VoetbalJournaal Vlaardingen/Maassluis, najaar 2023

11 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Op zoek naar een baan die bij je past? Op zoek naar een baan die bij je past? De Schoof 180 (078) 711 10 00 alburg 6 (078) 612 22 22 Hypotheker Maassluis Wagenstraat 31-33 | 3142 CR Maassluis | 010-5900083 Hypotheker Naaldwijk Molenstraat 37 | 2671 EW Naaldwijk | 0174-266367 0224166.pdf 1 28-1-2019 16:52:03 Wesselius zwaar aan de bak met MSV’71 Ben Wesselius stort zich met MSV’71 na de winterstop in een onbekend avontuur. Na een zeer tegenvallende eerste competitiehelft moet de Maassluizer vierdeklasser het degradatiespook van het sportpark aan de Doctor Albert Schweitzerdreef verjagen. Door een 0-3 overwinning in de degradatiekraker met Deltasport verschafte MSV’71 zichzelf een klein beetje lucht, maar de zege in Vlaardingen kan de zwakke reeks van de eerste competitiehelft niet verbloemen. “Zeven punten uit elf wedstrijden is natuurlijk erg magertjes”, stelt ook verdediger Wesselius. “Het betekent vooral dat we na de winterstop zwaar aan de bak moeten.” Zelf maakte Wesselius de laatste wedstrijden van 2023 niet mee. Een enkelblessure, opgelopen tijdens de training, hield hem een behoorlijke periode aan de kant. “Het bleek in tweede instantie erger dan ik had verwacht. Ik hoop er in de eerste wedstrijd na de winterstop weer bij te zijn. Zeker nu het niet zo goed gaat wil je als speler een bijdrage kunnen leveren.” Wesselius heeft geen verklaring voor de magere prestaties in de eerste competitiehelft. “We hebben heel veel wedstrijden met een doelpunt verschil verloren. Wedstrijden die we ook hadden kunnen winnen. Aan de inzet ligt het niet, we geven elke wedstrijd honderd procent. Maar twee overwinningen in elf wedstrijden is natuurlijk niet iets om trots op te zijn.” Zeker niet voor een ploeg die van tevoren door vele insiders werd getipt als top4ploeg. “Je merkt wel dat de vierde klasse steeds sterker wordt. Er zijn een paar goede clubs bijgekomen uit de derde klasse. Die zijn weliswaar gedegradeerd, maar kunnen echt wel voetballen. Er zitten geen teams meer bij waar je overheen loopt. Die tijd is voorbij.” De 26-jarige Wesselius was erbij toen zijn MSV’71 twee seizoenen geleden dacht kampioen te worden, maar door een dubieuze 37-1 zege van concurrent SV Houtwijk op HMSH de titel op doelsaldo misliep. Het is nog steeds een wond bij MSV. “Heel af en toe komt het nog wel eens ter sprake”, zegt Wesselius. “Maar je moet ook verder.” Zo nuchter hij naar dat stinkende zaakje kijkt, zo bescheiden is hij ook over zijn eigen prestaties in het veld. “Ik behoor zeker niet tot de beste spelers. Ik moet het hebben van mijn inzet. Als ik de bal heb probeer ik ‘m zo snel mogelijk in te leveren bij een speler waarvan ik denk dat hij er wat beters mee doet.” “Ik ben zeker niet de moderne versie van de rechtsback, die meer aanvaller is dan verdediger. Ik richt me vooral op mijn verdedigende taken.” In de selectie houdt hij zich ook bezig met het coördineren van scheidsrechterstaken. “We fluiten per toerbeurt wedstrijdjes bij de jeugd”, legt hij uit. “De club doet zoveel voor ons dat wij zoiets ook kunnen terugdoen. Bovendien zorgt het ervoor dat we een band houden met de jeugd. Dat past ook bij een familieclub die we zijn.” Over familie gesproken, Wesselius’ vader zwaait sinds oktober vorig jaar de scepter over de club. “Die jongens maken er in de kleedkamer wel eens grappen over van dat ik verzekerd ben van