9 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M BUREN - De JO17 van SV Buren heeft in juni de beker gewonnen. En prijzen winnen, dat gebeurt niet vaak bij de Burense voetbalvereniging. De ploeg werd in de finale, ondanks een uur reistijd, dan ook in grote getalen gesteund door het meegereisde publiek: ‘’Zoiets heb ik bij deze vereniging nog niet meegemaakt’’, blikt trainer Peter Peterse (32) terug. SV Buren JO17 triomfeert met dank aan publiek in finale De leiding van Buren JO17 stond aan het begin van dit seizoen nog wat terughoudend tegenover het niveau waarop ze hun team zouden inschrijven voor dit seizoen. Kijkend naar de leeftijd en de fysieke ontwikkeling van de groep, welke erg jong is en een mix van wat grotere en wat kleinere spelers kent, werd er besloten om voor de vierde klasse te gaan: ‘’Maar daar wonnen met zulke grote cijfers, de eerste wedstrijd werd 16-0, dat we al snel concludeerden dat deze groep een niveau hoger ook prima aan zou kunnen’’, vertelt Peterse, die het team in samenwerking met leider Coen van Leeuwen, assistent Aron van Mourik en vaste vlagger Roy Tip begeleide. In de tweede fase stroomde de Burense JO17 door naar de derde klasse. Daar vonden ze iets meer tegenstand: ‘’Het was ons doel om in de top vijf te eindigen. We werden uiteindelijk derde. Ieder team in die competitie was erg aan elkaar gewaagd. Onze groep bestond uit een mix van goede voetballers en harde werkers. Dat ging hand in hand met elkaar; we functioneerden als een echt team.’’ DE BEKER Het hoogtepunt van het seizoen zat in het staartje. Het succesvolle bekertoernooi in de derde fase verbaasde iedereen, zo ook de trainer: ‘’We hadden eigenlijk weinig hoop in het begin van het toernooi. Maar wedstrijd na wedstrijd begon die hoop steeds verder aan te wakkeren. We genoten er echt van. Uiteindelijk zijn er twee wedstrijden geweest die mij voor altijd bij blijven.’’ De eerste van die twee was de halve finale. SV Rijen thuis stond op het programma: ‘’We liepen in de week er naartoe allemaal met de zenuwen in ons lijf. Gedachten als: ‘Straks gaan we er met 10-0 vanaf’ spookten door ons hoofd. Toen de dag eindelijk daar was, zagen we opeens dat er heel veel publiek op de wedstrijd was afgekomen. Bij de warming-up werd er vuurwerk aangestoken. Het voelde als een echte bekerkraker’’, vertelt Peterse. Het verloop van de wedstrijd voldeed dan ook aan de aanloop er naar toe. De Burenaren moesten drie keer op voorsprong komen om de winst in de wacht te slepen. Ze stapten met 3-2 van het veld. ‘’De finale werd gespeeld bij Diessen’’, blikt de 32-jarige oefenmeester terug. ‘’Dat is een uurtje rijden. We hadden een bus geregeld en alle lege stoelen werden gevuld met supporters. Ook ging er stoet met ons mee om ons aan te moedigen. Vanaf het moment dat we aankwamen bij Diessen voelden we dat het om een finale ging. Het was daar allemaal top geregeld.’’ De wedstrijd tegen De Markiezaten stelde het meegereisde publiek wederom niet teleur: ‘’Vanaf het begin vlogen we erop. Daardoor kwamen we al snel op voorsprong. De wedstrijd was echt een gekkenhuis met kansen aan beide kanten. Wij waren alleen klinischer voor het doel. De eindstand van 5-1 had ook makkelijk 5-2 of 5-3 kunnen zijn. Onze trouwe supporters waren de doorslaggevende factor.’’ Op deze voet wil Peterse graag verder: ‘’Het is jammer dat we een aantal spelers kwijtraken. Maar ik hoop dat dit mooie resultaat een goede voorbode is voor het komende seizoen.’’ Bestuurlijke rust in Wadenoijen: ‘Hoe het nu gaat, is niet vanzelfsprekend’ WADENOIJEN - Het eerste jaar onder het nieuwe bestuur is een verademing gebleken voor v.v. Wadenoijen. Na jaren van onrust en bestuurswisselingen kan de dorpsclub terugkijken op een geslaagd seizoen op bestuurlijk vlak en kan het zijn blik eindelijk naar de toekomst wenden. ‘’Ieders taken zijn nu duidelijk. Dat werkt gewoon veel beter’’, zegt algemeen bestuurslid Henk Ton. De afgelopen jaren is het op bestuurlijk vlak niet van een leien dakje gegaan bij v.v. Wadenoijen. Maar sinds dit seizoen heerst er een sfeer van kalmte en vertrouwen binnen de club. Dat is geen toeval, aangezien het nieuwe bestuur aan het begin van dit jaar een behoorlijke koerswijziging heeft ingezet. Henk Ton is een nieuw gezicht binnen het Wadenoijense bestuur en heeft de club de juiste stappen zien nemen. Maar om te begrijpen hoe de situatie in elkaar steekt, moeten we een aantal jaar terug. Ton volgde zijn zoon Niels, die van RKTVC de overstap maakte naar Wadenoijen, om bij zijn team leider te worden. ‘’Toen mijn zoon stopte met voetballen, ben ik ook gestopt als leider. Het toenmalige bestuur van Wadenoijen was op zoek naar een nieuw bestuurslid met als takenpakket de technische zaken. Ik heb zelf tien tot twaalf jaar in het bestuur van RKTVC gezeten en ben ook binnen dat termijn vier jaar verantwoordelijk geweest voor de technische zaken. Die rol lag me altijd erg goed en ik was erg blij met het aanbod vanuit Wadenoijen. Maar op het moment dat ik wilde toetreden, klapte het bestuur.’’ Door ruzies en problemen was de dorpsclub een tijdje stuurloos. Ton zette samen met Klaas Scheurwater en Eelco Bekker een adviescommissie op en ging in gesprek met de gebrouilleerde bestuursleden: ‘’We hebben met mensen gesproken. Onze conclusie was: iedereen heeft een goed hart voor deze club, maar mede door het tekort aan mensen zijn zaken geëscaleerd. Iedereen had zoveel taken en functies, dat dit op een gegeven moment niet meer werkte. We zochten een oplossing zodat niemand via de achterdeur de vereniging hoefde te verlaten.’’ Voordat die oplossing er kwam, werd ervoor gekozen om een ‘afkoelperiode’ in te lassen. Een bestuur op afstand, ingevuld door zakenmensen, nam tijdelijk de honneurs waar. Dat gaf de adviescommissie de tijd om verder in gesprek te gaan met de oude bestuursleden: ‘’Men is in gesprek gegaan en heeft vrede met elkaar gesloten. Dat was het moment dat we weer vooruit konden en is het huidige bestuur ontstaan’’, legt Ton uit. De eerste actie die ondernomen werd door het bestuur was het oprichten van zeven commissies: ‘’Ze bestonden al wel, maar de taken waren niet duidelijk. Nu is dat wel het geval. Het voordeel daarvan is dat men zelfstandig kan werken of in opdracht van het bestuur. Ook hebben we de financiën weer volledig bij het bestuur weggelegd, zodat er geen verenigingetjes binnen de vereniging ontstaan. Nu iedereen zijn verantwoordelijkheden heeft, is de druk van het bestuur ook afgenomen.’’ Maar zonder vrijwilligers geen vereniging. En dat besef is er bij het bestuur: ‘’We hebben nu zo’n vijftig man die zich inzetten binnen de commissies. Dat is geweldig. Met de goede sfeer die er nu heerst, hopen we dat dat zo blijft.’’
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=