23 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Het MO13-elftal van Right-Oh beleeft een uitstekend debuutseizoen Right-Oh heeft dit seizoen voor de eerste keer in de clubgeschiedenis een meidenteam. Het MO13elftal van de dorpsclub beleeft een uitstekend debuutseizoen met knappe resultaten. Het belangrijkste is echter het plezier dat wekelijks wordt gemaakt, vindt leider Arian Kamp. Right-Oh bestaat al sinds 1937, maar nooit had de club een team met louter meiden. Natuurlijk speelden er ook de afgelopen jaren al meisjes bij de vereniging, maar nooit vormden zij samen één team. Tot dit seizoen: Right-Oh bleek in staat om een elftal van negen speelsters op te richten. “Ik heb zelf twee dochters die voetballen. De meiden waren verdeeld over de Onder 10, 11 en 12”, aldus Kamp. “Op een gegeven moment hebben we geopperd om een meidenteam te starten. Die meiden kennen elkaar allemaal hier in het dorp en wilden heel graag met elkaar voetballen. Daarom zijn we ermee aan de slag gegaan.” Bij de oprichting van het team waren er twaalf meiden. “Dat was te weinig om in een elf-tegen-elf-competitie mee te doen”, aldus Kamp. Daarom spelen we nu in negentallen. Inmiddels hebben we al veertien meiden, dus het gaat hartstikke goed. We hebben bij de KNVB gevraagd of we in de laatste fase van het seizoen naar een elftal mochten, maar dat is helaas niet gelukt.” Toch is het team van negen speelsters een goede uitkomst voor Right-Oh. Hoewel de meiden qua leeftijd nog wel wat verschillen, ziet Kamp dat er al een hecht team is ontstaan. “Toen we begonnen, was het niveau niet denderend. Je ziet nu wel dat de meiden echt grote sprongen hebben gemaakt. Dat zie je aan de balcontrole, maar ook andere basisdingen. Drie meiden hadden nog nooit een wedstrijd gespeeld hiervoor. Dan kun je natuurlijk alleen maar dingen leren en dat is hartstikke leuk. We hebben twee super goede trainers, die de meiden echt wekelijks beter maken.” Zelf is hij als leider ook van waarde. “Ik zorg ervoor dat alles geregeld is”, aldus Kamp. “Dat we genoeg spelers hebben, ouders om te rijden en andere zaken. Ook kunnen die meiden naar mij toekomen als er iets is.” Vooralsnog hebben de meiden het naar hun zin. “Dit is natuurlijk hartstikke leuk voor die meiden, dat ze samen kunnen spelen. Als die meiden plezier maken, is dat echt het leukste wat er is. Dit is veel beter voor ze dan dat ze nu met jongens op het veld zouden moeten staan. Daar gaat het er toch een stuk fysieker aan toe.” Vrouwenvoetbal groeit bij Right-Oh. De vereniging heeft ook al een eerste elftal en een 35+-team voor vrouwen. “Er zit inderdaad echt progressie in. Ik vind het leuk om er op deze manier een steentje aan bij te dragen en te zorgen dat we ook op vrouwengebied kunnen groeien. Het zou prachtig zijn als we op termijn meerdere teams hebben. We zijn nog maar net gestart, dus we hebben de tijd. Het belangrijkste is dat die meiden plezier hebben. Dan komen er vanzelf nieuwe leden bij.” Voetbalclub ONI uit ‘s Gravenmoer bestaat 75 jaar. Reden om in gesprek te gaan met Koos Mouthaan, die jarenlang als voorzitter actief was bij de club en inmiddels door het leven gaat als erevoorzitter. Mouthaan blikt terug op een leven lang ONI. “Het is prachtig als je iets kunt betekenen voor een gemeenschap.” Voetbalclub ONI uit ‘s Gravenmoer bestaat 75 jaar Als we iemand moeten vragen naar het verleden van ONI, dan moeten we bij Mouthaan zijn. Al op zijn tiende, twee jaar voordat het volgens de regelgeving toegestaan was, begon hij er met voetballen. Mouthaan ging er nooit meer weg en zag de club een groot onderdeel van zijn leven worden. Tussen 1986 en 2014 diende hij de club als voorzitter, maar in andere functies als secretaris en penningmeester was hij in totaal 42 jaar betrokken. “Ja, ik heb wel iets te vertellen”, zegt hij dan ook. Mouthaan blijkt met een goed gevoel terug op zijn jaren als voorzitter. “Je bent in principe de directeur van een klein bedrijf. Het gaat niet alleen om voetbal, maar ook om de financiën, leden, milieu, contacten met de gemeente, de accommodatie… Zo kan ik nog wel even doorgaan. Wekelijks stak ik er zo 15 tot 25 uur doen, en dat 50 weken per jaar.” Toch deed hij het met liefde. “Je bent een soort brandweerman die bij alle problemen wordt ingevlogen. Het is prachtig als je iets kan betekenen voor een gemeenschap, dat voelt echt als rijkdom.” Wat hij er precies zo mooi aan vindt? “Ik ben sowieso gek van het spelletje, maar vind het vooral mooi dat een vereniging voor zoveel verbondenheid in een dorp zorgt. ONI heeft echt een verbindend karakter gehad binnen het dorp, waar veel tegenstellingen in de geloofsrichtingen bestonden. Dan is het prachtig om te zien dat die verschillen binnen een vereniging niet gelden. Daar kan ik echt met trots op terugkijken.” Het was namelijk altijd een grote uitdaging. Dat ziet hij ook nu. “Voor kleinere dorpen wordt het steeds moeilijker om het ledenbestand op peil te houden”, aldus Mouthaan. “De bevolking vergrijst, er wordt minder gebouwd in de kleinere dorpen. Het is een verschrikkelijk mooi dorp, maar vooral voor oudere mensen heel aantrekkelijk om hun laatste jaren te slijten. Zij brengen natuurlijk geen jonge kinderen mee. Maar er is nog zeker bestaansrecht voor ONI. Daar ben ik van overtuigd. De verbondenheid van de leden met de club is nog altijd groot.” Over het absolute hoogtepunt in de historie van ONI hoeft Mouthaan niet lang na te denken. “We hebben een aantal kampioenschappen meegemaakt, maar in 1981 beleefden we ons mooiste jaar”, vertelt de erevoorzitter. “Toen werden we kampioen in de vierde klasse en promoveerden we als klein clubje naar de derde klasse, dat is nu te vergelijken met de tweede klasse. In datzelfde jaar betrokken we ook nog eens ons nieuwe complex, na jaren wachten. We hadden in die jaren ook een behoorlijk ledenbestand. Ik blik met een goed gevoel terug op die periode. Maar het ONI van toen is net zo mooi als het ONI van nu.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=