13 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M ‘Zijn gemis voelen we nog iedere dag’ Dat het overlijden van Ben Bartels bij Moerstraten tot op de dag van vandaag nog voelt als een groot gemis, dat is duidelijk. Toch probeert de club onder leiding van Jim van den Berge, zo goed en kwaad als het gaat, de boel weer op te pakken. “We doen het met z’n allen!” Want sinds het overlijden van oud-voorzitter Ben Bartels, eerder dit jaar, is er noodgedwongen het één en ander veranderd bij Moerstraten. Onder andere dus voor de 32-jarige Van den Berge. “Ik zat al een aantal seizoenen als algemeen bestuurslid in het bestuur, om te helpen waar nodig. Dat is nu nog steeds zo, alleen heeft het beestje een andere naam.” Die van voorzitter om precies te zijn. “Ze vroegen of iemand het wilde doen, dus in de papieren ben ik nu benoemd als voorzitter. Maar we proberen het echt met z’n allen op te pakken.” INFORMELER Een nieuwe rol, ook voor hem. “Normaal heb je misschien een iets meer afwachtende houding, dan wacht je op de voorzitter. Nu moet je zelf meer het voortouw nemen. Maar omdat we geen standaardelftal hebben en op het dorp de school is gesloten, heb je wel minder taken. Het gaat allemaal iets informeler. Ik denk dat andere voorzitters het er drukker mee hebben. We willen het vooral mogelijk maken dat iedereen lekker kan ballen.” Toch laat het gemis van Bartels, zich nog voelen. “Tot op de dag van vandaag, merk je dat binnen de club.” Al hebben ze bij Moerstraten, steun aan elkaar. “Er heerst een heel gemoedelijke sfeer. Doe maar gewoon normaal, dan doe je gek genoeg.” Een gezonde vereniging, waar Van den Berge inmiddels al heel wat seizoenen deel van uitmaakt. “Sinds een jaar of twintig kom ik bij Moerstraten. Waarvan achttien als voetballer.” En dat klinkt logischer, dan het daadwerkelijk is. “Ik kom oorspronkelijk van Goeree-Overflakkee, maar ben toentertijd in Steenbergen komen wonen. En ik hield van een gemoedelijke club.” Die vond Van den Berge, via een kennis. “Of ik niet een keer mee wilde komen trainen...” En heel wat jaren later, zit hij er dus nog steeds. In het zaterdagelftal tegenwoordig. “Vroeger was ik een beetje de ‘joker’, nu sta ik meestal centraal achterin. Ik ben fanatiek, tot op zekere hoogte.” IN GEVAAR Een welkome afleiding, in een verder drukke periode. “Volgend jaar vieren we niet alleen ons 50-jarig bestaan, maar organiseren we ook het vijfdorpentoernooi.” En daar zijn natuurlijk vrijwilligers voor nodig. “Je moet de mensen die je hebt, waarderen. Dat doen we bijvoorbeeld met een vrijwilligersavond.” Het tekent de club, vindt Van den Berge. “Het is echt ons kent ons, waardoor iedereen bereid is om een stapje extra te doen. Een familiaire dorpsclub. Dat is ook wel dé reden, waarom ik hier nog zit.” Desondanks, maakt de voorzitter zich enige zorgen. “De continuïteit komt wel in gevaar. We zijn klein, dus hoelang duurt het nog? Moet je dan met dat perspectief, nadrukkelijk op zoek gaan naar een echt nieuwe voorzitter?” Het zijn vragen die Van den Berge zichzelf zo nu en dan stelt. “Ik wil Moerstraten over vijf jaar wel eens zien. Ga je dan noodgedwongen afsluiten met de mensen die je hebt, of met onbekenden? Moet je dat willen?” Het zijn dingen, waar ze voorlopig nog wel even over na kunnen denken. “Als je ook kijkt naar andere verenigingen, met fusies of clubs die er niet meer zijn. Tuurlijk ben ik positief, maar met de sluiting van de school en jeugd die met vriendjes wil voetballen en naar buurtverenigingen gaat, wordt het steeds moeilijker om elftallen op de been te houden. Als er dan vanaf de onderkant niks bijkomt...” Hij voetbalde met Frenkie de Jong, heeft nog altijd contact met Branco van den Boomen, maar speelt zelf sinds dit seizoen zijn wedstrijden voor eersteklasser RBC. Met zijn ervaring in het profvoetbal, wordt Vincent van Hoof dan ook niet meer nerveus van een stadion. Nu nog promoveren. “Die topsportmentaliteit heb ik nog altijd.” Vincent van Hoof: topsporter bij RBC Een perfecte match dus met het hyperambitieuze RBC. “De ambitie om er een groot succes van te maken, merk ik enorm. Dat