring voor. Want de meeste jongens hebben toch in de voetballoze periode zelf ook aan hun fitheid gewerkt. Maar dan blijkt de intensiteit toch anders te liggen. Al zie je nu bij de profs ook heel erg veel blessures ontstaan. Maar ge- lukkig zijn de meesten wel hersteld inmiddels, al is het dan wel balen dat we niet optimaal kunnen trainen en geen wedstrijden spelen.” Toch hoopt Heijboer wel, dat ze nog kunnen voldoen aan de doel- stelling die de spelersgroep en technische staf met elkaar hebben uitgesproken. En die ligt toch ambi- tieuzer dan de voorgaande jaren. “Toen was handhaven het motto, maar nu willen we toch meer. Kij- ken of we dat met elkaar kunnen realiseren. We willen stabiel in de linkerrij eindigen en misschien een periode pakken áls die in het ver- volgplan van de competitie door de KNVB niet worden geschrapt. Het belangrijkste is dat we überhaupt weer groepstrainingen mogen gaan doen en wedstrijden kunnen spelen, want dat is toch waarvoor je voetbalt uiteindelijk.” Hij begon ooit als jochie bij VV Zierikzee en speelde daarna van de D-pupillen tot de B-junioren voor JVOZ. Op zijn zeventiende keerde hij terug in Zierikzee dat inmiddels MZC’11 was. En die terugkeer is hem meer dan goed bevallen. Hij is sinds hij in het eerste speelt al meer dan re- gelmatig belangrijk gebleken voor de ploeg, maakte een kampioen- schap mee en draagt inmiddels alweer enkele seizoenen de aan- voerdersband. “Een eer natuurlijk en het zorgt ook voor een stuk ver- antwoordelijkheid. Bovendien is er De Zwaluwen Stormvogels Com- binatie die ooit ont- stond uit een fusie tussen twee korfbalverenigingen vond zichzelf vorig seizoen echter ook terug in de ‘gevarenzone’ van het rechterrijtje en ook dit seizoen was de start niet direct ‘succesvol’ te noemen met slechts één over- winning in vier duels. Het doel van de Schouwse formatie uit Scharen- dijke is dan ook meer dan duidelijk. “Lijfsbehoud, dat is het enige wat telt. Daar zullen we hard voor aan de bak moeten in het restant, maar is in mijn ogen zeer zeker haalbaar. Hoe we zijn gestart dat is ook voor mijn ronduit teleurstellend, want ik had me er veel meer van voor- gesteld. We hebben er toch een aantal jongens bijgekregen die een toegevoegde waarde zijn voor ons, we hebben in Arjan Sandee een nieuwe trainer. Dus we hadden er veel vertrouwen in allemaal. Dat het dan op het veld er vooralsnog niet uitkomt is balen. Maar ja, het ligt nu allemaal toch stil. Dat is dus misschien hoe gek het ook klinkt straks wellicht in ons voordeel.” Provoost (29) is, net als zijn twee- lingbroer Robin die spits is bij het eerste elftal, al vanaf zijn vijfde lid van de club en loopt er dus al bijna een kwart eeuw rond bij ZSC’62, dat hij als gezellig en familiair bestem- peld. “Het is echt een gezelligheids- vereniging waar iedereen elkaar helpt en ook niet te beroerd is wat op en voor de club te doen. Of het nou wedstrijdjes fluiten is of wat opknappen, dat doen we allemaal met elkaar. Die bereidheid zegt ook veel over de sfeer onderling vind ik. Dat overstijgt vaak het presta- tieve.” En juist dat stukje gezelligheid is sinds de sluiting van de kantine en het verbod op toeschouwers nu weg. “Het samen trainen en daarna in de kantine voetbal kijken en met elkaar ouwehoeren over van alles, dat wordt door iedereenwel gemist en is vaak de kern waarommensen lid zijn van een vereniging. We doen wel wat in kleine groepjes, doen verder wat aan hardlopen. Je moet toch iets he. Zelf speel ik samen met mijn broer geregeld ook tafel- tennis. Dat is niet te vergelijkenmet anderhalf uur trainen, maar je bent wel actief bezig in elk geval.” Hoe het verloop verder zal gaan dat blijft ook voor Provoost gissen. “Maar van mij mag het een halve competitie worden waarbij alles op nul begint. Gezien onze slechte start zou dat niet eens zo verkeerd uitkomen. En dan moeten we zor- gen dat we uit de gevarenzone wegblijven. Want zo lang ik in het eerste speel wil ik die vierde klasse niet meer meemaken. Daar ga ik al- les aan doen.” ‘Dat de trainer nu echt keuzes moet maken hebben we jaren niet gehad’ Mark Provoost wil met ZSC’62 nooit meer terug naar vierde klasse ZIERIKZEE – Met het doorschuiven van een aantal talentvolle spelers uit de JO19 en enkele versterkingen kreeg men bij MZC’11 wat men wilde, namelijk een brede en kwalitatief goede selectie om uit te kunnen putten. ‘En gezien het grote aantal blessures aan het begin was dat enigszins nog ons geluk’, zegt aanvoerder Sven Heijboer. SCHARENDIJKE – Wanneer je kijkt naar de resultaten van de laatste tien seizoenen, dan was ZSC’62 vijf seizoenen actief als vierdeklasser en vijf seizoenen op het huidige niveau van derde klasse. Als het aan laatste man Mark Provoost ligt dan keer hij nooit meer terug op het laatste niveau. “Dit niveau is zoveel leuker om actief op te zijn, ik wil nooit meer degraderen als actief voetballer in elk geval.” een goeie klik met deze trainer. we hebben ook regelmatig over zaken rondom het elftal of bijvoorbeeld een bepaalde tactiek. Dat vind ik enorm waardevol en zegt ook veel over het type trainer dat Edwin is. Hij weet hoe hij een groep moet raken en communiceert veel. Dan is er duidelijkheid bij iedereen en acceptatie. Dat is enorm belangrijk om tot goeie prestaties te kunnen komen. Er is op dat vlak wel weer rust en daar was de groep ook wel aan toe. Bovendien is de concur- rentie toegenomen in de selectie en dat houdt iedereen scherp. De trainer moet echt wekelijks keuzes maken en dat hebben we jaren niet echt gehad.”Wat de KNVB ook voor beslissing neemt over het competi- tievervolg, het maakt voor de cap- tain weinig uit al heeft hij gezien de start wel een kleine voorkeur. “Op nul beginnen met een schone lei en dan een halve competitie haha, dat zou voor ons ideaal zijn. De groep is volledig en fit dus ik zie het wat onze kansen betreft niet somber in. Al moeten we het uiteindelijk wel op het veld laten zien.”