13 SHOP NOW Tom Larsen zegt eigenlijk altijd wat hij denkt. De huidige trainer van GHVV ’13, die over twee periodes liefst dertien seizoenen trainer was van Zuidland, loopt al vele jaren mee in het amateurvoetbal en heeft de wereld waarin hij werkzaam is ook zien veranderen. “Maar ik spreek nog steeds wel de taal van die jonge jongens.” Robin Bredius ziet het niet snel gebeuren dat hij ooit zonder zijn broer Dennis ergens als trainer aan de slag gaat. De huidige trainers van FC Vlotbrug, die ook nog worden geflankeerd door hun vader Frans - hij is keeperstrainer – zijn niet alleen familie maar ook beste vrienden. “Ja, dat is echt zo, we weten alles van elkaar”, zegt de 34-jarige Robin. ‘Trots dat ik nooit ben weggestuurd’ Bredius: ‘We willen FC Vlotbrug weer op de kaart zetten’ Van een tweedeklasser naar een vierdeklasser. Van Zuidland naar GHVV ’13. Het was een bewuste keuze van Larsen om de club die hij van binnen en buiten kent, te verruilen voor de jonge fusieclub. “Ik kijk eigenlijk nooit naar het niveau, ik vind GHVV ’13 echt een mooie vereniging, met een mooie accommodatie en leuke mensen. Ik heb ook echt de juiste keuze gemaakt, maar ik moet ook eerlijk zijn: kwalitatief is de vierde klasse minder geworden. Ik heb in het verleden ooit FC Vlotbrug getraind en ik heb het idee dat het niveau destijds hoger lag in de competitie. Ik had het misschien wel wat hoger ingeschat nog.” Tegelijkertijd denkt Larsen ook de reden te weten. “Er zijn tegenwoordig veel meer afdelingen. Vroeger had je boven de eerste klasse alleen de hoofdklasse, tegenwoordig zitten daar allemaal divisies boven. Het kan natuurlijk zijn dat de kwaliteit daardoor op ons niveau minder is geworden. En niet alleen bij ons, maar over de hele linie. Bij FC Vlotbrug werkte ik bijvoorbeeld met Clint van de Veerdonk en Simeon Seghers, dat waren echte voetballers.” STAPPEN MAKEN Larsen geeft toe dat het wennen is bij GHVV ’13. “Maar ik heb het geweldig naar mijn zin. Ik werk samen met super leuke jongens, van het eerste en tweede team. Het is echt een leuke groep. Maar sportief hoop ik wel dat we stappen kunnen maken. Dat gaat niet eenvoudig worden, vaak is het bij ons na een uurtje voetballen wel klaar.” Larsen, een zestiger, is al sinds zijn 27ste hoofdtrainer. “Toen begon ik bij SCO ’63 in Spijkenisse. En weet je: ik ben nog steeds zo fanatiek als de pest. Na al die jaren nog. Ik heb ook nooit aan stoppen gedacht. Ik kan me wel voorstellen dat mijn vrouw de polonaise loopt als ik stop. We zijn echt verenigingsmensen hoor, en mijn vrouw vindt de derde helft ook gezellig en een etentje daarna met mensen van de club, maar het neemt veel tijd in beslag. Maar ik haal er nog zo veel plezier uit. Ik ben ook nog nooit weggestuurd bij een vereniging, en heel eerlijk, daar ben ik echt trots op. Eigenlijk ben ik alleen zelf een paar keer eerder gestopt bij een club.” 10-30 Een van die clubs is FC Vlotbrug. Dat deed Larsen op een opmerkelijk moment. De Hellevoeters stonden met dertig punten uit tien wedstrijden bovenaan in de competitie. En toch pakte Larsen zijn biezen. “Ja, op trainingen waren we vaak niet compleet. Ik ging prima met die jongens om, nu nog steeds, maar ik had daar wel moeite mee. En dus besloot ik te stoppen.” Afgelopen seizoen vertrok Larsen ook na vijf seizoenen bij Zuidland, en dat terwijl hij eigenlijk al akkoord was met verlenging van zijn verbintenis. “Maar op vakantie begon ik na te denken. En ineens voelde ik dat het genoeg was. Ik belde Jaap van Sintmaartensdijk van Zuidland en vertelde dat ik op mijn besluit was teruggekomen.” GOED AANGEVOELD Maanden later weet Larsen dat hij het juiste besluit heeft genomen. “Ik ben supergretig begonnen bij GHVV ’13. Met ontzettend veel energie. Echt omdat ik bij een nieuwe club zit. Ik denk toch dat