23 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M ‘Af en toe heb ik stiekem puntjes gepakt’ Na ruim vijftig jaar bij de club, vindt Theo Borsboom het aan het einde van dit seizoen mooi geweest. De oud-grensrechter van het eerste elftal énmanusje-van-alles, zet achter zijn verhaal bij SC Monster voldaan en tevreden een punt. “Ik heb het altijd met veel plezier gedaan!” Vanaf 1972 dus. Een bijzonder lange tijd. “Helemaal niet gek, er zijn denk ik zat mensen die het niet volhouden”, lacht de inmiddels 80-jarige Borsboom. Voetballen bij SC Monster, deed hij overigens nooit. “Dat mocht niet van de huisarts, ik had ruis in mijn hart. Jammer, maar als ze dat zeggen, moet je jezelf er maar aan houden...” Gelukkig kon met een vlag langs de lijn rennen, geen enkele kwaad. “Dat begon bij het tweede, al snel vlagde ik heel wat jaren op zaterdag én zondag. Bij het eerste en de A1.” Want, zo vertelt hij. “Ik deed het wel heel serieus hoor! Af en toe, heb ik stiekem een paar puntjes gepakt. Dat hoort er toch bij?” STOPWATCH Net als de gezelligheid. Iets waar Borsboom 25 jaar lang als grensrechter bij het eerste van heeft genoten. Maar na die tijd, was het natuurlijk niet klaar met vrijwilligerstaken. “In het bestuur van de supportersclub en nu nog bij het wedstrijdsecretariaat. De tegenstander en scheidsrechter ontvangen. En natuurlijk zorgen voor de thee of limonade, in de rust!” Vroeger stond het manusje-van-alles ook nog op woensdag- of donderdagavond in de kantine, dat doet hij tegenwoordig niet meer, vertelt Borsboom. “De laatste jaren ben ik er vooral op zaterdag.” Wat hij stiekem het allerleukste vond? “Je helpt het elftal en ze hebben vertrouwen in je. Ze rekenen op je. Daardoor is het heel leuk. Ik had altijd een horloge, met een stopwatch, kwamen ze bij mij vragen: ‘Hoelang is het nog?’. Dat wisten ze precies.” Lekker bezig zijn en betrokken worden, Borsboom heeft er geen seconde spijt van. “Ik ging al kijken bij de voetbal, dan zien ze je vaak, dan gaan ze het natuurlijk vanzelf vragen. Zo heb ik ook nog een tijdje de was weggebracht, had ik alles thuis staan.” Ook het schoonmaken van het sportpark of het repareren van de netten, stond jarenlang op zijn lijstje. “Als alles dan netjes op orde is, en je krijgt complimenten, geeft dat veel voldoening.” Zijn liefde voor het spelletje, is er in al die jaren niet minder op geworden. “Ik ga altijd kijken! Maar van uitwedstrijden, zie ik meer dan thuis. Dan moet ik halverwege altijd de thee doen, dan mis je toch wat...” MOND HOUDEN Onderweg heeft Borsboom de nodige rare dingen meegemaakt, zo zegt hij zelf. “Ik hield altijd de portemonnee, met het geld bij, om na de wedstrijd wat drinken te kunnen kopen in de kantine. Kwam ik op een keer naar buiten, stonden ze allemaal te vechten... Had ik net een doelpunt van ze afgekeurd voor buitenspel. Toen ben ik maar gewoon doorgelopen naar de kleedkamer.” Terwijl de inwoner van Monster het vertelt, begint hij al te lachen. “Het is de kunst van je mond houden, op het goede moment. Als ze vervelend deden, draaide ik niet om hoor.” Wat wil je ook, met een bak aan ervaring. “Er was één heel extreem seizoen, toen heb ik honderd wedstrijden in een jaar gevlagd. Met een weekend van vier potjes, gaat het hard!” En met al die duels in de benen, weet Borsboom als geen ander wat er tegenwoordig allemaal is veranderd. “De mentaliteit van de jeugd. Ze hebben niks meer voor elkaar over. Even een ander team helpen, is er niet meer bij. Dat was vroeger heel anders. En voetbal, dat komt op de tweede plaats. Ze zeggen zo makkelijk af.” Mede daardoor, heeft de vrijwilliger besloten om er straks na al die jaren mee te stoppen. “Ik ben nu tachtig, ik vind het wel goed. Het is een combinatie van.” Of hij het gaat missen, weet Borsboom nog niet. “Misschien als het echt zo ver is. Het is een mooie tijd geweest.” Eentje waarin hij alles voor de club over heeft gehad. “Doordeweeks, in het weekend, het maakte niet uit. In de A1 werden we kampioen, maar moest ik weg om ergens anders te gaan vlaggen. Daar gaat dan je feessie... Daarom zou een nieuw kampioenschap een mooi afscheid zijn!” Maar helemaal van hem af, zijn ze natuurlijk niet. “Ik kom nog wel een wedstrijdje kijken, hoor. Gaan genieten? Dat komt wel goed!” Toen de ‘oude’ mannen eind 2021 voorzichtig aangaven dat ze er waarschijnlijk mee zouden stoppen, kon Roel Batelaan dat niet zomaar voorbij laten