VoetbalJournaal Beveland, najaar 2020

15 En ook deze nieu- we uitdaging gaan ze opnieuw sa- men aan. Want op één seizoen Oostkapelle na van Jaap, waren ze hun gehele voetballoopbaan tot op heden onafscheidelijk. Jaap altijd als verdediger, terwijl Daan Esser op meerdere posities speelde maar vooral in een aanvallendere rol. Bij Luctor Heinkenszand zorgt Daan momenteel (want Jaap is nog herstellende van een zware knieblessure) voor de ervaring op het middenveld en draagt er ook de aanvoerdersband. “We hebben ons op een gegeven moment tijdens het seizoen een aantal vragen gesteld. Zijn we nog een meerwaarde? Hebben “Als ik kijk naar de tegenstanders in onze competitie dan denk ik dat de top-vijf voor ons zeker haalbaar moet zijn. Er zitten zeker enkele heel sterke ploegen bij, maar toch ook voldoende teams waartegen we kansen hebben op een goed re- sultaat. Onze selectie is nagenoeg intact gebleven, alleen Vagelis Spi- rou is vertrokken naar Hansweert- se Boys.” Daarnaast staat er in de persoon van John Tahapy wel een nieuwe trainer voor de groep. Hij is voor Wemeldinge geen onbekende en is de opvolger van Karl Vergouwen. “Dat is wel een verandering na- tuurlijk. Want elke trainer heeft ei- gen opvattingen en een eigen ma- nier van werken. Met John hebben we een trainer die ik al ken van een eerdere periode en het pad dat hij en ook wij als spelersgroep wil- len realiseren is helder. We willen graag meedoen en waren daaraan goed begonnen. Sowieso was de Toch gingen de voetbalschoenen niet de wilgen in, maar werden ze keurig gepoetst en klaargemaakt voor de nieuwe uitdaging bij Luctor Heinkenszand. “Dat was voor ons ook de enige optie, want om in een lager elftal gaan spelen daarvoor zijn we te fanatiek. En om toe te treden tot de staf bij het eerste elftal van Kloetinge, dat vonden we te vroeg. En toen belde Luctor, onze oude club. En ja, oude liefde roest ook niet en de club is enorm ambitieus. Dat pla- tje paste perfect en tot op heden is die stap ook de juiste gebleken. We kennen de club en heel veel mensen die er rondlopen. Hoewel we natuur- lijk lang zijn weggeweest voelde het echt als thuiskomen.” En dat Daan samen met zijn broer niet zijn gekomen omaf te bouwen, we er nog plezier in? Is het mis- schien een goed moment om er- mee te stoppen? Willen we nog wat anders? Op een gegeven mo- ment hebben we daarover met elkaar gesproken en kwamen we tot de conclusie, dat het wel ge- weldig zou zijn om met een kam- pioenschap te stoppen bij Kloe- tinge en zo een regisseur konden worden van ons eigen afscheid bij die fantastische club. We lagen ook op koers, tot door corona de competitie abrupt ten einde kwam. Toen hadden we al aangegeven dat het ons laatste seizoen was en ineens was het klaar. Dat was wel enormpijnlijk. Want dit was niet het afscheid bij de club wat we na al die prachtige jaren voor ogen hadden gehad. Maar het is helaas niet an- ders”, kijkt Daan Esser terug. HEINKENSZAND – Het was ergens in januari dit jaar, dat de tweeling Jaap en Daan Esser bekendmaakten te stoppen bij v.v. Kloetinge. Maar liefst achttien seizoenen speelde het duo er in de hoofdmacht. Stoppen als voetballer deden ze echter niet, want de 36-jarige broers maakten de overstap naar Luctor Heinkenszand, de ambitieuze derdeklasser uit hun (voormalige) woonplaats. WEMELDINGE – Een goede voorbereiding is nog altijd anders dan het ‘echte werk’, maar ook daarin slaagde vierdeklasser v.v. Wemeldinge bij de competitiestart vrij aardig en nestelde zich in de top-vijf van de ranglijst. Een plek waar William de Bat (25) zich met zijn ploeg aan het eind van de rit ook wel terug denkt te zien. ‘Het spelletje vonden we nog veel te leuk om er volledig mee te stoppen’ De Bat ziet de top-vijf wel als haalbaar voor Wemeldinge fitheid van de groep wel een sterk punt in die wedstrijden, maar het is nu afwachten hoe dat gaat zijn als we weer echt mogen beginnen.” De Bat zegt het met twijfel, want momenteel wordt er bij de zater- dag-vierdeklasser niet in groep- jes getraind. Het is aan de spelers om zichzelf fit te houden, een op- dracht waar hij zelf best de nodige moeite mee heeft. “Ik miste zelf de wedstrijd tegen Hoedekensker- ke/Kwadendamme vanwege een blessure, maar over het algemeen kan ik moeilijk trainen zonder echt doel. Ik heb dus eerst het barstje in mijn middenvoetsbeentje, waar ik ook vorig seizoen een keer last van had, een aantal weken kunnen la- ten genezen. Daarna heb ik echter niet juichend de hardloopschoe- nen gepakt om te gaan lopen. Ik vind dat gewoon niet leuk en voet- bal wel, dus is het nu enorm lastig.” Daarnaast mist De Bat ook het sociale aspect van het sporten in teamverband, al heeft hij wel een aantal keren op de tennisbaan gestaan. “Dat doe je dan ook sa- men, maar is in niets te vergelij- ken met de lol die je samen hebt op een trainingsveld of tijdens een wedstrijd. Je bent op deze manier je complete weekritme kwijt wat je al jaren gewend bent en dat voelt heel apart.” De enige connectie met het voet- balveld heeft de 25-jarige inwo- ner van Wemeldinge momenteel als trainer van de JO17, die hij sa- men met enkele anderen traint en coacht. “Dat klopt en dat is ook enorm leuk. Die mogen trainen zonder beperkingen en kunnen dus partijtjes en positiespelletjes doen, alleen ook geen wedstrij- den spelen natuurlijk. Maar dat lijkt dan toch nog meer op voet- bal dan wanneer je in die kleine groepjes op het veld staat. Dat vind ik echt niks. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden inmid- dels, maar ik kan niet wachten om mezelf weer écht voetballer te voelen..” dat mag wel duidelijk zijn. “Luctor Heinkenszand is een gezonde club met gezonde sportieve am- bities. Voor ons is er eenmooie rol weggelegd als mentoren van een jonge spelersgroep. Een rol waar- in we ons ook allebei goed kunnen vinden en die tot op heden erg be- valt. Met Giovanni Siereveld staat er een trainer die weet hoe het is om op hoog niveau te spelen, de randvoorwaarden zijn prima ge- regeld en ook qua accommodatie is het top, helemaal als in januari 2021 het gloednieuwe kunst- grasveld klaar is. Jaap is volop in revalidatie, maar heel betrokken bij de selectie. Hij is er altijd bij en probeert, net als ik in het veld doe, vanaf de zijlijn jongens met tips en aanwijzingen beter te maken. Er is voor de club maar één doel- stelling: promotie. Daar moeten we gezien onze selectie ook niet voor weglopen. Liefst met een kampioenschap uiteraard. Maar de club wil naar de tweede klasse toe en daarin hopen wij een mooie rol te vervullen.” Dat beide broers niet naar Hein- kenszand gekomen zijn om een jaartje ‘af te bouwen’, dat moge duidelijk zijn. “Zeker niet! We heb- ben er nog altijd enorm veel lol in en ik voel me nog fit. Jaap is op de weg terug en zal in 2021 weer bij de groep aansluiten. We hopen zeker nog wat jaren door te gaan samen. Dat het nu stilligt door co- rona, dat is voor Jaap alleen maar prettig. Hij gaf al aan, dat hij nog niet zoveel duels heeft gemist in het Luctor-shirt. Hopelijk dat hij in 2021 alsnog zijn eerste minu- ten kan gaan maken. Dat zou het plaatje voor ons wel compleet maken.”