15 SHOP NOW Middenvelder Arno van Gastel: ‘We hikken er eigenlijk al drie jaar tegenaan’ Zo dichtbij, maar toch net niet. Lang leek het er afgelopen seizoen op dat Cluzona dan toch eindelijk zou gaan promoveren naar die eerste klasse, tot het in de finale van de nacompetitie vlak voor tijd opnieuw misging. Een flinke teleurstelling later, hoopt Arno van Gastel dit jaar op revanche. “We willen opnieuw meedoen voor promotie!” En een goed begin, is dan het halve werk. Weet ook de 27-jarige Van Gastel natuurlijk wel. Toch lukte dat Cluzona de afgelopen weken niet. “We zijn niet echt lekker van start gegaan.” Zijn verklaring? “Dat is lastig te zeggen. Misschien een stukje gemakzucht. Zo van, vorig jaar hebben we ook bovenin meegedraaid, dat gaan we weer wel even doen.” Wellicht dreunde juist die teleurstelling, nog wel even na. “Je bent zó dichtbij. Na ruim 70 minuten spelen in de finale, stonden we nog voor...” Toch kon de inwoner van Roosendaal de boel ook snel weer relativeren. “Als het fluitje dan gaat en het is voorbij, dan is het enorm balen. Maar we hebben natuurlijk wel gewoon een goed seizoen gedraaid.” LATEN LIGGEN Al zat er stiekem meer in, voor de tweedeklasser, vindt hij. “Halverwege de tweede seizoenshelft, hebben we eigenlijk een beetje het kampioenschap weggeven. Tot CHC, onze concurrent, ook punten begon te verspelen. Toen zijn we er weer stiekem in gaan geloven.” Verder dan een goede run in de nacompetitie, kwam Cluzona uiteindelijk dus niet. “Dit is hier nu mijn vierde seizoen, en we hikken eigenlijk al drie jaar tegen die eerste klasse aan.” Wat Van Gastel betreft, zit het er absoluut wel in. “Ik denk dat we er de kwaliteiten voor hebben.” Al moet het dan dus wel beter, beseft ook hij. “Vorig seizoen hebben we vooral punten verspeeld tegen de lager geklasseerde ploegen. Daar hebben we het eigenlijk een beetje laten liggen.” Toch heeft Van Gastel allesbehalve spijt, van zijn overstap van NSV, een jaar of drie geleden. “Ik had de toenmalige trainer, al een aantal keer met carnaval gesproken. Over of ik bij Cluzona wilde komen voetballen.” Opgegroeid bij de club uit Nispen, dacht hij er serieus over na. “Via Hidde (Poppelaars) werd ik toen benaderd om op gesprek te komen. Voor mijn gevoel was ik toe aan een stap hogerop.” En dat bleek. “Het is heel goed bevallen! Een leuk niveau, bij een gezellige club. Echt een warm bad.” FLAUWE HUMOR Zijn ambities, liggen dan ook vooral bij Cluzona, vertelt Van Gastel. “Tuurlijk wil je op het hoogste niveau spelen, maar dat doe ik eigenlijk het liefste met deze club. Daarnaast vind ik een stukje plezier ook heel belangrijk.” En plezier, dat heeft de middenvelder. Vooral als hij de bal heeft. “Meestal speel ik op zes of acht. Iemand die graag wil voetballen en het spel probeert te verdelen. Maar ik schuw de duels ook niet.” Zijn voorbeeld, spreekt als supporter van PSV dan ook boekdelen. “Ik kan de laatste tijd heel erg genieten van Jerdy Schouten. Zijn manier van spelen, vind ik heel erg leuk om naar te kijken.” Hoelang kunnen ze in Wouw nog genieten van zijn voetbalkwaliteiten? “Ieder jaar kijk ik aan het einde van het seizoen, hoe mijn gevoel is. NSV trekt natuurlijk ook altijd. Ik ga daar nog geregeld kijken, dus de lijntjes zijn kort.” Een terugkeer op het oude nest, sluit Van Gastel dan ook niet bij voorbaat uit. “Ik ben nog jong genoeg om een paar jaar door te gaan, dus die kans is vrij groot.” Maar voorlopig, gewoon in het blauw met wit. Inclusief zijn bij veel ploeggenoten gewaarde gevoel voor humor. “Meestal ben ik redelijk snel met mijn reacties, al durf ik toe te geven dat ze vaak best flauw zijn...” Foto: Nick Lodiers Verdediger Bas Pouls: ‘In Amerika draait het meer om hard werken’ Hij woonde ruim vijf jaar in Amerika, speelde daar ook college soccer, maar