15 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Op de weg terug: ‘Het is een mentale blessure’ Hij scheurde iets meer dan twaalf maanden geleden zijn kruisband af, maakte toch de overstap van Halsteren naar Cluzona en is inmiddels op de weg terug. Na een lange revalidatie, staat Roy van Gils letterlijk en figuurlijk te trappelen. “Het moment dat je weer het veld op kan, dat gevoel...” Dat moment komt voor de 28-jarige buitenspeler steeds een beetje dichterbij. In het shirt van tweedeklasser Cluzona dus. “Het was de derde keer dat ze me vroegen. Eerder kwam het door privéomstandigheden of corona niet goed uit.” Maar nu dus wel. “Bij Halsteren zaterdag hadden we de ambitie om naar die tweede klasse te gaan, dat voelde nog als een onafgemaakte zaak. Ik vond het niet ‘fair’ om dan te vetrekken.” Maar na zijn blessure, Van Gils ging voor de wedstrijd tegen Krabbendijke door zijn knie, voelde dat wel als het juiste moment. “Ik zei tegen mezelf: één keer goed revalideren en die stap omhoog maken. Die kans moest ik grijpen. Wat als ik hem straks nog een keer afscheur?” BEPAALDE DRANG Inmiddels zijn we heel wat maanden verder, maar tot een wedstrijd kwam de rechtspoot tot op heden nog niet. “Na een maand of acht, ging ik er opnieuw doorheen. Daarna hebben ze een deel van mijn meniscus weggehaald, dit zijn echt de laatste loodjes.” Van Gils hoopt over een maand zijn eerste minuten te kunnen maken, maar geniet nu al van zijn nieuwe club. “Ik had het de eerste keer al moeten doen! Maarja, dat is altijd achteraf.” Toch voldoet alles aan zijn eerder gestelde verwachtingen. “De groep is leuk, er hangt een goede sfeer en het niveau is hoog. Daardoor is er ook onderling veel concurrentie.” Binnenkomen met een zware knieblessure, is dan verre van ideaal. Zou je zeggen. “Tuurlijk is dat lastig, maar ik moest voor mezelf kiezen. Het moeten bewijzen, vooral ten opzichte van mezelf, zorgt ook voor een bepaalde drang om goed te revalideren. Ik verwacht gewoon dat ik sterker terugkom.” Al gaat dat natuurlijk niet vanzelf, weet ook Van Gils inmiddels. “Je traint nu drie keer meer, dan je normaal deed. Van de kleine dingetjes, kun je nu echt genieten. Mijn knie zat acht dagen op slot, dan is het al een overwinning als je hem weer kunt buigen.” Behalve fysiek, is het toch eigenlijk vooral mentaal een uitdaging. “Als iemand aan het begin van mijn revalidatie had gezegd: ‘Het is vooral een mentale blessure’, had ik diegene echt uitgelachen. Maar het is wel zo. Het zit tussen je oren.” Verloren, maar de derde helft gewonnen. Bij Cluzona kunnen ze er in sommige gevallen over mee praten. Want sinds Chris van den Heuvel voor de muziek zorgt in de kantine, worden er in Wouw maar weinig feestjes niet winnend afgesloten. Met DJ Chris wint Cluzona altijd de derde helft En dat is inmiddels al heel wat jaartjes, vertelt de DJ. “In 2015 ben ik hier komen wonen, import dus. Mijn vrouw is een echte Wouwse en haar vader is hoofdsponsor en oud-jeugdvoorzitter van Cluzona.” Dus om goed in te kunnen burgeren, besloot Van den Heuvel (40) een jaar of zeven geleden maar eens mee te gaan naar de plaatselijke voetbalclub. “Jij doet toch iets met plaatjes draaien, vind je het niet leuk om dat een keer hier te doen? Van het één, kwam toen heel snel het ander.” Want met een zevental optredens per seizoen, is de entertainer eigenlijk niet meer weg te denken uit de kantine van de tweedeklasser. Sterker nog, hij is zelfs een beetje fan geworden. “Natuurlijk draag ik Cluzona een warm hart toe. Mijn vrouw is met haar eigen zaak shirtsponsor van de dames en mijn jongste zoon wil hier op voetbal. Dan raak je vanzelf betrokken.” EVEN UITBUNDIG Zoals bijvoorbeeld tijdens het promotiefeest, in 2017. “Dat was echt fantastisch, zoiets vergeet je nooit meer.” Maar ook tijdens reguliere competitiewedstrijden, is Van den Heuvel van de