VoetbalJournaal Oosterhout, najaar 2019

25 Joris van Duijnhoven (26) geniet van de geur van vers brood en pas gemaaid gras. Overdag staat hij in zijn zaak Echt Brood in Breda, in zijn vrije tijd trekt hij graag zijn voetbalschoenen aan bij VCW. De ondernemer kan zijn beide passies combineren door de unieke wijze waarop hij broden en andere lekkernijen bakt. De tijd is voorbij dat alle bakkers mid- denin de nacht al be- ginnen met werken. In zijn hippe zaak in hartje Breda begint Joris van Duijnhoven elke morgen ‘pas’ om 08.00 uur met werken. Dan gaat het deeg uit de koeling de oven in en vervolgens liggen de warme, verse broden vanaf 09.00 uur in de winkel. Op een doorsnee zaterdagochtend zo- als deze is Van Duijnhoven ook de rest van zijn werkdag druk met het bakken van brood in zijn open keu- ken, waar klanten letterlijk over zijn schouder kunnen meekijken. “In sommige supermarkten en andere bakkerijen liggen de broden de hele dag in de schappen, bij ons moeten gasten soms even geduld hebben. Maar dan krijgen ze wel supervers brood rechtstreeks uit de oven”, zegt de ondernemer. KLEIN ASSORTIMENT Van Duijnhoven is gespecialiseerd in een beperkt assortiment van goede producten. Fijnproevers weten zijn bakkerij in de Boschstraat goed te vinden en ook horecaondernemers bestellen graag producten bij Echt Boord. Zijn desembroden bestaan uit meel, water en zeezout en be- vatten geen broodverbeteraars of bakkersgist. Ook heeft Van Duijn- hoven lekkernijen als ciabatta’s, haverkoeken, fougasse en stokbro- den in zijn assortiment. De keuze om geen gist te gebruiken, heeft volgens Van Duijnhoven veel voor- delen. “Ik verkoop ‘puur brood’. Dat wil zeggen: brood net zoals vroeger, zonder gist. Het deeg rijst minimaal 24 uur door middel van een natuur- lijk desem, waardoor jemeer smaak en karakter aan het brood geeft. Omdat ik de lekkernijen zo versmo- gelijk maak en ‘s nachts niet werk, heb ik naast mijn werk ook tijd voor voetbal.” RECHTSBUITEN Dat gaat hem goed af. De aanvaller voetbalt speelt namelijk al onge- veer tien jaar in het eerste van zijn cluppie VCW. Onlangs speelde hij al zijn tweehonderdste duel in het rood-witte tenue van de hechte dorpsvereniging uit Wagenberg. Bakker en VCW-aanvaller Joris van Duijnhoven is binnen en buiten het veld een creatieveling “Ik heb voldoende energie over om driemaal in de week te voetballen”, zegt de rechtsbuiten, die bekend- staat om zijn snelheid en acties. “Ik geniet er nog altijd van om op zondag op het veld te staan. Lekker acties maken op de rechterflank en naderhand een biertje drinken met mijn vrienden: dat wil ik beide nog lang niet missen. Vroeger had ik een vrije rol in het team, toen lieten zememijn gang gaan als ik een cre- atieve actie inzette. Van onze huidi- ge trainer moet ik de bal vaker naar achteren spelen, dat is jammer”, zegt hij grinnikend. Toch blijft er zowel binnen en zeker ook buiten het veld meer dan ge- noeg ruimte over voor Van Duijnho- ven om zijn creativiteit te uiten. Zijn bakkerij verhuist in 2020 naar een groter pand aan de overkant van de straat, waar hij Echt Brood gaat uit- breiden. “Deze stap geeft me meer mogelijkheden”, zegt hij. “Het wordt harder werken, maar ik zorg ervoor dat ik genoeg tijd overhoud om te voetballen. Ook VCW is belangrijk voor me.” Al zes jaar lang is Ad Razenberg actief als verzorger van Irene’58. Hij geniet met volle teugen van de warmte van de dorpsclub, het contact met de spelersgroep en het fit maken van geblesseerden. Toch houdt de 71-jarige gediplomeerde sportmasseur het na dit seizoen voor gezien. “Het is een keer mooi geweest.” Ad Razenberg (71) lapt spelers op bij Irene’58: ‘Het contact met de jongens houdt me jong’ Oorspronkelijk was Ad Razenberg slechts één avond in de week te vinden op het complex van Irene’58. De sport- masseur lapte op dinsdagavond daar spelers op die in het weekend niet ongeschonden uit hun duels waren gekomen. Al snel was Ra- zenberg ook op donderdagavond op de club. En kort hierna strikte Irene’58 de verzorger ook voor de zondagmiddagen wanneer het vlag- genschip een thuiswedstrijd speelt. Razenberg heeft inmiddels al zes seizoenen dit ritme. “Doordeweeks is iedereen welkom voor verzorging, op zondagmiddag ben ik er in prin- cipe alleen voor de selectie”, vertelt Razenberg in zijn huis in Oosterhout. “Uitwedstrijden sla ik over, maar ik kom dan wel even naar de club om niet fitte jongens te verzorgen.” GEEN SPIJT Razenberg is al 25 jaar sportmas- seur. Jarenlang vervulde hij die rol bij TSC uit Oosterhout, maar op een gegeven moment vond hij het wel- letjes geweest. Na een periode van rust haalde iemand van Irene’58 hem toch over om de draad weer op te pakken. Daar heeft hij nooit spijt van gehad. “Irene’58 is een hele warme club, waar je snel vrien- den maakt. De vereniging wordt gerund door trouwe vrijwilligers en de spelers laten de vereniging niet in de steek.” Door de jaren heen is Razenberg ook een echte Irene’58- man geworden. “Al snel werd ik on- derdeel van het elftal en ik heb een goede band opgebouwd met veel spelers. Veel gasten zijn rond de twintig jaar oud. Het goede contact met die gasten houdt me jong. Je bent voor hen bovendien niet alleen een verzorger, maar ook een ver- trouwenspersoon. Op de massage- tafel bespreek ik allerlei dingenmet de jongens en die informatie blijft tussen die vier muren.” MOOI GEWEEST Onlangs maakte Razenberg be- kend dat hij na dit seizoen stopt bij Irene’58. Hij geniet met volle teugen van zijn vrijwilligerswerk, maar vindt het na vele jaren mooi geweest. “In al die seizoenen ben ik bijna nooit afwezig geweest, want dat kan niet als je onderdeel uitmaakt van een team”, zo stelt Razenberg. “Het is erg gaaf dat je er mede voor zorgt dat de selectie fit blijft of dat jongens herstellen van een blessure. Het kampioen- schap in 2017/2018 in de vierde klasse was geweldig en zo kan ik nog vele andere hoogtepunten opnoemen die ik heb beleefd bij de club. Maar ik ben nu op een leeftijd gekomen dat ik in de weekenden vrij wil zijn, daarombesluit ik om te stoppen.” Razenberg zeker dat hij zijn rol bij Irene’58 gaat missen. “Maar ik zal vaak genoeg op zondagmiddag te vinden zijn langs de lijn bij thuis- duels”, verzekert hij. “Irene’58 heeft een bijzonder plekje gekre- gen in mijn hart. Ik ben een echte clubman geworden.”