9 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver DIOZ won dit seizoen alleen de derde helft Degradatie, veel nederlagen, maar toch een gezellige sfeer. Ondanks dat DIOZ in de vierde klasse dit seizoen slechts één keer wist te winnen, probeert Jorrit Feijns toch vooral positief te blijven. “Misschien biedt dit juist weer perspectief om naar boven te kijken.” In de vijfde klasse dus. “Ik had vooraf niet verwacht, dat het zó moeilijk zou worden. Toen gingen we toch wel echt voor handhaving.” Zó moeilijk werd het dus, met een laatste plaats, uiteindelijk wel. “Dat hadden we tijdens het seizoen toch al wel vroeg in de gaten. Na een wedstrijd of zes, hadden we één punt. Het zat ook allemaal tegen...” Weinig doelpunten, een aantal blessures, maar vooral veel vertrekkers, analyseert Feijns (19). “Ten opzichte van vorig jaar, zijn er vijf spelers vertrokken. Dat hebben we op moeten vangen met jeugd.” Ook zelf, kreeg hij te maken met een blessure. “Een gekneusd hielbot, vijf weken lang kon ik niet spelen. Het is echt niet fijn om iedereen te zien voetballen, maar niks te kunnen doen. Dan wil je helpen.” MOEITE Hulp die hij in het begin zelf, ook best kon gebruiken. “De stap naar de senioren is gewoon groot. Ik heb eerst een half jaar in het tweede gespeeld, maar ook dat is een flink verschil. Hier gaat het allemaal veel sneller en heb je echt minder tijd.” Toch knokte de verdediger zich aan het einde van vorig jaar al in de basis. “Dat had ook te maken met blessures, maar fysiek ging het voor mij goed. Alleen het sneller handelen...” Maar in een gespreid bedje, kwam Feijns dus niet terecht. Ook dit seizoen niet. Al viel dat buiten de lijnen nog wel mee. “Eerst gewoon negentig minuten knallen en daarna was het, ondanks de nederlagen, toch vaak gezellig. Dat is ook wel een goed teken, we hebben een leuk team.” Al kostte, het soms toch wat moeite. “Op een gegeven moment, krijg je natuurlijk wel wat minder zin. We gaan toch wel weer verliezen, denk je dan bijna.” Bij een club die Feijns na inmiddels veertien jaar, meer dan goed kent. “Het echte dorpsgevoel; je kent iedereen en iedereen kent jou.” Eén iemand in het bijzonder, broer Guus. “Het is heel leuk om samen met hem te voetballen, helemaal omdat hij onze beste speler is. Waar mogelijk, probeert hij mij natuurlijk ook te helpen. Hoe ik moet staan bijvoorbeeld.” Voor ruzie, zorgt dat nooit. “Haha! We zijn wel kritisch op elkaar, maar geven allebei altijd 100%.” Ook thuis. “Dan gaat het toch altijd nog over de voetbal. Even analyseren.” PERSPECTIEF En dat viel er dit seizoen genoeg. Ook voor zichzelf. “Ik ben een bétje de sterke ‘cv’. Groot en fysiek, maar niet snel en technisch. Moet het vooral van de duels hebben.” Dat laatste gaat, ondanks de teleurstellende resultaten, steeds beter. “Ik merk wel, dat ik daarin ontwikkel. In het begin, toen ik echt net kwam kijken, won ik bijna geen duels. Wist niet waar ik moest staan, de tegenstander was gewoon beter dan ik. Dat is nu niet meer.” Het beste voorbeeld daarvan? “Beter weten hoe je met snelle spitsen om moet gaan, zodat je vaker je lichaam kunt gebruiken.” Dus, vervolgt hij. “Kan ik voor mezelf wel tevreden zijn. Alles gegeven en weinig fouten gemaakt.” Hoe lastig dat soms ook is, om positief te blijven. “Die punten probeer je er toch maar uit te halen. Iedereen zag de degradatie natuurlijk wel aankomen, toch deed het wel echt pijn, toen het officieel was...” Feijns herinnert het zich nog goed. “Roland (van Hooff) zei het in de kleedkamer, dan komt het wel even binnen.” Maar heel lang om bij de pakken neer te gaan zitten, hebben ze in Zegge ook weer niet. Tenminste de jongeling dan. “Die vijfde klasse, biedt ook weer perspectief om naar boven te kijken. Een nieuwe trainer (Jack Verlaar), hopelijk wat nieuwe spelers en een bredere selectie.” Met hem er op het fietsje, gewoon weer bij. “Ik wil de rest van mijn leven bij DIOZ blijven!” Een soort jubileum, maar dan een paar jaar later. Want nadat het vieren van het 60-jarig bestaan vanwege corona in het water viel, konden ze bij DVO’60 nu echt niet meer langer wachten. En dus was het 27 mei, dan eindelijk zo ver. “Het was geweldig leuk!” ‘Er zijn ons al zoveel mensen ontvallen...’ Noem het een reünie, begint de 71-jarige Piet van Osta met vertellen. “De mensen worden allemaal een dagje ouder én er zijn er ons al zoveel ontvallen... Daar wilden we niet langer mee wachten.” En dus werd eind december vorig jaar, de knoop doorgehakt. “Laten we het gewoon naar voren halen en een leuk feestje geven, dat hoort er toch bij?” EERBETOON Zogezegd, zo gedaan. En dus was het 27 mei, één groot feest. Maar waar, was een speciale commissie al drie jaar lang mee bezig? “We hebben een wedstrijd gespeeld, van een vertegenwoordigend elftal van DVO’60 tegen een team van oud-spelers. Op het hoofdveld, gewoon lekker een partijtje.” Want bij een jubileum, hoort natuurlijk het eren van oude helden. Én niet alleen op het veld. “In de bestuurskamer hadden we een tentoonstelling ingericht, met de complete geschiedenis van DVO. Van de jaren ‘60 tot nu. Met fotoboeken, oude shirts en natuurlijk bekers.” Een flinke klus, weet Van Osta. “De club had drie mensen voor het archief, maar Jan van den Oever is onlangs overleden. Nu doen Jan Aarts en ik het samen. We hebben allemaal boeken bijgehouden.” En dus was de tentoonstelling, ook meteen een soort eerbetoon, aan Jan. “De weduwe van Jan deed de opening, dat was heel mooi.” Vooral dus samen mooie herinneringen ophalen, ook al tijdens het organiseren vertelt clubman Van Osta. “Van sommige oud-leden wist je echt niet waar die waren gebleven. Twee leden waren er in 1960 tijdens de oprichting al bij, die hebben we proberen over te halen.” Met de animo, zat het sowieso wel goed, vertelt hij. “Bijna 200 man!” GEGROEID Een mooie en gezellige dag, schetst het manusje-van-alles van de club. “Het is gewoon leuk om oude verhalen te horen en elkaar weer te zien. DVO staat voor ‘Door Vrienden Opgericht’, dat is niet voor niks. Lekker buurten.” Maar ook, laten zien hoe mooi de club is. “Als leden van vroeger zien, hoe het hier gegroeid is. De kantine is misschien wel 40 keer zo groot, die schrokken zich kapot, haha!” Terwijl het voor hemzelf, de normaalste zaak van de wereld is. Geworden dan tenminste. “Ik ben er bijna elke dag nog. De JO17 trainen, zorgen voor het onderhoud, Walking Football en projectleider voor stages of werkzaamheden. Een beetje de sociale contacten.” Dus als iemand de vereniging kent, dan is hij het wel. “Het gaat heel goed met de club. We hebben inmiddels elf senioren, de jeugd groeit, er komen steeds meer teams bij en ook de kantine leeft. Op vrijdagavond twee teams 35+, twee G-teams en dus Walking Football. Het is hier enorm gegroeid sinds 1960, kun je wel stellen!” En dat wil de trotse Roosendaler maar wat graag laten zien aan de mensen. “Het gaat erom, dat ze het hier naar hun zin hebben. DVO is altijd een aparte vereniging geweest, en dat zal het ook altijd blijven.” Maar in ieder geval met hem, aan het roer. “Volgend seizoen is mijn laatste jaar als trainer, de rest blijf ik lekker doen!” 4 Logistics Netherlands B.V. TRANSPORT - DOUANE - OPSLAG - VALUE ADDED LOGISTICS - RECONDITIONERING Logistiek met een h t! Oudenbosch +31 (0)165 32 77 36 www.fourlogistics.eu 0277200.pdf 1 17-5-2023 15:58:51
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=