R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver 23 Een boek, een jubileumweekend en een roemruchte geschiedenis. Bij SC Gastel zijn ze er eigenlijk al helemaal klaar voor. Toch laat de viering van het 90-jarig jubileum nog even op zich wachten, maar samen met ons blikken Jan Peeters en Davey Forster alvast verwachtingsvol vooruit. En stiekem kijken ze ook nog even terug. Davey Forster: ‘Bijzonder om te zien waar we na 90 jaar staan’ Want als iemand het gevoel van SC Gastel kent, dan is het Peeters wel. Als lid van de club én directeur van TaLente, de brede bassischool waar de voetbalclub samen mee gevestigd is, maakte hij veel van die jaren van heel dichtbij mee. En dus lieten ze hem samen met Adrie Doomen, Patrick van Doormaal, Sebastian Frik, Kees van der Heijden en Michiel Moerland, het jubileumboek maken. “In oktober moet het klaar zijn, dus we zijn er nog altijd flink mee bezig. Vooral foto’s zoeken, veel van de teksten zijn klaar.” Maar, zoals met ongeveer alles: “Het is meer werk gebleken, dan ik dacht. We zijn in december 2020 al gestart...” SAAMHORIGHEID Onder het mom ‘het moet wel echt een boek worden’, vertelt de 55-jarige Peeters. “We waren, en zijn, heel ambitieus. Nou, dat hebben we geweten!” Een bijzonder naslagwerk, geschreven door Eddy Janssen, dat voor iedereen leesbaar zou moeten zijn. Dat laatste is gelukt, weet de basisschooldirecteur, die zelf al een klein stukje heeft mogen lezen. “Het leest heel makkelijk weg. Ik ben hier lid sinds mijn achtste, het is heel leuk om dat dan nu terug te lezen. Hoe heb ik dat toen ervaren?” Hoofdstukken over vrijwilligers, jeugdvoetbal of B-elftallen, alles komt voorbij. “Het is juist ook mooi, om dat dan te lezen.” Maar zoals gezegd, kwam dat alles niet vanzelf tot stand. “Om de vijf of zes weken, kwamen we bij elkaar. Liepen we teksten langs of gingen we op zoek naar foto’s. We wilden echt een compleet beeld schetsen.” Want het mooie van SC Gastel, moest wel echt in het boek gevangen worden. “Dat is de hoge saamhorigheid.” Merkte hij opnieuw, hoe pijnlijk ook, de afgelopen weken op de club. Na het plotselinge overlijden van secretaris Stefan Wezenbeek. “De steun die je dan hebt aan elkaar, dat is en blijft bijzonder. Juist in die tijden.” BASISSCHOOL Peeters, die zelf vooral actief is en was in de lagere elftallen, maakte ondanks dat, een aantal bijzondere momenten mee. “Ik heb ooit nog eens vijf nacompetitiewedstrijden en twee beslissingswedstrijden in het eerste gespeeld. Vooral die tegen Zwaluw VFC, zullen veel mensen uit Gastel zich zeker nog kunnen herinneren.” Nog altijd gek van het spelletje, hoopt hij het in ieder geval dan ook nog een paar jaar te kunnen blijven doen. “Vanaf mijn 30ste in een lager team, tegenwoordig het zevende. Het voetbalspelletje blijft mooi.” Maar natuurlijk, is de club veel meer dan dat. “Het voelt als familie, dat zie je nu ook weer bij Stefan.” En dus, moet je dat ook vieren, vindt Peeters. “Eerst wilden we bij de 100 echt uit gaan pakken, maar iedere tien is toch mooi? Daar mogen we trots op zijn!” Ook als directeur van de basisschool. “Omdat we op hetzelfde complex zitten, zit voetbal er bij ons echt in verweven. Dat vind ik best wel bijzonder. Dat is natuurlijk ook niet iedereen zomaar gegeven. Zoiets is wel echt uniek.” Sterker nog. “We zitten in één gebouw, dus je komt elkaar dagelijks tegen!” Om belangenverstrengeling te voorkomen, vervult Peeters daarom geen officiële functie bij de club, maar supporter is hij natuurlijk wel. En dus somt hij zo zonder moeite, de sportieve hoogtepunten op. “De periode waarin Gastel in de eerste klasse speelde, zo rond de jaren ‘70. En ook een jaar of dertig geleden, op hetzelfde niveau.” Tegenwoordig doet het vlaggenschip mee in de tweede klasse, al gingen daar een aantal belangrijke veranderingen aan vooraf. “Vooral een omslag in het bestuur, om het serieus op te pakken. Maar