VoetbalJournaal Roosendaal, najaar 2020

23 Robin Dierks en Richard Hamers willen kampioen worden met Gastel ‘Fluiten is het leukste alternatief voor voetbal’ In de F4 kwamen Richard Hamers en Robin Dierks al bij elkaar in het team, maar de twee kennen elkaar al van- af hun geboorte. Ook hun ouders zijn bevriend, beide vaders speel- den voor Kaaise Boys, de voor- ganger van De Fendert. “Zij waren volgens mij ook onze coaches, in die F4”, zo geeft Richard een kijkje in zijn geheugen. De twee twinti- gers zijn van jongs af aan al lid van Gastel. Robin maakte nog wel een uitstapje. “Ik speelde als D-junior in een jeugdselectie van de KNVB en de trainer daar was ook van Allian- ce. De D-jeugd daar voetbalde in de hoofdklasse. Ik heb daar drie jaar gespeeld, maar was heel blij om daarna weer terug te keren bij Gas- tel. Ik heb superveel geleerd bij Alli- ance, maar niks is leuker danmet je vrienden voetballen.” En zo kwam hij weer bij Richard in het team. Die laatstgenoemde is een klein jaar ouder dan Robin en zette dan Eric ten Brinke is al een jaar of twin- tig scheidsrechter. Eerst zowel bij de jeugd als senioren, tegenwoordig fluit hij alleen de senioren. “Ik ben een jaar of twintig geleden begon- nen. Ik was vroeger zelf keeper, maar liep een beenbreuk op en daarna ging het niet meer zo goed. Fluiten was het leukste alternatief.” Hij geniet nog iedere wedstrijd. “Je staat zo toch op het voetbalveld, tussen de spelers. Als je de wed- strijd beëindigt zonder noemens- waardige incidenten, dan geeft dat voldoening. Tegenwoordig gaat dat me ook steeds beter af. Vroeger liep het nogweleens uit de hand. Als je dan een paar wedstrijden achter elkaar meemaakt waarin het niet lekker loopt en je als scheidsrechter onheus wordt bejegend, dan verlies je het plezier. Maar als het vervol- gens weer goed gaat, raak je die onvrede ook snel weer kwijt.” Ten Brinke heeft nooit de ambitie gehad om voor de KNVB te gaan fluiten. “Laat mij maar lekker bij Gastel blijven, ik hoef niet per se naar andere plaatsen toe. Ik vind het fijn dat ik de club zo kan helpen.” Hij is blij met jongens zoals Thijmen Willemse. “Ik ben bij de senioren de jongste scheidsrechter, de oudste is misschien wel 73 jaar. Wij gaan niet eeuwig door. Het is hartstikke fijn dat zo’n jongen als Tijmen de fluit oppakt.” Willemse voetbalt zelf ook nog in de JO19-1 en was lang trainer van een jeugdteam. “Maar dat viel niet meer te combineren met mijn opleiding. Ik wilde wel iets anders doen voor de club en ben daarom gaan fluiten. Sinds het begin van dit seizoen ben ik vaste scheidsrech- ter bij verschillende jeugdteams. Ik vind het fijn om de vereniging op deze manier te helpen en bijvoor- beeld mijn neefjes te zien voet- ballen.” Het is af en toe ook een uitdagende taak. “Om trainers die een stuk ouder zijn toe te spreken, moet je toch je mannetje staan. Daar leer je van.” Willemse wil zolang hij het kan combineren met zijn eigen voet- balcarrière en privéleven doorgaan met fluiten. Hoe lang Ten Brinke nog arbiter blijft, durft hij zelf ook niet te zeggen. “Als het lichaam het volhoudt, ga ik door. En ze moeten me natuurlijk nog pruimen bij Gas- tel, haha.” ook altijd eerder de stap naar de volgende leeftijdscategorie. Zowas dat ook bij hun debuut in het eer- ste, Richard was 16 toen hij debu- teerde, Robin volgde een paar jaar later. Dat deed hij nota bene in een nacompetitiewedstrijd. “Ik hoorde die ochtend dat ik in de basis