VoetbalJournaal Oosterhout, najaar 2021

25 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Een jaartje speelde Luke de Bont niet bij vv Raamsdonk, omdat er in zijn leeftijdscategorie geen team was. Verder was hij altijd actief op sportpark Den Uilendonck. Daar speelt de 24-jarige voetballer inmiddels al weer flinkwat jaren in het eerste elftal. Voor het voetbaldier de ideale combinatie van presteren met de gezelligheid die er altijd is bij de dorpsclub. RAAMSDONK - Als je naar zijn statis- tieken kijkt en hem de laatste weken een keer hebt zien voetballen, dan denk je: dat doet hij goed. Als verdediger is hij ieder jaar wel bij een paar doelpunten betrokken. “Maar ik ben helemaal geen ver- dediger”, zegt hij lachend in de bestuurskamer van de club. “We hadden geen rechtsback, ik ben eigenlijk geslachtofferd.” Verdedigen is niet zijn sterkste kant, zegt De Bont zelf. Toch zet trainer Louis Roovers hem in de defensie. “De dreiging naar voren is natuurlijk een ding. En ik kan blijven lopen, box to box de hele wedstrijd. Ik kan blijven gaan. Bij de op- stelling voor de wedstrijd staat mijn naam wel achterin, maar dan wel met zo’n stippellijn helemaal naar voren.” “In de jeugd was ik altijd spits of aan- vallende middenvelder, in het eerste heb ik ook vaak rechts- half gestaan”, vervolgt de in Raamsdonk geboren en geto- gen voetballer zijn verhaal. “Ik vind elke plek wel leuk. Ik ben nergens echt extreem goed, maar kan best veel posities re- delijk invullen.” De Bont geniet van het voet- ballen in het eerste elftal. “Dat vind ik zeker leuk. Ik hou er wel van om – te moeten – preste- ren. Daarna komt het plezier. Op het veld moet ik mensen om me heen hebben die willen win- nen, anders word ik wel cha- grijnig. Als we ons ding hebben gedaan en we verliezen, dan is het niet anders. Dan kan ik er wel vrede mee hebben. We weten ook dat we niet de al- lerbeste ploeg zijn”, zegt de Raamsdonker. “Het is niet dat we kampioen worden. Maar als iedereen fit is, hebben we wel een ploeg die in het linkerrijtje mee kan doen. Ik zou graag een van de vier periodes proberen te pakken. Misschien lukt het niet, maar je moet er wel naar streven om iets te winnen.” Met de gezelligheid daarna zit het bij Raamsdonk wel goed, weet eigenlijk iedereen in de wijde omtrek van het dorp. “Het is ons kent ons. Maar nieuwe jongens die aansluiten benoe- men ook dat het een warm bad is waar je gelijk wordt opgeno- men, er is geen haantjesge- drag.” Zelf voelt De Bont zich daar ook prettig bij. “Ik ga nooit meer buiten Raamsdonk voet- ballen, dat weet ik nu al. Ik ben een jongen van de club, heb het hier goed naar mijn zin, ik ga hier nooit meer weg. Ik kan het met iedereen goed vinden, ben hier thuis.” 1 op de 3 vrouwen krijgt dementie Geef nu voor meer onderzoek, zodat dementie niet jouw toekomst wordt. stopdementie.nu Word nu lid op natuurmonumenten.nl en ontvang 4 x per jaar het magazine Puur Natuur WE KUNNENNIETZONDERNATUUR Luke de Bont is thuis bij vv Raamsdonk: “Ik ga hier nooit meer weg” Joppe van Harskamp heeft dit seizoen al een paar keer het net weten te vinden voor Irene ‘58. De negentienjarige aanvaller, bezig aan zijn tweede seizoenbij de clubuit DenHout, hoopt er inde laatstemaanden vandit kalenderjaar nogeenpaar temakenen zijn club zo tehelpennaar een plek in demiddenmoot. Dan kan hij met een gerust hart zijn voetbalschoenen aan de spreekwoordelijkewilgen hangen. De gedreven tiener stopt in de winterstop met voetballen om te beginnen aan een nieuw hoofdstuk in zijn leven en te starten met de opleiding Korps Mariniers. DEN HOUT – Het gesprek is al even onderweg als het onderwerp ‘de toekomst’ aan bod komt. Of Van Harskamp ambities en dromen heeft als voetballer. Ambities en dromen zijn er zeker, maar een toekomst als voetballer is er niet meer. Dat geeft de voor- hoedespeler aan. Het is zelfs zo dat hij halverwege dit seizoen stopt. “Ik begin aan opleiding die ik niet kan combineren. In december start ik bij het Korps Mariniers. Voor keuringen of belangrijke testen kan ik het me niet permitteren dat ik op zon- dag een schop krijg en daardoor iets niet kan doen. Ik heb passie voor die opleiding, helaas kan ik het voetballen er niet naast doen.” Een moeilijke keuze was het niet, omdat het voor zijn eigen toekomst – nu en later – van be- lang is om niet langer een plaag te zijn voor verdedigers. “Maar ik ga het zeker missen. Ik ben in de A-jeugd al eens eventjes gestopt geweest, omdat ik toen mijn diploma moest halen. Maar toen miste ik het teamgevoel zo erg, de passie en het wedstrijd- gevoel.” Dat zal nu niet anders zijn, misschien zelfs meer. De voormalig jeugdspeler van TSC merkt namelijk een verschil tus- sen spelen bij de Oosterhoutse club en Irene ’58. “Bij TSC is de kwaliteit hoger, maar bij Irene de passie.” Ondanks dat Van Harskamp nog geen enorm lange periode actief is bij Irene ’58, heeft hij wel een aardige band opgebouwd met de club. Hij koos een paar jaar geleden ook niet zomaar voor die club. “Ik ben best een non- chalante voetballer, arrogant ook”, zegt Van Harskamp met een lach. “Bij TSC kon niet ieder- een dat goed hebben. Ik haalde het plezier eruit voor hun, zij voor mij. Ik ging toen meer aan de toekomst buiten het voetbal om denken. Toen heb ik ervoor gekozen mijn vrienden buiten het voetbal op te zoeken, zo kwam ik bij Irene ’58 uit.” Hij doet er nu alles aan om in de laatste weken van zijn tijd als actieve voetballer van waarde te zijn in het oranje. “Mijn doel is topscorer worden, dat hoop ik te zijn als ik stop. Maar ik wil vooral aan het team denken. We presteren in het begin van de competitie niet zo goed, de re- sultaten zijn niet heel erg goed. Ik wil met het team omhoog kunnen schuiven. Dat het team na de winterstop met vertrou- wen op het veld staat. Dat zou ik echt heel erg fijn vinden.” Scorende tiener hangt voetbalschoenen aan de wilgen voor toekomst bij Korps Mariniers OOK IN TEAMKLEDING JOUW VOETBALSPECIALIST 0242891.pdf 1 28-9-2020 10:32:32