SHOP NOW 21 Ricardo Rapmund, assistent-trainer van Zuidland, ziet zichzelf niet snel hoofdtrainer worden. “Drie jaar geleden wilde ik het wel, ik werd ook toegelaten tot de cursus, maar mijn zoon speelt op hoog niveau bij Spijkenisse en dat was eigenlijk niet te combineren. En bovendien: de rol van assistent past wel bij me. Ik ben een prima tussenschakel.” Ricardo Rapmund: ‘Ik moet vaker mijn mond houden langs de kant’ Elke zaterdag staat Rapmund langs de kant de verrichtingen van zijn 12-jarige zoon Shane te volgen. “Samen met mijn vader. Ja, we zijn wel fanatiek, maar ik probeer wel wat rustiger te zijn langs de lijn. Hij krijgt natuurlijk opdrachten mee van zijn trainer, dan moet ik ook niet van alles roepen. Dat lukt steeds beter, maar het is best lastig. Ik ben zelf ook trainer, en zelf ook voetballer geweest, én het is je zoon. Maar hij wil vaak ook dat ik mijn mond houd, ha ha. Ik sta tegenwoordig aan de andere kant van het veld te kijken. Mijn zoon gaat de pubertijd in en moet zich bezighouden met voetbal, niet met een vader die langs de kant staat te coachen.” OP TONG BIJTEN En dus bijt Rapmund regelmatig op zijn tong. Hij lacht: “Dat fanatieke heeft er bij mij altijd ingezeten. Als voetballer was ik best een schoffie, dat is gewoon zo. Dat weet ik zelf ook. In de duels was ik over het algemeen net wat harder en gemener dan anderen. Ik wilde ook alles opeisen, alle corners, vrije trappen. En ik was ook altijd aanvoerder. Zo liep ik er ook bij, zo van: niemand doet mij wat. Ik denk dat het me ook zo ver gebracht heeft als voetballer. Op oudere leeftijd dacht ik wel meer na, maar dat schoffie verdween nooit helemaal uit me. Alleen dan op een volwassen manier en binnen de grenzen.” Rapmund was een uitstekende amateurvoetballer die bij mooie clubs speelde: SCO ’63, Spijkenisse, PFC, SHO en Zuidland. “Ik stond in de jeugd centrale middenvelder, en bij de senioren ben ik linksbuiten geworden. Maar toen ik naar SHO ging, met Jeroen Rijsdijk als trainer, belandde ik op de rechtsbackpositie. Het grappige is dat mijn zoon ook linksbuiten staat of op tien. Ja, ik ben trots op hem, hij doet het hartstikke goed. Ik zie echt een midmid in hem, een positie waar ik ook stond vroeger. Hij is klein van postuur, tussen de linies komt hij goed tot zijn recht. We lijken helemaal niet op elkaar als voetballers. Ik was een schoffie, Shane meer een voetballer. Een mooi weer voetballer”, lacht Rapmund. GROTE NAMEN Als Rapmund terugblikt op zijn sportieve carrière, belanden we al snel in Oud-Beijerland. “Bij SHO heb ik wel mijn mooiste tijd beleefd. Ik kwam toen van PFC en wilde op zaterdag gaan voetballen. Maar toen ik mijn jawoord had gegeven degradeerde SHO naar de tweede klasse. Binnen een paar jaar promoveerden we twee keer, naar de hoofdklasse. Ik heb me bij SHO echt ontwikkeld als mannelijke voetballer. Ik kwam daar toen ik 25 jaar was en speelde samen met grote namen in het amateurvoetbal. Jongens als Rogier Molhoek, Geert Bakker, Cees Nobel, echt gelouterde gasten. En Jeroen Rijsdijk was onze trainer, hij heeft het geschopt tot aan het betaald voetbal en is onlangs ontslagen bij Sparta. Het kampioenschap en nog een latere promotie met SHO, dat zijn wel sportieve hoogtepunten geweest.” Op