13 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Moerstraatseweg 94 | 4727 SP Moerstraten | 0165-300041 www.cafedebakker.com Voor de broodnodige gezelligheid 0286294.pdf 1 8-6-2023 09:35:12 ‘Het is sneu voor het dorp, alles valt weg’ Afscheid nemen met een kampioenschap, het is niet veel voetballers gegeven. Maar als dat min of meer noodgedwongen is, doet het toch een beetje pijn. Tenminste wel bij Xavier van Hasselt, speler van Moerstraten Zondag 1. “De kans is vrij groot, dat dit ons laatste seizoen was. Maar ik wil eigenlijk door!” Toch lijkt dat er, voorlopig dan tenminste, niet in te zitten. Weet ook de spits. “Drie jongens hebben al gezegd dat ze stoppen, en er is geen opvolging. We hebben hier ook geen jeugd, school of café meer. Daar maak ik me wel zorgen om.” En dus, hangt een vervolg, aan een zijden draadje. “Je krijgt ook last van blessures, dan moeten er spelers bij. Maar dat zie ik niet gebeuren...” STRENG OPGEVOED Komt er na zijn eerste training in 1996, een einde aan het avontuur bij Moerstraten? Het zou zomaar kunnen. “Toen bestonden de goals nog uit twee houten planken, dat is inmiddels niet meer.” Van Hasselt (51) kende zelf ook een meer dan bijzondere jeugd. “Ik woonde vlakbij, heb op judo en tennis gezeten én ging naar een internaat. Behoorlijk streng opgevoed, anders kwam ik niet ver. Brommer rijden toen ik twaalf was, dat soort dingen.” Na wat omzwervingen belandde hij op relatief late leeftijd dus toch in de voetballerij, en met succes. Als beste van de zesde klasse, is de weg omhoog dus ingezet. “Vorig jaar werden we tweede, dat hebben we gevierd alsof we eerste waren. Met een platte kar door het dorp. Dit seizoen zijn we echt kampioen geworden, voor het eerst in ons leven!” Ons is in dit geval een behoorlijk hechte vriendengroep, vertelt Van Hasselt. “Sommigen kennen elkaar al 25 jaar. Het is bij Moerstraten echt ons kent ons, een heel gezellig klein clubje, met een hoge cohesie. Als iemand even achter de bar moet, of kindjes moeten worden opgevangen, zorgen we daarvoor met elkaar.” HARTSTIKKE FIT Dat moet je kunnen behouden, zou je zeggen. “Op zondag hebben we er iedere keer net genoeg, als er dan ook nog drie weggaan... Het zou eeuwig zonde zijn, ook voor de mensen die nog komen kijken. Sneu voor het dorp, alles valt weg. Maar wat doe je eraan?” Van Hasselt, die op donderdagavond ook nog 35+ voetbal speelt bij MOC’17, kan er zelf in ieder geval geen genoeg van krijgen. “Ik heb wat dat betreft geluk met mijn lichaam, voel me nog hartstikke fit.” Met pijn in het hart, lijkt de oud-speler van het eerste van Moerstraten, dan toch ook echt zelf op zoek te moeten gaan naar een andere hobby. “Bij het tweede hebben ze er dan waarschijnlijk te veel. Ik vrees dat jongens helemaal stoppen, gaan fietsen of iets leuks met hun vrouw gaan doen.” Met een titel op zak, heeft de inwoner van Bergen op Zoom er, al is het met moeite, toch maar vrede mee. Al begint hij het nu al te missen. “Zondagochtend, de kleedkamergrapjes, bakje koffie, een biertje. Het is nog zo leuk om op deze leeftijd te voetballen...” Het was na alle uitgesproken ambitie en het halen van versterkingen in Roosendaal niet meer de vraag óf, maar meer wanneer RBC kampioen zou worden. Dit jaar lukte het dan toch in de tweede klasse, mede te danken aan een sterk debuutseizoen van Rhomar Boudzra. “Het is heel goed bevallen!” Boudzra is bij RBC de motor op het middenveld Met een kampioenschap op zak, is dat op zijn zachtst gezegd een aardig gevoel voor understatement. De middenvelder die