VoetbalJournaal Oosterhout, najaar 2021

15 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Herman Woudenberg werkte jarenlang als trainer van tweede elftallen, zokwamhij ookbij vvZwaluwe terecht. Deoefenmeester schoof bij de zaterdagclub echter door naar het eerste elftal. Na een verloren eerste jaar is hij dit seizoen vol ambitie begonnen met zijn ploeg, waarbij ‘wij’ het belangrijkste begrip is. LAGE ZWALUWE – Woudenberg is blij met zijn rol als hoofdtrainer, hij geniet ervan. “Het trainer zijn is echt een hobby, een uitlaatklep”, zegt de oefenmeester, die wel even heeft moeten wennen aan het verschil tussen het eerste en het tweede. “Het was altijd afwachten welke spelers ik zou krijgen. Nu bepaal ik het zelf, al doe ik dat wel in overleg natuur- lijk. Maar het was wel even om- schakelen.” Hij noemt het ‘overleg’ tussen neus en lippen door, maar het is meer dan dat. Woudenberg ha- mert op het teamgevoel, ieder- een rondom het eerste elftal speelt een rol om te komen tot succes waar iedereen op hoopt. Dat teamgevoel is belangrijk voor hem. “Absoluut, dat heeft prioriteit. Elke week hamer ik daar ook op. We moeten met elkaar – als een team – preste- ren. We moeten voor elkaar wil- len werken. Als één speler niet voor de rest wil werken, krijg je daarna een domino-effect. Maar het teamgevoel zit zeker in deze groep.” Woudenberg heeft het ook over ‘wij’ als hij praat over de pres- taties. “Wij moeten het samen doen. De spelers, ik als trainer, de technische staf en bijvoor- beeld ook de grensrechter. Zon- der de één kan de ander niet presteren, we hebben elkaar allemaal nodig.” Hopend dat dit voetbalseizoen gewoon van begin tot eind afge- maakt kan worden, kijkt Wou- denberg desgevraagd al naar het einde van het seizoen. Wan- neer sluit hij het seizoen nu echt tevreden af? “Als eerste punt ben ik tevreden als we nog meer als team opereren. En als twee- de punt kom je dan bij een plek op de ranglijst. Ik zeg niet dat we kampioen moeten worden, maar het doel is wel om bij de eerste vijf te eindigen. En dan doe je als het goed is ook mee om een pe- riodetitel.” DeZwaluwe-trainer wil altijd voor het hoogst haalbare gaan. “Maar tegelijkertijdmoet het wel realis- tisch zijn.” Meedraaien in de top is volgens Woudenberg realis- tisch. “We hebben een mooie mix aan spelers. De aanvoerder is 37, maar we hebben er nu ook twee jongens bij van net 17. Het is een goede mix. Het is ook een leuke groep, al is die eigenlijk wel te klein. We hebben zo’n 34 spelers voor twee selectie-elftallen. Als er dan een paar blessures zijn – en die zijn er nadat we zo lang hebben stilgelegen best veel – is het heel erg krap.” Met die krappe selectie gaat Woudenberg voor een mooi sei- zoen. Aan het teamgevoel kan het in ieder geval niet liggen. “Zwaluwe is sowieso een hechte vereniging, iedereen kent ieder- een. Dat kan een voordeel, maar ook een nadeel zijn. De valkuil is dat je elkaar niet aanspreekt op dingen die niet goed gaan, maar ze zijn hier mondig en volgens mij speelt dat niet.” Dus kijkt de trai- ner met een goed gevoel naar de toekomst en is hij benieuwd wat er dit seizoen mogelijk is met het vlaggenschip van vv Zwaluwe. “Zonder de één kan de ander niet presteren, we hebben elkaar allemaal nodig” Teamgevoel is belangrijk bij vv Zwaluwe Ze spelen zelf al jaren in de selectie bij FC Right-Oh, maar zijn dit jaar tegelijkertijd trainer van de JO-17. Een dubbelfunctie waar Karo Sarkis en Mohamed Jacob van genieten. Ze zijn waarschijnlijk bezig met de laatste stappen als selectiespelers en stomen de