zijn periode daarna, bij Spijkenisse, kijkt Rapmund met minder plezier terug. “Maar dat had niets met Spijkenisse te maken. Niets met het elftal en niets met trainer Peter Wubben. Ik was geschorst de eerste wedstrijden en begon met een achterstand. Ik moest mijn kans afwachten, maar het team draaide prima. Die kans is voor mij eigenlijk nooit gekomen. Het is mijn minste jaar geweest als voetballer en het is ook bij dat ene jaar gebleven bij Spijkenisse.” Maar waarom vertrok Rapmund bij SHO? “Er kwam een nieuwe trainer, Richard Middelkoop. Ik mocht blijven, maar ik mocht ook weg. En het financiële en sportieve plaatje speelde mee zeg ik eerlijk. Met SHO waren we net gedegradeerd naar de eerste klasse, Spijkenisse speelde hoofdklasse en het was bij mij om de hoek. Dan maak je een keuze.” EINDE CARRIÈRE Zijn laatste avontuur werd Zuidland, de club waar hij sindsdien is blijven hangen als trainer. “Ik heb nog vier jaar gevoetbald, en toen kwam corona. Ik had in die periode al last van knie, en elke keer had ik moeite om na een wedstrijd uit bed te komen en trappen te lopen. Bovendien veranderde ik van baan toen. Ik moest veel klimmen en het kraakbeen in mijn rechterknie was helemaal weg. Ik dacht: weet je, ik ben 33 jaar, het is mooi zo.” Een keuze waar Rapmund al snel spijt van kreeg. “Ha ha, een jaar erna. Ik had mijn vader opgevolgd als assistent-trainer, hij ging vanwege ziekte een ander traject in, en toen Tom Larsen kwam als nieuwe trainer en we in die coronaperiode weer mochten voetballen, zei ik tegen hem dat ik weer wilde spelen.” Het was een opleving van korte duur, vervolgt hij. “Ik miste het zo erg. Maar dat veranderde al snel toen ik er beter over na ging denken. Ik zag de voorbereiding, met spelers die rondjes liepen op het trainingsveld en besefte me ineens dat ik dat helemaal niet meer wilde. Toen heb ik tegen Tom gezegd dat ik er toch weer vanaf zag. Joh, ik haal nu enorm veel plezier uit het trainerschap.” GLENN DEN UIJL Met Glenn den Uijl als nieuwe hoofdtrainer van Zuidland, een goede bekende van Rapmund. “Een jeugdvriend van me. Toen Tom Larsen stopt, heb ik zijn naam wel genoemd als opvolger. Hij past bij Zuidland. Het is leuk dat het zo is gelopen. En ik vind de rol van assistent heel fijn. Ook omdat ik bij mijn zoon wil kijken op zaterdag. Vaak rijd ik na een wedstrijd van Shane snel naar Zuidland voor onze wedstrijd van het eerste elftal. Als hoofdtrainer kan dat niet. Ik heb daarover afspraken gemaakt met Zuidland, want ik wil Shane altijd zien voetballen.” Met Rapmunds vader gaat het, na zijn ziekte, weer beter. “Hij is er goed bovenop gekomen, en zit nu weer in de TC van Zuidland. Dit is zijn ziel en zaligheid. Hij stond vroeger altijd bij mij langs de kant toen ik voetbalde, nu staan we samen naar mijn zoontje te kijken op zaterdag. Ik vind dat mooi. En dat ik zijn opvolger ben als assistent van Zuidland voelt ook niet raar. Het liep gewoon zo. Mijn knie begaf het en hij ging een ander traject in. We zijn een hechte familie en steunen elkaar.” Foto: Bas Nieuwenhuizen ROBEYSPORTSWEAR.COM CONTROL THE GAME Ontdek hoe de wereld rookvrij wordt op rookvrij.nl De wereld wordt rookvrij Wen er maar aan
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=