ook de ombouw van het sportpark, dat gaf een enorme boost voor de omgeving én heel de club.” VEEL VOLK En nog steeds, ziet Peeters dagelijks. “De accommodatie is nu prima en slechts vijf of zes jaar oud. Menig vereniging is hier, denk ik, jaloers op.” Het zorgt er mede voor, dat leden nu langer blijven hangen, denkt hij. “Er is een tijd geweest, dat spelers als ze van de jeugd naar de senioren moesten, stopten. Tegenwoordig blijven ze wel behouden. Dat heeft te maken met de zaterdagafdeling, de mogelijkheid om lager te gaan spelen, maar ook de sfeer die er hangt in de kantine.” Want, zo weet Peeters als geen ander. “Op zondagmiddag is er veel volk hier op Gastel, de derde helft is een belangrijk gegeven.” Kortom, de beleving die er nu is, samen zien te behouden. “Positieve ontwikkelingen in het bestuur en alle randvoorwaarden zijn prima, dat straalt ook wat uit. De kinderen zitten hier in hetzelfde gebouw, dus de drempel om te gaan voetballen, is heel laag. Maar we moeten wel reëel zijn, je blijft een dorpsclub.” Wel één, die stiekem op weg is naar het 100-jarig jubileum. “Als we dan nog steeds tweede klasse spelen, met eigen jongens, doen we het gewoon hartstikke goed!” MUSEUM Een ander hoofdstuk, van de viering van het 90-jarig bestaan, is het jubileumweekend. Davey Forster is niet alleen speler van het eerste, maar daarnaast ook lid van de jubileumcommissie. En dus, zet hij zich, samen met de activiteitencommissie in, om er in het weekend van 29 september een spetterend feest van te maken. “We organiseren onder meer een zeskamp, een disco voor de jeugd, zeven tegen zeven en natuurlijk een feestavond. Dat is op vrijdag en zaterdag.” Zondag is het tijd, voor de receptie. “Plus een wedstrijd van twee kampioensteams en een soort museum, met onze complete geschiedenis.” In grote lijnen, is alles al geregeld, vertelt Forster. “Het is vooral veel verschillende instanties benaderen, zoals bijvoorbeeld de gemeente. Voor oude plattegronden, tekeningen of artikelen.” Want met zijn 27 jaar, is veel van voor zijn tijd. “Ik ben een echte dorpsjongen, sinds mijn zesde bij de club. Ieder weekend stond ik bij het eerste te kijken langs de lijn.” Nu speelt hij er dus sinds een seizoen of zeven zelf, maar daar is de voetballer eigenlijk niet het meeste trots op. “Het is toch wel bijzonder, om te zien waar we nu na 90 jaar staan. Het is niet alleen een mooie mijlpaal, maar we zijn ook nog eens een enorm gezonde club. Dat kunnen er niet veel zeggen.” En één, met een rijke historie. “Als ik dan zie, wat voor spelers hier een jaar of 40 geleden hebben gespeeld... Die hebben gewoon het betaald voetbal gehaald. Dat is voor zo’n dorp, toch wel gaaf.” STEENTJE BIJDRAGEN Minder gaaf, is zijn huidige blessure. “In november vorig jaar ben ik geopereerd, aan een gescheurde kruisband. Volgend seizoen hoop ik er weer echt bij te zijn.” Het geeft hem, hoe ongelukkig ook, nu wel meer dan genoeg tijd om op andere dingen te focussen. Zoals het jubileum. “Ik zit in de activiteitencommissie en ben vijftien jaar lang jeugdtrainer geweest. Het is belangrijk om ook als vrijwilliger je steentje bij te dragen. Anders haal je die 90 jaar ook niet.” Gelukkig zit dat bij SC Gastel wel goed. “Het is een heel hechte club, dat merk je bij de impact die het overlijden van Stefan heeft op de vereniging. We zetten samen verdriet om in kracht. Tijdens onze laatste wedstrijd, met al die mensen voor hem langs de kant...” De overgang van de oude kantine naar de nieuwe of de aanleg van een kunstgrasveld. De club heeft de afgelopen jaren flink wat stappen gezet, ziet ook Forster. “We waren eerst de op drie na grootste van de gemeente, nu zijn we de grootste. De vereniging is echt in trek, nieuwe spelertjes komen sneller bij Gastel kijken voor een proeftraining.” Om later misschien wel door te breken, bij het eerste...
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=