R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M 21 ‘Ik heb al een paar keer met links gescoord’ Om net zo goed te worden als zijn grote voorbeeld Luka Modric én later bij Real Madrid te kunnen spelen, is Mikay Luijks een bekend gezicht bij Voetbalschool TIC. Extra trainingen, toernooien of de voetbalreis naar Spanje, de negenjarige spits is erbij. “Ik heb al een paar keer met links gescoord!” Toen hij in 2018 voorzitter werd van SC Kruisland, voetbalde de club in de tweede klasse en hadden nog maar weinig mensen buiten Roosendaal, van de vereniging gehoord. Hoe anders is dat als vierdedivisionist nu. Toch was dat voor Gijsbert Bos niet dé reden om in te stappen. “Het was vooral belangrijk dat kinderen uit het dorp lekker konden voetballen.” Vijf jaar voorzitter: ‘Het was een sprong in het diepe’ Aan de vooravond van zijn zesde seizoen als voorzitter, blikt de 47-jarige Bos nog maar een keertje terug. “Het was toen eigenlijk een toevallige vraag. Of ik geen interesse had in een bestuursfunctie. Ze waren op zoek naar vervanging én verversing. En ik stond vaak langs de lijn bij mijn zoon te kijken, dat was mijn binding met de club.” Na een overlegje, ging het snel. “Of ik ook niet meteen voorzitter wilde worden. Vers bloed is nooit verkeerd én het leek mij wel leuk. Al wist ik ook wel dat het geen populaire rol is.” SCHAATSEN Waarom dat is, kwam Bos in de maanden daarna, snel genoeg achter. “Ik dacht nog: dat zal niet zo’n vaart lopen, dat kost niet zoveel tijd. Eén keer in de maand een vergadering en af en toe je gezicht laten zien. Na vijf jaar, weet ik inmiddels wel beter.” Want, zo vertelt de inwoner van Wouw. “Er komt veel meer bij kijken dan alleen het voetballen. Je bent bezig met de gemeente, het complex, de KNVB, het financiële plaatje en andere verenigingen.” En dat terwijl Bos juist net, liefhebber van het spelletje begon te worden. “In het verleden, op een blauwe maandag, heb ik ooit bij Chrislandia gespeeld, maar vrij snel daarna ben ik gaan schaatsen.” Toch moet hij nu dus een voetbalvereniging zien te runnen. “Het draait eigenlijk vooral om het voortbestaan van je club. Het toekomstbestendig maken. Vooral door leden én vrijwilligers te behouden.” Hoe? “Door samenwerkingen binnen het dorp aan te gaan, te praten over nieuwbouw en strategische doelstellingen op te stellen.” NAAMSBEKENDHEID En dat begon, eigenlijk al in 2018. “Toen kwamen er in één klap vijf nieuwe mensen in het bestuur. Dat was fors, maar wel goed.” Of Bos toen deze ontwikkeling had verwacht? “Die ambitie hadden we als nieuwbakken bestuur eigenlijk nog helemaal niet. We zijn een dorpsclub, waar het eerste hoger speelt, dan je eigenlijk verwacht.” Eén van zijn belangrijkste taken, was het verkleinen van de afstand tussen de selectie en de rest van de vereniging. “Dat beeld bestond heel erg, dat we alleen aandacht hadden voor ons eerste elftal. Terwijl, we zijn samen één.” Inmiddels is dat aardig gelukt, vindt Bos. “We moeten zorgen dat kinderen hier plezier hebben. Dat ze lekker met hun vriendjes kunnen spelen. Die beleving vind ik heel belangrijk. Het is mooi om te zien, wat we samen voor elkaar hebben gekregen.” Ook qua naamsbekendheid. “Ineens moet ons ‘kleine clubje’ verder weg en kan het zich meten met clubs uit andere regio’s. Dat is even anders dan vijf jaar geleden.” En dat merk je. “Het leeft en bruist veel meer. Dat zie je aan het aantal bezoekers.” Ook voor hem als voorzitter, een mooie ontwikkeling. “Je krijgt bij andere bestuurskamers eens een kijkje in de keuken. Dat is goed voor je netwerk.” MODERN COMPLEX Maar wat is nou het geheim van hun succes? Bos heeft er wel een antwoord op. “Ze zeggen vaak dat we bij Kruisland veel geld hebben. Ik heb gezocht, maar kon het niet vinden. Het gaat bij ons niet om geld. Dat is juist onze kracht. Spelers vinden het leuk om samen te spelen. De jongens trekken elkaar aan.” Het geld dat wél beschikbaar is, wordt gestoken in kleding of de kleedkamers. “Dat zorgt ook voor een stukje uitstraling én eenheid. Belangrijk, vinden we dat.” Een sprong in het