VoetbalJournaal Beveland, voorjaar 2020

11 Zaterdag-vierdeklasser Apollo’69 is bezig aan een wisselvallig seizoen. De ploeg uit ’s-Gravenpolder bivakkeert in de middenmoot en wisselt goede wedstrijden af met minder goede wedstrijden. Volgens middenvelder Jelle Goeree zit er dit seizoen ook niet veel meer in. “Op dit moment is de vierde klasse een prima niveau voor ons.” Krabbendijke heeft de degradatie van vorig seizoen amper kunnen verwerken of is opnieuw verwikkeld in een strijd tegen de onderste plekken. De hoop om direct mee te kunnen doen voor de bovenste plaatsen in de derde klasse kan in ieder geval de prullenbak in. Zaterdag-vierdeklasser Colijnsplaatse Boys is bezig aan een redelijk seizoen. De ploeg bivakkeert in de middenmoot en dat is gezien de invulling van de selectie geen slechte zaak. Volgens trainer Niek van den Houten zit er nog meer in het vat. “Als we de competitie af mogen maken, dan gaan we nog voor een paar plaatsen hoger op de ranglijst.” Jelle Goeree wil op termijn omhoog met Apollo’69 Het is vijf voor twaalf bij Krabbendijke Niek van den Houten is nog niet klaar bij Colijnsplaatse Boys De inmiddels 22-jarige Goeree is sinds kleins af aan betrokken bij de club en kan dus gezien worden als een ware clubman. “Ik heb al- tijd bij Apollo’69 gevoetbald. Ik ben op mijn vijfde begonnen en voetbal nu zeventien jaar bij de club. Ik heb er alles aan gedaan om het eerste elftal te halen.“ De defensieve middenvelder is bezig aan zijn tweede seizoen als ba- sisspeler in het vlaggenschip van Apollo’69 en is ambitieus. “Ik wil bepalender worden. Ik vind dat ik als verdedigende middenvelder meer goals moet maken en meer assists moet leveren. Een verbe- terpunt van mij is dat ik moet pro- beren meer mijn rust te bewaren. Een sterk punt van mij is dat ik in een wedstrijd altijd hard werk en een goed inzicht heb. Als midden- velder vind ik dat erg belangrijk. Wij hebben bij Apollo’69 een jong, maar getalenteerd elftal waar de nodige potentie in zit.” In de toekomst hoopt de 22-jarige middenvelder nog een stap te kun- nen maken met zijn Apollo’69. “Als wij als elftal bij elkaar blijven en er komen wat versterkingen bij, kun- nen we hoge ogen gaan gooien. Ik heb als doel om uiteindelijk te pro- moveren naar de derde klasse en daar een vaste waarde te worden. Vooralsnog is dat niet realistisch.” De realistische Goeree ziet ook positieve ontwikkelingen binnen het team. “We zijn organisatorisch enorm gegroeid ten opzichte van vorig jaar. Vorig seizoen kregen we teveel doelpunten tegen en vaak onnodig ook. Dit seizoen gaat dat een stuk beter. We krijgen nu min- der doelpunten tegen, omdat de or- ganisatie beter staat. Hier hebben we veel op getraind en het is mooi om te zien dat de ontwikkeling zichtbaar is.” Rik Butijn kwam over van Waarde en moet realistisch zijn. “Het vertrou- wen in een ommekeer is er, maar die moet wel snel komen. Je moet reëel zijn dat het lastig gaat wor- den.” De 22-jarige Butijn speelde de afgelopen twee seizoenen met Waarde in de vierde klasse, kreeg een belletje van Krabbendijke en wilde de uitdaging in de tweede klasse graag aangaan. Uiteindelijk degradeerde zijn nieuwe ploeg naar de derde klasse, en die degradatie speelt de ploeg nog steeds parten, denkt hij. “Er is weinig vertrouwen, dan zit ook alles tegen. Op trainin- gen is het niveau soms echt heel hoog, maar tijdens de wedstrijden komt het er niet uit. We missen het lef om het te laten zien.” VECHTVOETBAL Voorlopig staat de formatie van Nels Rijvers op de twaalfde positie, een plek die aan het eind van het seizoen nacompetitie voor degra- datie betekent. Dat Butijn deel uit zoumaken van Krabbendijke, had hij een jaar geleden eigenlijk zelf ook niet verwacht. “Na de C’tjes vertrok ik bij Waarde en ging ik bij Kapelle spelen. Daar speelde ik een jaartje in het eerste om vervolgens weer bij Waarde terug te keren, ik had eigenlijk verwacht de rest van mijn leven daar