gaan. En dus pakte de vrijwilliger, samen met wat collega’s, zelf de handschoen maar op. Sindsdien is hij vol enthousiasme voorzitter van de supportersvereniging van Maasdijk. “Ik vond het zonde als daar na 55 jaar een einde aan zou komen...” Een beetje kneuterig, maar wel vol charme Dus stapte Batelaan (40) niet heel lang na die mededeling tijdens de Algemene Ledenvergadering in november 2021, maar eens binnen bij de voorzitter van de club. “Het was niet helemaal duidelijk wat er nou moest gebeuren, waar er vraag naar was.” Die ontmoeting was gezellig, herinnert hij zich goed. “Ik ging langs, zijn vrouw was er ook, dat was hilarisch! Het gesprek duurde heel lang, weet ik nog.” Maar, zo wist de speler van het vijfde ook meteen: “Dan sta je eigenlijk al met één voet binnen. Vanaf dat moment werd ik voorzitter van de supportersvereniging.” INTEGRATIE Geleidelijk er dus ingerold, lacht Batelaan. “Tijdens thuiswedstrijden zijn we er altijd met het Rad van Fortuin, vol prijzen. En daarnaast hebben we met Sinterklaas een Speculaaspoppenactie gedaan en zijn we bezig met een Minidress, voor in de auto.” Want, zo wil Batelaan wel meteen even duidelijk zijn. “We gaan geen wekelijkse activiteiten doen, daar zijn weer andere commissies voor.” Misschien ook wel, zodat hij zelf nog tijd overhoudt om een balletje te trappen. “Dat doe ik hier nu bij Maasdijk, sinds een jaar of vier. Vijf jaar geleden ben ik hier komen wonen, ik kom oorspronkelijk uit Monster. Daarvoor voetbalde ik in Rotterdam.” Maar zijn overstap naar rood met zwart, was misschien wel zijn beste beslissing ooit, denkt hij. “Lekker voetballen op het dorp, een biertje doen en mensen leren kennen. Dat is heel goed geweest voor mijn integratie, daardoor werd het wat makkelijker. Maasdijk is voor veel mensen toch altijd een beetje een vreemde eend in de bijt.” Voor hem duidelijk niet. “Het is een geweldige en warme club!” Ook als je iets minder kunt voetballen, lacht Batelaan. “Ik vroeg of ze een slechte rechtsback zochten. Dat was zo! Later ben ik ook nog even leider van het toenmalige vierde geweest, dat doe ik nu niet meer.” Maar van het voetballen, geniet hij nog steeds. “Met gastjes van negentien of twintig. Tegenwoordig als centrale verdediger, dan word je er wat minder vaak uitgelopen. Ik raak de bal óf de man, altijd op een nette manier!” VERMAAK En ook als voorzitter van de supportersvereniging, staat Batelaan dus zijn mannetje. “We proberen eigenlijk op een leuke manier, geld te verzamelen voor de club. Bijvoorbeeld met ‘De minuut van Maasdijk’. Dan moeten supporters voorspellen wanneer ons eerste scoort.” Maar ook de bijdrage van zo’n 250 leden, levert de vereniging een mooi zakcentje op. “De totale inkomsten zetten we breed in: voor de verbouwing van de kantine of het aanschaffen van een tv.” Behalve geld, zorgt het ook voor een stukje ‘PR’, vertelt Batelaan. “Die paar duizend euro per seizoen is belangrijk, maar het geeft tegelijkertijd ook sjeu aan de club en het dorp. Soms is het een beetje kneuterig, maar dat maakt het ook weer leuk. Een echt rad, waar je aan moet draaien, heeft zo zijn charme. Net als die microfoon. Het is vermaak, dat moet je willen behouden.” Helemaal alleen, kan hij het dan ook niet. “Met Renate Tanke en Rolf Heskes vormen we het driekoppige bestuur. En Bart Burgers is vaak de speaker voor het Rad van Fortuin.” Nieuwe gezichten en een frisse wind, de waardering is groot, merkt hij. “Je krijgt best wat reacties van mensen, die het leuk vinden dat we het opgepakt hebben. Dat geeft wel voldoening.” Aan uitbreiding denken ze voorlopig nog niet, aan verdere professionalisering wel. “We willen graag wat groter uit gaan pakken. En we hopen met een reclamebord, weer wat meer betrokkenheid te creëren. Vooral ook om uit te leggen wat we precies doen.” Of om de nieuwe kledinglijn te promoten. “Daar zijn we wel naar aan het kijken! Misschien iets met sjaals en mutsen of juist iets heel cools en modern. Echt mooie kleding, waar de jeugd graag in wil lopen.” Kortom, Batelaan is nog wel even zoet. “We zitten de komende tijd zeker niet stil!” Honderdland 220 | 2676 LV Maasdijk | 0174-525170 | www.werkenbijstaalduinen.nl 0283682.indd 1 24-3-2023 10:37:56 Vlotlaan 322 | 2681 TV Monster | 0174 - 75 27 62 | 06 - 508 40 498 info@autolelieveld.nl | www.autolelieveld.nl 0274673.pdf 1 20-3-2023 09:31:50
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=