13 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Toen hij de overstap maakte speelde de club in de vierde klasse, was het stadion ‘leeg’ en had RBC nauwelijks aantrekkingskracht. Hoe anders is dat zes jaar later. Op de rand van promotie, een vereniging die leeft en een overvolle businessclub. Reden genoeg voor Anwar Tarfit om er een zevende seizoen aan vast te plakken. Zonder lijnen, geenvoetbal. Dat klinkt even logischalssimpel,maar tochmoetenze iedereweekopnieuwweerwordengetrokken. BijMoerstraten is René Bartels daar al bijna dertig jaar verantwoordelijk voor, maar het is tijd voor iemand anders. “Wemoeten het ook niet te zwaar maken, hé?” Anwar Tarfit ziet RBC ook zes jaar later nog stappen maken René Bartels heeft zijn laatste lijn getrokken In het weekend van de overwinning tegen Kruisland, kwam dat allemaal samen voor de 27-jarige aanvaller. “Toen ik hier ging spelen, speelde Kruisland al in die tweede klasse. Nu winnen we gewoon van ze.” Ook de actie voor Oekraïne deed de Roosendaler veel. “Een mooi initiatief. Zoiets is toch wel gaaf om mee te maken, als amateurvoetballer.” MENTAAL STERK Iets wat Tarfit sinds zijn stap naar de stadionclub al vaker heeft gedacht. “We hebben hier bij RBC echt iets neergezet, daar kijk je over een aantal jaar trots op terug.” Dat was toentertijd wel anders. “Niemand wilde toen eigenlijk komen, wat moest je in de vierde klasse gaan doen? Danny Mathijssen was nog trainer, met hem had ik een goed gesprek. Ik had vertrouwen in de ambities, dat gevoel heb ik nog steeds.” Lekker om de hoek, bij een club waar altijd iets gebeurt, weet Tarfit inmiddels. “RBC staat in de spotlights, alles wordt breed uitgemeten. Niet alleen de prestaties.” Clubliefde is hem na al die jaren dan ook niet vreemd. “Het liefste wilde ik met RBC die stappen maken, hier word ik gewaardeerd als voetballer. Het zijn ook de mensen om de club heen, echte RBC’ers.” Toch verloopt het seizoen voor de buitenspeler moeizamer dan je op voorhand zou denken. “Ik draaide een goede voorbereiding, maar liep een scheurtje op in mijn bovenbeen. Door verkeerde diagnoses en veel tegenslagen heb ik zes maanden lang geen bal aangeraakt. Pas nu begin ik weer fit te worden.” Hij knokte zich terug, maar makkelijk was het niet. “Het was zwaar, maar mentaal ben ik sterk. De afgelopen drie maanden heb ik keihard gewerkt om fysiek en conditioneel weer op niveau te komen.” UITSTRALING Dat lukte, maar Tarfit is heel kritisch op zichzelf. “Het gaat niet om mij, ik ben een echte teamspeler. Schakel om, maak veel meters, maar aan de bal is het nog niet genoeg. Daar werk ik hard aan. Gelukkig gaat het goed met het team, dat is het belangrijkste. Misschien ben ik soms iets te streng voor mezelf...” Net zoals de KNVB streng was voor RBC, vindt hij. “Vijf punten is wel extreem. Geweld keur ik natuurlijk altijd, zelf was ik er niet bij, dus dan heb je er al helemaal geen invloed op. Als team hebben we er goed op gereageerd.” Door die straf na een vechtpartij tegen TSC moest de Roosendaalse vereniging afstand doen van de koppositie, Tarfit ziet desondanks de Hoelang het ook geleden is, de 60-jarige Bartels weet het nog precies. “In 1994 hadden ze een lijnentrekker nodig. Ik wilde het best doen, maar dan moest er wel een nieuwe kalkwagen komen. Die kwam er!” En dus nam de oud-speler, nadat hij in ‘86 ook al leider van het tweede werd, ook die taak op zich. “Het is belangrijk om iets nuttigs te doen voor de samenleving. Zonder vrijwilligers kan een club niks.” SOCIALE ASPECT Die liefde voor Moerstraten begon al vroeg en zit er dus nog steeds. “Op mijn