17 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Adnan Yok doorbreekt voor succesbeleving zijn cirkel Voor Adnan Yok leek de cirkel rond na een start als jong spelertje bij VVHellevoetsluis, een jarenlang dienstverband als speler en trainer bij FC Vlotbrug en een slotstuk als trainer terug bij ‘Hellevoet’. “Maar de voetbalkriebels bleven.” Dus is langspeelplaat-verzamelaar Yok terug als trainer van FC Vlotbrug. “Ik dacht na twaalf seizoenen als trainer van F.C Vlotbrug en een tussenseizoen bij vv Hellevoetsluis, dat het wel mooi was geweest. Lekker nog meer vrije tijd besteden aan mijn hobby’s. Maar al na een paar maanden ging ik het voetbal en vooral het samen naar iets toewerken missen. Noem het succesbeleving, feit was dat ik onderdeel van een team zijn, training geven en coachen erg miste.” Bij FC Vlotbrug waren ze maar wat blij met de aankondiging van de 50-jarige Yok om zich weer beschikbaar te stellen. “De jeugdvoorzitter wilde me graag hebben voor de jeugd, de voorzitter heeft me naar voren geschoven voor het tweede elftal. In feite train ik nu een jeugdelftal, want voor een groot deel bestaat het tweede team uit jongens die kort geleden nog in de JO19 speelden en een aantal oudere jongens die ik zelf nog in de jeugd heb getraind.” Yok bouwde als speler en trainer een grote staat van dienst op bij de geelzwarten. Hij begon in de gouden lichting E1 van 1979 aan de Boerseweg “Mede door studie en werk ben ik daarna afgehaakt als voetballer. Toen mijn oudste zoontje, inmiddels al een volwassen kerel, ging voetballen ben ik zijn team gaan trainen in de F1 en heb ik een aantal KNVB-cursussen gevolgd. Ik ben twaalf jaar trainer geweest van de jeugd bij FC Vlotbrug en op een gegeven moment overgestapt naar vv Hellevoetsluis, waar ik een seizoen de JO17-2 heb getraind tijdens het jaar van het 100-jarig bestaan van de vereniging.” Uiteindelijk was de circel rond en stopte Yok, in de wetenschap dat zijn twee zoons – één speelt in de JO19-1 van Hellevoet, de ander in het derde seniorenelftal – het ook zonder hem konden, was hij van plan zich volledig te storten op zijn hobby’ s, motorrijden als de zon schijnt en het verzamelen van lp’s. “Dat is leuk, erg leuk zelfs, maar ik heb ontdekt dat ik helemaal happy ben als ik het kan combineren met voetbaltrainer”, lacht Yok. En er blijft, nu hij trainer is van Vlotbrug 2, genoeg tijd over om te speuren naar oude lp’s. “Ik ben van de generatie dat muziek alleen uitkwam op vinyl en niet te streamen was via Spotify. Met lp’s heb ik nog het gevoel dat je de muziek echt zelf hebt. “Het zal wel een tijdskwestie zijn”, vervolgt hij. “Toen ik jong was kon je lp’s of singles en zelfs buttons sparen van je favoriete muziekgroepen. Dat was een enorme hype.’ Yok heeft er een brede muzieksmaak aan overgehouden. “Pop, rock reggae, jazz, fFunk en soul “Ik kan van heel veel genieten.” Hij koopt oude partijen lp’s op in de hoop een pareltje te vinden. “Ik verkoop tegenwoordig ook, want met de aantallen begon het de spuigaten uit te lopen, haha.” Als trainer probeert hij zijn jonge spelersgroep voetbalvaardigheden bij te brengen, maar ook een goede wedstrijdmentaliteit. “In een tweede elftal moet de nadruk altijd liggen op het ontwikkelen en opleiden van spelers. Winnen is daar in een selectie ook een onderdeel van. Mijn doel is om elk seizoen twee, drie spelers af te leveren voor het eerste elftal. Deze groep herbergt genoeg spelers die het in zich hebben om door te stromen naar het eerste elftal.” Yok wil ook graag een oproep doen aan spelers die nog een nieuwe uitdaging zoeken. “Onze selectie is voor volgend seizoen wat aan de krappe kant, dus ambitieuze spelers zijn van harte welkom.” Zelf hoopt hij ook op de hereniging met zijn beide zoons. “Dat zou ik heel leuk vinden, maar ik ga ze niet pushen. Ze