welove wesearch wedeliver 26 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Voor Broeren is De Schutters nu zijn clubje Wat hij allemaal nog doet? “Een beetje van alles.” Voetballen in het vierde, elftalleider bij het eerste, clubscheidsrechter en af en toe met de verzorgingstas lopen op zondag. Kortom, het rijtje functies van Willem Broeren bij De Schutters is lang. “Wat nodig is, doe ik!” En dat is door de jaren heen, dus heel wat geweest. Al komt Broeren (53) eigenlijk nog niet eens zo heel gek lang bij de club. “Ik denk nu een seizoen of acht. Mijn zoon ging erheen, toen zei ik: als ik moet helpen, moet je het zeggen.” En dat laatste, heeft hij geweten. “Het begon met helpen als grensrechter en later ook jeugdtrainer. Uiteindelijk ben ik zelf ook gebleven, om de jeugd te fluiten.” Maar dat niet alleen. “Ik voetbal hier nu een jaar of zeven, eerst in het tweede, sinds dit seizoen bij het vierde.” OP GEMAK Dat terwijl zijn eigen voetbalgeschiedenis, dus niet bij De Schutters ligt. “Oorspronkelijk kom ik uit Etten-Leur, dus ik heb altijd gevoetbald bij DSE. Toen een aantal jaar gestopt en later weer begonnen bij SC Gastel.” Net als zijn zoon. “We wonen in Oud Gastel, maar hij wilde ergens anders naartoe. Hier kende hij al wat jongens.” En al vrij snel was de liefde geboren. “Het is een kleine vereniging, iedereen kent mekaar. Dat gevoel is moeilijk te verklaren, maar ik voel me er gewoon prettig en op mijn gemak.” Dus als je dan wordt gevraagd als vrijwilliger, is het antwoord simpel. “De toenmalige leider bij het eerste stopte en ze zagen mij vaak toch al, omdat ik kwam kijken bij mijn zoon, toen vroegen ze: wil je anders meehelpen?” Het antwoord laat zich raden. “Zelf voetballen blijft nog altijd het allerleukste, maar met die mannen samen op zondag, zo goed mogelijk voorbereiden. Vind ik toch ook wel heel erg mooi.” Al heeft Broeren daarnaast, een nog heel ander record in handen. Eén waar hij stiekem toch best trots op is. “Ik ben momenteel de oudste actieve voetballer van de club. Alles doet inmiddels pijn, maar ik ga lekker door.” En misschien moet dat ook wel. “Seniorenaanwas is er wel, maar in de jeugd zitten we krap. Net als met vrijwilligers, die groep is niet groot. Uiteindelijk ontkom je er zelf ook niet aan.” ENTHOUSIASME Ondanks die allerbeste bedoelingen, is het ieder seizoen weer afwachten, weet Broeren. “Wat voor team er dan weer staat. Kunnen de senioren gevuld blijven? Dat blijft altijd weer de vraag.” Komend jaar zit hij zelf, voorlopig ‘safe’. “Ik ga waarschijnlijk mee naar het derde, dat wordt weer een nieuwe samenstelling.” Maar natuurlijk, blijft het manusje-van-alles, ook gewoon betrokken bij het vlaggenschip én de rest. “Op zondag ben ik altijd heel de dag op Hij maakte als commercieel directeur de ups en downs mee van RBC Roosendaal als profclub, stapte even later uit het betaald voetbal, maar is nu weer helemaal terug. Bij de club die voor Hans van der Ende, nog altijd voelt als thuis. Van der Ende: ‘Je moet weer terug naar huis’ Februari 2021. Een kantelpunt in de wederopbouw van RBC? Misschien wel. Het was in ieder geval het moment, dat de 61-jarige Van der Ende zich maar weer eens met de sponsoring besloot te gaan bemoeien. “Betaald voetbal was mooi geweest, ik zat inmiddels in het bedrijfsleven, maar dan zit je met mensen te babbelen en gaat het toch steeds weer over voetbal. Kun jij RBC niet weer omhoog helpen? Is het dan.” Gesprekken met onder meer Kees van Hassel, huidig voorzitter van de club, volgden. “Maar ook thuis, heb ik het er met mijn echtgenote over gehad. Tot ze zei: ‘Je moet weer terug naar huis’.” Al duurde het even, voordat het kwartje bij hem viel. “Wat