15 SHOP NOW Het was best even wennen, geeft Bryan van der Laan toe. In de zomer van 2023 maakte de middenvelder de overstap van Rozenburg naar OHVV. Van een club met veel leden naar een kleine dorpsvereniging. En dat was nieuw voor hem. Hij speelde daarvoor bij Feyenoord, RKC Waalwijk en Excelsior Maassluis, clubs waar altijd wel wat gebeurde. Altijd bedrijvigheid was. “Bij OHVV trainen we soms alleen met de selectie. Ik vind het nu mooi hoor, maar in het begin was het wel apart.” Bryan van der Laan: ‘Ik praat met de trainer wel vaak over de toekomst’ Van der Laan (31) voelt zich thuis bij de club waar hij aan zijn tweede seizoen bezig is. De belangrijkste reden om naar OHVV te gaan? “Peter Marcel Nauta, onze trainer. Hij was ook mijn trainer bij Rozenburg en ik heb altijd heel fijn met hem samengewerkt. Ik zei al vaker tegen Peter dat ik hem zou volgen naar een nieuwe club. Nou, dat is gebeurd. We zitten op hetzelfde level, denken hetzelfde over voetbal. Zijn manier van werken spreekt me enorm aan”, legt de routinier van OHVV uit. “Peter wil echt positiespel spelen met zijn ploegen, opbouwen van achteruit. Dus echt voetballen. Dat vind ik ook het leukst. Ik ben een verbindingsspeler. Een creatieve middenvelder die oplossingen zoekt. Ik denk dat ik wel een speler ben met overzicht, en ik kan een doelpunt maken.” VOETBALBELEVING Van der Laan is eerlijk, voor hij naar OHVV kwam kende hij de club nauwelijks. “Ik heb destijds natuurlijk wel een gesprek gehad met de clubmensen, maar ik heb OHVV pas daarna beter leren kennen. Ik vind het mooi hoe ze hier voetbal beleven. Het is een kleine vereniging, OHVV moet het hebben van een clubje trouwe sponsoren en vrijwilligers. Ik vind het knap hoe ze dat doen.” Zoals gezegd: Van der Laan moest wennen toen hij arriveerde bij OHVV. “Als ik bij mijn andere clubs kwam, voor een training of wedstrijd, was er altijd wel wat te zien. Bij OHVV is het vaak stil, soms traint er een vriendenteam, maar vaak zijn we alleen met de selectie op het trainingsveld. Ik ben dat wel leren waarderen. Op dinsdagavond na de training staan we zelf achter de bar, dat dorpse bevalt me goed.” VILHENA EN KONGOLO Van der Laan heeft een mooi rijtje clubs achter zijn naam. Zo speelde hij lang in de jeugd van Feyenoord, waar hij in een elftal zat met onder meer Tonny Vilhena, Terence Kongolo en Elvis Manu. “Die jongens zijn allemaal wel doorgebroken, ik zat er wel tegenaan, maar mij is het nooit gelukt. Ik heb veel blessureleed gehad, in mijn laatste jaar bij Feyenoord scheurde ik mijn enkelbanden af. In die tijd had Feyenoord nog geen belofteteam, het was dus aanhaken of afhaken. Ik viel buiten de boot.” Van zijn 8ste tot 19de liep Van der Laan op Varkenoord, daarna volgde een avontuur bij RKC Waalwijk. Een kortstondig avontuur, dat wel. “Ik voetbalde bij RKC vooral in het tweede elftal, en na een half jaar stopte ik. Ik had het niet naar mijn zin en wilde me richten op een maatschappelijke carrière en een opleiding volgen. Ik zat op een dood spoor en wist dat ik met voetballen mijn geld niet ging verdienen. Dus deed ik een stap terug.” Die stap terug deed Van der Laan bij Excelsior Maassluis belanden in de Topklasse. “Ik heb daar drie mooie jaren gehad. Of nou, eigenlijk twee. In mijn derde jaar was ik weer geblesseerd, en onderging ik twee meniscus operaties. Toen dacht ik: ik ga bij mijn vrienden voetballen bij Rozenburg. Daar heb ik zeven jaar gespeeld en met veel plezier.” Aan stoppen met voetballen denkt Van der Laan nog niet, maar: “Ik denk wel na over het trainerschap. Daar heb ik het ook met Peter over gehad. Ik zie mezelf niet als hoofdtrainer, maar ik ben wel iemand die individueel met spelers aan de slag zou willen gaan. Met bijvoorbeeld Peter als hoofdtrainer. Ja, dat hebben we wel voor ogen voor de toekomst. Eigenlijk al jaren.” Speelpenning kiest