te spelen.” Dat gebeurde niet en dus is het nu knokken voor lijfsbehoud, in de afgelopen periode werden een aantal gesprekken ge- voerd. “De situatie is lastig te verkla- ren. We hebben gesproken met de spelersgroep en de voorzitter, maar we zitten een beetje in een vicieuze cirkel. Als je veel verliest, gaat het vertrouwen ook omlaag natuurlijk.” De back maakt zich logischerwijs dan ook zorgen. “We moeten het eigenlijk van het voetballen hebben, maar nu moeten we vechtvoetbal spelen om toch punten binnen te halen.” Hij is daar zelf wel voor ge- maakt, vertelt hij. “Ik moet het veel meer van het werken hebben, maar anderenmissen dat wel een beetje.” TEAM Nu staat hij dus op de backpositie, voorheen was hij middenvelder, maar dit jaar stond hij ook al op ‘10’ of als linksbuiten opgesteld. Dat hij op meerdere posities inzetbaar is, ervaart hij af en toe wel eens als een nadeel. “Ik kan mij nooit richten op één positie, dat is wel eens lastig.” De basis blijft voor hem in ieder ge- val altijd hetzelfde. “Hard werken! Vorig jaar scoorde ik ook nog wel wat goals bij Waarde, nu een stuk minder. Ik ben gewoon één van de velen van het team, dat is prima.” Dat team is voor hem wel heel be- langrijk en volgens hem ook de eni- ge manier om de huidige situatie om te draaien. “Je moet het geloof in een ommekeer houden, maar dan moeten we het wel als team doen. Alleen als iedereen er voor gaat, kan het lukken. Maar het moet wel snel gebeuren.” Ondanks de tegen- vallende resultaten heeft de schil- der van beroep geen spijt van zijn overstap. “Het bevalt heel goed, we hebben een jong en gezellig team. De club is ook hartstikke leuk.” Aan een nieuwe degradatie wil hij eigen- lijk liever niet denken, maar als hij eerlijk moet zijn vreest hij voor na- competitie. “Een nieuwe degradatie moet je echt niet willen. Een grote club als Krabbendijke hoort een sta- biele derdeklasser te zijn, hopelijk kunnen we daar voor zorgen de ko- mende maanden!” De inmiddels 57- jarige oefen- meester is bezig aan zijn derde seizoen bij de club en plakt er nog een jaar aan vast. “Volgend seizoen ga ikmijn vierde seizoen in bij Colijnsplaatse Boys. Als je het niet naar je zin hebt, blijf je niet nog een jaar. Bij bijna elke verenging kan de trainingsop- komst beter en willen we gro- tere selecties, maar als dat niet zo is moet je er ook niet voor weglopen. Het is fijn werken bij deze club.” Van den Houten is geen onbe- kende in het Zeeuwse voetbal. “Ik ben onder meer speler ge- weest van Kloetinge en Hoek en ben in die tijd ook geselecteerd voor het Zeeuwse Elftal. Daarnaast kennen mensen mij als de vader van Thomas, die bij Telstar heeft gespeeld en nu bij Spakenburg voetbalt.” Voorafgaand het seizoen was de doelstelling het linkerrijtje. Deze doelstelling is nog steeds haalbaar. “We zijn vorig jaar een aantal spe- lers kwijtgeraakt. Met de toevoe- ging van een aantal jeugdspelers en spelers vanuit het tweede elftal staan we voorlopig op een zevende plaats. Het seizoen verloopt goed, maar soms is het wel passen en meten gezien de dunne bezetting.” Colijnsplaatse Boys moet het heb- ben van het collectief, maar heeft net als elk ander team een aantal belangrijke spelers in de gelederen. “In de as spelen de sterkhouders. De meer ervaren spelers Koen van Os, Joeri Goulooze, Jesse de Jong en Sven Hoogerheide zijn belangrijk voor het elftal. Onze kracht is het aanvalsduo Koen van Os en Joeri Goulooze. We hebben we een stabiele verde- diging en met Raymond Yuen een keeper in vorm. Daarnaast zijn de jonge spelers Job Nuy- ens met zijn zestien jaar en zijn broer Thijs, zeventien jaar, dit jaar basisspelers geworden. “ Om vast in het linkerrijtje te ein- digen moet het team volgens de oefenmeester nog op een aantal vlakken stappen maken. “Onze spelers moeten leren omgaan met de ruimtes die vaak aanwezig zijn op het veld, waardoor we langer en meer in balbezit kunnen zijn. “ Foto: Jonique van Koeveringe