17 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Vrijblijvende waardebepaling? www.M2makelaars.nl ‘De lachende gezichten geven altijd weer extra voldoening’ ‘Het belangrijkste voor Veere is om bij de eerste acht te eindigen’ VEERE – Lorenzo de Groot stapt in de winterstop van het vorige seizoen als interim-trainer voor de spelersgroep bij v.v. Veere. Dat beviel van beide kanten dusdanig goed, dat club en trainer overeenstemming bereikten om van de interimklus een permanente rol als hoofdtrainer te gaan vervullen. “Dat was wel een fijn compliment natuurlijk om te krijgen. Het was in eerste instantie puur de bedoeling om alleen het seizoen af te maken en dan daarna als assistent van een nieuwe hoofdtrainer aan de slag te gaan en ervaring op te doen. Dat liep dus anders en kreeg ik de kans om direct als eindverantwoordelijke hier voor de groep te blijven. Voor mij een mooie kans. Enerzijds om te kijken of ik het in me heb om een groep beter te maken en te motiveren, maar anderzijds ook of het een rol is die bij me past. Dat gaan we nu dus vanzelf allemaal ontdekken.” Met Veere bleek vorig seizoen degradatie onvermijdelijk en dus komt De Groot met zijn jonge selectie uit in de ijzersterke 4e Klasse B met uitsluitend tegenstanders uit Walcheren, Beveland en Schouwen-Duiveland. “Als je de namen ziet van de clubs die we treffen dit seizoen, dan mag je bij spreken van een veredelde derde klasse. We zullen wekelijks vol aan de bak moeten om in de middenmoot te kunnen eindigen. Want het allerbelangrijkste voor de ontwikkeling van deze groep spelers is om bij de eerste acht te eindigen. Die opgave wordt nog lastig zat.” Het belangrijkste voor De Groot was om het vertrouwen, plezier en discipline terug te brengen en vanaf de basis weer te gaan bouwen. “We zijn half augustus gestart en hebben in het begin puur en alleen getraind. Drie keer per week en alleen de bekerduels als oefenmomenten gebruikt. Iedereen is gebleven ondanks de degradatie en dat zegt toch ook veel. De groep wil heel graag en dat is voor mij als trainer prettig werken. Ik maak het ook zeker niet te moeilijk, maar gewoon hameren op basisafspraken en taken om uit te voeren. We begonnen met het eerste en tweede met maar liefst zesendertig spelers! Dat heb ik teruggebracht naar tweeëntwintig om het seizoen mee te spelen.” “Gedurende dat proces heb je veel mensen nodig en het is belangrijk dat iedereen kansen krijgt en zich gewaardeerd voelt. Daar werken we hard aan. Er heerst geen grote druk dat er iets echt moet, maar we willen er logischerwijs wel alles aan doen om een nieuwe degradatie te voorkomen. Dat moet in mijn ogen prima mogelijk zijn. Er zijn wat talentvolle jeugdspelers doorgekomen en er zit nog wel wat talent in de jeugd. Dus voor de toekomst zit het zeker wel goed. Als is het nu voor ons zaak om ook op de korte termijn de broodnodige resultaten te boeken.” SEROOSKERKE – Doordeweeks is Simon van den Broeke (30) in zijn woonplaats Breda als consultant actief in het projectmanagement. Maar zaterdag is ‘voetbaldag’, niet in Breda maar in zijn geboorteplaats Serooskerke waar hij naast een rol als speler bij het vierde elftal óók de regeltaken voor zijn rekening neemt. Simon van den Broeke reist wekelijks vanuit Breda voor Serooskerke 4 “Ik ben er in 2015 mee gestart en doe het sinds vorig jaar samen met Robbert-Jan Buijze. Die samenwerking gaat perfect en het is gewoon ook leuk om te doen. Bovendien zijn vrijwilligerstaken meestal niet de dingen waarvoor ze drie rijen dik voor klaarstaan haha. Maar Robert-Jan en ik doen dat al een aantal jaren en bevalt wel hoor. En zoveel stelt het ook niet persé voor he, we zorgen dat we elke zaterdag met voldoende mensen bij de wedstrijden zijn en maken de opstelling. Ook hebben we overleg met de andere leiders van de lagere elftallen en dat loopt prima binnen de club.” Het feit dat er bij Serooskerke bij de senioren nog altijd zes elftallen in competitie zijn dat zegt volgens Van den Broeke veel over de sfeer bij de club. Zelf keert hij immers