stond. Dan gaat er van alles door je heen, je wordt toch voor de leeuwen ge- gooid. We zijn toen helaas niet ge- promoveerd, maar het blijft wel een heel mooi moment.” EXPLOSIEF Robin speelde vroeger altijd in de voorhoede, maar heeft onder trai- ner Johan van Batenburg een min of meer vrije rol vanaf de linkerkant van het middenveld. Dat is nota bene recht voor zijn boezemvriend, als die op zijn favoriete linksback- positie staat. “Wij kennen elkaars kwaliteiten heel goed, dat werpt echt zijn vruchten af. We weten wat we aan elkaar hebben en zijn er ook niet vies van om vuile meters voor elkaar te maken”, vertelt Richard. Hun ouders gaan samen mee naar iedere wedstrijd, ze zijn zelf van jongs af aan al bevriend en vullen nu gezamenlijk de linkerflank van SC Gastel. Richard Hamers (25) en Robin Dierks (24) hebben een bijzondere verstandhouding op én naast het veld. “We zijn er niet vies van om meters voor elkaar te maken.” Gastel is maar wat blij met de clubscheidsrechters die de wedstrijden van de jeugd en senioren in goede banen leiden. Zonder hen geen voetbal. Thijmen Willemse (18) en Eric ten Brinke (48) zijn twee van hen. De een heel ervaren, de ander nog vrij nieuw. Robin: “Ik weet dat Richard heel explosief kan opkomen. Wanneer hij zijn momenten kiest, maak ik een loopactie naar binnen. Als hij de diepte in gaat, neem ik zijn rol over. Andersom is dat ook zo. Dat speelt heel fijn.” De klik tussen de twee is bijzonder, maar dat hebben ze eigenlijk met iedereen in het eerste van Gastel wel. Dat team staat bekend om hun vechtlust en het collectief. “We spelen nagenoeg met alleen maar jongens afkomstig uit Gastel en spreken elkaar ook buiten het voet- bal om. Zo gingen we regelmatig op stap met z’n allen, toen dat nog mocht. Ook dat werpt zijn vruchten af. Het is fijn dat we zo goed met elkaar op kunnen schieten”, vertelt Richard. PIEKLEEFTIJD Hij ziet ook dat Gastel nu in de idea- le leeftijdscategorie komt voor een groep voetballers. “De leeftijdsver- schillen zijn niet heel groot: het zijn bijna alleen maar twintigers. De meesten spelen al minstens vijf of zes jaar in het eerste. We komen nu allemaal op onze piekleeftijd.” Richard merkt dat de concurrentie onderling groter wordt. “En dat is positief. We stuwen elkaar naar een hoger niveau, je moet vechten voor je plek. Iedereen wil het de trainer zo lastigmogelijkmaken in zijn keu- zes. Daarnaast hebben we ook nog eens een goed tweede elftal. Veel clubs zullen jaloers zijn op de luxe die wij momenteel hebben.” MODDERFIGUUR Richard denkt dan ook dat Gas- tel klaar is voor promotie naar de tweede klasse. “Daar zouden we zeker geen modderfiguur slaan, maar ik wil het wel binnenhalen op het veld. Vorig seizoen konden wij een promotieverzoek indienen door de coronabreak, maar dat hadmij in ieder geval te weinig voldoening ge- geven. Het liefst word je kampioen, dat is het mooiste wat er is. Dat is ook mogelijk met onze selectie.” Beide spelers twijfelen echter of dit seizoen wel afgemaakt wordt, van- wege de nieuwe coronaperikelen. Robin is het wel met Richard eens dat hun ploeg hoge ogen kan gooi- en. “We stonden op negen uit vier en die nederlaag was echt onnodig, toen speelden we niet goed. Onze laatste twee wedstrijden sloten we af met een doelsaldo van acht voor en eentje tegen. We hebben een heel goed collectief en zijn moeilijk te verslaan. We gaan sowieso voor promotie, het kampioenschap zou helemaal mooi zijn.”