SHOP NOW 25 René van der Meiden is bezig aan zijn elfde seizoen bij voetbalvereniging Rockanje. “Ik kwam hier, werd gelijk kampioen met Rockanje, en heb nooit meer de behoefte gehad om de club te verlaten. Op een gegeven moment krijg je echt een clubgevoel en wil je gewoon niet meer weg.” René van der Meiden wordt soms gek van zijn eigen bijgeloof De Hellevoeter, die in de jeugd van Nieuwenhoorn speelde en later in een vriendenteam een eindje verderop bij Hellevoetsluis, is al jaren het vertrouwde gezicht onder de lat van Rockanje. Inmiddels is hij een dertiger, een routinier, maar wel een keeper die met de jaren ‘gekker’ is geworden. “Nou, laat ik het zo zeggen: ik word soms gek van mezelf”, lacht hij. “Ik weet niet hoe het komt, maar ik ben heel bijgelovig, blijkbaar. En dat is alleen meer erger geworden in de afgelopen jaren.” Het zijn te veel dingen om op te noemen, zegt Van der Meiden. “Maar een goed voorbeeld: ik heb al elf jaar dezelfde bidon. En die moet ook altijd op een bepaalde manier staan naast mijn doel. Als ie valt, of de bidon staat op de een of andere manier niet zoals ik wil, moet ik dat echt corrigeren. Ja, het is om gek van te worden, maar dat zit in mijn hoofd. En dan is dit nog maar een voorbeeld. Die bidon is iets kostbaars geworden. Ik heb er inmiddels al heel wat tape omheen moeten doen, maar aan een andere bidon moet ik niet denken. Hij is ook wel eens verstopt door een teamgenoot. Een goede grap natuurlijk, maar heel eerlijk, dan breekt echt de pleuris uit”, grijnst hij. LINKERSCHOEN De voorbereiding op een wedstrijd begint voor veel voetballers pas op het moment dat zij het complex van de vereniging betreden. Bij Van der Meiden niet. Als hij wakker wordt, draait alles al om voetbal, om de wedstrijd die op het programma staat. “Het is er een beetje ingeslopen in de afgelopen jaren. Ik kan ’s ochtends al nadenken over welke voetbalschoen ik als eerste aan moet doen. Dat is dan ook weer afhankelijk van het resultaat van de vorige wedstrijd. Wonnen we die, en deed ik eerst mijn linkerschoen aan voor die wedstrijd, dan moet links ook zaterdag als eerst weer aan.” BARTHEZ En toch komt die gekte, zoals Van der Meiden dat zelf noemt, niet helemaal uit de lucht vallen. “Ik houd ook wel van gekke keepers. Je ziet tegenwoordig veel veilige doelmannen. Weinig show, gewoon basic. Daarom was ik vroeger een fan van Fabien Barthez (voormalig doelman van onder meer Manchester United en Olympique Marseille). Een ouderwetse gek. Dat vond ik gaaf om te zien.” Van der Meiden is een ouderwetse lijnkeeper, vertelt hij. “Ik moet het hebben van mijn reacties, maar af en toe een leuk showtje vind ik ook mooi. Een showduik ofzo. Die bestempel ik dan als noodzakelijk natuurlijk, maar iedereen weet natuurlijk wel hoe het zit.” De keeper van Rockanje behoort inmiddels tot het meubilair van de club, met zoveel dienstjaren in de hoofdmacht van de vereniging. “Mijn eerste jaar, met het kampioenschap, was het mooist. Dat deden we echt nog met de oude garde van Rockanje, jongens die pakweg 400 wedstrijden in het eerste team hadden gespeeld. En met Arjan Vuik als trainer. Het was een fantastische binnenkomer, een mooie kennismaking met de club.” “Ook daarna heb ik mooie jaren meegemaakt met Rockanje, met wat periodetitels. Voor mij was het wel direct het sein dat ik de juiste keuze had gemaakt. Want los van het sportieve is Rockanje ook echt een leuke dorpsclub. Heel gemoedelijk en gezellig. Peter Hoek: ‘Abbenbroek is weer Abbenbroek’ Als we Peter Hoek vragen hoe lang hij al trainer is, zucht hij. “Zo! Daar