R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver 21 Op reis met TIC: voetballen én vakantie Wat is leuker dan voetballen én vakantie houden? Als het aan Voetbalschool TIC ligt, helemaal niks! En dus organiseren Gijs Bogers en Yorben Bus sinds een aantal jaar voetbalvakanties naar Spanje. Net terug van de één, is het alweer beginnen met regelen voor de ander. “Het is echt iets unieks.” Precies wat ze, eigenlijk al vóór corona, samen bedachten. “Het leek ons leuk, om eens wat anders te doen dan ‘gewoon’ hier trainen. Voetballen en vakantie houden, combineren met gezinnen. Yorben en ik houden de kinderen bezig, ouders liggen lekker aan het zwembad.” Klinkt als muziek in de oren, maar niet als je dus niet mag reizen. Zoals tijdens een pandemie. “Het ging drie keer niet door, vorig jaar zijn we voor het eerst op reis geweest, met elf kinderen en hun ouders. Nu zijn we net terug van de tweede keer, daar waren 61 ouders en kinderen bij!” GENIETEN In de buurt van Barcelona, zo steevast tussen Koningsdag en de laatste zondag van de meivakantie, staat er onder begeleiding van de jongens van TIC, een heel programma klaar. Bogers loopt het even langs. “We trainen twee keer per dag, in de ochtend en aan het begin van de avond. Op het veld intensief en serieus, zoals we dat normaal ook doen. Op het strand doen we spelletjes.” Een week lang, samen in een hotel. “In de middag krijgt iedereen lekker vrije tijd, om zelf te doen wat ze willen.” Voor de nieuwe reis, van 28 april tot en met 4 mei, staat de teller inmiddels alweer op 22 kinderen. En dus kun je gerust spreken van een succes. “Het kost veel tijd en energie, maar het regelen is echt heel leuk. Kaartjes voor een wedstrijd van Barcelona, een onderling padeltoernooitje en natuurlijk een veld om te trainen. Inmiddels hebben we daar een contactpersoon, die regelt alles voor ons. Als je dan die lach op hun gezichten ziet en iedereen is volle bak aan het genieten, geeft dat natuurlijk voldoening.” Helemaal, gezien de steeds groter wordende uitdaging, vertelt Bogers. “Zeker qua vliegen. Hoe vroeger we boeken, hoe goedkoper het is.” LEERZAAM Allemaal dingen om eigenlijk nu, alweer naar uit te kijken. “Er is ontzettend veel vraag, maar we willen het houden bij één keer per jaar, omdat het dan echt uniek is. Voor ons voelt het ook een beetje als de kers op de taart.” Dit jaar was de jongste vakantieganger vijf, de oudste veertien. Juist dat zorgt voor een speciale dynamiek, merkt Bogers. “Je geeft elkaar verantwoordelijkheid, dat is ook voor die kinderen heel leerzaam.” Behalve herinneringen voor het leven, levert de voetbalreis ook weer een hoop nieuwe gezichten op. “Sommige jongens blijven juist daardoor ook bij onze voetbalschool hangen.” En nu de teller inmiddels alweer aardig oploopt, rest de vraag: waar eindigt dit? “Het zou mooi zijn als we volgende keer met drie trainers op reis kunnen, dan hebben we dertig blije kinderen!” Er stond de laatste wedstrijden weliswaar dan wat meer ‘spanning op de beentjes’ bij de spelers van eersteklasser Kruisland, aan vertrouwen geen gebrek. Ook niet bij Niels de Boer. En met een kampioenschap op de laatste dag, bleek dat terecht. “We hadden het niet in eigen hand, toch hadden we allemaal dát gevoel!” ‘Wij durfden het wél uit te spreken’ En dat gevoel wist de 25-jarige De Boer, nog voor de allesbeslissende slotdag, uiterst precies te omschrijven. “Bij Nemelaer mis je dat een beetje, het niet uit durven spreken. Alsof ze geen vertrouwen hebben.” Bij Kruisland, deden ze dat dus zeker wel. Een overwinning op TAC’90 (7-3) en een slippertje van de grootste concurrent, bracht de formatie van John Taks in de laatste speelronde alsnog de titel. Als beloning voor het onvermoeibare geloof. “Nemelaer heeft het heel knap gedaan, maar ik denk dat wij