zesde werd ik lid. De beginjaren ‘80 heb ik nog even twee seizoenen in het eerste gespeeld, tot een dubbele beenbreuk roet in het eten gooide.” Bartels voetbalde vervolgens nog bij het tweede, kreeg daar een klaplong en besloot zich te richten op het vrijwilligerswerk. Ondanks zijn kwaliteiten op het veld. “Iemand met veel loopvermogen en inzicht, meestal als ‘mid-mid’.” Inmiddels geniet hij van het verenigingsleven en dat komt niet uit de lucht vallen. “Dat zit bij onze familie in het bloed. Mijn vader was ook altijd lid van allerlei verenigingen, mijn broers zitten bij Moerstraten en mijn twee zussen zijn ook maatschappelijk zeer betrokken.” Vooral het sociale aspect, vertelt hij. “Voetbal is leuk, maar de derde helft is minimaal zo belangrijk. Anders was ik waarschijnlijk al afgehaakt.” VANZELFSPREKEND Als leider van het eerste elftal zit Bartels daar nog altijd middenin, maar toch zullen de meeste clubgenoten hem misschien wel kennen als dé lijnentrekker van Moerstraten. Die helaas bezig is aan zijn laatste seizoen. “Ik vind het nog steeds leuk, maar het is goed geweest. Elke week opnieuw, soms begint dat een beetje te wringen. Dan willen ze thuis ook weleens wat vrije tijd.” Voorheen op zaterdag, tegenwoordig vaak op vrijdag. “Met een uurtje ben je klaar. Het is heel vanzelfsprekend dat er lijnen op een voetbalveld staan, net als goals. Maar iemand moet dat wel elke keer doen. Het mooiste is dat je daardoor mensen hun sport kunt laten beoefenen.” Voorlopig loopt Bartels nog gewoon wekelijks van zijn huis naar de club, maar hij maakt zich wel een beetje zorgen. “Moerstraten is heel klein, we hebben weinig jeugd, dan houdt het een keer op.” Als ze een beroep op hem moeten doen, staat hij klaar. Om te fluiten, de velden te keuren of inkopen te doen. Want vervelen, doet hij zich absoluut niet. “We hebben net een nieuwe puppy, stilzitten is niks voor mij.” Maar de komende tijd is hij vooral nog met iets anders bezig. “Kampioen worden met het eerste! Dat zou een unicum zijn...” stappen die worden gezet. “De uitstraling is een wereld van verschil. Als je ziet welke spelers er nu allemaal komen. Het is een stuk professioneler, alles is goed geregeld en er is nu zelfs een businessclub. Daaraan merk je dat het serieus is. Mijn eerste seizoen was het stadion ‘dood’, nu leeft de club.” Het vertrouwen in een kampioenschap is dan ook nog steeds groot. “We zijn in de ‘winning mood’ en lastig te verslaan. Daarom denk ik dat we kampioen gaan worden en anders hebben we het met een periode ook goed gedaan.” HOOFDKLASSE Dat doen ze sinds een aantal maanden met Ruud Pennings als opvolger van Robert Braber. “Ik vond het ontzettend erg voor Braber, daar heb ik echt wel een tijdje mee in mijn hoofd gezeten. Toen ik geblesseerd Moerstraatseweg 94 | 4727 SP Moerstraten | 0165-300041 www.cafedebakker.com Voor de broodnodige gezelligheid 0270173.pdf 1 26-4-2022 14:18:49 was, heeft Robert mij altijd gesteund. Dus dan is zoiets wel extra vervelend. Toch moeten we verder.” Met een Zeeuwse trainer dus. “Met Ruud heb ik een goede band, dat vind ik ook echt een toptrainer.” Tarfit legt uit waarom. “Hij straalt rust uit, heeft een tactisch plan en speelt gewoon altijd hetzelfde spelletje. We gaan uit van onze eigen kracht.” Ondanks het vertrek van een aantal spelers en dus de hoofdtrainer, ziet de oud- -speler van Alliance het al helemaal voor zich. “Aan het begin van het seizoen heb ik gezegd dat we over drie jaar hoofdklasse spelen, daar hoop ik dan natuurlijk bij te zijn!” Foto: Arthur Verbraak
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=