een basisplaats. Dan is het beste maar om hard mee te lachen.” “Keurige jongens, maar verlegen”, zegt voorzitter Kees Zeegers over het nieuwste seniorenteam van DVO’32. Het volledig uit Oekraïense mannen bestaande elftal komt onder de naam van DVO’32 5 in de competitie uit. DVO’32 staat midden in maatschappij Toen er door de Oekraïners werd gevraagd of zij op één van de velden konden voetballen zei Zeegers meteen ja. “Ze komen uit de nabij gelegen wijk Mira, waar in totaal duizend Oekraïense vluchtelingen zijn ondergebracht. We hadden al wat kinderen vanuit de wijk bij ons voetballen. Die mensen komen uit oorlogsgebied en als ze dan met voetval wat afleiding hebben, is dat helemaal prima.” Zeegers en zijn bestuur zag de groep echter steeds groter worden. “Ze werden bovendien fanatieker en fanatieker. Ze gingen van één naar twee trainingen en daarna van twee naar drie trainingen. Op een gegeven moment vroegen ze ook of er een mogelijkheid was om op zaterdag te trainen. Toen heb ik gezegd: waarom doen jullie niet mee aan de competitie? Ze zeiden meteen ja en bij de KNVB hebben we op het laatste moment kunnen regelen dat ze ingedeeld werden in de reserve zevende klasse. We hebben ze bewust niet te hoog ingedeeld, omdat het team bestaat uit voetballers, maar ook spelers die nooit hadden gevoetbald.” De eerste wedstrijd was wel schrikken en slikken, zoals Zeegers het noemt. “Ze verloren met 18-0 van CION. Daarna ging het snel beter. Er is inmiddels al een paar keer gewonnen”, die de spelers van het Oekraïense team als keurig, maar ook als verlegen omschrijft. Dat laatste uit zich door het kantinebezoek. “Ze zullen niet zo snel een volle kantine inlopen, maar als het wat rustiger is, zitten ze op zaterdag na de wedstrijd gerust tot een uur of acht bij elkaar. Communiceren met ze is wel lastig, omdat de meeste jongens alleen Oekraïens spreken. Laat dan nou net de taal zijn die ik en mijn medebestuursleden minder beheersen.” En serieus: “De contacten verlopen via de begeleider, een Oekraïner die perfect Nederlands spreekt.” DVO heeft er alles aangedaan om het Oekraïense team thuis te laten voelen bij de club. “We hebben een speciaal shirt voor ze laten maken. Uiteraard wit van DVO met clublogo, maar ook met een Oekraïense drietand en vlag van de Oekraïne. Dat werd erg gewaardeerd.” Zeegers hoopt dat er in de toekomst meer spelers de weg naar DVO vinden. “Er zijn al wat contacten met de gymdocent van de school in de wijk. Ze zijn allemaal welkom.” Die gastvrijheid is tekenend voor de Vlaardingse club, die twee jaar geleden begon met het aanbieden van aangepast voetbal en inmiddels een vol team heeft met kinderen met een rugzakje die in een regulier team minder op hun plek zijn. “We zijn bovendien een afspiegeling van de wijk”, zegt Zeegers. “We proberen als voetbalvereniging onze maatschappelijke rol te pakken. De Westwijk is een achterstandswijk met alle problemen vandien. We hebben een kei van een jeugdcoördinator die alles fantastisch regelt en ondanks alle belemmeringen er steeds in slaagt om goede jeugdtrainers te werven.” DVO’32 heeft inmiddels een grote renovatie van het geprivatiseerde clubgebouw achter de rug. “We zijn nog niet helemaal klaar”, zegt Zeegers. “Wel de binnenkant gedaan, we zijn nog volop bezig met een plan voor de buitenkant, voor met name de isolatie. Financieel is het een uitdaging, maar met creatief denken bereik je veel.”

RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=