VoetbalJournaal Beveland, voorjaar 2020

7 “De band die je creëert met je teamgenoten is echt zoiets speciaals” Rudo van den Berge: blessures en clubliefde bij ‘Bru’ Adelaar kwam in Zierikzee terecht na een periode bij Kethel Spaland, waarmee hij uit de tweede klasse D degradeerde. Na één seizoen vond hij het genoeg bij de club uit Schiedam, waar hij terecht kwam via mede-Zeeuw Dimitri Hooftman. Zo ruilde hij het unieke complex in - bovenop het tunneldak van de A4 ligt de sportaccommodatie van de club, met voetbalvelden, hand- balvelden, een sporthal, een bal- let- en dansstudio, een fysiothera- piepraktijk en een buitenschoolse opvang – voor dat van Sportpark Den Hogen Blok. ,,Het op en neer rijden naar Schiedam was niet ideaal. Ik studeer nog één dag per week in Rotterdam (HBO Cross- Als je op vijftigmeter van sportpark Vol- harding woont, is de keuze voor een club natuurlijk snel gemaakt. De nu 31-ja- rige Van den Berge heeft van die be- slissing tot op de dag vandaag nog geen seconde spijt gehad. “Het is een leuke dorpsclub, iedereen kent elkaar. Het belangrijkste is dat ikmet mijn vrienden voetbal.” Dat doet hij nu sinds twee jaar weer bij het vlag- genschip, op zijn 26ste ging hij door aanhoudend blessureleed terug naar het tweede. “Het begon toch weer te kriebelen. Marco (Groene- veld) vroeg of ik terug wilde komen. Ik miste het competitieve en de te- genstand, dus dat zag ik wel zitten.” BLESSURES Toch is het in al die jarenminder vaak van voetballen gekomen, dan je zou verwachten. De verdediger kent na- melijk een waslijst aan blessures, te beginnenmet een knieblessure toen hij zestien jaar oud was. Die blessure kostte hem ongeveer negen maan- den, maar dat was nog lang niet alles. “Daarna heb ik anderhalf jaar nergens last van gehad, maar toen begon het probleemmet mijn lies.” Die liesblessure leek aanvanke- lijk eerst chronisch en vroegtijdig een einde te betekenen van zijn actieve voetballoopbaan, maar een wonderdokte in Almelo bracht uitkomst. “In drie jaar tijd speelde ik maximaal tien wedstrijden, ei- genlijk zou die blessure nooit meer overgaan en moest ik stoppen met voetballen. Tot ik bij die dokter in Almelo kwam. Die had een oude techniek geleerd van de vader van Pieter van den Hoogenband. Hij trok aan die spier, ’s middags kon ik weer voetballen.” Zo bizar als het klinkt, was het voor hemzelf ook. “Ik was enorm sceptisch, want ge- loof eigenlijk niet in die onzin.” Dat probleem was dus achter de rug, maar drie jaar later begon de el- lende opnieuw. Rudo, de neef van Bruse Boys spits Domenique van den Berge, had meermaals last van een schouder die uit de kom ging, moest geopereerd worden en keek opnieuw anderhalf jaar toe vanaf de zijlijn. Om het medisch dossier compleet te maken brak hij ook nog zijn teen, maar geloof het of niet, nu speelt hij zonder pijn. “Ik heb soms wat last van ‘ouderdom’ en in mijn tenen zit nauwelijks nog ,,Zierikzee ja, je moet er wel tussen passen”, begint Dylan Adelaar over zijn nieuwe club MZC’11. ,,Dat gevoel heeft de aanvaller gelukkig wel, al speelde hij voor de winterstop weinig. Tijdens de winter werd hij geopereerd aan zijn enkel, waarna hij begin februari voor het eerst weer de volle negentig minuten speelde. Hij voetbalt al sinds zijn vijfde bij Bruse Boys, droeg nooit het shirt van een andere club, maar kende in die 26 jaar vooral heel veel blessureleed. Rudo van den Berge knokte zich na de nodige tegenslagen terug in het eerste elftal van ‘zijn club’, maar merkt dat de tijden zijn veranderd. “De mentaliteit is heel anders, de bereidheid voor elkaar is er nauwelijks meer.” mediale Communicatie), maar ik werk ook vier dagen in Zeeland. Dat doe ik bij een bedrijf dat zich richt op Europese projectfondsen, op schoolniveau.” Voor zijn periode bij Kethel Spaland speelde hij een half seizoen bij zijn oude liefde Bruse Boys. Die club verliet hij in 2017 voor een