Een jaar of zes geleden hielp hij bij de JO9-2 van Hekelingen ‘gewoon een vriend uit de brand’. Maar inmiddels is Roy van der Meijden bij de club uitgegroeid tot een vast gezicht als het om jeugdtrainers gaat. En als eindverantwoordelijke van de JO17, gaat hem dat meer dan goed af. “Het is ontzettend leuk om anderen iets bij te leren.” ‘Dan begin je er anders naar te kijken’ Al was het ook wel lekker, om even winterstop te hebben, lacht de pas 23-jarige trainer. “Dat merkte je bij de jongens zelf ook, dan is de concentratie en spanningsboog gewoon weg.” Opgeladen en wel, kijkt Van der Meijden vol enthousiasme uit naar het restant van het seizoen. “We spelen hoofdklasse, dan wordt er naast plezier, ook een bepaalde prestatie verwacht.” Bij toch wel ‘zijn club’. “Ik voetbal hier vanaf mijn vijfde. De complete jeugd doorlopen en nu in het derde, als vriendenteam.” Zijn positie? “Heel vroeger begonnen als keeper, daarna spits en ondertussen sinds elf jaar verdediger. Ik ben nogal lang, dan krijg je dat.” GEBRUIKSAANWIJZING Gelukkig is Van der Meijden als trainer een stuk meer honkvast. “Dit is mijn vijfde seizoen als jeugdtrainer. Dat begon met het helpen bij de JO9-2 en een jaar later de selectie van de JO15. Daarna stond ik op eigen benen en ben ik met deze groep meegegaan. Tot nu JO17.” Een flinke uitdaging, zo weet hij. “Sinds ik hoofdtrainer ben, wil ik iedere speler even lang laten spelen. Dan moet je af en toe keuzes maken. Maar aan het einde van het seizoen, moet iedereen gelijk staan.” Gelukkig kent hij zijn spelers, inmiddels door en door. “Ik was eerst clubscheidsrechter, dus ik floot ze al toen die jongens nog in ‘de E’ zaten. Ze hebben allemaal hun eigen gebruiksaanwijzing, dus inmiddels weet ik wel wat werkt.” En dat is maar goed ook, vertelt Van der Meijden. “De helft zit al bij elkaar vanaf de voetbalschool. Veel jongens zitten natuurlijk ook bij elkaar op school. Het is een groep die, helaas soms iets te, van lachen, gieren en brullen houdt. Dat het pubers zijn, maakt het soms ook niet makkelijker.” Maar, voegt de inwoner van Spijkenisse meteen trots toe: “Het is ook een team dat heel hard voor elkaar wil knokken. Zo hebben we al vaak in de laatste minuten toch nog punten gepakt.” Aan hem de taak, om dat allemaal een beetje bij elkaar te houden. Ook als het een keertje niet loopt. “Teamproces en plezier zijn uiteindelijk het belangrijkste. Je kunt slecht spelen en 3-0 winnen. Maar ook verliezen en toch goede dingen hebben gezien. Dan kan je net zo goed positief zijn.” Die wijze les leerde Van der Meijden van Guy Duijm, zijn huidige assistent en tevens assistent van HBSS 1. “Daarin was hij, zeker in het begin, heel belangrijk voor mij. Op een gegeven moment begin je er dan zelf ook anders naar te gaan kijken.” SENIOREN Want na vier jaar met deze groep, hebben de talenten van Hekelingen natuurlijk wel stappen gezet. “Ze zijn volwassener geworden en kunnen nu beter omgaan met verantwoordelijkheden. In de JO15 ging het contact vaak nog via de ouders, nu kunnen ze dat beetje bij beetje zelf gaan doen.” Maar ook op het veld, ziet Van der Meijden de nodige vooruitgang. “In mijn eerste jaar moesten we het echt hebben van individuele kwaliteiten, met twee krachtige en snelle spitsen. Nu spelen we ook veel beter samen als team. Dat is een mooie leercurve.” Gebouwd op een stevige fundering. “Eerst moet je het verdedigend goed op orde hebben. Als de basis er is, kun je verder bouwen.” Hoe hij dat doet? “Tijdens trainingen wedstrijdgericht bezig zijn. Bijvoorbeeld door daar in een partij twintig minuten de nadruk op te leggen.” Allemaal, om die jongens zo veel mogelijk bij te leren. Want dat blijft toch het leukste. “Als je dat terugziet op zaterdag, geeft dat heel veel voldoening.” Naast het onderlinge contact. “Twee seizoenen geleden heb ik een keer de O23 gedaan, daar word ik nu nog steeds door spelers op aangesproken. Dat is gaaf! Daar heb ik ook hard voor gewerkt, om die geloofwaardigheid te creëren.” Gericht op de toekomst. “Ik zou het heel mooi vinden om nu als assistent die stap naar de senioren te maken. Vorig jaar heb ik mijn UEFA C gehaald en ik zou graag door willen stromen naar UEFA B.” Want uiteindelijk, liggen daar zijn