VoetbalJournaal Roosendaal, najaar 2021

26 Twaalf jaarnazijnvertrekuitde jeugdopleidingvanRBCRoosendaal, is de cirkel rond voor Mitchell Schilperoord. De middenvelder keerde dit seizoen na de nodige omzwervingen terug bij de club waar het voor hem allemaal begon en kan niet wachten om straks weer in het stadion te spelen. “Je voelt aan alles dat het leeft!” Schilperoord maakt de cirkel rond bij RBC Als jeugdspeler luk- te het hem uiteinde- lijk niet om door te breken, straks staat hij er waarschijnlijk dus alsnog. Al ging de voorbereiding niet zonder slag of stoot. “Ik had mijn enkelban- den ingescheurd, lag er zes weken uit, maar inmiddels train ik alweer een tijdje zonder pijn.” Als speler van De Fendert werd Schilperoord de afgelopen jaren al vaker benaderd door de stadionclub, toen hield hij de boot nog af. “Ik vond het wel prima daar, die echte ambitie had ik niet zo meer.” ZELFDE AMBITIE Tot hij verhuisde naar Breda, inmid- dels is hij weer terug naar Fijnaart, en bij vierdeklasser DIA met Robert Braber kwam te spelen. “Door co- rona bleef dat uiteindelijk beperkt tot drie wedstrijden, ik ging weer naar De Fendert, toen werd Robert trainer van RBC.” Uiteindelijk haalde zijn vriend hem over de stap nu wel te maken. “Hij kende mij natuurlijk als speler, maar ik vond het ook wel mooi om de cirkel helemaal rond te maken. Ik was toen 28, wilde geen spijt krijgen als ik het niet zou doen.” Sinds zijn tijd in de jeugd, is er het nodige veranderd, zo vertelt hij. “Het zijn bijna allemaal nieuwe gezichten, eenpaarmensen van vroeger zijner nog steeds. Het stadion is hetzelfde, net als de ambitie.” Zelf keert hij te- rug als een volwassen speler. “Op mijn zeventiende had ik wel het ge- voel dat ik het profvoetbal niet meer ging redden, toen besloot ik te ver- trekken. Het vuurtje was gedoofd, er kwamen steeds nieuwe spelers en ik wilde liever met vrienden gaan voetballen.” Spijt heeft Schilperoord zeker niet, al had hij één ding mis- schien liever anders gedaan. “Ik had toen de mogelijkheid om op een ho- ger niveau te blijven voetballen, dat heb ik niet gedaan, maar het is pri- ma zoals het is gegaan.” Ook nu is hij helemaal op zijn plek. “We hebben een goede groep, met ervaring en talent, maar ook eentje die gezellig is. Fanatiek als het moet.” PLEK KENNEN Het niveau is hoog, toch heeft de 29-jarige Schilperoord weinig tijd nodig om te wennen. “Ik kom na- tuurlijk van een iets lager niveau, maar ik loop niet op mijn tenen. Als ik fit ben, kan ik goed mee.” De am- bitie trok hem aan. “Zo snel moge- lijk naar divisieniveau, ik denk dat ik daar voorlopig prima bij kan helpen. Ik zag welke spelers er aangetrok- ken werden, daar wilde ik bij zijn.” Braber is nu dus naast vriend, ook zijn trainer. “Dat staat los van elkaar. Sterker nog, ik denk dat je juist een stapje harder voor hem wilt doen. Het is ook zijn eerste echt grote klus, dus je gunt hem dat het lukt.” Waar hij hem op gaat stellen, weet Schilperoord nog niet precies. “Ik ben van origine een middenvelder, maar denk dat ik eerder achterin ga spelen. Voetballend kan ik wat toevoegen, maar ook door hard te werken.” Als echte teamspeler weet hij zijn rol. “Andere spelers moeten het verschil maken, die moet ik in stelling brengen. We hebben zoveel voetbal in de ploeg.” Toch denkt hij dat het een lastig seizoen kan wor- den in de tweede klasse. “Iedereen verwacht dat wij zomaar even kam- pioen gaan worden, maar ploegen gaan zich op ons instellen. Daar zijn we ons bewust van.” Iedereen zal zijn steentje bij moeten dragen. “Elke speler moet zijn plek kennen, we kunnen niet allemaal de belang- rijkste speler willen zijn.” De Schutters is meer dan voetbal Natuurlijk heeft corona ook op De Schutters zijn weer- slag gehad. Maar zoals Van den Heerik zelf zegt. “We zijn er goed uitgekomen.” Vooral zijn leden is hij dankbaar. “Die zijn ons al- lemaal trouw gebleven. Sterker nog, er zijn leden bijgekomen. Die clublief- de