19 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M ‘Zonder scheidsrechter of planning wordt het lastig’ Dat Sven Tilleman bij Spijkenisse ‘nogal’ actief is, kan gerust worden gezien als een understatement. Want als wedstrijdsecretaris, scheidsrechter, huisfotograaf, lid van de sponsorcommissie en man van de communicatie, heeft hij het er maar druk mee. Maar erg, vindt de vrijwilliger dat allerminst. “Dit geeft juist energie!” Logisch ook, als oud-voetballer van de club. Zou je zeggen. “Dat is het rare, ik heb hier nooit gevoetbald. Best wel bijzonder, denk ik.” Toch maakte Tilleman (28) op achttienjarige leeftijd de overstap van Botlek, waar hij wel voetbalde, naar Spijkenisse. “Als ze een neutraal iemand nodig hadden, floot ik er al wel eens. Dus had ik aangegeven: Als jullie iemand nodig hebben, laat het weten. Binnen een aantal weken was het raak!” Begonnen als wedstrijdsecretaris voor de senioren. “Voor tien teams, dat was mijn eerste functie.” GEWAARDEERD Maar inmiddels is die hobby, aardig uit de hand gelopen, lacht Tilleman zelf ook. “Het wordt heel erg gewaardeerd wat ik doe. Daarom ben ik ook blijven hangen.” Bij een bijzonder warme club. “Mensen vinden dat vanaf de buitenkant vaak niet, maar ik vind dat wel. Een keurige vereniging, die ook buiten de voetbal het nodige met zich meebrengt. Ik heb er een hoop vriendschappen aan overgehouden. Vrienden waar ik ook privé mee omga.” Toch maakte Tilleman tussendoor nog een kort uitstapje naar Rijnmond Hoogvliet Sport, om daarna weer snel terug te keren. “Ik fluit hier ondertussen al tien jaar, zonder het idee dat ik ooit bij Spijkenisse wilde gaan voetballen.” Maar wel fluiten bij de jeugd, heel af en toe de senioren én de rest van de functies dus. “Inmiddels ben ik wedstrijdsecretaris voor de hele club. Dus de wedstrijden die door de KNVB worden ingepland, indelen op onze velden en in de kleedkamers.” Een flinke opgave, vertelt hij. “Met gemiddeld 33 duels, is dat een aardige puzzel.” Of dat al niet genoeg is, doet Tilleman er daarnaast dus nog het één en ander bij. “Verantwoordelijk voor de communicatie, de social media en ook de website heb ik zelf gebouwd. Dan zit ik ook nog in de sponsorcommissie, eigenlijk vooral voor de communicatie. Zichtbaar maken wat ze daar doen. En als laatste, ben ik huisfotograaf van het eerste.” Het hele pakket, doet hij zo ongeveer vanaf augustus 2022. “Voor het bijhouden van de website, krijg ik input. Bijvoorbeeld als er een team kampioen is geworden. Dat geldt eigenlijk voor Facebook en Instagram hetzelfde. Op ‘X’ doe ik live verslag van het eerste en later schrijf ik een wedstrijdverslag.” CONSUMEREN En dat kost, best een hoop tijd. “Ik denk ongeveer twaalf tot veertien uur per week. Veel is gelukkig op en langs het veld, dus dat scheelt. Al zit ik soms ook een hele avond aan de keukentafel, om alles in orde te maken.” Toch doet Tilleman het allemaal met liefde. “Zelf was ik geen begenadigd voetballer, maar ik ben wel helemaal verzot van het spelletje. Heb al tien jaar lang een seizoenkaart van Sparta.” Dat, in combinatie met het maatschappelijke verhaal, is voor hem de voornaamste reden waarom hij zijn werk met zoveel passie doet. “Mijn steentje bijdragen. Het is leuk om leden hun hobby uit te kunnen laten voeren. Die voldoening, geeft juist energie. Zonder scheidsrechter of planning, wordt het heel lastig. En vrijwilligers zijn al moeilijk te vinden.” Zeker tegenwoordig. Na jaren in het profvoetbal, belandde Jordy van der Winden (29) aan het begin van dit seizoen bij Botlek in de vierde klasse. Een totaal andere wereld, maar wel één waar de oud-verdediger van FC Den Bosch en FC Utrecht zich op zijn plek voelt. “Een beetje alsof je een tweede huisje hebt.” Van spelen tegen Ajax naar de vierde klasse Wie dat een jaar of zes geleden tegen Van der Winden als speler van Den Bosch had gezegd, was waarschijnlijk vreemd aangekeken. Ook door hem. “Het seizoen voordat ik geblesseerd raakte, was ik eigenlijk bezig om mezelf in de kijker te spelen. Als ik mijn spel zag toen...” Bezig om er meer uit te halen. “Zonder die (kruisband)blessures, had er ook meer ingezeten. Nu was dit het maximale.” Want dat de inwoner van Spijkenisse, die het uiteindelijk tien jaar volhield in het profwereldje, pech had met blessures, is een understatement. “Drie keer aan mijn knie. Vier operaties in vijf jaar.” PRAATJE MAKEN En dus streek Van der Winden deze zomer neer bij Botlek. Van spelen