ook wekelijks terug vanuit Breda naar Walcheren om met ‘zijn cluppie’ het voetbalveld op te stappen. “Vanaf de stap naar de senioren ben ik in het derde en nu vierde elftal gaan voetballen. Ik ging studeren en trainen zat er daardoor niet meer in. Toch wilde ik wel blijven voetballen hier bij de club en daarom viel de keuze op een lager team. Een bewuste keuze en voor mij een perfecte ook. Ik speel hier al vanaf mijn vijfde en doe dat tot de dag van vandaag nog altijd met enorm veel plezier.” De eerste drie seniorenteams spelen met een prestatieve insteek. Van vier tot zes draait het vooral om het bezig zijn en het recreatieve. “Toch komen er ook geregeld jongens uit het derde naar ons of andersom als de nood ertoe is. En dat gaat altijd goed, want hoewel we niet trainen doen we er bij het vierde ook wel alles aan elke wedstrijd om een zo leuk mogelijk resultaat te boeken uiteraard.” Dat ze bij Serooskerke zes teams bij de senioren actief hebben is in de ogen van de ‘regelneef’ van Seroos4 dan ook enorm knap. “Voor een dorpsclub zeer zeker! Het zegt ook veel over hoe de club leeft in het dorp en het belang van een voetbalvereniging. Want naast het sportieve aspect zijn er ook veel activiteiten zoals darttoernooien en sjoelevenementen, die ook mensen van buiten de club naar Sportpark Noordhout doen komen. Dat is gaaf en laat zien dat het hier meer is dan voetbal. Juist dat is voor mijn één van de redenen dat ik met plezier elke week de rit vanuit Breda naar Serooskerke blijf maken.” SEROOSKERKE/VEERE – Toen haar dochter ging voetballen en er vrijwilligsters nodig waren om het meidenteam te gaan begeleiden pakte Denise de Rooij de spreekwoordelijke handschoen op. Ze begon bij de MO11 van de SJO Serooskerke/Veere, wat inmiddels is doorgestroomd als MO13. “In het begin was het aanpoten voor de meiden toen ze als MO11 waren ingedeeld bij MO13 teams. Ze kregen wekelijks te maken met flinke nederlagen, maar ondanks dat bleef de sfeer altijd geweldig. Altijd was er plezier en altijd lachende gezichten. Gelukkig werden ze in de tweede seizoenshelft ingedeeld bij de MO11-competitie en werden ze zelfs kampioen! Ze stralen het plezier zowel tijdens de trainingen als wedstrijden ook echt uit en dat is mooi om te zien.” De Rooij is er destijds bij gebrek aan vrijwilligers ingestapt met een andere voetbalmoeder. “We wilden gewoon dat ze ook begeleiders hadden en de trainingen hebben we uiteindelijk overgelaten aan iemand die ook échte voetbalkennis heeft, want dat heb ik zeer zeker niet. Al kan ik wel zien dat ze op heel veel vlakken vooruitgang hebben geboekt en nog steeds beter worden. Dus dat is leuk en geeft ook veel voldoening.” Dat er in en rondom het elftal een positieve sfeer hangt, dat is ook zichtbaar in het steeds groeiende aantal meiden dat zich komt aansluiten of komt meetrainen. “Dat zegt ook wel veel inderdaad. Regelmatig zien we dat er een of meerdere vriendinnetjes kennis komen maken en bij de groep blijven. Op dit moment hebben we zo’n vijftien tot zestien meiden die trainen en voetballen, dus dat is ook een heel leuke ontwikkeling. We begonnen het seizoen als negental in competitie, maar omdat het zo blijft doorgroeien is het inmiddels een 11 tegen 11 dat de competitie in kan.” Op dit moment vervult Denise puur de rol van leidster en worden op dinsdag en donderdag de trainingen door vier andere dames voor hun rekening genomen. “Kim en Demi op de dinsdag en Angeline doet met Manon op donderdag de trainingen. Die hebben zelf gevoetbald en dat zie je terug in de oefenstof en in de ontwikkeling van de meiden.” Zelf voetbalde ze in een heel ver verleden overigens ook. “Als was dat een heel korte ‘carrière’ op het voetbalveld haha. Nee hoor, de rol als leidster vind ik prima zo. Ik regel de randzaken en zorg dat alles rondom is geregeld. Laat anderen het voetballende deel maar doen. Als ik zie hoe de meiden allemaal rondlopen met een lach van oor tot oor, dan is ons doel elke week weer bereikt.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=