25 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M ‘Voor mijn gevoel ben ik nog niet klaar’ Nog een paar wedstrijden, en dan komt er een einde aan het huwelijk tussen Richard Langeveld en vierdeklasser Quintus. Want na vier jaar, vindt de club het tijd voor een frisse wind. Maar als het aan de trainer had gelegen, waren ze nog wel even samen doorgegaan. “Voor mijn gevoel ben ik nog niet klaar.” Toch is dat straks, eind mei, de harde realiteit. “Dat voelde als een teleurstelling, ik vind het echt jammer. Aan de andere kant, begrijp ik het ook wel na vier jaar met dezelfde groep...” Inmiddels bekomen van de ‘schrik’, relativeert Langeveld (60) de boel. “Het is een heerlijke club, waar ik altijd met veel plezier heb gewerkt. Een groep vol leuke gasten en één met veel potentie. Dan ga je als trainer graag nog even door. Ik heb het maximale er nog niet uitgehaald, denk ik.” Met een plaats vlak boven de nacompetitieplekken van de vierde klasse, vallen de resultaten in Kwintsheul dan ook wat tegen, weet ook de trainer. “Het is wat dat betreft ook niet echt een geluksseizoen. Iemand met een gescheurde kruisband, een kapotte meniscus en nog wat blessures. Het geluk hangt wat dat betreft nog niet echt aan ons. Maar dat dwing je ook af hè, zeggen ze.” GEEN SPIJT Pech, verliezen in de laatste minuut en zelf een penalty missen. De ploeg kan wat dat betreft wel wat positieve energie gebruiken. “We moeten gewoon keihard blijven werken, niks komt aanwaaien. Daar zijn we ons bij Quintus wel bewust van. Op basis van alleen kwaliteit, gaan we niet zomaar even wedstrijden winnen.” Toch zullen ze dat, om plek negen te behalen én vast te houden, wel degelijk moeten gaan doen. “Dat blijft ons doel, dan ontlopen we de nacompetitie.” Hoe dat moet gaan lukken? Langeveld heeft wel een idee. “Scorend vermogen, daar schort het aan. De verdediging en het middenveld staan wel, maar we moeten doelpunten maken!” Want hoewel de inwoner van Rijswijk er eigenlijk nog niet aan wil denken, komt zijn afscheid toch met rasse schreden dichterbij. En dus, wordt het stiekem tijd om terug te kijken. “Qua resultaten, ben ik teleurgesteld. We hadden graag die derde klasse willen halen. Hopelijk lukt dat wél met de volgende trainer.” Maar, zo verdedigt hij zichzelf. “Het zat ook niet echt mee. Twee seizoenen last van corona...” Desondanks, heeft Langeveld geen seconde spijt van zijn beslissing zo’n vier jaar geleden. “Wie wil er nou niet in het Westland werken? Met goede gasten, die allemaal bereid zijn om er vol voor te gaan.” STINKENDE BEST Quintus heeft dan ook een speciaal plekje in zijn hart, vertelt hij. “Een klein cluppie, lekker normaal en iedereen zegt waar het op staat. Ik heb het hier nog altijd fantastisch naar mijn zin.” Maar bij een mooie tijd, hoort natuurlijk ook een passend einde. Langeveld ziet het al voor zich. “Niet degraderen met die mannen, zo wil je niet afsluiten. Via de voordeur naar buiten en handhaven in de vierde klasse.” Op de vraag wat hij het meeste gaat missen, volgt dan ook een logisch antwoord. “Die gasten! Ik heb echt genoten van de gemoedelijkheid en het onderlinge contact.” Een omgeving die goed bij hem past, zo denkt Langeveld. “Ik ben een sociale trainer, iemand die niet echt keihard is. Dat wordt me soms nog wel eens verweten. Een dolletje, een geintje en alles in goede harmonie. Het blijft een hobby. Je moet veel plezier hebben, maar tijdens oefeningen gaat het serieus.” En dus legt de oefenmeester de lat, ook na vijftien jaar als hoofdtrainer, nog altijd hoog. “Een eerste is het vlaggenschip van de club, iedereen kijkt naar je. Dan moet je gewoon je stinkende best doen.” Iets dat hij zelf in al die jaren, in ieder geval vol passie heeft gedaan. “Het mooiste van trainer zijn? Tussen die gasten staan. Lekker op het veld, dan blijf je scherp en jong.” Toch is dat straks, verleden tijd. Alhoewel. “Ik word assistent bij SC Monster. In de schaduw, even een stapje terug, eens kijken hoe dat bevalt.” Maar voor het zover is, met