VoetbalJournaal Oosterhout, voorjaar 2021

11 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Geen kinderen die iets te drinken en wat lekkers komen halen, geen flesjes bier die na een wedstrijd bij de senioren als zoete broodjes over ‘de bar’ gaan en geen gehaktbal of frikandel voor de lekkere hap. De twee kantines van RFC zijn al bijna het hele seizoen gesloten, door de bekende maatregelen, en gaan ook niet meer open. Arthur Maas en Cynthia Versluis, twee van de vrijwilligers die bij RFC in de kantine werken, kijken echter uit naar het moment dat ze wel weer in de keuken en achter de bar mogen staan, maar dan in de gloednieuwe kantine. Voetbal is een spelletje waar veel kinderen op jonge leeftijd verliefd op worden. De geur van het gras, de euforie bij een doelpunt, de gezelligheid voor en na een wedstrijd. Al op jonge leeftijd maak je herinneringen waar je het jaren later nog over hebt. En eigenlijk wil je daar ook nooit mee ophouden, met voetballen en het maken van herinneringen. Dat is ook de reden dat Henk in ’t Groen bij FC Right-Oh start met 45+-voetbal. “Het blijft gewoon leuk.” RAAMSDONKS - VEER - Arthur is benieuwd hoe het straks zal zijn, als hij werkt in de nieuwe kanti- ne. Dertien jaar geleden begon hij, als oud-speler en -leider van Veerse Boys, in de kantine van Good Luck. “Elf jaar geleden ben ik naar Tilburg verhuisd, maar ik ben vrijwilliger gebleven. Ik vind het te leuk om te doen. Voor mij is het echt een uitje, mijn tweede familie zeg maar. Het afgelopen jaar ben ik bijna niet in Raams- donksveer geweest. Ik mis het dan echt. Het is even je gedach- ten kunnen verzetten. Ik kijk er echt naar uit om weer aan de slag te kunnen, om de mensen weer te zien.” Cynthia begon in 2005 aan wat de laatste jaren bekend stond als ‘west’, de kan- tine vanVeerseBoys. “Een vrien- GEERTRU I DEN - BERG – “Ik voet- bal zelf al heel mijn leven, maar ik word ook wat ouder”, zegt de nu 52-jarige In ’t Groen. “Ik merkte zelf ook dat tegenstan- ders steeds jonger werden. Ik voetbal zelf nog heel graag, maar tegen die jonge jongens is het niet meer te doen. Ze kunnen misschien niet net zo goed voetballen, maar blij- ven lopen. Negentig minuten lang, dat gaat voor mij niet meer. Dat heen en weer rennen houd ik misschien vijf minuten vol. In mijn hoofd wil het alle- maal wel, maar mijn benen voe- ren het niet meer uit.” En zo kwam hij op het idee om aan de slag te gaan met 45+-voetbal. “Ik ben eens wat gaan rondvragen op de club, heb wat spelers die vroeger in het eerste elftal hebben ge- speeld benaderd. De animo was groot, bijna iedereen was enthousiast. Ze vonden het al- lemaal leuk idee. Er is nu al een mannetje of zeventien dat mee wil doen.” Een mooie groep spelers, die zodra het straks allemaal weer kan en mag wedstrijden gaat spelen en gaat trainen. “Een deel van mijn lichting, maar ook nog een paar oudere spelers. Van 55 of 56”, is de uitleg van In ’t Groen, die door zwakke en- kels op dertigjarige leeftijd ‘te vroeg’ stopte als speler van het elftal. Maar hij is nog altijd fa- natiek als het om voetbal gaat. “De jongens die benaderd zijn, zijn ook nog steeds allemaal fanatiek. Honderd procent. Maar ze spelen nu bijvoorbeeld niet meer door dezelfde reden: din werkte daar toen. Die ging op een gegeven moment weg, maar in die tijdmoest je zelf weer voor nieuw personeel zorgen. Zij dacht gelukkig aan mij. Ik weet dat mijn moeder het er niet he- lemaal mee eens was. Een jong meisje van vijftien, tussen al die dronken mannen. Ik heb het toch gedaan. En ik ziemezelf niet heel snel meer weg gaan.” HERINNERINGEN Het laatste jaar in de oude kan- tines was