ambities. “Later seniorentrainer worden, dat is mijn doel. Maar eerst vlieguren maken!” R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M 26 Bovenin meespelen en heel stiekem misschien zelfs wel een gooi doen naar het kampioenschap. Dat was voorafgaande aan het seizoen bij Simonshaven toch wel de insteek. En dus valt de eerste seizoenshelft van de vijfdeklasser een beetje tegen, vindt Kasper van Bochove. “Ondermaats is overdreven, maar we moeten zeker hoger eindigen dan dit.” Van Bochove begint zijn plekje te vinden En na een seizoen waarin de club uit Simonshaven via de nacompetitie op een haar na promoveerde naar de vierde klasse, is dat ook niet zo gek. “Tuurlijk zouden we weer om het kampioenschap mee willen spelen, dat is logisch”, vertelt de 23-jarige Van Bochove. “De competitie is misschien sterker geworden, maar onze selectie is dat ook.” Werk aan de winkel dus voor de middenmoter in de vijfde klasse. “Zo hard mogelijk knokken om terug te komen. We zouden beter moeten kunnen dan dit, daar zijn we het allemaal over eens. Alleen hebben we dat tot nu toe nog te weinig laten zien.” Hoe dat komt? “We beginnen te slap, of komen slap uit de rust. Toch een stukje concentratie.” EVEN WENNEN Desondanks zit de inwoner van Zuidland meer dan goed op zijn plek. In alweer zijn vijfde seizoen bij Simonshaven. “Lekker dichtbij huis en in een gezellig team. Veel bekende gezichten, dus het was eigenlijk als thuiskomen voor mij. En alles is goed geregeld, de shirts hangen altijd klaar.” Toch begon het voor de student Logistics Management aan de Hogeschool in Rotterdam, ooit dus ergens anders. “In de jeugd voetbalde ik altijd bij Zuidland. Rond de A’tjes ging ik naar SCO’63, omdat we een vriendenteam op wilden starten. Daarna hebben we ook nog even een tweede elftal gevormd, maar dat viel op een gegeven moment uit elkaar.” Peter Hoek zag vervolgens zijn kans schoon. “Die vroeg of ik samen met nog twee vrienden, mee wilde naar Simonshaven. Dat heb ik toen gedaan.” Dit seizoen onder een andere trainer, was het voor Van Bochove even zoeken. “Vooral naar hoe we willen spelen.” Ook voor hemzelf. “Ik ben altijd rechtsbuiten geweest, maar nu spelen we met twee spitsen. Ondertussen heb ik dat aardig opgepakt. Ik sta wel op mijn plekje.” Op voor hem dus weer een nieuw plekje. “Vroeger was ik altijd verdediger. Langzaamaan ben ik steeds verder naar voren gegaan. Ik heb ook nog een tijdje op het middenveld gestaan.” VERTROUWEN Maar als aanvaller, worden er natuurlijk doelpunten van hem verwacht. “We creëren vaak genoeg, alleen maak ik mezelf er dan ook wel schuldig aan dat ik zo nu en dan een kansje mis...” Tijd om daar verandering in te brengen. “Ik sta nu op vijf goals, dat zijn er meer dan vorig jaar. Natuurlijk hoop ik er nog een paar bij te maken.” Als het maar punten oplevert. “We moeten waken voor onderschatting. Soms denken we er te makkelijk over, zo van dat doen we wel even.” Gemakzucht overboord en vol in de aanval, met hem dus in de punt. “Dat is wel echt anders. Je hebt minder ruimte en altijd iemand in je rug. Dan is het vooral samenspelen met de andere spits.” En zijn snelheid gebruiken. “Ik ben redelijk rap, dus probeer nog steeds vaak de achterlijn te halen en voor te geven. Duels wil ik zoveel mogelijk vermijden, want groot of sterk ben ik niet.” Maar met ruimte, is hij levensgevaarlijk. “Dan ben ik op mijn best!” Al kan Van Bochove, naast zijn studie werkzaam bij DORC Zuidland, nog beter. “Meer creativiteit in de één tegen één krijgen. Daar mis ik nog een beetje het vertrouwen in mezelf. Terwijl ik gewoon de bal er voorbij kan spelen en dan kan gaan rennen. En misschien een lesje afmaken, dat kan ook geen kwaad...” Vooral dat laatste, is niet heel onlogisch. “Pas sinds een jaar of zes, sta ik voorin. Sinds de laatste jaren bij Zuidland. Daarvoor werd ik een beetje rondgegooid en overal gerouleerd. Daardoor ben ik ook niet echt gewend aan het opzoeken van mijn man.” Als de rappe aanvaller dat over een tijdje wel is, zit er misschien nog wel een mooie nieuwe uitdaging in bij een andere club. “Of ik die ambitie heb? Ik ga er niet zelf naar op zoek, maar zou het ook niet zomaar wegwuiven.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=