handhaving door de voordeur weg bij Quintus. “Ik wil niets liever!” Al meer dan 15 jaar uw betrouwbare en vakkundige elektrotechnisch installatiebedrijf. Koopmanstraat 2, 2672 GB Naaldwijk 0174 - 88 33 66 | info@bouwmeester-techniek.nl WWW.BOUWMEESTER-TECHNIEK.NL 0275031.pdf 1 6-3-2023 08:57:23 De club waar hij sinds zijn achtste onafgebroken lid van is. Tot een jaar of zeven geleden, zelfs als actief voetballer. “Ik heb links én rechts mijn kruisband afgescheurd, dan houdt het een keertje op. De laatste seizoenen was ik leider/coach bij mijn zoon.” Heel even zat de 51-jarige Zuidgeest vervolgens zonder functie, maar echt lang duurde die periode niet. “Toen kwam dit! Of ik in deze rol wilde stappen. Het kwam voor mij een klein beetje als een ‘verrassing’. Voorzitter worden? Daar had ik eigenlijk geen rekening mee gehouden.” NIEUW BELEID Toch is het sinds februari dus echt het geval en dat was best even wennen, vertelt Zuidgeest. “Het is natuurlijk allemaal nieuw voor me. Hoe lopen de lijntjes, wie is waar verantwoordelijk voor? Je moet heel de organisatie leren kennen, een soort nadere kennismaking.” Maar spijt heeft de oud-speler van het zondagteam, die op een enkel invalbeurtje na nooit echt in het eerste speelde, absoluut niet. “Lyra is ondanks dat het een grote vereniging is, toch heel sociaal. We kennen elkaar, behandelen iedereen met respect en er heerst een gezellige sfeer. Ik heb er zelf ook altijd met veel plezier gevoetbald.” Een gezellige tijd, met een fijne club mensen. Eerst als voetballer en leider, tegenwoordig als voorzitter. Voor Zuidgeest is er wat dat betreft niet zoveel veranderd. “Ik moest er in eerste instantie, wel even goed over nadenken. Het is een prachtige functie, maar het kost ook veel tijd. Uiteindelijk leek het mij een mooie uitdaging, om Lyra verder de toekomst in te helpen. Om ook op deze manier iets te kunnen betekenen.” Al was het moment van instappen, aan het begin van dit jaar dus, misschien niet de meest handige. “De afgelopen jaren zijn, mede door alle beperkingen vanwege corona, niet altijd makkelijk geweest”, vertelt Zuidgeest. “Nu moeten een aantal zaken echt opgepakt gaan worden. Zoals het op papier zetten van een nieuw beleid: wat willen we?” STRAKKE ORGANISATIE Op die vraag, heeft de nieuwe voorzitter in ieder geval alvast een duidelijk antwoord: “We moeten vooral de boel organisatorisch op de rit zetten. Er zijn binnen onze club een hoop vrijwilligers, maar waar zijn ze allemaal verantwoordelijk voor? Daar mag je elkaar best op aanspreken, vind ik.” Kortom, een nog sterkere en strakkere organisatie neerzetten. “Het bestuur is inmiddels al uitgebreid met een vicevoorzitter en ook de adviesraad, een soort commissie van wijze mannen, krijgt steeds meer vorm.” En dus kunnen de eerste duidelijke afspraken worden vastgelegd, niet alleen buiten het veld. “Ons eerste speelt nu in de derde klasse, daar willen we graag een stapje omhoog. Dit seizoen misschien wel via die nacompetitie.” Hoe dat moet gebeuren? “Betere spelers opleiden, dus de jeugd tillen naar een hoger plan. Dan gaat het soms ook om doorselecteren, onder aanvoering van onze Hoofd Jeugdopleiding.” De plannen zijn duidelijk en het enthousiasme groot. In ieder geval bij Zuidgeest, woonachtig in De Lier. “Nog altijd op het fietsje naar de club! Het is leuk om nu op een andere manier met Lyra bezig te zijn, meer beleidsmatig. Je hebt in deze functie enorm veel contacten binnen én buiten de vereniging. Daar leer ik zelf ook ontzettend veel van.” Voor in ieder geval de komende drie jaar dus. “Ik ben vooral trots dat ik het boegbeeld mag zijn van zo’n mooie vereniging!” ‘Trots dat ik het boegbeeld mag zijn’ Er komt in de eerste weken en maanden als nieuwe voorzitter van Lyra een hoop op hem af, maar echt heel gek is dat natuurlijk niet. Af doen schrikken, heeft dat Dennis Zuidgeest dan ook absoluut niet gedaan. “Het is heel mooi om op deze manier iets voor de club te kunnen betekenen.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=