eigenlijk een laatste paar weken, want door corona ging er al snel een streep door alle activiteiten en gingen de kantines dicht. Dus starten ze straks zonder echte afsluiting in een compleet nieuwe kanti- ne. “De herinneringen aan oude tijden blijven, die zijn mooi. Maar ik liep ook tegen de beperkingen aan. De nieuwe keuken is toch allemaal ruimer opgezet, daar kun je gewoon met tweeën of misschien met z’n drieën aan de slag”, geeft Arthur aan. Hij is vooral benieuwd naar de sfeer die er straks heerst. “Een kan- tine moet uitstraling hebben. Het moet niet iets zijn wat net zo goed een ziekenhuis of kan- torencomplex had kunnen zijn. Met de hele glazen wand heb je duidelijk uitzicht over de velden. Hopelijk haalt dat de sfeer van buiten naar binnen.” “De vertrouwde kantine stamde uit het jaar nul, ik kijk uit naar de nieuwe kantine”, zegt Cynthia lachend. “Naar het werken met de nieuwe apparatuur. En als de kassa nieuw is, dan gok ik dat ik dat binnen een dag ook onder de knie heb. De herinneringen blij- ven. Het verleden lag bij Veerse Boys, het nieuwe heden is bij RFC. Het is nu een soort nieuwe start.” SOCIALE GEDEELTE Het wachten is nu alleen nog op een volle kantine, waar van jong tot oud iedereen weer bij elkaar kan komen om te praten over voetbal, een drankje te doen, wat te eten en het vooral gezellig te hebben. “Dat sociale gedeelte is belangrijk, ik denk dat ik dat ook het allerleukste aan het werk vind”, geeft Cynthia aan. “Het past bij mij. Het klinkt mis- schien overdreven, maar ik mis het nu gewoon. Als je iets vijftien jaar doet en dan ineens bijna een jaar niet, snak je er gewoon naar om er weer te mogen staan, de jongens te zien en een muziekje te draaien.” Arthur begon ooit omdat hij het erg vond als de keuken dicht zou zijn voor de jeugd. “Maar het is vooral ook het contact, een grapje maken, datmaakt hetmooi. Faciliteit bieden aan spelers, dat ze voor of na de wedstrijd iets kunnen nuttigen. Dat men niet alleen eenwedstrijd speelt en weer weg gaat. De kantine is een toegevoegde waarde voor een vereniging, dat iedereen een kop koffie en een pilsje kan pakken. Hopelijk kan dat snel weer, in de nieuwe kantine.” “Sociale gedeelte is belangrijk, ik denk dat ik dat ook het allerleukste aan het werk vind” 45+-voetbal bij FC Right-Oh: “Het blijft gewoon leuk” Arthur en Cynthia starten na coronatijd in gloednieuwe kantine kunnen niet meer mee, zijn er te oud voor om tegen die jon- ge jongens te spelen. Maar het spelletje blijft zo leuk, ik doe het zelf nog zo graag. En zo zijn er veel oud-spelers die nog heel graag voetballen.” Bij de voetbalclub uit Geertrui- denberg is ook een groep oude- re spelers fanatiek bezig met Walking Football. Daar aanslui- ten komt nog net iets te vroeg voor In ’t Groen en zijn toekom- stige ploeggenoten. “Daar ben ik dan weer te jong voor. Dat gaat ook tegen onze natuur in, dat je niet mag rennen. Je bent toch nog geneigd naar die bal te rennen.” Dus is het 45+-voetbal een ide- ale oplossing. “Eén keer in de twee weken op vrijdagavond een wedstrijdje, zeven tegen zeven. En met de groep die wil gaan we denk ik ook wel één keer in de week een uurtje trai- nen. Een beetje voetballen, par- tijtje spelen. Gezellig bij elkaar. En op vrijdag na de wedstrijd met de tegenstander gezel- lig een biertje pakken. Dat is mooi, dat is leuk. Ik kijk er naar uit om weer lekker op het veld te staan”, sluit hij af, waarbij de passie goed te horen is als hij praat over eindelijk weer kunnen voetballen na de lange coronaperiode. “Het gras weer ruiken, heerlijk!” MEERSTOEL 18 | 0162-471715 | WWW.LEENBAKKER.NL 0242207.pdf 1 29-9-2020 14:44:08