21 Een introductie: Madéh, Robin en Yordi versterken het eerste van GVV GELDERMALSEN - Na het noodlottige einde van de JO18 halverwege het vorige seizoen maakten drie jongens de overstap naar het eerste van GVV. Met Madéh Pichel (18), Robin van der Burg (17) en Yordi van Nuijssenborgh (17) werd het team van nieuwe talenten voorzien. MADÉH PICHEL: VAN KARATE TOT TWEEBENIGE LINKSBUITEN Madéh’s sportieve reis begon niet op het voetbalveld. “Ik zat zeven jaar op karate, maar in groep 8 vond ik het minder leuk worden,” vertelt hij. Op elfjarige leeftijd besloot hij mee te gaan trainen bij GVV: “Ik had alleen nog maar op het schoolplein gevoetbald. Het was even wennen, maar ik pakte het snel op.” Zes jaar later speelt hij in het eerste, waar hij de eerste weken echt moest wennen; de tweebenige linksbuiten kwam op plekken terecht waar hij niet eerder speelde: “Opeens stond ik rechtsback en rechtshalf. Dat was een uitdaging, maar ik heb nu een plek voorin afgedwongen. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen en heb twee keer gescoord in de laatste drie wedstrijden.” ROBIN VAN DER BURG: 3 JAAR GELEDEN BEGONNEN, NU IN GVV 1 Robin kwam relatief laat bij GVV. “Ik begon pas op mijn veertiende. Daarvoor voetbalde ik alleen met vrienden op een veldje of in de tuin, maar ik had nooit echt de behoefte om bij een club te zitten.” Met een voorkeur voor de linkerkant van het veld, speelt Robin voornamelijk als linksachter. “Ik ben stijf links en mijn kwaliteiten liggen bij verdedigen en opbouwen. Fysiek kan ik nog sterker worden, maar op de flank kom ik goed tot mijn recht.” De stap naar het eerste elftal werd vooral ingegeven door noodzaak: “We zaten krap in de spelers. Omdat ik altijd trouw kwam trainen en goed presteerde, kreeg ik de kans.” De aanpassing was groot: “Het spel is veel fysieker en tactischer. Je krijgt sneller een schouderduw die je niet verwacht. Maar na een paar wedstrijden pas je je aan.” Robin voelt dat hij zich ontwikkelt. “Ik sta nu vaker in de basis en krijg complimenten van de trainer. Toch wil ik nog slimmer worden in mijn spel en beter leren omgaan met druk. Dat komt met de tijd.” YORDI VAN NUIJSSENBORGH: KNOKKEN VOOR BASISPLEK Voor Yordi is GVV als een tweede thuis. “Ik begon al bij de JO7, nadat ik met vriendjes op het schoolplein voetbalde. Sindsdien ben ik er nooit meer weggegaan,” vertelt hij. Dit seizoen speelt Yordi vooral als rechtsback in het eerste elftal. “Ik speelde bij de JO18 als centrale verdediger, waar ik elk duel won, maar tegen spitsen die dertig kilo meer wegen kan ik moeilijk op. Op de flank ben ik beter opgewassen tegen tegenstanders.” De overgang naar het eerste elftal was groot. “In de jeugd wil je alles winnen, maar bij het eerste ligt de focus op punten pakken. Het gaat veel meer om prestatiegericht spelen en tactiek.” Persoonlijk is Yordi tevreden met zijn progressie: “Ik heb veel invalbeurten gehad en twee keer in de basis gestaan. Hopelijk kan ik in de tweede seizoenshelft nog meer minuten maken.” Zijn doelen zijn duidelijk. “Ik wil mijn passnauwkeurigheid verbeteren en vaker de achterlijn halen om voorzetten te geven.” ZOELEN – “Ik heb een foto op mijn telefoon van mezelf toen ik acht was, in een Zoelenshirt met een beker in mijn handen. Die foto wil ik graag nog een keer maken.” Met deze woorden legt Django Stegeman (24) uit waarom hij na 15 jaar terugkeerde naar de club waar het allemaal begon: SC Zoelen. “Toen Appie belde, kon ik eigenlijk niet weigeren,” lacht de centrumspits. Na 15 jaar weer thuis: Django Stegeman keert terug bij SC Zoelen Met vijf goals in zeven wedstrijden is Stegeman weer helemaal terug. De geboren Zoelenaar begon zijn voetbalcarrière op zijn vijfde bij de kabouters van SC Zoelen. Maar lang bleef hij niet in het rood-wit. “In de F1 hadden we een hele goede lichting. Onze laatste wedstrijd van het seizoen was tegen Theole, dat dat jaar fluitend kampioen werd,” vertelt hij. “Veel jongens van hen waren gescout door BVO’s en zouden vertrekken. Wij waren de eersten die hen versloegen. Na die wedstrijd vroeg Theole vier jongens van ons team, waaronder ik, om bij hen te komen spelen.” THEOLE, PSV & FC UTRECHT Django en zijn gezin verhuisden naar Tiel, dus de overstap naar Theole leek logisch. “Theole was ook een stap hogerop,” zegt hij. “Mijn ouders en ik hoopten dat ik me in de kijker zou spelen bij een BVO.” Dat gebeurde: als speler van de E1 werd hij gescout door de KNVB, waarna hij een stage kreeg bij PSV. “Ik kwam door de eerste selectie, maar viel af omdat ik een penalty niet durfde te nemen.” Toch vond een scout dat hij onterecht werd afgewezen en nodigde een FC Utrecht-scout uit om te komen kijken bij Theole. “Samen met mijn beste vriend werd ik uitgenodigd voor een stage bij Utrecht. Helaas strandden we in de tweede ronde,” vertelt Django. Hierna speelde hij nog tot de D1 bij Theole en maakte de overstap naar RKTVC, waar hij een jaartje bleef. Na een korte pauze sloot hij weer aan bij de B1 van Theole, maar toen hij geen kans zag om in de A1 te komen, hing hij zijn kicksen aan de wilgen. VOETBALKRIEBELS Een paar jaar later begon het toch weer te kriebelen. Django haalde zijn kicksen uit de wilgen en ruilde ze in voor zaalvoetbalschoenen. Samen met een vriend richtte hij een zaalvoetbalteam op bij TEC. “Na drie jaar wonnen we de beker en nu spelen we in de landelijke hoofdklasse,” zegt hij trots. Via via hoorde SC Zoelen-trainer Appie Tan over zijn prestaties en nodigde hem uit om mee te trainen. “De drempel om terug te keren was laag. Ik heb er vroeger gespeeld en het voelde nostalgisch om weer op die velden te staan,” vertelt hij. “De geur, de sfeer - het voelde als thuiskomen.” PERIODETITEL ALS DOEL Django’s doel voor de rest van het seizoen is helder: de periodetitel pakken. “Ik wil winnen van elke ploeg waar we eerder van verloren hebben,” zegt hij vastberaden. Hoewel doelpunten belangrijk zijn, haalt hij vooral voldoening uit goed spel en het helpen van zijn team. “Ik ga net zo tevreden naar huis als ik anderen beter heb laten spelen.” 0300690.pdf 1 21-11-2024 12:39:10
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=