bedoelde ze nou, ik was toch al thuis? RBC heeft je hard nodig, zei ze toen.” GEEN KANTOOR Goedkeuring binnen, bekendmaking de deur uit. “Dat was op een donderdag, mijn telefoon ontplofte. Sindsdien is het zó hard gegaan met de sponsoring.” Mede dankzij zijn eigen opgezette campagne. “Ik had op Facebook en LinkedIn iets geplaatst: ‘Kom net als ik naar huis toe’. De reacties waren gigantisch: Dan komen wij ook!” Precies, zoals Van der Ende het bij zijn aanstelling had bedacht. “Qua sponsoring de club weer tot ongekende hoogte brengen. Ondernemers misten na het faillissement, een zakelijk platform. Dat was RBC in die tijd voor veel mensen. Nu zijn we het snelst groeiende platform in de regio, bedrijven willen zich binden en iedereen vindt het weer leuk. En ik ook!” Het plezier is weer helemaal terug, zelfs als vrijwilliger. “Vroeger was het mijn baan, nu doe ik het er gewoon bij.” Het grootste verschil? “Ik mis mijn kantoor in het stadion...” Maar ondanks dat, barst Van der Ende nog van de energie, en dat is te merken. “Toen ik kwam, hadden ze dertig of veertig sponsoren. Dat zijn er nu ruim 190.” Sterker nog. “We benaderen net zoveel bedrijven als in de proftijd. En voor amateurbegrippen, zijn dat nog best goede bedragen!” Want met een profachtergrond van dertig jaar, hoef je Van der Ende de boel natuurlijk niet meer uit te leggen. “Ik heb herrie gemaakt toen ik terugkeerde, dat moet je doen. Daarom plaatsen we ook iedere keer iets online, als er een nieuwe sponsor is. Je wilt reuring krijgen.” NOSTALGISCH En met een eigen website (RBCnetwerk.nl), lijkt dat voorlopig best aardig te lukken. “Er komt een punt, dat het netwerk ook voor ons gaat werken. Dat sponsoren het hier zo naar hun zin hebben, dat ze vanzelf mensen aan gaan dragen.” Al is dat tegenwoordig soms, al bijna het geval. “Laatst zat ik ergens met mijn vrouw te eten én nog voor het hoofdgerecht, hadden we er weer een nieuwe sponsor bij. Het is een beetje een uit de hand gelopen hobby.” Maar wel één, waarvan Van der Ende voorlopig nog van geen ophouden weet. “Dezelfde drive om resultaat te halen, is er nog steeds. Er is een verschil in tegenstanders, toch blijft het voor mij even leuk. Qua enthousiasme en voldoening.” En dus gaan ze in Roosendaal, lekker op deze voet verder. “Ons netwerk moet verder blijven groeien. Daarvoor organiseren we bijvoorbeeld ook activiteiten. Laatst met onder meer Robert Maaskant, Jan Poortvliet, Ben Wijnstekers, Koert Westerman en Bert van Marwijk. Binnenkort komt Hans Kraay jr. langs. Ondernemers vinden dat leuk, ook om zelf te kunnen netwerken. Op die manier weet je mensen aan je te binden.” Uitbreiden en financieel nóg meer draagvlak creëren. Van der Ende is, na het kampioenschap in de tweede klasse, voorlopig nog niet klaar. “De komende jaren willen we nieuwe stappen zetten. Met de club naar de derde of tweede divisie, dat zou ik het allermooiste vinden. Dan ruik je op een afstand toch weer een beetje dat nostalgische van profvoetbal...” de club en zaterdags fluit ik om de week bij de JO14.” Met zijn eigen inzet zit het dus wel goed, en dat is niet voor niks. “We zijn hard op weg naar het 100-jarig bestaan. Daar kijken we allemaal naar uit.” Want, zo is Broeren eerlijk. “Dit is toch wel mijn clubje geworden. Je voelt je ergens thuis, dat is voor mij hier!” Dus doet de vrijwilliger tot slot nog een kleine oproep: “We kunnen altijd leden gebruiken, om te voetballen maar ook voor extra handjes. Het zou leuk zijn als meer mensen langskomen.” Zijn eigen enthousiasme, werkt in ieder geval alvast aanstekelijk. “Donderdag trainen, zondag spelen. Ik heb er iedere week weer zin in!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=