keerde afgelopen seizoen weer terug op de Nederlandse velden. En dankzij broer Max, heeft Bas Pouls het nu meer dan naar zijn zin bij vierdeklasser Alliance. “Het was een heel mooi avontuur.” Een avontuur, dat eigenlijk toevalligerwijs begon, vertelt hij. “Via via kwam ik in contact, voor college football in Amerika.” En nadat Pouls (27) ooit was begonnen bij RKVV Roosendaal en twee jaar in de jeugd van NAC Breda had gespeeld, vertrok de inwoner van Bergen op Zoom naar het buitenland. “In totaal heb ik daar drie jaar gespeeld en ruim vijf jaar gewoond.” Sterker nog. “In de tussentijd ben ik ook nog getrouwd met een Amerikaanse.” VALSE START Hoe was het leven daar? “Alles gaat via scholen, het clubvoetbal is niet zo groot. Qua niveau vind ik het altijd lastig te vergelijken. Binnen een team, heb je heel veel niveauverschil. Vaak halen ze de écht goede spelers uit het buitenland. De Amerikanen zelf, zijn vaak wat minder.” Een mooi periode, toch besloot Pouls afgelopen januari, terug te keren naar Nederland. “Het was makkelijker voor mijn vrouw om hier een visum te krijgen, dan ik daar. En we hebben nu een zoontje van bijna acht maanden, alles is hier wat dat betreft veel beter geregeld.” Lang nodig om een club te vinden, had Pouls bij terugkomst vervolgens niet. “Eerst in een vriendenteam bij DVO’60, later kwam ik via mijn broer terecht in het eerste van Alliance. Dat leek me toch wel weer heel leuk!” Zijn gevoel klopte. “We hebben een gezellig team. Jong en vol potentie.” Toch degradeerde de club uit Roosendaal afgelopen seizoen uit de derde klasse. “Als iedereen fit was gebleven, hadden we zeker weten meegekund in die derde klasse. Nu hadden we veel last van blessures en werd het lastig.” Mede dankzij een nogal valse start. “Na elf wedstrijden stonden we volgens mij nog op nul punten.” Heel hard, kwam de degradatie dan ook niet aan volgens Pouls. “Aan de ene kant was het een teleurstelling, omdat we via de nacompetitie nog heel dichtbij kwamen. Aan de andere kant was het al knap dat we die hebben gehaald. Nu kunnen we met een nieuwe trainer en een aantal nieuwe jongens, opnieuw beginnen.” ANDERE MENTALITEIT De start is dit seizoen wat dat betreft in ieder geval hoopgevend. “Het had zelfs nog beter gekund! Voor mijn gevoel zat er nog meer in.” En dus ligt de lat hoog. “Promotie is sowieso de doelstelling. En het liefste gaan we natuurlijk voor het kampioenschap.” Wat moet de ploeg dan vooral beter doen, volgens hem? “Wedstrijden over de streep trekken. Voetballend zijn we één van de betere teams in de competitie, maar fysiek komen we tekort. Daar hebben we moeite mee. Dus moeten we niet te veel meegaan in dat soort spel.” Iets wat Pouls in North-Carolina misschien wel een beetje heeft geleerd. “De mentaliteit in Amerika is wel heel anders. Voetbal draait daar meer om hard werken.” Maar ook de manier van coachen, heeft hem aan het denken gezet. “Iedereen reageert anders. Zeker mensen uit verschillende landen en dus culturen. De manier hoe je dat aanpakt, heb ik wel meegenomen.” Net als de hechte vriendschappen die hij daar met zijn teamgenoten heeft opgebouwd. “Je bent heel de dag samen. Dan creëer je een band, die je op geen enkele andere manier met iemand krijgt.” Die ervaring, in combinatie met zijn voetballende kwaliteiten, moeten van Pouls dit seizoen een belangrijke pion maken in een groep met veel jonge jongens. “Ik ben een simpele centrale verdediger, niet zo groot en redelijk aan de bal. Nooit geblesseerd en ik ben er altijd.” Een speler waar ze bij Alliance dus op kunnen rekenen. “Meestal speel ik toch wel een zesje of een zeventje.” En dat blijft hij voorlopig nog wel even doen. “De ambitie om een stap te maken, heb ik niet meer. Ook niet naar het buitenland.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=