heb je toch echt nodig, helemaal als je een kleine club bent. Zonder leden ben je natuurlijk niets.” Daar is bewust in geïnvesteerd de afgelopen jaren. “We willen voor iedere spe- ler die gezellige vereniging zijn, een soort verlengde huiskamer.” CLUBGEVOEL Dat ze de stijgende lijn in Stampers- gat te pakken hebben, blijkt wel uit het feit dat er nu vijf in plaats van drie seniorenelftallen zijn inge- schreven. Voor het eerst ook eentje op zaterdag. “Die wens was er ei- genlijk al een langere tijd. Een twee- de eerste elftal kan natuurlijk niet, dus starten we dit seizoen met een tweede elftal, in de vierde klasse.” Na een aantal magere jaren, breken voor De Schutters nu de vette jaren aan. Tenminste, dat hoopt John van den Heerik, die aan de vooravond staat van zijn negende seizoen als voorzitter van de club. En dat moet gaan gebeurenmet meer dan alleen voetbal. “We worden steedsmeer een soort sportvereniging.” Na de nodige gesprekken, besloten ze de stap nu dus toch te zetten. “Het was tijd om iets nieuws te doen. Je ziet veel clubs overstappen naar de zaterdag, dus wellicht ligt daar wel een toekomst. Voorlopig blij- ven we echt een zondagvereniging, maar je moet wel meebewegen, nu hebben spelers in ieder geval de keuze.” Maar ook de afdeling op zondag kent een uitbreiding, in de vorm van een derde en vierde elftal. “Daar zijn we heel erg blij mee. Veel spelers vanuit het dorp, maar ook van daarbuiten, dat is een mooi iets. Je ziet dat de stappen diewe zetten, een aanzuigende werking hebben.” Die verbondenheid was voor Van den Heerik ruim acht jaar geleden één van de belangrijkste redenen om in te stappen als voorzitter, met zijn clubgevoel was sowieso al niks mis. “In 2002 kwam ik bij de club, toen nog als speler van het tweede. Daarna ben ik trainer geworden van de jeugd, van de dames en was ik actief als scheidsrechter. Eigenlijk ben ik altijdwel betrokken geweest.” SCHOUDERS ERONDER Hij zou bijna willen spreken van ‘ze- ven magere en zeven vette jaren’. “We zijn ooit teruggezakt naar twee seniorenteams, nu zie je de club weer groeien. Daar hebben we hard voor geknokt.” Want zo vanzelf- sprekend als hetmisschien lijkt, was het niet, moet hij eerlijk toegeven. “We hebben echt wel bij elkaar ge- zeten: Gaan we die 100 jaar wel ha- len? Dan moet je samen de schou- ders eronder zetten en laten zien wat voor gezellige vereniging we zijn.” En dat zijn ze nu ook voor dar- ters en biljarters. “Als er niet werd gevoetbald, stond het sportpark leeg, dat is zonde. Die verenigingen moeten behouden blijven, voor de leefbaarheid van het dorp.” En dus wordt er nu op vrijdagavond gedart en biljart gespeeld, terwijl op dins- dag de plaatselijke zangvereniging de keeltjes schraapt. “Sinds dit jaar zijn we een soort omni-vereniging geworden. Onder die naam wordt er ook competitie gespeeld. Je merkt dat leden van ons zich daar- R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 0253116.pdf 1 26-8-2021 16:40:06 bij aansluiten, die willen ook eens gaan darten.” SOCIALE ROL Die sociale rol moet De Schutters op zich nemen, meent Van den Heerik. “Mensen demogelijkheid bieden om te kunnen sporten, maar vooral om samen te kunnen komen.” Maar ook op voetbalgebied heeft de 62-jarige voorzitter nog een aantal wensen. “Bovenaan het wensenlijstje staat het uitbreiden van de jeugd, want dat is voor ons de toekomst. En op twee staat een dameselftal, dat hoort er gewoon bij.” Toch is dat zo makkelijk nog niet, weet hij inmid- dels. “Bij de jeugd werkt dat anders dan bij senioren. Hoe krijgen we die weg naar ons open? We blijven zoeken naar het antwoord op die vraag.” Voorlopig is dat nog even met hem aan het roer, al nadert zijn afscheid. “Op enig moment moet je het stokje doorgeven. Ik zou graag door willen gaan tot het 100-jarig jubileum, dan is het tijd voor iemand met nieuwe ideeën!”  0165-511395  Gastelsedijk West 14 4754 AT Stampersgat 0254433.pdf 1 27-8-2021 9:31:15