partij. “Meestal kijk ik eerst nog een stukje van de wedstrijd, rond half vijf gaan de eerste plaatjes aan. Een paar uur later, gaat iedereen tevreden naar huis.” Ongeacht winst of verlies. “Dat is het grappige, bij Cluzona maakt dat echt niet uit. Die zijn altijd even uitbundig.” Daar wordt ook hij, als DJ, vanzelfsprekend blij van. “ Het is een stukje samenzijn en de derde helft is de verbinding. Daar heb je, met de muziek, een klein beetje invloed op. Dat mensen volledig uit hun bol gaan.” Met zijn jarenlange ervaring, is dat inmiddels een koud kunstje geworden. “Als ons damesteam begint met dansen, is iedereen blij.” En dus speelt Van den Heuvel daar doordeweeks op in. “Dan vraag ik aan ze: Wat moet ik draaien, wat vinden jullie leuk?” Naast de welbekende klassiekers natuurlijk. “Jouw Blik van John West en ‘Vier zomers lang’, doen het altijd goed!” Inmiddels is het dan ook tijd voor een feestcommissie, zodat de verschillende feestjes beter gepland kunnen gaan worden. “Welke wedstrijden kiezen we uit? Tegen RBC hadden we er bijvoorbeeld geen, dat is dan echt een gemiste kans. Want behalve dat het leuk is, is het voor de clubkas ook gewoon noodzakelijk.” SOORT INSTRUMENT Een stukje professionalisering dus. “We willen een jaarplanning maken, zodat we alles in kunnen plannen, met verschillende thema’s. Zoals het Oktoberfest en natuurlijk carnaval.” Hoogtepunten op zich, maar voor Van den Heuvel springt er één feest met kop en schouders bovenuit. “Het afscheid van Marcel van der Sloot. Aan de ene kant was dat natuurlijk emotioneel, maar de sfeer zat er heel de wedstrijd al in. Iedereen wilde er toen het meest fantastische feest ooit van maken. Dat is wel gelukt, die toko klapte uit zijn voegen. Ik heb daar heel de tijd met een ‘big smile’ rondgelopen.” Voor hem het meest trotse moment, tot nu toe. “Als DJ ben je daar een klein onderdeel van, eigenlijk een soort instrument. Op zo’n dag komt alles samen.” Van den Heuvel, die het plaatjes draaien ziet als hobby, denkt dan ook nog lang niet aan stoppen. “Cluzona blijft bij de meeste mensen toch het langste hangen én het is onwijs leuk om te doen. Hopelijk mag ik dit nog een paar jaar doen, dan komt er vast een nieuw ‘jong pikkie’!” De kracht van samen winnen! Solar Energy Elektrotechniek Duurzaamheid Beveiliging 0276472.pdf 1 25-10-2022 09:51:38 BALGEVOEL Die knop wist Van Gils, gelukkig voor hem, snel om te zetten. “Het is gewoon doen, doen, doen. Dan moet het goedkomen. Ik deed het ook met de gedachte: als het nog een keer gebeurt, dan stop ik. Dat maakt het wat makkelijker. Wat dat betreft had ik het erger verwacht.” De oud-speler van Steenbergen staat dan ook op de drempel van zijn rentree. “Ik doe nu een deel van de training mee en mag bijna gaan beginnen aan de duels. Het balgevoel is er nog wel, dat verleer je gelukkig niet. Al wist ik amper nog dat een bal rond was, haha!” Zijn rechterknie is er dus bijna weer helemaal klaar voor. “Volledig meetrainen, het veld weer op en een belangrijke pot spelen. Dat gevoel en dat mome n t . . . ” Precies op tijd om een b i j drage te leveren aan een succesvol seizoen, want dat moet het gaan worden in Wouw. “Als je realistisch bent, moeten we bij de eerste drie kunnen eindigen. Een periode pakken en meespelen voor promotie.” Met de Steenbergenaar flitsend over de flank. “Het is alweer meer dan twaalf maanden geleden, dus ik moet even nadenken. Ik ben een snelle buitenspeler, bal diep en Roy sprint er wel achteraan. Daarna afgeven en binnenschieten. Liever veertig assists dan dertig goals.” Een voetballende ‘nummer 7’. “Zakelijk en in combinatie met de back. Wat dat betreft zou ik wel wat doelgerichter mogen worden.” Maar misschien is dat straks, na een zware periode, nog niet eens zijn grootste winst. “Mentaal zit het wel goed!” Foto: Nick Lodiers
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=