ik dat tijdens mijn vakantie goed heb aangevoeld. Ik ben echt thuis bij GHVV ’13. Een nette club, net als Zuidland. Met een leuke jonge groep. Dan ben ik ook op mijn best. Ik spreek ondanks mijn leeftijd nog wel dezelfde taal. Ik krijg regelmatig een appje om een biertje te komen drinken. Dat zijn leuke dingen.” Afgelopen zomer zijn ze begonnen aan hun eerste seizoen bij FC Vlotbrug, de club waar ze allebei ook als speler actief waren in het verleden. “Dit is zo’n warme club”, vertelt de jongste de twee. Dennis is met zijn 39 jaar vijf jaar ouder dan Robin. “Iedereen is welkom bij FC Vlotbrug. Of je nou op je teenslippers komt, of in pak”, lacht hij. “Iedereen wordt geaccepteerd en gewaardeerd.” Dennis en Robin zijn twee handen op één buik, vertelt Robin. “In goede en in slechte tijden. We voelen elkaar aan en bellen ook dagelijks met elkaar. En op het voetbalveld is het hartstikke fijn werken. Natuurlijk discussiëren we veel, en zijn we het ook wel eens niet met elkaar eens, maar we luisteren ook goed naar elkaar. En vertellen we waarom we over bepaalde dingen zo denken. Dat werkt goed.” VACATURE Voor FC Vlotbrug waren de broers Bredius, toen nog zonder vader Frans, actief bij Stellendam. Hun eerste klus als hoofdtrainers. “Een prachtige tijd, echt twee mooie jaren”, zegt Robin. “We kwamen van Nieuwenhoorn, waar we de onder 19 trainden. We zagen die vacature bij Stellendam en probeerden het gewoon. We stuurden een leuke brief en toen is het balletje gaan rollen.” Stellendam had daarvoor ook al met een jonge trainer samengewerkt: Elwin Buskop. “Ze waren dus ook op zoek naar een jonge trainer. Of trainers in dit geval. Dat zijn wij geworden. We hebben twee jaar bij Stellendam gewerkt, het eerste jaar was meteen fantastisch. We willen eigenlijk binnen drie jaar de stap maken naar de derde klasse, met veel jonge jongens, maar we werden overtuigend kampioen in het eerste jaar in de vierde klasse.” Vorig seizoen, in hun tweede en laatste seizoen in Stellendam, handhaafde de hoofdmacht zich in de derde klasse. “We bleven er op de laatste speeldag in, en dat was wel knap met die versterkte degradatieregeling. We hebben als trainers ook ontzettend veel geleerd, want we kregen ook wel met tegenslagen en blessures te maken.” ALTIJD CONTACT Robin en Dennis, allebei in het bezit van het trainersdiploma TCIII, vertrokken vervolgens naar FC Vlotbrug, een vijfdeklasser. “Dat contact is er altijd wel geweest, we kennen de club natuurlijk goed. Ik ben als speler nog kampioen geworden onder trainer Bert van der Lijn. En Vlotbrug belde op een mooi moment voor ons, we wilden wel weer een nieuwe uitdaging aan gaan.” Het project van FC Vlotbrug, dat in de laatste jaren is afgegleden naar de vijfde klasse, sprak de broers Bredius aan. “De club wil met een jong elftal weer gaan bouwen, en langzaam maar zeker uit de vijfde klasse komen. En ja, als we nu kijken naar de resultaten: het is soms heel goed, maar soms weer wat minder. Die wisselvalligheid past wel bij de jeugdigheid.” “Ons doel is om FC Vlotbrug weer op de kaart te zetten. Met een vrijwel compleet nieuw elftal. Er zijn vier jongens gebleven, de rest is nieuw. We willen dat FC Vlotbrug gewoon leuk in het nieuws komt, vanwege leuke resultaten en een fijne sfeer. En dat de club weer meedoet. Dit seizoen wonnen we al van koploper Rockanje, dat geeft een boost.” OUWEHOEREN Vader Frans vindt het geweldig om met zijn zoons samen te werken, besluit Robin. “Heel de familie is wel voetbalgek. Iedereen staat langs de kant te kijken. Mijn vader stopte als keeperstrainer bij Nieuwenhoorn en vond het leuk om met ons samen te werken. Hij is er hartstikke blij mee, lekker met elkaar ouwehoeren in de kleedkamer.” 0307971.pdf 1 18-10-2024 13:28:27
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=