15 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Het gouden duo van Cluzona 5 Ze kennen elkaar al bijna achttien jaar, werken inmiddels vijftien seizoenen samen én weten nog altijd van geen ophouden. Pim Sluijs en Matthieu Schillemans, trainers van het vijfde, zijn een beetje de Nick en Simon van Cluzona. Maar dan zonder ruzie. “We zijn heel verschillend, dat werkt goed!” Bij elkaar gebracht door vo e t b a l l e n d e zonen, en dus nooit meer weggegaan. “Vanaf dat die jongens zes waren, zitten we samen bij hetzelfde team”, vertelt het enthousiaste tweetal. Met recht, echte voetbalvrienden dus. “Ik ben soms wat driftig, Matthieu is juist heel rustig. We kennen onze sterke punten en accepteren elkaars tekortkomingen.” En dat voor heel wat jarenlang. “Eerst bij de jeugd, daarna gingen ze vervroegd naar de senioren. Toen zijn we allemaal meegegaan!” DONDERDAGAVOND En dus vormen ze nu, sinds een seizoen of zeven, het vijfde van Cluzona. Een bijzonder hecht team, vertelt Schillemans (57). “Een vriendengroep, van gemiddeld 25. Wel een tikkeltje eigenwijs. Ook buiten het veld, gaan ze veel met elkaar om. Natuurlijk staat gezelligheid op één.” Toch, vult Sluijs, vijf jaar ouder dan zijn collega-trainer, hem meteen aan: “Als het niet goed gaat, balen die jongens, én wij, ook wel even. Het had daarom leuk geweest, als we ooit eens kampioen waren geworden...” Dat laatste, is tot op heden dus nog niet gelukt. “We stonden er dit seizoen even goed voor, maar dat hebben we niet vast weten te houden”, reflecteert de jongste van de twee. “Het niveauverschil onderling is best groot”, verklaart Sluijs het uitblijven van prijzen op zijn beurt dan weer. Aan de trainingen, kan het in ieder geval niet liggen. “Op donderdagavond, vaak met een mannetje of tien. Al komen de meesten eigenlijk, vooral voor de gezelligheid in de kantine.” Maar niet, voordat er hard getraind is, natuurlijk. “Veel afwerken, vier tegen vier, spelvormpjes of partij.” Schillemans begint al te lachen. “Als ze moeten lopen, willen ze niet. Tot ze moeten afwerken, dan lopen ze ineens wel!” Allemaal uit pure liefde. “Het spelletje blijft sowieso hartstikke leuk. En vroeger, toen ze nog wat jonger waren, was het natuurlijk extra mooi om met die kinderen om te gaan.” Want dat leeftijdsverschil, heeft zo zijn voordelen. “Daardoor blijf je jong!” VERJAARDAGEN Een teamuitje naar Sevenum, een speurtocht door Venlo of naar een wedstrijd van VVV. Cluzona 5, is veel meer dan alleen voetbal. “En ook onderling ondernemen ze veel, daar hoeven wij natuurlijk niet altijd bij te zijn.” Zoals bijvoorbeeld op zaterdagavond. “Zondagmorgen is het altijd weer kijken, in wat voor toestand ze zijn. Te ver doorgezakt, wel op tijd? Die mate van discipline hoort erbij...” Gelukkig beschikken ze over een groep van twintig man. “Daardoor hebben we nog geen wedstrijd gemist.” En we, is in dit geval ook Kees Verdonk. De vaste vlagger van het team. “Kees is 61, dus met zijn drieen zorgen we in ieder geval voor genoeg ervaring”, vertelt Sluijs. Maar hoelang nog, dat is de vraag. “Ik had gedacht het tot mijn 60ste te blijven doen, mijn zoon is inmiddels gestopt, zelf ben ik het gewoon blijven doen”, zegt Schillemans. “Je hebt ze vanaf klein, echt volwassen zien worden.” En dat creëert een band. “Iedereen is goed terechtgekomen. Soms worden we zelfs uitgenodigd voor verjaardagen of bruiloften, dat is toch mooi?” En dus weet ook Sluijs, voorlopig nog van geen