kon ik van de buitenkant natuurlijk al wel zien, maar dat zie ik nu ook van de binnenkant. Het was voor mij ook dé reden om te gaan.” Want nadat de 28-jarige Van Hoof tot en met de A1 van Willem II en later via onder meer RKC Waalwijk, OJC Rosmalen en Achilles Veen bij TSC terecht was gekomen, stond hij voor een keuze. “Ik ben daar toen bewust wat lager gaan voetballen, om me op mijn maatschappelijke carrière te kunnen richten. Met al mijn vrienden, lang leve de lol.” GEEN SPIJT Dat beviel de verdediger eigenlijk prima, tot Karim Didi in de laatste week vertrok bij RBC en de stadionclub bij hem aanklopte. “Ik wilde succesvol zijn in de E-commerce, maar dat topsporthart gaat niet weg, dus RBC triggerde mij toch wel.” Want, zo is Van Hoof eerlijk: “Ik miste voor mezelf dat hogere niveau. Al moest ik er even over nadenken. Het was ook al laat, vlak voor de deadline.” En, vertelt hij er meteen bij. “Bij TSC had ik het ook mega naar mijn zin. Moest ik dan weggaan voor mijn ambitie? Achteraf ben ik blij dat ik dat heb meegemaakt, voetballen met mijn vrienden.” Want Van Hoof maakte uiteindelijk dus toch de overstap naar RBC, en zonder spijt. “Ik heb het nu ook heel erg naar mijn zin. Gewoon om nog een keer het maximale eruit te halen.” Dat lukt, met een koppositie, voorlopig best aardig. Al kende hij zelf, niet de meest ideale voorbereiding. “Bij TSC kreeg ik tijdens de nacompetitie last van een scheurtje in mijn buikspier, speelde ik met medicijnen. Daarna had ik weinig vakantie en begon het bij RBC. Daardoor kamp ik nu nog steeds met naweeën van die blessure. Maar ik ben gretig om snel weer op het veld te staan en aan te sluiten bij de groep.” MENTALITEIT Gelukkig maar, want de lat ligt ook dit seizoen weer hoog. “Het is een heel leergierige groep, je ziet echt de ambitie om er alles uit te halen. Veel jongens met BVO-ervaring, die kennen het topsportleven.” Merken ze ook bij de tegenstanders. “Je ziet dat ze toch wel van ons onder de indruk zijn. Inzakken, compact maken en ons de bal geven. Dat maakt het niet altijd makkelijk.” Toch is het doel voor Van Hoof en RBC, meer dan duidelijk: “Promoveren! En ik heb zeker het gevoel, dat we de kwaliteiten hebben om dat te doen.” Met hem als leider achterin. “Die rol probeer je natuurlijk wel te pakken. Met mijn ervaring, moet ik die leiderschap tonen.” Want zoals gezegd, maakte de inwoner van Oosterhout al heel wat mee in zijn voetballeven. Zo speelde de verdediger nog een tijdje in Amerika en maakte hij zijn debuut in de eerste divisie. “De overstap van het profvoetbal naar de amateurs was lastig. Je traint ineens niet meer elke dag, maar krijgt wel een kantoorbaan.” Toch wist Van Hoof van die switch voor zichzelf, iets positiefs te maken. “Die knop wat betreft topsportmentaliteit, om er alles uit te halen, heb ik ook in mijn werk om kunnen zetten.” De trots overheerst dan ook bij hem. “Op wat ik heb bereikt. En de mentaliteit die ik als profvoetballer heb geleerd.” ANDERE WERELD Die periode is dan ook een boek aan mooie herinneringen. “Bij Willem II speelde ik met Frenkie de Jong. Die kon je op het middenveld altijd inspelen. Toen zag je al wel dat hij meer talent had dan ik, ik ging Ajax nooit halen...” Toch kiest Van Hoof voor iemand anders, als beste speler waar hij ooit mee speelde. “Dat was Branco van den Boomen. Maar meer omdat ik daar een langere periode mee heb gespeeld. Links, rechts. Die stak er toen wel echt bovenuit. Ook hij vertrok later naar Ajax.” Met beide jongens heeft hij zo nu en dan nog contact. Dat terwijl ze alle drie tegenwoordig in een heel andere wereld leven. Van Hoof dus in die van de eerste klasse. “Ik probeer een leider te zijn en de boel goed weg te zetten. Communicatief ben ik wat dat betreft wel gegroeid. Aan de bal zal ik het altijd voetballend oplossen, dat is toch een beetje de school waarin ik ben opgeleid.” Zijn ambities, liggen tot slot niet alleen binnen het veld. “Mijn doel is om van E-commerce een groot succes te maken. En wat voetbal betreft, denk ik wel dat ik ga afsluiten bij TSC!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=