jeugd klaar omzelf de stap naar het eerste of tweede elftal van hun club temaken. G E E R T R U I D E N - BERG - “Ik ben wel een beetje op een leeftijd gekomen dat ik zoiets heb dat het na zo’n dertien jaar selectievoetbal wel mooi is geweest”, zegt Sarkis. “Ik merk dat het nu steeds iets leu- ker wordt om training te geven dan zelf te spelen. Het is ook leuk omdat ik die jaren aan ervaring in de selectie meeneem in het training geven.” Jacob knikt be- vestigend. “Ik voetbal iets korter in de selectie, nu zo’n negen of tien jaar. Je neemt echt alles uit die periode mee en laat aan de jongens zien wat je hebt meege- kregen.” Het past perfect bij de filosofie die ze hebben, de jeugd klaar- stomen voor het ‘echte werk’. “We zijn daar vrij duidelijk in bij de groep. Er is nog een Onder 19 die de stap eerst moet maken, maar in onze manier van werken heb- ben we bij de Onder 17 bepaalde aspecten wat betreft hoe het werkt in selectieteams”, legt het duo uit. Dan kun je denken aan ‘niet trainen is niet of minder spelen’ en bij een blessure moet je je laten behandelen door de verzorger of eventueel fysio die bij de club betrokken is. Je moet zorgen dat je fit bent, waar dat mogelijk is. “Op die manier is het geen verrassing als je straks bij de selectie ineens negentig mi- nuten op de bank zit omdat je dat hebt gedaan.” Sarkis (29) en Jacob (27) zitten qua leeftijd niet extreem ver weg van de tieners die ze onder hun hoede hebben. “We staan wel echt boven de groep”, zegt de oudste van de twee trainers. “Maar het is wel de moeilijkste groep die je qua leeftijd kunt heb- ben. Ze testen jou ook uit hoe ver ze kunnen gaan, dat is ook wel mooi.” Jacob ziet daar ook een positief punt in. “Daardoor tes- ten we onszelf ook. Hoe ver kun- nen wij gaan, dat maakt het ook leuk om deze groep te trainen.” Het duo kijkt naar de lange ter- mijn – het afleveren van spelers bij de selectie, maar kijkt tegelij- kertijd ook naar de korte termijn. “We hebben echt een ploeg die voor het kampioenschap kan gaan. Dat spreken de jongens ook uit.” Voor Sarkis – die ge- vraagd werd door Jacob om aan te sluiten als trainer - was het ook één van de eisen, een ploeg op een bepaald niveau en van een bepaalde leeftijd. “Ik wil- de niet bij een groep met alleen maar mindere voetballers, waar je eigenlijk meer politieagentje aan het spelen bent in plaats van de spelers echt iets leren.” Sarkis en Jacob hebben een goe- de klik, waardoor ze als duo goed kunnen samenwerken. “Buiten het veld hebben we ook een klik. We begrijpen elkaar. Buiten het voetbal weten we elkaar ook te vinden”, zegt Jacob. Sarkis vult Karo Sarkis en Mohamed Jacob stomen de jeugd van FC Right-Oh klaar voor selectievoetbal aan. “Qua voetbal, hoe we dat voor ons zien, denken we het- zelfde. Daar waren we het vrij snel over eens. Maar er zijn ook verschillen. Hij is een wat rusti- ger type, ik ben dat niet. Daarin vullen we elkaar goed aan. Voor- af hebben we ook gezegd dat we geen ‘jaknikker’ naast ons hoeven te hebben. Als je altijd al- leen maar ‘ja’ zegt is het ook niet leuk of goed. Nu werkt het per- fect. Op de vrijdagavond zijn we samen de opstelling al aan het fixen”, zeggen ze met een glim- lach. Naast een leerschool voor de jeugdspelers, is het ook voor de trainers een mooie les voor de toekomst. Jacob verwacht niet dat hij verder gaat als trainer bij de senioren, Sarkis heeft die am- bitie wel. “Het lijkt mij wel gaaf. Ik denk dat ik ook wel een bepaald verstand van voetbal heb dat ik naar een groep kan uitdrukken. Ik zie dat later wel voor me.”