VoetbalJournaal Roosendaal, voorjaar 2021

R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 25 Trainen zonder wedstrijden. Zie het dan nog maar eens leuk en spannend te houden, ook bij de jeugd van SC Gastel is dat natuurlijk het geval. Met minitoernooitjes en onderlinge wedstrijden doen ze er in ieder geval alles aan. Sebastian Frik is trainer van de JO13 van de club, hij ziet het zelf iede- re week gebeuren. “De aandacht verslapt heel snel, als je traint zonder uitzicht op wedstrijden. Daarom ga je veel partijvormpjes doen, want die kinderen moeten vooral plezier hebben.” Over en- thousiasme heeft hij, als voor- zitter van de jeugdcommissie, weinig te klagen. “De jeugd heeft amper stilgelegen en bijna elk team heeft minimaal twee keer in de week getraind.” TOERNOOITJES Maar toen de competitie werd stilgelegd, moesten ze toch iets De bal blijft rollen voor de jeugd van Gastel verzinnen. “We spelen vooral veel onderling tegen elkaar, in de vorm van een toernooitje. Ik denk dat wij ondertussen vier keer tegen de JO14 hebben gespeeld, maar je moet wat.” Hij merkt desondanks, terwijl hij alweer aan zijn vierde seizoen bezig is als voorzitter, dat de jeugd ervan geniet. “Ze heb- ben misschien nog wel meer ge- Als het stilleggen van de competities voor iemand op een ongelegen moment kwam, was het wel voor Jurriën de Groen van HSC’28. De laatste jaren werd hij geplaagd door tal van blessures en ook nu moet hij de wedstrijden alweer ruim een jaar missen. Ze begonnen het seizoen nog goed, boekten een knap- pe overwinning op een concurrent en het ver- trouwen groeide dan ook met de week. “Dat gevoel hadden we echt allemaal meteen: dit kan weleens een mooi jaar worden. Dan over- heerst natuurlijk wel de teleur- stelling.” Want nadat de club twee jaar geleden degradeerde naar de vijfde klasse, is het doel al een aantal jaar duidelijk. Al hebben ze gemerkt dat dat nog niet zo mak- kelijk is. “We willen promoveren, weg uit die vijfde klasse. Maar je komt er echt niet zomaar uit.” ROBOT En hij kan het weten, want de 30-jarige De Groen loopt inmid- dels al zo’n elf jaar rond bij de club uit Heerle. “Die vijfde klasse is niet echt een leuke competitie. Je wint soms met grote cijfers, dat is voor niemand leuk.” En nu het balletje opnieuw weer niet rolt, mist hij vooral het spelletje. Dat is gezien zijn verleden niet Pechvogel De Groen wacht al jaren op een normaal seizoen zo gek. “Ik ben vanaf mijn 25ste ongeveer drie jaar lang gebles- seerd geweest. Nu ligt alles weer al ruim een jaar stil, dat zijn al vijf seizoenen dat je weinig speelt. Een carrière is al zo kort.” Tot vijf jaar geleden had hij nooit last van blessures, maar toen het een- maal begon, ging het ook flink mis. “De patellapees, in zowel mijn linker-als rechterknie, was verkalkt. Alleen kwamen ze daar pas na zes maanden achter, in België, want in Nederland namen ze mij niet zo serieus.” Terwijl het ongemak dat zeker wel was. “Alsof je constant een dikke knie hebt. Na een kwartiertje voetbal- len, liep het helemaal vast.” Een operatie volgde, aan twee benen tegelijk. “Ik liep rond als een ro- bot, met gestrekte benen, al kon je het eigenlijk nauwelijks lopen noemen. Meer strompelen.” Even was het zelfs helemaal niet zeker of de middenvelder nog wel zou kunnen voetballen. “Mijn fysio had het zelf ook gehad. Die zei wel eerlijk: het kan goed zijn dat je er altijd last van blijft houden.” WAARDEREN Dat gebeurde gelukkig voor hem niet, al ging daar de nodige fy- siotherapie aan vooraf. “Ik denk dat ik in een jaar tijd, ongeveer 90 beurten bij de fysio heb ge- had.” Maar