hebben de leeftijd om hun eigen weg te kiezen.” Hij eet, drinkt en ademt voetbal. Richard Pattiapon (67) maakte als voetballer en trainer naar eigen zeggen een wereldreis in de voetballerij. De kans is groot dat Hekelingen zijn laatste bestemming wordt. “Je kunt niet eeuwig doorgaan.” Pattiapon: ‘Je kunt niet eeuwig doorgaan’ Een paar dagen na de 12-0 nederlaag van Hekelingen bij het sterke IFC voelt Pattiapon nog de pijn. De assistent van Youri van Baarle bij Hekelingen is blij dat er drie dagen na de monsternederlaag in Hendrik-Ido-Ambacht een oefenwedstrijd tegen Meeuwenplaat op het programma stond. “We hebben ons blazoen weer een beetje kunnen oppoetsen”, zegt hij na de 8-3 zege. “Voor en na de wedstrijd, dat was een hele andere kleedkamer.” “Natuurlijk was er schaamte na de 12-0”, zegt Pattiapon. “Die score kwam uit de lucht vallen. Bij rust stonden we met 2-0 achter, vervolgens kregen we direct in de tweede helft twee grote kansen. Daarna werd het 3-0, 4-0, 5-0. Je zag de koppies omlaag gaan.” Pattiapon had op dat moment graag gewild dat hiij nog zelf voetballer. “Het ging te makkelijk. Ik heb de verzorger van IFC geen enkele keer op het veld gezien. Niet dat ik schppen predik, maar we hadden wel wat meer van ons kunnen afbijten.” “Ik ben normaal wel van een grapje, zeker achteraf, maar de stemming was zo down dat ik dat dit keer maar niet heb gedaan.” Zijn ‘wereldreis’ in de voetbalwereld begon voor Pattiapon, zoon van een Molukse vader en een Hollandse moeder, zo’n 62 jaar geleden in Leiden. Hij speelde er bij drie clubs, UVS, Roodenburg en Oranje Groen, waar hij op zijn zestiende ook zijn debuut maakte in het eerste elftal. Na verhuisd te zijn naar Rotterdam voetbalde bij DEH en DHZ, waarmee hij nog in de tweede klasse speelde. Toen Spijkenisse zijn nieuwe bestemming werd, speelde hij als ervaren man nog eventjes in de hoofdmacht van Hekelingen. “Ik heb daarna nog één seizoen in het tweede gespeeld. Ik dacht: dat is leuk, dan kunnen die gasten nog wat oppikken van mijn ervaring. Ik kon echter niet wennen aan de mentaliteit. Ik was gewend om alles te doen en te laten voor het voetbal.” Zijn rrainerscarrière was toen al opgestart, want met voetballende zoon was het voor Pattiapon geen keuze om langs de zijlijn te blijven. Het was de opmaat voor een carrière die langs menig club liep en waarbij hij of trainer was van het tweede, assistent-trainer van de hoofdmacht of tussenpaus. Bij Meeuwenplaat promoveerde hij twee keer met het tweede en ook, toen Louis Jacobs was ontslagen, met de hoofdmacht. Nog dichter bij huis werkte hij met Peter Hoek bij SCO’63. Dit seizoen is hij assistent van Youri van Baarle, die doorschoof van de JO19 naar de selectie. “Youri wilde een ervaren trainer naast zich. Dat werkt prima. We vullen elkaar goed aan. Ik ben zijn klankbord.” “Ik heb nooit de ambities gehad om ergens hoofdtrainer te worden. Ik ben een no-nonsenses type. Ik hou van een dolletje, maar op het veld ben ik de baas. Ik vind discipline erg belangrijk. Je komt je afspraken na buiten het veld, maar ook daar binnen.” Het doel dit seizoen van Hekelingen is ook duidelijk: handhaven in de derde klasse. En dat is, zeker met de versterkte degradatie, geen uitgenaakte zaak. Pattiapon heeft vertrouwen. “We begonnen het seizoen slecht, maar we hebben het gevonden in een systeem met twee spitsen en vijf man achterin. Voor IFC wonnen we van Oud-Beijerland en DFC. We moeten er gewoon in blijven.” Seggeweg 38-40 3237 MK Vierpolders hello@zustainabox.nl www.zustainabox.nl Het mooiste eco cadeau Duurzame relatiegeschenken & kerstpakketten 0272289.pdf 1 30-1-2023 09:35:34 Uw lokale print– en kopieerprovider Langeweg 15c, 3233 LM Oostvoorne • 0181-480610 • www.reprovoorne.nl 0281069.pdf 1 1-2-2023 11:53:43
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=