deze zomer overkwam van Rood Wit uit Sint Willebrord, kan terugkijken op een meer dan geslaagde kennismaking. “Je komt na de degradatie daar toch een beetje binnen als ‘niemand’. Dan moet je jezelf maar gaan bewijzen.” En dat is aardig gelukt. “Ik heb alles gespeeld en we zijn kampioen geworden, dus wat dat betreft is het geslaagd. In het begin is het kijken hoe en wat, je bent nieuw, maar ik denk dat ik tevreden kan zijn.” VEEL DE BAL Spijt van zijn overstap, heeft de 28-jarige Boudzra, spelend met rugnummer vijf, dan ook absoluut niet. “De club wil graag hogerop, dat merkte je wel tijdens de gesprekken. Die ambitie sprak mij meteen aan.” Een groot verschil met vorig jaar, toch had hij weinig tijd nodig om écht te wennen. “Bij Rood Wit was het vooral hard werken en knokken voor de winst, RBC heeft voetballend veel meer kwaliteit. Hier ben je vaak beter dan de tegenstander en heb je zelf juist veel de bal.” En als je beter bent dan je tegenstander, dan word je kampioen. Zo simpel is het. Toch? “Met onze selectie moest je kampioen worden, maar dan moet je het ook nog ‘even’ doen. Dan is het extra mooi als het lukt.” Teamgenoot Jay-Jay Meierdres zei het eerder al in deze krant: “Je kunt alleen verliezen van jezelf.” Gelukkig voor Boudzra en RBC, deden ze dat dit seizoen maar weinig. “Na de wedstrijd tegen Antibarbari (een knotsgekke 4-3-overwinning in de laatste seconde), gingen we er nog meer in geloven. Het verschil werd toen negen punten, anders komt de druk er nog vol op. Nu waren we heel blij dat we toch nog wonnen.” CONCURRENTIE En niet alleen voor zichzelf, vertelt hij. “We wilden dit seizoen hoe dan ook kampioen worden. Het bestuur, de club, al die mensen willen zó graag. Die druk voel je wel.” Al maakte dat de ontlading, ook net weer een beetje groter. “Ik heb er enorm van genoten, het was een goed feestje!” Een verdiend feestje, zo vindt Boudzra. “Het beste team, met het meeste voetballende vermogen. Antibarbari was ook goed, maar wij net iets beter.” En niet alleen voetballend. “Iedereen blijft, dat zegt veel over deze groep.” Om samen, volgend jaar, opnieuw bovenin mee te doen. “Daar kijk ik nu al naar uit. We moeten geloven in die titel én ook gewoon in de eerste klasse kampioen willen worden.” Met versterkingen als Jens en Sander Wirix en Moustafa Mohammad (allen van Baronie) zit het qua selectie in ieder geval weer prima in elkaar. “Meer concurrentie, dat is alleen maar goed. Uiteindelijk word je daar beter van.” GENIETEN Want goed, is bij RBC al lange tijd niet meer goed genoeg. Barstend van de ambities, kijkt ook Boudzra al vol vertrouwen verder vooruit. “Ik zou hier graag divisievoetbal willen spelen, daar wil ik mijn steentje aan bijdragen.” Als voetballende middenvelder ‘op zes’ dus. “Dit seizoen heb ik echt weer lekker gevoetbald. De bal vragen, het spelletje verleggen en zorgen voor de opbouw. Bepalend proberen te zijn.” Toch blijft de Bredanaar bescheiden. “Ik spreek zelf niet zo snel uit, dat ik het goed heb gedaan. Dat moeten anderen maar doen.” Al zeggen de mensen op de tribune, wat dat betreft genoeg. “De kampioenswedstrijd in het stadion, met 1400 man... Dat was wel heel bijzonder en mooi om te ervaren.” En als het aan hem ligt, was dat geen eenmalig iets. “Je merkt dat RBC steeds meer gaat leven, ook bij sponsoren. Het kampioenschap, betekende echt veel voor ze.” Maar bescheiden als Boudzra is, gelukkig ook voor hem. “Ik ben nu echt aan het genieten van het voetbal!” Foto: Arthur Verbraak
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=