23 SHOP NOW Nout Hendrickx bewaakt niet alleen het doel van het eerste elftal van ONI Nout Hendrickx bewaakt niet alleen het doel van het eerste elftal van ONI, maar ook de sfeer binnen de kleedkamer. De sluitpost is met zijn enthousiasme en zijn dolletjes een graag geziene gast binnen de vereniging. Hij hoopt dan ook voorlopig nog wel wat jaartjes tussen de palen te staan. Hendrickx is uitstekend op zijn plek bij ONI. Drie keer per week rijdt hij zo’n 25 minuten vanuit Breda richting het complex van ONI in ’s Gravenmoer. Hij doet het met alle liefde. “Je rijdt vanuit Breda voorbij meerdere clubs voordat je er bent, dus natuurlijk heb ik wel eens gedacht: kan ik niet beter wat meer in de buurt gaan spelen? Maar nee, ik vind het iedere keer weer de rit waard. ONI is mijn club geworden.” Hij is bezig aan zijn derde seizoen bij de club, nadat hij zijn jeugdjaren bij VV Rijen doorbracht. Vanuit daar maakte Hendrickx de overstap naar de gezamenlijke jeugdopleiding van RKC en Willem II, om vervolgens bij Dongen terecht te komen. “Tussendoor ben ik ook nog even teruggegaan naar Rijen en heb ik bij JEKA gespeeld,” vertelt hij. De overstap naar ONI kwam tot stand nadat wat oude ploeggenoten hem belden. “Ze vroegen of ik bij ONI wilde komen spelen. Heel wat gasten kende ik al, dus het voelde al snel vertrouwd.” Als jonge jongen mocht hij even ruiken aan een profcarrière. “Natuurlijk droom je van profvoetbal. Dat zou geweldig zijn geweest,” zegt hij met een glimlach. Maar al snel besefte hij dat hij de echte topsportmentaliteit miste. “Alles ervoor opzijzetten, dat vond ik lastig. Ik wilde ook gewoon plezier hebben en af en toe een beetje kloten.” Uiteindelijk hakte hij de knoop door en koos hij ervoor om zijn voetbalcarrière op een ander niveau voort te zetten. Bij ONI voelt Hendrickx zich helemaal thuis. “Als ik kijk naar hoe leuk ik het hier heb, is het veel beter om bij ONI te blijven spelen. Ik voetbal niet alleen meer voor de prestatie, maar ook voor het plezier,” klinkt het vol overtuiging. Voor de jonge middenvelder is het wel even wennen om op het hoogste niveau van de vereniging te spelen: de afgelopen jaren speelde hij namelijk in een vriendenteam. Toch was het de juiste keuze om aan de slag te gaan in het vlaggenschip van DVVC. Jonge Thomas Wientjens beleeft dit seizoen zijn grote doorbraak bij DVVC Wientjens moet lachen als hij erover nadenkt. Vorig seizoen was voetbal vooral nog een kwestie van gezellig tijdverdrijf voor de jonge twintiger. Hij speelde met zijn elftal nog wel op een redelijk niveau, maar toch stond zijn ploeg te boek als een vriendenteam. Dit seizoen beleeft hij echter zijn doorbraak in het eerste team van de club. Hoe het zo heeft kunnen lopen? Daarvoor moeten we terug naar vorig seizoen, toen een flink deel van het eerste elftal van DVVC besloot te stoppen of een stapje terug te doen. De ‘oudere’ spelers vonden het welletjes geweest. Voor vervangers hoefde DVVC niet ver te zoeken: in het vriendenteam van Wientjens speelde voldoende jongens die het niveau aankonden. En dus is bijna het hele vriendenteam overgestapt naar het eerste. “We hadden ook best veel kwaliteit”, aldus Wientjens, die begon bij VV Rijen en op 17-jarige leeftijd naar DVVC verkaste. “Wij hebben de plekjes van de oudere spelers overgenomen.” En dat was de juiste keuze voor Wientjens. “Ik vind het hartstikke leuk”, zegt Wientjens, die van een aanvaller in een middenvelder transformeerde. “Ik ben ook wel meer van het prestatiegericht voetballen. Vorig jaar kon ik er vanwege werk niet altijd bij zijn, nu is dat gelukkig wat makkelijker. Ik vind het leuk om er nu serieus mee bezig te zijn en met het elftal voor prestaties te gaan. Je merkt wel dat er wat meer druk op staat, maar dat is niet erg.” Wientjens geeft wel toe dat het even schakelen was voor hem. “Het was inderdaad wel een grote stap. Nu ben je opeens het belangrijkste elftal van de vereniging, wordt er door veel leden naar je gekeken. Het gaat er nog een stuk serieuzer aan toe. En we hebben ook weinig jongens met veel ervaring in het eerste team. Dat maakt het wel lastiger en intensiever. Maar ik denk dat ik wel snel gewend was. Net als aan het seniorenvoetbal. Dat was eerst ook even wennen, je moet toch een stuk slimmer zijn in het veld.” Hij heeft hoge verwachtingen van dit seizoen. “We hebben een leuke ploeg. Ik kende natuurlijk al veel jongens, maar het is ook leuk om met andere spelers op het veld te staan. We hebben ook een trainer met een andere blik op het spel. Dat is heel leerzaam.” Wientjens legt de lat voor DVVC hoger dan vorig jaar. Toen won het eerste elftal maar één keer. “Het zal geen lastige opgave zijn om vaker te winnen dan vorig seizoen”, zegt hij. “Dat was geen mooi jaar. Dit seizoen ziet het er in ieder geval een stuk beter uit. Ik ben benieuwd waartoe we in staat zijn.” De degradatie van ONI afgelopen seizoen was een flinke tegenvaller, maar Hendrickx blijft optimistisch over de toekomst. “Dat is wel balen natuurlijk, maar nu moeten we kijken of we bovenin mee kunnen doen. Het niveau van de competitie is lastig in te schatten, dus om te zeggen dat we meedoen om het kampioenschap is misschien nog wat voorbarig. Maar we moeten wel gaan voor een plek bij de bovenste vijf.” Met zijn 28 jaar is Hendrickx inmiddels een van de meer ervaren spelers in het team. “Voor de jongere gasten kan ik soms wat betekenen, ik probeer ze op hun gemak te laten voelen,” legt hij uit. Daarnaast is hij ook een sfeermaker in de kleedkamer. “Ik beheer de muziek, dat wordt gewaardeerd door mijn teamgenoten. Het zijn vaak lekker Nederlandstalige krakers of opzwepende nummers, en natuurlijk dol ik met iedereen. Daarin kan ik een belangrijke schakel zijn voor het team, en ondertussen probeer ik zoveel mogelijk ballen tegen te houden.” Ondanks de teleurstelling van de degradatie is Hendrickx vastbesloten om nog lang door te gaan. “Ik ben 28, voor een keeper nog best jong. Zolang ik het zo leuk blijf vinden, zie ik geen enkele reden om te stoppen.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=