de vreugde was van korte duur. “Toen viel ik van de ene spierblessure in de andere. Ik denk dat ik alle spieren in mijn been wel gehad heb.” Toch stond hij in de degradatiewedstrijd, vier seizoenen geleden, in de basis. Een persoonlijk hoogtepunt. “Dat was voor mij heel mooi natuur- lijk. We degradeerden wel, dus het was ook meteen weer een dieptepunt.” Ze promoveerden vervolgens terug, maar daarna ging het opnieuw mis. Al moest hij die wedstrijd, hoe kan het ook anders, missen. “Helaas weer geblesseerd, zwaar gekneusde ribben...” Vol goede moed begon hij daarna aan de voorbereiding op het nieuwe seizoen, maar op- nieuw liet zijn lichaam hem in de steek. “Liep ik een botkneuzing op in mijn knie, stond ik er weer zes maanden naast.” Inmiddels U bent vrij in het kiezen van een uitvaartonderneming, ook indien u elders of niet verzekerd bent. Dag en nacht bereikbaar 0165-564009 www.uitvaartcoppens.nl 0245751.pdf 1 16-10-2020 9:44:54 traind dan anders, we zijn gewoon doorgegaan. Lekker voetballen.” Ondanks dat ze er dus alles aan doen om de jeugd aan de gang te houden, voorziet de 41-jarige Frik toch wat knelpunten voor komend seizoen. “Ze hebben dit jaar zo weinig wedstrijden gespeeld op bijvoorbeeld een half veld, dan is de stap straks naar een groot veld echt behoorlijk.” MORELE VERPLICHTING De inwoner van Gastel zet zich dus nadrukkelijk in voor de jeugd, ook als trainer. “Je doet er alles aan om ze lekker tegen een bal aan te la- ten trappen. Toen ik jong was, de- den ze dat ook voor mij. Dan moet ik dat nu terugdoen, vind ik.” Als vertegenwoordiger van de jeugd zit hij ook in het bestuur, die struc- tuur begint steeds meer vorm te krijgen, vertelt hij. “Sinds ander- half jaar staat er echt een goede organisatie bij de club. We hebben de poppetjes op de juiste plek ge- zet.” Gevoetbald wordt er dus wel, maar het blijft wennen. “Ouders staan buiten het sportpark te kij- ken naar hun kinderen. Dat is toch wel apart, maar we moeten de complimenten geven, dat doen ze hartstikke netjes.” is De Groen blessurevrij en dus wordt er zoveel als mogelijk ge- traind. “Zelfs in groepjes van twee hebben we het geprobeerd. Nu is het bijna weer normaal.” Al geldt dat voor hem, gezien zijn leef- tijd, nog niet helemaal. “Ik mag in principe niet meedoen, want ik ben ouder dan 26. Wij moeten nog steeds afstand houden, trai- nen in groepjes van vier en vooral heel creatief zijn.” Toch weigert hij te klagen. “Door al die blessures, ga je het nog meer waarderen dat je kunt voetballen.” VRIENDEN Naast het voetbal, ontdekte hij door zijn blessure, nog een an- dere sportieve bezigheid. “Ik doe samen met mijn vader elke week een rondje op de fiets, van een kilometer of 80. Daar kijken we elke keer weer naar uit.” Waar hij ook naar uitkijkt, zijn het spelen van wedstrijden. Dat zit er voor- lopig nog niet in, maar De Groen vermaakt zich uitstekend bij de club waar hij via RKVV Roosen- daal terechtkwam. “Daar speelde ik in het tweede. Remco Broos was daar toen assistent, werd trainer bij HSC, toen ben ik met hemmeegegaan.” Heel lang hield de hernieuwde samenwerking echter geen stand. “Hij vertrok al na twee jaar. Al moet ik eerlijk zeggen dat het voor mij eigen- lijk ook de bedoeling was, om na een jaar of drie weer terug te gaan. Maar het is zo’n warme en gezellige club, als je dan vrien- den maakt, wil je ook niet meer weg.” Zonder blessures had de Roosendaler die stap omhoog vermoedelijk wel gemaakt, voor- lopig zit hij op zijn plek. “De plan- ning is om hier af te sluiten, maar misschien voetbal ik nog een keertje dichterbij huis.”