voor minuten bij GHVV ‘13 Ruben Speelpenning keerde afgelopen zomer terug op vertrouwd terrein. De aanvaller is sinds dit seizoen te bewonderen in het shirt van GHVV ’13, dat in 2016 ontstond na een fusie tussen Bernisse en PFC. “Ik kom uit Heenvliet en ben opgegroeid bij Bernisse. Ik heb een paar stapjes terug gedaan, maar ik wil gewoon weer voetballen.” Foto: Jan Groenendijk Markt 8 • 3218 AM Heenvliet T: 0181-661427 • F: 0181 - 661443 E: a.de.knegt4@kpnplanet.nl 0301873.pdf 1 27-9-2024 10:25:04 Want Speelpenning heeft, zo zegt hij zelf, een ‘kutseizoen’ achter de rug. Niet omdat hij het niet naar zijn zin had bij zijn toenmalige club Zuidland, geenszins zelfs, maar blessureleed wierp de 23-jarige voetballer ver terug. “Ik heb vorig seizoen eigenlijk alleen in de laatste wedstrijden minuten gemaakt. Soms een helftje, een keer in de basis. Ik was acht maanden uit de roulatie vanwege een enkelblessure”, vertelt hij. Een blessure met een verhaal, want Speelpenning raakte geblesseerd nadat Zuidland had gescoord en hij zelf de assist gaf bij dat doelpunt. ENKELBLESSURE “We speelden tegen Tricht in de nacompetitie. Ik gaf de assist bij de 2-2, waardoor we naar de verlenging gingen, maar nadat ik op de schouders van een teamgenoot sprong tijdens het juichen, sloeg mijn enkel dubbel. Het gekke is dat ik daarna gewoon weer ben gaan voetballen. Ik speelde de voorbereiding mee en een bekerwedstrijd. Ik had wel last, maar op de foto’s was eerst niets te zien. Uiteindelijk heb ik mijn enkel grondiger laten onderzoeken en bleek er een breuk te zitten.” Speelpenning merkte zelf ook al voor dat onderzoek dat het niet goed zat. “Naast de pijn die ik voelde, voelde ik ook een knikje in mijn enkel als ik sprintte. Ik ben een aanvaller, een snelle ook wel, maar ik haalde mijn normale snelheid niet meer. Gelukkig is het allemaal niet erger geworden, daar ben ik wel blij mee. De breuk kon goed genezen, maar ik was er wel acht maanden uit. Dat is pittig.” MINUTEN MAKEN Voor Speelpenning was het afgelopen zomer vooral belangrijk om in het nieuwe seizoen weer aan minuten toe te komen. “Mijn trainer bij Zuidland, Tom Larssen, vertrok naar GHVV ’13 en vroeg of ik mee wilde gaan. Kijk, ik ken iedereen op de club, dat is al fijn, en ik wist dat ik aan spelen toe zou komen. Ik heb wel even getwijfeld hoor, je doet qua niveau een paar stapjes terug, maar voetballen is voor mij het belangrijkste. Minuten maken, plezier hebben. Dus ergens was de keuze ook weer makkelijk.” HOGEROP Speelpenning heeft het naar zijn zin bij GHVV ’13. “Dat het niveau lager is, is normaal, maar ik vind het heel leuk. Ik durf niet te zeggen of het bij een jaar blijft, misschien niet, maar het is wel duidelijk dat ik weer hogerop wil uiteindelijk. Het liefst doe ik dat met GHVV ’13, maar ik weet niet of dat mogelijk is. Dit is een hartstikke gezellige vereniging. Veel vrienden voetballen hier en de sfeer is echt dorps. En de accommodatie is schitterend.” GHVV ’13 speelt vooralsnog wisselvallig in de vierde klasse. “Wij hoeven echt van niemand te verliezen, maar dat gebeurt wel. Soms zijn we voor rust heer en meester, en zakken we in de tweede helft helemaal weg. Hoe dat komt? Scherpte wellicht, of jeugdigheid. Ik ben met mijn 23 jaar al een van de oudere spelers. We hebben echt een jong elftal.” “Ik probeer wel steeds meer een leider te zijn in het veld”, vertelt Speelpenning. “Maar ik ben ook eerlijk: ik ben niet de grootste prater. Maar ik probeer het wel, om meer te coachen, op trainingen en tijdens wedstrijden.” Speelpenning is tweebenig. “Ik speel het liefst als f lankaanvaller. Links of rechts maakt niet uit. Ik ga graag buitenom maar ook binnendoor. Ik kan met beide benen goed schieten. Eigenlijk al vanaf de jeugd. Gewoon veel oefenen en dan gaat het steeds beter.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=