ophouden. “In ieder geval nog een paar jaar. Als wij stoppen, moet er wel opvolging zijn, of die jongens moeten het zelf gaan regelen. Dat is ook wel weer goed voor ze!” Toch beseffen ze ook allebei: “We kunnen dit niet eeuwig blijven doen. Én twee leiders, dat zie je niet vaak meer hè?” Maar bij Cluzona 5, dus nog wel. “Al komt er een moment, dat ook spelers iets anders gaan doen en stoppen...” Of ze bij Cluzona nacompetitie zouden gaan halen? Pieter van Eijck durfde het voorafgaand aan de laatste twee duels nog niet te beloven. Maar na een spannende apotheose, kon het uiteindelijk niet meer mis. “Met het vertrouwen zat het goed, we hebben het onszelf alleen een beetje moeilijk gemaakt.” ‘Nooit gedacht dat ik er zoveel zou maken’ Want, zo is de 21-jarige linksbuiten eerlijk: “Ik vind dat we ook het team hebben om bij de bovenste ploegen van de tweede klasse mee te doen. Dus wat dat betreft staan we met een vierde plaats redelijk op de goede plek.” Wat die kwaliteiten zijn? Van Eijck somt ze moeiteloos voor ons op. “Scorend vermogen, creativiteit en veel beweging. Op individueel gebied, hebben we spelers met veel kwaliteit.” Waaronder hijzelf, sinds een jaar of drie. “Toen trainde ik eerst alleen mee, sinds dit seizoen ben ik basisspeler.” GOED SEIZOEN Na een periode van wennen dus. “Het niveau ligt een stuk hoger, je moet echt aan de bak om erbij te komen. Fysiek, maar ook qua baltempo.” Heel vreemd is dat ook niet. “Daarvoor speelde ik ook wel eens in een vriendenteam, dan is het helemaal een overstap...” Toch is het snel gegaan, vertelt hij. “Mede door blessures. Ik stond altijd spits, nu ben ik linksbuiten.” Hoe dat is? “Nu voel ik me prettig daar. Het zijn allebei leuke posities, ook om af en toe te kunnen switchen.” Op papier lijkt die rol hem op het lijf geschreven. “Een jongen met veel loopacties, bewegen om spelers heen en redelijk snel. Sterk, het balletje laten vallen en dan de diepte zoeken.” En met tien goals tot nu toe, kent Van Eijck een prima seizoen. Of misschien wel een heel goed seizoen. “Natuurlijk houd je dat bij! Vorig jaar maakte ik er twee, dus ik had nooit gedacht dat ik er zoveel zou maken. Vooraf had ik geen aantal in mijn hoofd, ik ben nu eigenlijk al wel blij met tien...” En zoals een echte doelpuntenmaker betaamt, blijft dat gevoel er als spits toch in zitten. “Liever een goal, dan een assist. Dat blijft toch het mooiste.” OP HET DORP Helemaal voor de club, waar je als klein jochie ooit bent begonnen. “Meteen toen het kon, ben ik bij Cluzona gaan voetballen. Met een jaar of vier, vijf? Ik kom zelf van het dorp, dan is het natuurlijk heel logisch.” Spijt heeft Van Eijck dan ook niet. “Gezellig samen een biertje doen, je kent iedereen!” Of het op het dorp dan ook veel over mogelijke promotie gaat? Dat valt wel mee. “Eigenlijk wordt er niet echt veel over gepraat, ook niet bij ons in de groep. Misschien gaat dat nu komen...” Mocht het er, met de nacompetitie op zak, toch van komen, weet de aanvaller wel wat hij moet verbeteren. “Acties in de één tegen één, snelheid maken en techniek. Dingen van een buitenspeler, haha!” Nuchter als hij is, ziet Van Eijck de komende jaren wel hoe het loopt. “Ik weet niet wat mijn ambities zijn, voorlopig zit ik hier op mijn plek.” En dus staan de trappers van zijn fiets, alweer te trappelen. “Het is maar twee of drie minuten, ideaal voor een feestje!” Foto: Nick Lodiers
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=