avon- tuur bij LSUS in Louisiana. Adelaar werd benaderd door King Talent, een bedrijf uit Eindhoven dat Ne- derlandse voetballers helpt om in Amerika te gaan spelen en stude- ren. Uiteindelijk kreeg hij zo’n vijf- tien concrete aanbiedingen clubs. Of hij de juiste keuze maakte? ,,Bij LSUS moesten we vijf tot zeven uur per dag sporten. De band die je creëert met je teamgenoten is echt zoiets speciaals; je leeft 24 uur per dag met elkaar. Nog steeds heb ik goed contact met die jon- gens en waarschijnlijk komen er deze zomer een paar uit Brazilië en Mexico hierheen. Ik hield er iets moois aan over, maar het avontuur werd niet wat ik ervan verwachtte.” Net als veel teamgenoten verliet hij de club, na slechts een half jaar. ,,Er zijn wel twee jongens van dat team doorgebroken, en ze trainen nu bij een MLS-team. Maar de leefomge- ving was niet optimaal. Ook de stu- die Sportmarketing viel wat tegen.” Wat Adelaar niet tegenvalt is het niveau bij zijn nieuwe club MZC’11, waar hij met zijn 24 jaar één van de oudere spelers is bij demiddenmo- Foto: Kees Bin ter uit de zaterdag tweede klasse. ,,Ik woon en werk in Burgh-Haam- stede en dus is Zierikzee prima aan te rijden. Met Bruse Boys heb ik eigenlijk ook geen contact gehad.” Bij MZC’11 komt hij dit seizoen trai- ner Edwin Kriens tegen, die hij nog kent uit zijn DFS-tijd. ,,Hopelijk kan ik hem dit seizoen nog het nodige laten zien. En de planning is omvol- gend seizoen gewoon bij de club te blijven.” Foto: Dirk vanWolferen Vierbannenstraat 1 4306 BH Nieuwerkerk telefoon 0111–641798 info@timmerman-natuursteen.nl Vakmanschap sinds 1839 vloeren, wanden, aanrechtbladen haardbekleding, dorpels, stoepen terrassen, gevels, restauratie TIMMERMAN NATUURSTEEN 0232339.pdf 1 13-3-2020 14:44:13 kraakbeen, dus als ik een bal ver- keerd raak pis ik in mijn broek.” VROEGER De manager van een Accountants- kantoor draagt dus al heel zijn leven het paars van ‘Bru’ en in al die jaren heeft hij het elftal behoorlijk zien ver- anderen. “Vroeger had je bijna alleen maar gasten uit ‘Bru’, nu ontkom je niet aan spelers van buitenaf.” Toch is dat niet het enige. “De bereidheid bij veel jongens lijkt een stuk minder te zijn. De mentaliteit van de jeugd is anders, daar kan ik mij wel aan erge- ren. Je mag eigenlijk niks meer te- gen ze zeggen.” Die bereidheid ont- breekt bij Van den Berge zelf in ieder geval niet. “Ik ben gewoon een pure verdediger. Ik kan niet veel, maar wel in de weg lopen zeg ik altijd maar. Bal afpakken en inleveren. Er zijn veel jongens die veel beter kunnen voetballen dan ik, maar die missen de juiste ‘mindset’. Die moeten zich eigenlijk schamen dat ik wel speel en zij niet.” Over een hoogtepunt in zijn Bruse Boys tijd hoeft hij niet lang na te denken. “Dat is zonder twijfel de winnende goal in de kampioenswed- strijd in 2015. Ik stond toen rechts- buiten en scoorde nog ook.” PROMOTIE De resultaten van Bruse Boys zijn dit seizoen wisselend, maar voor- lopig draaien ze bovenin de tweede klasse mee. Al vroeg in het seizoen kwam er met René Scholts een nieuw gezicht voor de groep, maar het doel is nog steeds hetzelfde. Al bestaat daar binnen de groep wat onenigheid over. “De helft wil wel voor een periode spelen, de ande- re helft niet. Ik vind dat je altijd een doel moet hebben, top vijf en een periode moet het doel zijn. Alles valt of staat uiteindelijk met de bereid- heid voor elkaar.” De nieuwe trainer bevalt hem in ie- der geval wel. “René is recht voor zijn raap en straalt gezag uit. Hij zorgt met zijn persoonlijkheid voor een betere mentaliteit.” Voorlopig denkt de verdediger nog niet aan stoppen, maar dat had hij een aan- tal jaar geleden niet voor mogelijk gehouden. “Op mijn 25ste leek het einde in zicht, maar het blijft altijd kriebelen. Nu kan ik gewoon nog lekker voetballen, zolang Olaf Wil- lemse, Michel Maaskant en Johan Vroegindeweij dat ook nog blijven doen, ben ik er bij!”