meer mogelijkheden hebben in de vierde divisie. Die ambitie spreken we ook uit!” MOOIE PRAATJES Precies wat De Boer een seizoen of vier geleden zocht. “Ik zat bij Baronie, was nog wat jonger, maar had niet echt het gevoel dat ik veel kansen ging krijgen. Jongens gingen naar Kruisland, dat wilde ik ook wel proberen. Gewoon iets nieuws.” Gelukkig voor hem, was ook hij, precies wat de toenmalig ambitieuze tweedeklasser zocht. “Ze zochten een type als ik, iemand die het verdedigende werk kon opknappen en in de duels klapte. Technische jongens hadden ze hier al genoeg.” Toch heeft De Boer zichzelf ook juist op dat vlak, weten te ontwikkelen. “Voetballend heb ik echt stappen gemaakt, wat dat betreft heeft het heel goed uitgepakt.” Maar is de Bredanaar ook meteen eerlijk: “Ik had niet verwacht dat het zó snel zou gaan. Ze hadden toen al wel ‘mooie praatjes’, maar we speelden gewoon nog in de tweede klasse. Volgend seizoen is het vierde divisie...” Toch, komt die opmars niet helemaal uit de lucht vallen, vertelt De Boer. “Qua trainingsmentaliteit, lag de lat al heel hoog. Eigenlijk iedereen heeft de instelling om op een hoger niveau te gaan spelen. Veel jongens zitten hier al langer, daardoor is het echt een team. En de saamhorigheid, is nog altijd hetzelfde.” In tegenstelling tot wat ‘de mensen’ denken, merkt de verdediger. “Vaak dat het hier alleen maar voetballen is en meer niet. Maar het is echt samenkomen en bezig zijn met elkaar. Iedere donderdag zitten we samen.” Voor hem één van de redenen om ieder jaar weer te blijven. “Mijn vriendenkring komt uit Breda, maar hier staat iedereen voor je klaar.” GEHOLPEN Die teamspirit, in combinatie met genoeg kwaliteit, is dus blijkbaar een garantie voor succes. Ook in de eerste klasse. “Onze doelstelling was om een periode te pakken, maar in het begin hebben we nog te veel stomme punten verspeeld.” Toch begon het geloof, tijdens het seizoen al te groeien. “Het is natuurlijk ook niet verbazingwekkend dat we met deze groep bovenin meespelen. Als je ook ziet wie erbij zijn gekomen...” En dus viel die overstap van de tweede klasse, naar een niveautje hoger, eigenlijk best mee. “Vorig jaar zaten we al in een sterke competitie, dat heeft ons denk ik wel geholpen. Voetballend is de eerste klasse natuurlijk beter, maar het is geen heel groot verschil.” Mede dankzij zijn trainer, vindt De Boer. “John (Taks) is echt een mensencoach. Hij betrekt spelers erbij en laat ons echt meedenken.” Een voorbeeld? “Ik ben verantwoordelijk voor de corners verdedigend. Daardoor ben je nog meer betrokken.” AANJAGEN En die aanpak, werpt ook bij De Boer zijn vruchten af. “Ik ben vooral in het neerzetten van de verdediging en het middenveld, meer een leider geworden. Daar zit denk ik mijn grootste ontwikkeling. En vroeger kon ik nog wel eens opvliegerig zijn, nu ben ik een stuk rustiger. Al heb ik nog steeds altijd mijn woordje terug!” Een centrale verdediger in het straatje van Pepe of Sergio Ramos dus, zo vertelt hij. “Het team oppeppen en aanjagen, die winnaarsmentaliteit zit wel in me. Ieder spelletje, ook op de training, wil ik winnen. Daar neem ik die gasten zoveel mogelijk in mee.” Toch heeft de student Fiscaal Recht ook aan de bal, de nodige stappen gemaakt. “ Voetballend ga je er vanzelf op vooruit, in zo’n team.” De Boer, die de laatste wedstrijden van het seizoen én dus de absolute climax, moest missen vanwege een enkelblessure, zit in Kruisland voorlopig prima op zijn plek. “Ik zie mezelf niet zo heel snel meer naar een andere club gaan. Hier heb ik veel geleerd, hebben ze me geholpen, dus het liefste ga ik met Kruisland voor het hoogst haalbare. Derde divisie zou heel mooi zijn... Dat is ons volgende doel. En daar moeten we allemaal in geloven!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=