diepe, die meer dan goed heeft uitgepakt. “Ik vond het vijf jaar geleden vooral belangrijk dat kinderen lekker konden voetballen. En ook maatschappelijk gezien, voor het dorp, was dat essentieel. Daarom wilde ik toen wel de hamer in handen nemen.” Maar stilzitten, kan Bos voorlopig nog niet. “We moeten een toekomstperspectief hebben én houden. Daar heb je leden voor nodig. Gelukkig gaan ze weer bouwen op Kruisland.” En dus ziet de voorzitter het al helemaal voor zich. “We willen aantrekkelijk blijven, daar helpt een mooi en modern complex bij. Het huidige is oud en versleten. Dat is voor nu onze stip op de horizon.” Met hem als voorzitter. “Ik moet het meer van het bestuurlijke aspect, dan van het voetbalinhoudelijke gedeelte hebben. Dus ik probeer mensen vooral in hun kracht te zetten.” Bijvoorbeeld door verschillende commissies op te richten. Maar alles valt of staat, met vrijwilligers. “Dat baart wel zorgen. Hoe blijf je die handjes organiseren? Die uitdaging zal alleen maar groter worden. We zitten nu op het minimale, dus er moeten gewoon mensen bij.” Aan zijn inzet, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik woon dan wel net over de gemeentegrens in Wouw, maar voel me op en top Kruislander!” Want afwerken is, hoe kan het ook anders als aanvaller, één van de dingen waar Mikay vaak op traint met Gijs Bogers. “Goed kijken én in een hoekje schieten. Ik ben rechts, maar links gaat steeds beter. Daar zijn we veel mee bezig.” Al is dat niet het enige, waar je de speler van Alliance JO10-1 blij mee kunt maken. “Afpakkertje vind ik het leukste! Met veel één tegen één duels.” STADION Sinds een jaar of drie is Mikay, die op zijn vierde begon bij BSC Roosendaal, niet meer weg te denken tijdens activiteiten van TIC. Vader Danny legt uit waarom. “We zochten extra uitdaging om verder te ontwikkelen en meer te trainen. Dan kom je automatisch bij een voetbalschool.” Techniek, aanvallen, op goal schieten en met de bal bezig zijn. Mikay vindt eigenlijk alles leuk. Of bijna alles dan. “Loopscholing en met de laddertjes, vind ik minder leuk.” Gelukkig maken de verschillende trainers, dat vaak weer goed. “Gijs is aardig én goed!” Zijn belangrijkste tip? “Niet opgeven. Als ik de bal verlies, moet ik er zo snel mogelijk weer achteraan.” Met het Atik Stadion, de thuisbasis van RBC, als meer dan inspirerende omgeving. “Dat is heel vet”, glundert Mikay. Net als de reis naar Spanje. “Toen zijn we naar een wedstrijd van Barcelona geweest, tegen Osasuna. Met Frenkie, Lewandowski en Gavi.” INGELIJST Allemaal mooie namen, toch is er maar één iemand waar de kleine Mikay echt fan van is. “Luka Modric!” En met een vader van Kroatische afkomst, werd zijn droom onlangs werkelijkheid. Tijdens de wedstrijd in de Nations League tussen Nederland en Kroatië. “Ik wist welk hotel ze zaten, dus toen heb ik geprobeerd te regelen dat hij met Modric op de foto kon. Dat is uiteindelijk gelukt”, vertelt Danny. “Hij was hartstikke zenuwachtig natuurlijk. Maar heeft nu wel een handtekening op zijn shirt. Die hebben we meteen ingelijst!” Waarom de Roosendaalse Mikay zo’n grote fan van Modric is, legt de voetballer zelf maar even uit. “Door zijn buitenkantje.” Misschien wel iets waar ze bij TIC de komende tijd nog op kunnen trainen, al heeft de rechtspoot zelf nog een veel beter idee. “Ik wil beter worden in acties maken, passeren. Met een schaar, een ‘rainbow flick’ of een ‘Zidane’.” Zijn droom, laat zich raden. “Profvoetballer worden bij Real Madrid!” Maar dat lukt natuurlijk alleen, door keihard te blijven trainen. “Ik geniet ervan om naar hem te kijken”, vertelt zijn vader. “Je ziet ook gewoon de verbetering. Dat leert hij daar.” Een compliment voor Gijs én zijn team. “Yorben (Bus) is samen met Gijs zijn favoriete trainer. Ze zijn heel duidelijk, op een goede en speelse manier. Dat is wel een beetje de kracht van TIC.” En dus staat de volgende activiteit alweer op de planning. “Mikay voelt zich thuis en gaat altijd met plezier naar de training. In weer en wind!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=