tegen Ajax, naar voetballen in de vierde klasse. “Dat was wel even wennen! Het niet meer elke dag moeten en jongens die gewoon echt voor de gezelligheid komen trainen.” Maar, zo vertelt hij. “Als er hier dingen geregeld moeten worden, doen ze dat. Broodjes en fruit voor de wedstrijd, dat maakt het toch wedstrijdecht.” Bij een warme club, waar Van der Winden meer dan goed op zijn plek zit. “Vanaf minuut één voel ik me welkom. Lekker in de buurt, op het fietsje. Ik wilde gewoon even van dat moeten af, dat is gelukt!” Sterker nog. “Ik had niet verwacht dat Botlek zo warm zou zijn én als thuis zou voelen.” Reden om flink zijn steentje bij te dragen. “Het is leuk om op mijn eigen manier met die jongens bezig te zijn. Gewoon door een pratje te maken. Waarom maak je die keuze? Had je het ook niet zo kunnen doen? Dan krijgen ze toch een besefmomentje en gaan ze er hopelijk zelf over nadenken.” Want het voetbalgogme, is er volgens Van der Winden echt wel. “En ook het niveau is vrij aardig. We kunnen best wel lekker positiespel spelen.” Al zit dat er voor de linkspoot zelf, voorlopig opnieuw even niet in. “Fysiek gaat het minder, ik heb toch weer een terugslag gehad.” Wederom dus die knie. Zijn ‘slechte’ knie. “Van mijn verkeerde been. Met de ene heb ik nooit wat, met die ander altijd. Ik merk nu gewoon dat er slijtage zit, het is allemaal wat gevoeliger.” Ook thuis. “Alles gaat wat langzamer, je bent toch heel voorzichtig.” FLINKE KLAP Desondanks speelde Van der Winden dit seizoen een wedstrijd of negen én dus valt het wat dat betreft allesbehalve tegen. Over de resultaten, is de voormalig prof iets minder tevreden. “Er zit veel meer in dan die negende plek. Het enige wat we nu kunnen doen, is ons revancheren.” De lat, legt hij voor de huidige vierdeklasser dan ook hoog. “Onze doelstelling is minimaal nacompetitie. Ik verwacht dat dat gaat lukken.” Toch is het niet makkelijk, heeft Van der Winden gemerkt. “Clubs zijn tegen ons als degradant, gebrand om goed te spelen. We hebben best veel nieuwe jongens en een jonge groep, dan is het soms in die laatste tien minuten even op je tanden bijten en scherp blijven. Daar krijgen we nog te veel goals tegen.” De centrale verdediger kan het met al zijn ervaring natuurlijk weten. “Ik kijk hartstikke positief terug op mijn jaren in het profvoetbal. Het is alleen zonde dat het op zo’n manier abrupt tot een einde moest komen.” En dat maakt het voor hem nog steeds wel eens lastig. “Het is topsport, dan kun je met zo’n knie, als je al negen maanden aan het sukkelen bent, niet iets anders verwachten. Tuurlijk had ik graag nog een jaar doorgewild, maar fysiek ging het niet meer.” Een flinke klap, herinnert hij. “De mensen om mij heen, hebben mij toen wel geholpen om een beetje op de been te blijven.” Ook zijn werk als boekhouder, hielp hem daar goed bij. “Toch mis ik het profvoetbal ontzettend. Elke dag voetballen en met die jongens bezig zijn, met elkaar ouwehoeren. Dat is een jongensdroom.” Al is het gras, ook niet altijd groener aan de overkant, vertelt hij. “Veel weg en de weekenden zijn karig. Dat heb je er allemaal voor over, omdat het zo leuk is.” Maar dat is wat hij nu doet, ook. “Ik heb het bij Utrecht en Den Bosch naar mijn zin gehad, en nu bij Botlek ook. Dus wat dat betreft is de cirkel rond.” Nu alleen nog fit worden. “Over een paar weken hoop ik weer groen licht te krijgen!” “Mensen consumeren de sport. Vroeger had je bijna geen ander aanbod dan de vereniging, dan ging het vanzelf. Nu is het aanbod zó groot. Met alleen contributie betalen, ben je er niet vanaf. Dat is een verkeerde gedachte. Een vereniging ben je met elkaar. Er zijn nu eenmaal dingen die moeten gebeuren.” Daar mag best wat meer aandacht en begrip voor zijn, vindt Tilleman. “De meeste mensen worden niet betaald, die zijn gewoon puur vrijwilliger. Zodat anderen hun hobby kunnen beoefenen.” Zo ook, als hij zelf bij het eerste langs de lijn staat. Voor de foto’s én het liveverslag. “Dat klinkt moeilijker dan het is. Bij een kans of een doelpunt, zet ik dat snel op ‘X’. Al denk ik soms, daar had ik beter een foto van kunnen maken...” Toch blijft hij het doen. “Ik vind het allebei nodig. Er zijn mensen die speciaal een account aanmaken, om de wedstrijd te kunnen volgen. En iedere grote vereniging heeft een fotograaf, die beelden zijn ook een stukje historie. Daar hecht ik waarde aan.” Foto: Richard Groos
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=