vraag je me wat. Ik ben nu 62 jaar en was op mijn 20ste zelf al klaar met voetballen. Kort daarna startte ik als trainer van de C1 van CVV. Dus reken maar uit. Ja, ik loop echt al een tijdje mee hè!” Inmiddels is Abbenbroek zijn club. Wéér. Want Hoek is bezig aan zijn tweede periode bij de dorpsclub, en aan zijn tweede seizoen. En heel eerlijk: het eerste jaar heeft er ingehakt bij de ervaren trainer. “Dat kan je wel zeggen. We zijn niet alleen gedegradeerd, wat al erg zat is, we hebben echt handen en voeten nodig gehad om alles in goede banen te leiden. Dat is niet helemaal gelukt, en wat dat betreft kan ik mezelf ook in de spiegel aankijken. Er waren te veel incidenten, zaken die het voetbal juist niet leuk maken. Wat dat betreft is er dit seizoen gelukkig het nodige veranderd.” Sportief valt het in de vijfde klasse niet mee, maar: “Er wordt weer gelachen. We zijn weer een fijne club. Het is weer Abbenbroek zoals Abbenbroek hoort te zijn. En dat is een enorme winst ten opzichte van vorig seizoen. Ik hoor weer de bekende voetbalhumor, waar ik ook echt van kan genieten. Met jongens uit de omgeving. Onze selectie is krap, maar de gezelligheid is terug. En daarmee wil ik niet zeggen dat er vorig seizoen helemaal niet gelachen werd, we hadden ook echt wel fantastische jongens, maar het was emotioneel ook een zwaar jaar met te veel gedoe.” OP DE HAK NEMEN En toch begon Hoek dit seizoen gewoon weer aan een nieuw jaar bij Abbenbroek, de club waar hij in 2006 ook al hoofdtrainer was voor een langere periode. “Ja, weet je, het is toch met die jongens op het veld bezig zijn, wat me trekt. De interactie onderling. Spelers kunnen mij ook op de hak nemen, ja ik geniet daar van. Als je daar niet tegen kan, moet je eigenlijk nergens aan beginnen. Ik ben wel van de humor. En op een voetbalvereniging heb je dat.” En los daarvan heeft Hoek ook echt zijn mooiste periode als trainer beleefd bij de club waar hij nu zit. “In mijn eerste periode bij Abbenbroek promoveerden we gelijk. Direct ook in het eerste jaar. Dat was werkelijk fantastisch. De hele club deed mee, iedereen ademde Abbenbroek. We speelden op het neutrale terrein van DEHMusschen. Iedereen in rood-wit. Twee bussen vol. Die nacompetitie was een groot gekkenhuis, met als prijs die promotie. Ik heb zoiets eigenlijk nooit meer meegemaakt. Ik heb wel meer feestjes meegemaakt, met SC Botlek en Bernisse zijn we ook gepromoveerd, maar die van Abbenbroek heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten.” BELANGRIJKSTE IN HET LEVEN Hoe lang blijft Hoek – die de scepter bij Abbenbroek zwaait met Marco van Diën, nog trainer? “Ja, daar doe ik maar geen uitspraken over”, lacht hij. “Weet je, ik ben 62 jaar, ik ben geen 10 jaar trainer meer. Mijn lichaam is niet meer wat het geweest is. Vorig jaar heb ik zeker wel even gedacht: het is klaar. Maar het gevoel bij deze club blijft. Met de mensen die hier rondlopen. Er is nog steeds een band. En eigenlijk heb ik dat bij al mijn clubs wel. Ook bij Nieuwenhoorn, Simonshaven, SC Botlek, SCO ’63, GHVV ’13 (toen PFC en Bernisse). Dat is voor mij het belangrijkste in het leven, die contacten. Het leuk hebben samen. Het leven is al ingewikkeld genoeg, zeker in deze tijd.” Abbenbroek speelt momenteel in de vijfde klasse. Wat is de doelstelling? Nou, in ieder geval plezier hebben. In de vijfde klasse zijn veel clubs aan elkaar gewaagd. Joh, we gaan het wel zien. Als het tegenzit bij ons, zit het vaak ook goed tegen. Maar loopt het, dan kunnen we met deze groep echt wel wat!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=